به نقل از «عصر ایران»

یک «شهر» ما را نمی‌بیند

تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۳۸۳۵۴

آیا شهرداری تهران این زن‌های مستاصل و ناچار را به عنوان یک «واقعیت مسلم شهری» می‌پذیرد و درخواست می‌کند برایشان تعداد مناسبی دوز واکسن کرونا بفرستند؟! آیا حاضر هستند اینها را دقیقاً مانند رانندگان تاکسی یا رانندگان اتوبوس به عنوان «شاغلان در فضای شهر» به حساب بیاورند و نگران جان‌شان شوند؟!   به گزارش ایلنا، بازه سنی این زن‌ها متفاوت است، از ۱۸ساله در میانشان هست تا ۶۰ و یا حتی ۷۰ ساله.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دستفروشی در دالان‌های مترو تنها راهی است که برایشان باقی مانده و حتی در روزهایی که تهران از فرط گسترش ویروس کرونا، تعطیل یا نیمه تعطیل است بازهم در واگن‌ها حضور دارند؛ جای دیگری برای رفتن ندارند، نان درآوردن به راستی سخت و دشوار است و این روزها با این تورم سرسام‌آور، دشوار‌تر هم شده است.   می‌گوید: می‌دانم جانم در معرض خطر است اما چاره دیگری ندارم یا باید کنار خیابان دستفروشی کنم یا بیایم در فضای خفه و سرپوشیده مترو اما کنار خیابان اصلاً مشتری نیست از صبح تا شب اگر کنار یک اتوبان بنشینم حتی یک ماشین هم ترمز نمی‌زند که ببیند در بساطم چه دارم؛ باز در این مترو زن‌ها گاهی از ما خرید می‌کنند.   درآمد این زن که خودش را «اختر» می‌نامد به گفته خودش ماهی یک میلیون و ۵۰۰ تا ۲ میلیون تومان است اما وقتهایی که بحران کرونا شدید می‌شود و به گفته خودش «پیک می‌آید»، مردم دیگر چندان خرید نمی‌کنند. واگن‌ها خلوت می‌شود، زن‌ها می‌ترسند و سوار مترو نمی‌شوند یا اگر سوار شوند هم خرید چندانی نمی‌کنند!   این زن حدوداً چهل‌ساله است اما می‌گوید دو فرزند در خانه دارد که هر دو محصل هستند و باید خرج آن‌ها را بدهد. او هنوز واکسن نزده و نمی‌داند چه زمانی قرار است نوبتش بشود.   زنی دیگر که او نیز حدوداً ۵۰ساله است، می‌گوید: یکبار همان اوایل کرونا گرفتم اما بعدِ ده پانزده روز خوب شدم کرونای چینی بود اما حالا از این دلتای هندی می‌ترسم؛ شاید اگر این ویروس را بگیرم دیگر نتوانم بلند شوم!   «چرا با این وجود هنوز اینجایی» او در پاسخ می‌گوید: چاره دیگری دارم؟ حتی نمی‌آیند بگویند این زن‌ها شغل‌شان پرخطر است و قبل از بقیه واکسن بزنیم. خطر برای ما بسیار جدی است و مسئولان به جای اینکه ما را به عنوان یک واقعیت مسلم بپذیرند و قبول کنند که ناچاریم دستفروشی کنیم وگرنه از گرسنگی می‌میریم، اغلب می‌گویند خب نیایید مگر مجبورید!   این روزها وقتی قطارهای مترو به ایستگاه‌های میان راه می‌رسند، معمولاً از زنان دستفروش با توپ و تشر بسیار می‌خواهند که پیاده نشوند و بروند خانه! اما خانه رفتن برای این زن‌ها یعنی بدون نان و سرپناه ماندن! این زن‌ها که اکثراً از حاشیه‌های تهران بزرگ برای دستفروشی به تهران می‌آیند هیچ نان آوری در منزل ندارند و برای تامین سرپناه در همان حاشیه‌های بی‌کیفیت، باید ماهی بیش از یک میلیون تومان بپردازند: «اجاره خانه سنگین است، چه کنیم؛ همان اجاره خانه را به ما ببخشند دیگر به مترو نمی آییم!»   یکی از این زن‌ها وقتی می‌فهمد قرار است گزارش دردهای این روزهایشان منتشر شود با اندوه بسیار می‌گوید: تو رو خدا در روزنامه بنویسید که بیایند و ما را بدون توجه به سن و سال تولد واکسن بزنند. واقعاً چه کسی بیشتر از ما در معرض خطر است؟!   واگن‌های متروی تهران یکی از پرخطرترین مکان‌ها برای انتشار و همه گیری ویروس کروناست. خیلی از مسافرانِ سابق مترو، بعد از بالا گرفتن ویروس کرونا دیگر سوار مترو نمی‌شوند اما وقتی مترو همان «محل کارت» باشد دیگر نمی‌توانی به هیچ عنوان سوار نشوی! اینجا خطر از رگ گردن نزدیک‌تر است هنوز واکسیناسیون گروه‌های سنی بالای ۶۰ سال خاتمه نیافته اما به نظر می‌رسد در تشخیص گروه‌های پرخطر چندان به واقعیات ملموس زندگی مردم توجهی نشده است. درست است که بیماران خاص در زمره پرخطرها هستند اما باید «مشخصات شغلی» گروه‌های مردم را در اولویت‌بندی در نظر بگیرند. یک زن که سرپرست خانوار است و اگر درگیر کرونا شود کل خانواده زمین می‌خورد، که اگر نتواند همین نان بخور و نمیر را به خانه ببرد کل خانواده آواره می‌شود، آیا در زمره‌ی پرخطرها قرار نمی‌گیرد؟! آخر خطر بیخ گوش این زن است، از رگ گردن هم نزدیک تر!   طبق برنامه وزارت بهداشت و درمان، تا پایان تیرماه، گروه‌های پرخطر در کشور واکسن زده‌اند اما زنان دستفروش در تهران و دیگر شهرستان‌های پرخطر، جزو این گروه‌ها نیستند. هیچ برنامه‌ای برای واکسیناسیون خارج از نوبت آن‌ها در کار نیست. باید منتظر بمانند تا از نظر سنی نوبتشان شود و بعد بروند مانند شهروندان عادی واکسن بزنند. این در حالیست که جمعیت عظیمی از این زنان در سن کار و زیر پنجاه سال هستند و طبعاً فعلا نوبت واکسن زدن آن‌ها نمی‌رسد. و دقیقا در همین روزهاست که دلتا قرار است بیداد کند و با کسی شوخی نداشته باشد!   ۲۹ خرداد ۱۴۰۰؛ علیرضا رئیسی، سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا درباره واکسن کرونا تصریح کرد: «از این هفته میزان تولید واکسن برکت در کشور افزایش می‌یابد و در تیرماه، حجم انبوهی از این واکسن به دست ما خواهد رسید که واکسیناسیون عمومی را با آن انجام خواهیم داد. واکسن پاستور نیز درحال طی کردن فاز سوم است و اگر کمیته‌های بالینی و اخلاق در پژوهش و کمیته‌های ناظر به آن مجوز مصرف دهند، واکسن پاستور نیز این هفته یا اوایل هفته آینده می‌تواند به واکسیناسیون عمومی کشور اضافه شود.»   تهران هنوز نیمه تعطیل است، برخی کرکره‌ها هنوز پایین کشیده شده و صاحبان برخی مشاغل در خانه نشسته‌اند. اما قطارهای مترو به آرامی و سوت‌کشان از ایستگاهی به ایستگاه دیگر می‌روند و مسافرانِ ناچار را سوار و پیاده می‌کنند، مسافرانِ اندوهگین و ترسان را.   زنی به خنده می‌گوید «باز پیک آمد و ما گرفتار شدیم باز هیچ فروش نداریم، شب جیبِ خالی به خانه برمی‌گردیم» و دیگری که بالای شصت سال سن دارد می‌گوید: مدتهاست که کارت ملی و شناسنامه‌ام گم شده، وقت نکردم بروم المثنی بگیرم و با اینکه نوبت واکسنم شده نتوانستم بروم واکسن بزنم. خدایا چه بگویم که از دار دنیا حتی یک کارت ملی هم ندارم!

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: گروه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۳۸۳۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موج مهاجرت پرستاران؛ عمان ۶ برابر ایران حقوق می‌دهد

به گزارش خبرآنلاین، با آن که کشور با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه است، وزارت بهداشت حاضر نیست حدود ۲۰ هزار پرستارِ طرحی را که طرح خود را گذرانده‌اند و در دوره کرونا نیز سنگ تمام گذاشتند، به کار گیرد.

همشهری آنلاین در گزارشی نوشت: پرستاری، یکی از مهم‌ترین مشاغل است که مستقیما با سلامت و جان مردم سر و کار دارد اما مشکلات شغلی و معیشتی این گروه که هر سال تنها وعده بهبود آن از سوی مسئولان داده می‌شود، طاقت پرستاران را بریده است.

ساعت‌های کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفت‌ها و اضافه‌کاری‌های اجباری‌ و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیرهای همیشگی در پرداخت معوقه‌ها، کارانه های زیر یک میلیون تومان و حقوق‌های ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفه‌شان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.

طی سال‌های اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بوده‌ایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقت‌فرسا شده که این روزها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را می‌خوانیم و می‌شنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دسته‌جمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دسته‌جمعی‌شان در ماه‌های گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک‌ سال گذشته بارها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.

۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیف

سوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعده‌های خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.

سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران در گفتگویی به این موضوع اشاره می‌کند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذرانده‌اند و به پرستاران طرحی شناخته می‌شوند، جذب کند.

علوی می‌گوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها می‌توانستند طرح‌شان را به تعویق بیندازند اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کارها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درس‌شان تمام‌نشده، طرح‌شان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.

پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستند

در دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قرادادهای کوتاه‌مدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستان‌ها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی می‌گوید و ادامه می‌دهد: وعده‌ها باعث شد که خیلی از پرستارها با وجود اتمام طرح‌شان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان مواجه شدند.

این فعال صنفی پرستاران می‌گوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خوانده‌اند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمی‌گیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشده‌اند.

از تغییر شغل تا مهاجرت به کشورهای عربی

میانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید و ادامه می‌دهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل داده‌اند؛ در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند، آنلاین‌شاپ زده‌اند و ... . فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی می‌کند.

علوی می‌گوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.

او می‌گوید: متاسفانه پرستارانِ کشورهای حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین می‌کند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب می‌زند. نه به کس دیگری.

هر ساعت اضافه‌کاری ۱۵ هزار تومان!

قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: این قانون که گفته می‌شود اجرایی شده، با چیزی که در شیوه‌نامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت می‌کنند. الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم

علوی توضیح می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که ده‌ها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بارها در روزهای پرستارِ سال‌های مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکیدهای رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.» اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!

به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان می‌دهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.

لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کرونا

وزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری از او خواسته‌اند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریه‌ای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند. هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی، ماهانه باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری فقط ۱۵ هزار تومان است!

علوی می‌گوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.

این فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیروها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم می‌خورند.

۴۷۲۳۶

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901641