آشپزها هم ریاضی می‌دانند
تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۸۴۳۹۱
همشهری آنلاین_شقایق عرفی‌نژاد: بخش قابل توجهی از علت شکل‌گیری این احساسات هم زیر سر معلمانی است که با بداخلاقی و با روش‌های سخت باعث می‌شوند دانش‌آموزان لذت حل مسئله را درک نکنند، هرچند معلمانی هم هستند که روش‌های جذابی برای تدریس این درس طراحی می‌کنند. «معصومه فراهانی» یکی از این معلم‌هاست که ریاضی را با استفاده از شخصیت‌های کارتونی و عروسک و بازی به بچه‌ها آموزش می‌دهد و کتابی هم با همین الگو تدوین کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او چهار سال است به تدریس ریاضی در سرای محله سهروردی مشغول است و اعتقاد دارد مهم‌ترین مشکلات محیط‌های آموزشی به نداشتن انگیزه، توجه نداشتن به تفکر خلاق، پراکنده‌گویی و نیز برداشت غلط دانش‌آموز از خود مبنی بر نداشتن هوش ریاضی بر می‌گردد. با او درباره روش تدریس و چند و چون کتابش صحبت کردیم.
قبل از هر چیز بگذارید از روش تدریستان بپرسم. این روش جدید چیست؟
من مطالب را به‌صورت ریشه‌ای و منسجم و با روش پرسش و پاسخ به شاگردانی که به من اطمینان می‌کنند و همراهم هستند، ارائه می‌کنم. سعی می‌کنم هر مطلب را متناسب با هر شاگرد آموزش دهم و دانش‌آموزانی که پیگیر بوده‌اند، همیشه نتیجه مثبت گرفته‌اند. من همیشه به زبان ساده برای کودکان توضیح می‌دهم که ریاضیات نقش برجسته‌ای در زندگی ایفا می‌کند؛ از ابتدایی‌ترین کارهای روزمره گرفته تا کاربرد مهم این علم در بسیاری از صنایع. این موارد را با مثالی ساده برایشان بیان می‌کنم. از آنها می‌پرسم: آیا کیک یا غذایی خوشمزه خورده‌اید؟ وقتی پاسخ بله را می‌دهند، می‌گویم قطعاً آن قناد یا آشپز ریاضی بلد بوده است، چراکه برای پخت یک کیک ساده باید با مفهوم اندازه‌گیری وترتیب و طبقه‌بندی آشنا شوید. به این شیوه، بچه‌ها متوجه می‌شوند ریاضی چطور در تمام زندگی آنها جریان دارد.
چطور سراغ ریاضی رفتید؟
من در رشته علوم تربیتی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم. در دانشگاه استادانی داشتم که ریاضی را به ما با روش کاربردی تدریس می‌کردند. همان سال‌ها باید قصه هم می‌نوشتیم. به همین دلیل، به هر دو کار علاقه‌مند شدم. مدت‌ها بعد از فارغ‌التحصیلی به‌عنوان مشاور خانواده در مراکز مختلف کار کردم، اما این کارها من را راضی نمی‌کرد تا اینکه با تدریس ریاضی به فرزندانم احساس کردم با ریاضی ارتباط بهتر و مؤثرتری با آنها برقرار می‌کنم و از همانجا در این راه قرار گرفتم. از چهار سال پیش هم تدریس ریاضی را در سرای محله سهروردی شروع کرده‌ام.
چرا در مدرسه تدریس نمی‌کنید؟
اوایل که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم، دوست داشتم وارد آموزش و پرورش شوم. خاطرم هست برای استخدام آموزگار در نهضت سوادآموزی، تنها کسانی که مدرک دیپلم داشتند، می‌توانستند در آزمون شرکت کنند و افرادی با مدرک بالاتر عملاً جایی نداشتند. همین نگاه باعث شد هرگز پیگیر استخدام نشوم.
بیشتر بچه‌ها علاقه زیادی به ریاضی ندارند. چطور ریاضی را برایشان دلنشین کرده‌اید؟
بله. بیشتر کودکان و نوجوانان ریاضی را دوست ندارند و البته برای این کار دلایل متعددی هم دارند. این را باید بگویم که به‌رغم تلاش مربی و آموزگار، گاهی تفکر منفی دانش‌آموز و نداشتن خودباوری مانع ارتباط شاگرد و معلم می‌شود. معلم هم باید همیشه سطح انرژی مطلوبی داشته باشد تا نتیجه مثبت حاصل شود. بنابراین، من از والدین می‌خواهم قبل از ورود کودک به دبستان، آموزش او را به یک فرد متخصص بسپارند. بیشتر والدین تصور می‌کنند چون خودشان در حد اول و دوم ابتدایی مطالبی را از ریاضی می‌دانند، بنابراین، لزومی به کمک گرفتن از یک فرد متخصص نیست و همین تصور ضربه بزرگی به کودک و علاقه او به یادگیری وارد می‌کند.
با سرای محله سهرودی چطور آشنا شدید؟
پسران من به کلاس‌های شطرنج و رباتیک سرای محله می‌رفتند. به این‌ترتیب با مسئولان‌سرا آشنا شده بودم. احساس می‌کردم درس ریاضی از جمله دروسی است که بچه‌ها معمولاً در آن ضعف دارند و خانوده‌ها مایلند این مشکل برطرف شود. بنابراین، پیشنهاد تدریس را مطرح کردم و کلاس‌ها شروع شد. در این کلاس‌ها استفاده از وسایل کمک‌آموزشی مثل دومینو و چوب‌بستنی و آموزش فرمول‌ها با شعر و حتی ابداع بعضی روش‌های ساده هنگام تدریس که خودم طراحی کرده‌ام، بسیار کمک‌کننده بود.
اما باز هم به نظرم مهم‌ترین کار برای تدریس موفق، دوری از پراکنده‌گویی است. باید روی یک موضوع تمرکز و درباره همان هم مسئله مطرح کرد. من در کلاس انرژی بچه‌ها را بالا نگه می‌دارم. یعنی اگر ۱۰ دانش‌آموز سر کلاس هستند، ۵ نفر از آنها را پای تخته می‌آورم و از هرکدام یک سؤال می‌پرسم یا یک سؤال را از همه آنها می‌پرسم. حتی به آنها اجازه می‌دهم از روی دست هم تقلب کنند و از هم سؤال بپرسند. چون نتیجه کار برای من مهم است و این‌طوری انگیزه بچه‌ها برای یادگیری و حل مسئله بیشتر می‌شود. فکر می‌کنم با همین کارهاست که حتی در زمان کرونا هم بچه‌ها ترجیح می‌دهند با رعایت دستورالعمل‌ها سر کلاس حاضر باشند.
و بعد هم به فکر تألیف کتاب افتادید؟
بله. درست است.
من از شش سال قبل شروع به نوشتن کرده‌ام. حدود سه سال قبل هم کتاب‌هایم را به دو استاد ادبیات ارائه کردم تا آن را مطالعه کنند و نظرشان را پرسیدم و بازخورد خوبی هم گرفتم. هر دو نفر من را تشویق به نگارش و چاپ کتاب‌هایم کردند. با شیوع کرونا هم فرصت بیشتری پیدا کردم تا روی کتاب‌ها تمرکز کنم. شخصیت‌های کتاب‌های من هرکدام خصوصیات و مشکلات خاص خودش را دارد. مثلاً یکی از آنها صورت پرجوش دارد و یکی دیگر کودکی است که با مشکل تمرکز روبه‌رو است. این شخصیت‌های کوچک از درون ریاضی بیرون آمده‌اند. این شخصیت‌ها همان مفاهیم ریاضی هستند و گاهی به سؤالات پدرشان که او هم بخشی از ریاضی است، پاسخ می‌دهند. آنها این مطالب را از قبل از تولد یاد گرفته‌اند.
علاو ه بر کتاب، عروسک‌هایی هم طراحی کرده‌اید. درست است؟
بله. این عروسک‌ها که از اواسط مرداد وارد بازار می‌شوند، همان شخصیت‌های مهربان کتاب‌هایم هستند که خانم سادات شفیعی، یکی از تصویرگران باتجربه، آنها را درست کرده‌اند. تصویرگری او کمک زیادی به یادگیری بهتر مطالب کرده است.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: معلمان همشهری محله آموزشی ریاضیات سرای محله شخصیت ها کتاب ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۸۴۳۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵۳ سال تدریس و مهری ماندگار
بیش از ۵۰ سال از عمر خود را به آموزش و تدریس مشغول بوده است، اما هنوز پر انرژی سر کلاس درس می‌رود و خستگی برایش معنایی ندارد، معلمی که گرد پیری روی موهایش نشسته و هم‌چون پدری مهربان از به ثمر نشستن تلاش‌هایش می‌گوید.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، معلمان نمادی از علم و دانش و از مؤثرترین نیروها در تربیت دانش‌آموزانی کنجکاو، دانا و جویای علم هستند، آنها منابع آگاهی، روشن‌نگری و روشن‌فکری به حساب می‌آیند که دانش‌آموزان را با خرد خود تغذیه می‌کنند، مهارت‌های واقعی داشتن یک زندگی موفق را به کودکان آموزش می‌دهند و به نسل‌های آینده جامعه کمک می‌کنند تا مسیر دقیق و صحیح زندگی را کشف کنند.
دوازدهم اردیبهشت همزمان با شهادت استاد مرتضی مطهری، در تقویم رسمی ایران به عنوان روز معلم نام‌گذاری شده است و هدف از این نام‌گذاری قدردانی از زحمات و خدمات این استاد بزرگ و ارج نهادن به جایگاه والای معلم است، به همین مناسبت گفت‌وگویی داشتیم با حبیب توحیدی، معلمی که پس از گذشت سال‌ها آموزش و تدریس همچنان با انگیزه و علاقه خاصی در کلاس درس حاضر می‌شود.
وی در خصوص مسیر زندگی خود این گونه اظهار می‌کند: در کرمانشاه متولد شدم و تا هنگام دریافت مدرک دیپلم در آنجا زندگی می‌کردم، مدرک لیسانس را در تهران گرفتم و از همان بدو ورود به دانشکده به آموزش علاقه داشتم و با توجه به اوقات فراغتی که در طول هفته وجود داشت، به اداره آموزش‌وپرورش یکی از نواحی تهران مراجعه کردم و آنها با استقبال گرمی که داشتند، ساعاتی از هفته را برای تدریس اختصاص دادند تا با حضور در کلاس‌های دبیرستان به تدریس و آموزش دانش‌آموزان بپردازم.
این معلم فعال و پرانرژی می‌گوید: از همان دوران دانشجویی علاقه‌مند به آموزش و شغل معلمی بودم و با اظهار لطفی که دانش‌آموزان نسبت به معلمشان داشتند، از همان زمان تصمیم گرفتم به‌صورت جدی‌تر و مستمر همین کار را ادامه دهم، همچنین تحت تأثیر معلمان خوبی که در دوران دانش‌آموزی داشتم، خود نیز مسیر معلمی را در پیش گرفتم و زمانی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم، می‌توانستم در شغل‌های مختلفی مشغول به کار شوم، اما به خاطر شدت علاقه‌ای که به تدریس و آموزش داشتم، حرفه معلمی را برگزیدم.
توحیدی ادامه می‌دهد: قشر تحصیل‌کرده و دانشجویان در دهه ۵۰ بسیار کمتر از زمان حال بود و اغلب پسران برای کمک به خانواده و پدر مشغول به کشاورزی و دامداری می‌شدند، به همین علت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی می‌توانستند آسان‌تر جذب مراکز دولتی و اداری شوند، اما کسانی وارد آموزش‌وپرورش می‌شدند که علاقه‌مند به آن بودند.
این معلم با سابقه ۵۳ سال تدریس در آموزش‌وپرورش در خصوص بهترین خاطره‌ای که از دوران معلمی خود دارد، اضافه می‌کند: در سال‌های ابتدایی خدمت که سرباز معلم بودم در روستایی به دور از شهر خدمت می‌کردم و نیاز بود هر روز با اتوبوس به مدرسه بروم، اما اتوبوس همواره از جاده اصلی عبور می‌کرد، برای همین باید هر روز حدود پنج کیلومتر را پیاده‌روی می‌کردم تا بتوانم به جاده اصلی برسم؛ یک روز در میانه راه برف سنگینی که تحملش بسیار دشوار بود و سرمای شدیدی به همراه داشت، به حدی که از شدت سرما و کولاک دیگر توان ادامه دادن مسیر را نداشتم.
وی ادامه می‌دهد: ناگهان صدای فریادی به گوشم رسید و به محض شنیدن این صدا شوقی درونی در وجودم ایجاد شد و توانستم به سمت مبدا صدا حرکت کنم و مشاهده کردم که دانش‌آموزان روستا چون می‌دانستند در این سرما نمی‌توانم به مدرسه برسم، به دنبالم آمده‌اند، این از خودگذشتگی دانش‌آموزان برای همیشه در خاطرم مانده است و با یاد آن دلگرم می‌شوم، چرا که در آن شرایط ناگوار و ناامیدکننده و به دور از انتظار به کمکم آمدند.
توحیدی درباره خاطره یکی از دانش‌آموزانش که پزشک شده است، می‌افزاید: روزی بخاطر درد دندانی که داشتم به مطب دندانپزشکی رفتم، بعد از پایان درمان برای پرداخت هزینه به بخش پذیرش مراجعه کردم که ناگهان متخصص دندانپزشک گفت نیازی نیست حق ویزیت را پرداخت کنید، ما از دانش‌آموزان سال‌های گذشته شما هستیم، با شنیدن این حرف ناگهان مبهوت ماندم، زیرا بخاطر گذشت حدود ۱۵ سال با تغییر چهره آن شخص نتوانستم او را بشناسم، اما از اینکه او به چنین جایگاهی رسیده بود، خوشحال شدم.
مدرس نمونه استان اصفهان در سال ۱۳۷۶ ادامه می‌دهد: روزی در یکی از مدارس، دبیر آموزش زبان انگلیسی مرا در آغوش گرفت و گفت که از دانش‌آموزان چندین سال پیش من بوده است و در حال حاضر افتخار می‌کند که همکارمان شده است؛ همچنین حدود یک ماه گذشته فردی از ایتالیا تماس گرفت و بعد از احوال پرسی مختصری بیان کرد که از شاگردان من بوده است و در حال حاضر در ایتالیا مشغول به ادامه تحصیل در دوره دکتری است.
توحیدی می‌گوید: با اینکه ۵۳ سال است مشغول آموزش و تدریس هستم، هنوز خسته نشده‌ام و با علاقه بر سر کلاس حاضر می‌شوم و به دانش‌آموزان سال آخر دوره دبیرستان توصیه می‌کنم که یکی از اولویت‌های انتخاب رشته دانشگاهی خود را برای ورود به دانشگاه فرهنگیان اختصاص دهند، چرا که در این دانشگاه زمینه پیشرفت بسیاری برای ادامه تحصیل وجود دارد و با علاقه داشتن به حرفه معلمی می‌توانند در تحصیل و شغل خود موفق شوند و ارتباط خوبی با دانش‌آموزان برقرار کنند.
فرایند مشاهده و تأیید سوابق تحصیلی داوطلبان کنکور آغاز شد