ثبت جهانی دو اثر صنعتی و فرهنگی در یونسکو/احیای سینماهای لاله زار

خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ در این هفته دو اثر منظر فرهنگی اورامانات در استان‌های کردستان و کرمانشاه به جمع آثار تاریخی ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو پیوست این اثر به همراه راه آهن سراسری ایران دومین اثری بودند که در این هفته جهانی شدند.

راه آهن سراسری ایران جزو میراث جهانی یونسکو قرار گرفت به این ترتیب محدوده راه آهن که زمانی بخشی از ریل‌های آن مهریه زنان ایرانی بوده، طبق کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه از مناطق مهم حفاظتی محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در روزهای اخیر دو پرونده راه آهن سراسری ایران و منظر فرهنگی اورامانات در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسید. این دو پرونده تعداد آثار تاریخی و فرهنگی ایران را به عدد ۲۶ رساند. پیرامون این موضوع مصطفی پورعلی مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی و فرهنگی در یک گفتگوی مجازی توضیحاتی داد و گفت: پرونده راه آهن در واقع از بندر ترکمن شروع و تا بندر امام خمینی در جنوب کشور ختم می‌شود و محدوده وسیعی را در نظر می‌گیرد.

وی گفت: تقریباً هفت سال پیش یونسکو دستورالعملی داد که در آن تاکید کرد فهرست میراث فرهنگی و تاریخی جهانی نیازمند تنوع بیشتری باشد. طبق کنوانسیون ۱۹۷۲ هر دو سال یک بار باید کمیته دستورالعمل را تدوین و ابلاغ کند. یکی از موضوعات همین است. به همین دلیل به سراغ میراث صنعتی و یا طبیعی رفتیم. مانند بیابان لوت یا جنگل‌های هیرکانی که در فهرست میراث طبیعی قرار گرفتند.

پورعلی افزود: درباره پرونده راه آهن نیز باید گفت پنج راه آهن در دنیا از جمله راه آهن اتریش، سوئیس، هند، ایتالیا و ایران ثبت شده است. همه اینها راه آهن‌هایی هستند که طول مسیرشان کم است و شاید در نهایت مثل راه آهن اتریش حدود ۵۰ کیلومتر از مسیرشان را ثبت کرده‌اند. اما پرونده راه آهن ایران ۱۴۰۰ کیلومتر است که از لحاظ اهمیت فنی مهندسی و معماری و تاریخی در دنیا قابل توجه است.

منظر فرهنگی اورامانات ثبت جهانی شد

مدیر پایگاه منظر فرهنگی هورامان گفت: پرونده منطقه اورامانات در چهل و چهارمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو مورد تأیید اعضا قرار گرفت و ثبت جهانی شد.

پویا طالب‌نیا گفت: ثبت جهانی منظر فرهنگی هورامان در چهل و چهارمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو، یکی دیگر از اهداف تعیین شده برای معرفی داشته‌های فرهنگی ایران را در عرصه جهانی محقق کرد.

وی با بیان اینکه هورامان بیست و ششمین اثر جهانی ایران و سومین منظر فرهنگی ثبت شده پس از منظر فرهنگی بم و منظر فرهنگی میمند است، افزود: هورامان با داشتن معیار گواهی بی‌همتا یا دست‌کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی یا تمدن زنده یا از میان رفته توانست موافقت قاطع کمیته میراث جهانی یونسکو را کسب کند.

ابلاغ ثبت هفت اثر تاریخی به استاندار تهران

وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در نامه‌های جداگانه به استاندار تهران مراتب ثبت هفت اثر فرهنگی‌تاریخی را ابلاغ کرد که یکی از این آثار کارخانه نوشابه سازی تهران بود. در یکی از نامه‌های علی‌اصغر مونسان وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خطاب به انوشیروان محسنی بندپی آمده است:

مراتب ثبت اثر فرهنگی‌تاریخی "خانه مهرانگیز کامبیز" که پس از طی تشریفات قانونی لازم به شماره ۳۳۲۶۶ مورخ ۹۹/۱۱/۲۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، ابلاغ می‌شود.

همچنین در شش نامه دیگر مونسان به استاندار تهران، مراتب ثبت شش اثر فرهنگی‌تاریخی دیگر به شرح زیر به او ابلاغ شده است: «کارخانه کانادادرای- زمزم فعلی»، «سرای محله فردوسی»، «ساختمان تجیر، «گرمابه مقدم»، «حمام امامزاده قاسم» و «موزه موسیقی (اولین موزه موسیقی)»

مطالعه ژنتیکی روی بقایای استخوانی به دست آمده از کاوش‌های باستانی

بقایای استخوانی به دست آمده از کاوش‌های باستان‌شناسی سراسر کشور برای تعیین هویت و اصالت قومیت‌ها در آزمایشگاه فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت ومرمت آثار تاریخی مورد مطالعات ژنتیک قرار می‌گیرد.

پرستو عرفان منش مسئول آزمایشگاه فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی- فرهنگی با بیان این خبر و با اشاره به تأثیر مطالعات بیولوژیک در بررسی‌های باستان‌شناسی گفت: امروزه زیست فناوری راه‌گشای بسیاری از مشکلات جوامع بشری در حوزه‌های مختلف به ویژه پزشکی، کشاورزی، محیط زیست، اقلیم‌شناسی و باستان‌شناسی است و توانسته در برخی از کشورها روند توسعه در این حوزه‌های علمی و پژوهشی را سرعت بخشد.

او خاطرنشان کرد: اما قدم نخست و شرط اساسی استفاده از آن در فرآیند توسعه، تشخیص و ارزیابی مشکلات و نیازمندی‌ها و به دنبال آن تعیین الویت‌های پژوهشی در حوزه‌های مختلف علمی است.

عرفان منش با اشاره به لزوم حفاظت و صیانت از فرهنگ هر ملت گفت: حفظ ارزش‌های فرهنگی به مثابه شناخت هویت تاریخی هر ملت یکی از مسائلی است که در هر کشور می‌باید مدنظر قرار گیرد و جز الویت‌های اصلی نهادهای ذیربط باشد.

برنامه‌ریزی برای تشکیل جامعه تخصصی فعالان صنایع‌دستی

این هفته مدیرکل دفتر آموزش و ترویج صنایع‌دستی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از برنامه‌ریزی برای تشکیل جامعه تخصصی فعالان صنایع‌دستی و هنرهای سنتی خبر داد.

ویدا توحدی ادامه داد: «با توجه به سابقه تاریخی، همواره در بستر جوامع، از طریق تعامل با مردم، زیستی پیوسته داشته‌اند و به همین علت انجمن‌ها و تشکل‌های مردم‌نهاد در مسیر تحقق اهداف خُرد و کلان سیاستگذاران و صنعتگران مربوطه دارای اهمیت و ارزشی غیرقابل کتمان هستند.»

او اضافه کرد: «به همین دلیل، معاونت صنایع‌دستی و هنرهای سنتی کشور همواره در صدد تمهید شرایط لازم به‌منظور تحقق این امر، به صورتی تخصصی در رابطه با صنایع‌دستی و هنرهای سنتی بوده است تا بتواند از آن طریق موجبات بالندگی بخش خصوصی را فراهم کند.»

توحدی اضافه کرد: «بنابراین تشکیل جامعه تخصصی فعالان صنایع‌دستی و هنرهای سنتی با هدف کمک به ارتقای جایگاه صنایع‌دستی با استناد به بند (چ) ماده (۴) قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع‌دستی مصوب بهمن ماه ۱۳۹۶ مجلس شورای اسلامی، در دستور کار این معاونت قرار گرفت.»

سینماها و مراکز نمایشی محدوده خیابان لاله‌زار احیا می‌شوند

شهردار منطقه ۱۲ از امضای تفاهم‌نامه همکاری مشترک شهرداری این منطقه با آکادمی خانه سینما واقع در خیابان لاله‌زار به منظور احیای سینماها و مراکز نمایشی این محدوده خبر داد.

تفاهم‌نامه همکاری مشترک شهرداری منطقه ۱۲ و آکادمی خانه سینما با موضوع احیای سینماها و مراکز نمایشی محدوده خیابان لاله‌زار تهران در محل این آکادمی با حضور علی‌محمد سعادتی، شهردار منطقه، سعید شاهمیر، معاون فرهنگی و اجتماعی منطقه، رامین حیدری فاروقی، رئیس آکادمی خانه سینما و منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما به امضا رسید.

سعادتی هدف از این اقدام را احیای شأن و منزلت فرهنگی، هنری و اجتماعی محور تاریخی لاله‌زار بیان کرد و دراین‌باره گفت: به موجب این تفاهم‌نامه طرفین توافق خود را برای همکاری مشترک در زمینه بهره‌گیری از امکانات متقابل اعلام می‌کنند تا هم با پشتیبانی شهرداری و حضور فعال‌تر خانه سینما در قلب طهران بتوان به سیاق شهرهای ممتاز از فرهنگ و هنر سینمایی برای شناخت رابطه انسان و تعلق او به شخصیت شهری که در آن شکل می‌گیرد، بهره‌برداری شود و هم سینمای ایران بتواند منطقه ۱۲ را به مکانی امن برای حضور سینماگران تبدیل کند تا به امید خدا از این طریق، این عزیزان برای سینماگری از ایده تا اجرا در این منطقه حضور پررنگ‌تری پیدا کنند.

کد خبر 5268219 فاطیما کریمی

منبع: مهر

کلیدواژه: میراث فرهنگی گردشگری صنایع دستی شورای شهر تهران شهرداری تهران وزارت آموزش و پرورش هلال احمر جمهوری اسلامی ایران ویروس کرونا واکسن کرونا قوه قضاییه محسن حاجی میرزایی سازمان زندان ها پلیس راهور خوزستان غلامحسین محسنی اژه ای گردشگری بازگشایی مدارس صنایع دستی و هنرهای سنتی میراث جهانی یونسکو فعالان صنایع دستی پرونده راه آهن میراث فرهنگی منظر فرهنگی آثار تاریخی خانه سینما ثبت جهانی لاله زار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۵۹۶۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرنوشت «تلخ» کارخانه‌ای که «موزه» نشد/«ریسباف» فقط «دست به دست» می‌شود!

خبرآنلاین اصفهان- فاطمه کازرونی: کارخانه تاریخی «ریسباف» حدود ۱۰ سال است که میان نهادهای مختلف دست به دست می شود، هر بار خبر از واگذاری این کارخانه به یک ارگان برای تبدیل شدن به موزه به گوش می رسد و خبر در خبرگزاری‌ها تا سال بعد منجمد می شود؛ با این رویه سالهاست فقط خبر تبدیل این کارخانه را به موزه می شنویم، ساختمان کارخانه هر روز فرسوده تر می‌شود؛ اطراف آن ساختمانهای تجاری بالا می‌رود و هر کلنگِ بر زمین، زخمه‌ای بر دل این کارخانه کهنه می شود که همچون خرابه ای اما هنوز پابرجاست.

تاریخ پر فراز و نشیب کارخانه ریسباف

نخستین باری که برای تهیه گزارش درارتباط با کارخانه ریسباف، تا این بنای تاریخی، پیاده راه پیمودم را به خوبی به یاد می آورم؛ ظهر یک روز گرم تابستان بود و من فاصله خانه تا این کارخانه تاریخی را زیرسایه سار درختان چناری که تنه آنها ترمیم شده اما هرگز تبر بر پیکر آنها رد نابودی بر جای نگذاشته بود گام برمی داشتم اما امروز که در «هفته فرهنگی اصفهان» تا کنار این کارخانه از خیابانهای «نصف جهان» گذر می‌کنم، چشمانم چیزی از «فرهنگ و تاریخ» نمی‌بیند به جز جای خالی بیش از ۳۰۰ درخت در منطقه یک اصفهان که به عنوان میراث «شیخ بهایی» دیگر اثری از آنها موجود نیست و خستگی تمام ناشدنی که از تن کارخانه تاریخی ریسباف در زیباترین و قدیمی ترین خیابان جهان،‌ شره می‌کند!

سال ۹۳ بود که طی مراسمی که با دعوت معدودی از خبرنگاران برای بازدید از این کارخانه‌ی در تملک بانک ملی برگزار شد، از «ریسباف» خسته عیادت کردیم و مسئولان از استاندار و شهردار وقت اصفهان تا رئیس و غیره سخن‌ها از پروژه پرافتخار تبدیل این کارخانه به موزه گفتند، ما دیدیم، شنیدیم، نوشتیم و امیدوارانه منتظر ماندیم تا سال ۹۶، یعنی سالی که نام کارخانه ریسباف اصلا از دهن مسئولان در سخنرانی های مختلف نمی افتاد، آن سالها گویی انتظار اصلا سخت نبود و شور ابتدای جوانی رویای موزه دار شدن اصفهان را این همه دور از دسترس نمی پنداشت.

زنجیره ای تمام نشدنی از ادعای دلسوزی برای ریسباف

۱۱ اردیبهشت ماه سال ۹۶ که رسید ابوالفضل قربانی عضو شورای اسلامی شهر اصفهان پس از مدتها بار دیگر سخن از «ریسباف» به زبان آورد و در ارتباط با حوزه تفکیک زمین‌های مربوط به پشم ریس، ریسباف و شهرضای جدید به عنوان مرغوب‌ترین زمین‌های شهر اصفهان صحبت کرد و تذکر داد که باید مشخص شود این زمین‌های در تصدی چگونه و به چه کسانی واگذار شده است.

وی تصریح کرد: ضروری است که مشخص شود که شایعاتی که این روزها در خصوص واگذاری تعدادی از پلاک‌های این زمین‌های تفکیک شده به برخی از شهرداران مناطق و مسئولان صحت دارد یا خیر.

۲۳ آذرماه همان سال، قدرت الله نوروزی شهردار اصفهان در هفتمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری خواستار واگذاری این کارخانه به شهرداری شد و عنوان کرد: در صورت واگذاری این مکان به شهرداری می توان طرح های خدماتی برای استفاده از فضای موجود در آن را اجرایی کرد.

وی افزود: فضاهایی مانند کارخانه ریسباف اصفهان ظرفیت به کارگیری برای همه اقشار از شهروندان تا دوستداران هنر و میراث فرهنگی را دارد.

خرید کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان

نکته جالب اینکه ۲۸ آذرماه همان سال به فاصله یک هفته از صحبتهای شهردار اصفهان، سرپرست شرکت عمران و بهسازی شهری ایران از خریداری کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان آن هم به عنوان بنای غیر تاریخی خبر داد!

هوشنگ عشایری در ادعایی عجیب عنوان کرد که ریسباف اصلا کارخانه تاریخی نیست! و تملک این کارخانه قدیمی با موضوع احیای بافت تاریخی متفاوت است و آن را در راستای اجرای یکی دیگر از وظایف شرکت عمران و بهسازی مبنی بر «اصلاح نقاط ناهمگون شهری» و با هدف تغییر جریان مدیریت شهری خریداری کرده اند چرا که ریسباف بنای تاریخی نیست!

ریسباف به جای موزه، کاربری کارخانه نوآوری گرفت!

خرید این کارخانه توسط شرکت عمران و بهسازی شهری ایران نیز پایان این ماجرا نبود و سال ۹۸، اتفاق عجیب دیگری افتاد، کارخانه ای که سالها توسط استانداران مختلف اصفهان کاربری‌ها مختلف برای آن ذکر شده بود، در نهایت به دلیل عدم توافق مناسب با بخش خصوصی و به دلیل واقع شدن در یکی از تجاری‌ترین نقاط اصفهان سالهاست خاک بی تدبیری می‌خورد به جای کاربری موزه نام کارخانه نوآوری گرفت.

سیدحسن قاضی عسگر سرپرست هماهنگی امور اقتصادی استانداری اصفهان، بهمن ماه سال ۹۸ این خبر را عنوان کرد و گفت: پس از سالها بحث بر سر احیای کارخانه ریسباف، در نهایت تصمیمات لازم برای احیا این کارخانه به عنوان کارخانه نوآوری اتخاذ شد.

وی ادامه داد: توجه به اینکه «ریسباف» یکی از بقایای باقیمانده از صنعت نساجی اصفهان است تصمیم گرفتیم این کارخانه را به مرکز نوآوری در شهر تبدیل کنیم تا به رشد کارآفرینی و صنایع خلاق کمک شود.

و اما.....

«ریسباف» و زمانی که در تقویم مسئولان جایگاهی ندارد

بازهم عقربه های ساعت از سال ۹۸ چرخیدند و زمانی دراز گذشت، زمانی که انگار در تقویم برخی مسئولان هیچ معنایی ندارد، میراث فرهنگی اصفهان چندین مسئول عوض کرد، استانداران و شهرداران اصفهان تغییر کردند و فرجی حاصل نشد، سال ۱۴۰۰ یک بار دیگر دوستداران اصفهان و دغدغه‌مندان طی نامه‌ای به وزیر میراث فرهنگی کشور و استاندار اصفهان خواستار حفظ و احیای ساختمان تاریخی ریسباف اصفهان شدند و این سرنوشت عجیب همچنان ادامه داشت!!

گویی قصه ریسباف ادامه داشته و دارد؛ داستان تکراری واگذاری کارخانه از سال ۱۴۰۰ تاکنون نیز تغییر اساسی را تجربه نکرد تا اینکه خردادماه سال ۱۴۰۲ یک تیتر تکراری از نور صالحی رئیس شورای شهر اصفهان، دوباره به یادمان آورد که «کارخانه ریسباف همچنان بلاتکلیف است»!

جالب اینکه با چند روز فاصله از آخرین یادآوری رئیس شورای شهر یعنی ۲۵ خردادماه ۱۴۰۲، رضا مرتضوی استاندار اصفهان باز هم خبر از واگذاری مجدد این کارخانه به وزارت میرث فرهنگی برای احداث موزه ملی اصفهان داد و گفت: موضوع تبدیل کارخانه ریسباف به موزه اصفهان در کمیسیون حقوقی و قضائی هیئت دولت مطرح و مورد پیگیری قرار گرفت و طبق این مصوبه حق بهره‌برداری زمین کارخانه، از وزارت اقتصاد به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی جهت احداث موزه بزرگ اصفهان واگذار شد.

انتظار به سر رسید؛ کارخانه دوباره به دست شهرداری رسید!

بدین ترتیب کارخانه آذرماه همان سال به میرث فرهنگی واگذار شد اما اکنون و پس از گذشت حدود یک سال از وعده استاندار اصفهان برای گشوده شدن درب این کارخانه به روی مردم و پس از تنها ۵ ماه از تحویل کارخانه به میراث فرهنگی بار دیگر خبر رسیده که مالکیت ریسباف به شهرداری اصفهان رسیده است، خبری که استاندار اصفهان در نخستین نشست خبری سال جدید با خبرنگاران مطرح کرد.

قرار است با توجه به توافق بعمل‌آمده میان معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری، شهرداری اصفهان و اداره کل میراث فرهنگی، از فروردین‌ امسال، این مجموعه تاریخی و صنعتی بزرگ اصفهان پس از برآوردهای اولیه و تهیه شرح خدمات، برای انجام عملیات نجات بخشی و ایجاد نمایشگاه فرهنگی و گردشگری در آن در اختیار شهرداری قرار گیرد تا به موزه تبدیل شود!

شاید طبیعی است کارخانه ریسباف اصفهان در یکی از گران ترین مناطق اصفهان قرار دارد، چنین سرنوشت عجیبی داشته باشد، فراموش نمی کنیم که حتی در برهه هایی از زمان بخش هایی از این کارخانه به عمد تخریب می شد، فرقی نمی کند کارخانه باشد، بنای تاریخی و قدیمی یا سینما، دراین دنیای پربلای پرمنفعت سودجویی برخی آدمها تمامی ندارد.

همان طور که سالیان پیش یکی از اعضای شورای شهر اصفهان بیان کرد که در راه مدرنیته شهری باید بلندنظر بوده و از «عالی قاپو» و «چهلستون» نیز بگذریم، مدرنیته ای ظاهری که در حقیقت منفعت طلبی برخی افرادی است که سالها شاهد تلاش آنها برای ورود به نهادهای شهری به نفع خود و تغییر قوانین، مانند بلندمرتبه سازی های غیرقانونی در اصفهان بودیم؛ درست همانند بلایی که بر سر «سینما ایران» نیز آمد و به جرم قرار داشتن در بهترین منطقه اصفهان یعنی چهارباغ عباسی و باتوجه به وسعت بنا قبل از تعیین تکلیف به شکل شبانه تخریب شد!

روزشمار تاریخی، بار دیگر از سال ۱۴۰۳

حالا این ماییم و بار دیگر شهادت روزگار و این قلم که خواهد نوشت آیا شهرداری و علی قاسم زاده شهردار اصفهان می تواند سرنوشت این کارخانه را تغییر دهد؟! «ریسبافی» که تنها کارخانه باقی‌مانده از مجموع ۹ کارخانه تاریخی پارچه‌بافی در اصفهان است و در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۰۱۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، از امروز بار دیگر در انتظار وعده های تکراری مسئولان عمر می گذارند.

و این «نصف جهانی» است که پس از گذشت ۱۰ سال از سال ۹۳ و با وجود این همه آثار تاریخی و عتیقه که برخی در انبارهای موزه‌داران و یا در زیر باران و آفتاب از میان می رود، هنوز که هنوز است «موزه ملی» ندارد! شاید این بار با پیگیری استاندار اصفهان درسال ۱۴۰۳ و قول جدی وی به مردم، گره از سرنوشت یکی از کهن ترین پروژه‌های برزمین مانده اصفهان باز شود و ریسباف اصفهان نیز بتواند هوای بهاری این روزهای نصف جهان را بدون دغدغه نفس بکشد.

توضیح: عکسهای درون گزارش مربوط به وضعیت کارخانه در سال های مختلف است.

46

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903136