سلطانِ وحشت از کرونا می‌نویسد

به گزارش روز شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی لیترری هاب، تب نگارش رمان‌های کرونایی پس از آلوده کردن نویسندگانی چون گری اشتین گارت، مارگارت آتوود، جان گریشام و دیو اگرز حالا به استیون کینگ هم سرایت کرده است.

اثر جدید این نویسنده معروف آمریکایی با عنوان بیلی سامرز سوم اوت (سه‌شنبه، ۱۲ مرداد) منتشر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی در یک مصاحبه تصویری به مناسب انتشار این رمان جنایی، از تصمیم خود برای نوشتن رمانی درباره ویروس کرونا خبر داد و گفت: بعد از این رمان می‌خواهم کتابی بنویسم که مستقیما به ویروس کرونا می‌پردازد. ماجراهای این کتاب را در سال ۲۰۲۰ پیش می‌برم تا ببینم چطور از آب درمی‌آید. کار سختی پیش رو خواهم داشت.   

کینگ در این مصاحبه همچنین به تاثیری که شیوع کرونا بر روند نوشتن رمان بیلی سامرز داشت، اشاره کرد و گفت: نوشتن بیلی سامرز را قبل از همه گیری کرونا شروع کردم. چند کاراکتر داشتم که باید آنها را از صحنه داستان خارج می‌کردم. به فکرم رسید که آنها را با یک کشتی تفریحی به سفر بفرستم که در زمان خودش ایده معقولی بود و موردی نداشت اما یکدفعه (به دلیل شیوع کرونا) همه سفرهای تفریحی با کشتی‌های کروز متوقف شدند و با خودم فکر کردم که باید همه ماجراهای این کتاب را تا سال ۲۰۱۹ به عقب برگردانم تا باورپذیر شود.

این نویسنده سرشناس در بخش دیگری از اظهاراتش بر اهمیت استفاده از ماسک تاکید کرد و گفت: ماسک زدن یا نزدن به حوزه آزادی‌های فردی برنمی‌گردد و یک مساله اجتماعی مربوط به بهداشت عمومی است و باید رعایت شود.  

به گزارش ایرنا، استیون کینگ نویسنده ۷۳ ساله آمریکایی و یکی از پرطرفدارترین نویسندگان ژانر وحشت و فانتزی در جهان است. از این نویسنده پرکار که اولین بار با رمان کَری پا به عرصه نویسندگی گذاشت، تاکنون بیش از ۲۰۰ اثر منتشر شده است، کتابهایی که جوایز متعددی چون جایزه برم استوکر، جایزه‌ی جهانی فانتزی و جایزه‌ی جامعه‌ی فانتزی انگلیس را برای وی به ارمغان آوردند.

 کینگ که به عنوان سلطان وحشت شناخته می‌شود، در ادامه افتخارات ادبی خود در سال ۲۰۱۵ مدال ملی هنر آمریکا را دریافت کرد. این نویسنده با قلم جادویی خود آثار ماندگاری را برای علاقمندان به داستان‌های ترسناک خلق کرده که بسیاری از آنها به فهرست پرفروش‌ترین کتابهای نیویورک تایمز نیز راه یافتند.

کینگ در میان علاقه‌مندان به سینما نیز محبوب است. از آثار این نویسنده آمریکایی در مجموع حدود ۴۸ اثر تلویزیونی و سینمایی ساخته ‌شده است که از جمله شناخته‌شده‌ترین آنها می‌توان به فیلم درخشش ساخته استنلی کوبریک، مسیر سبز و رستگاری در شاوشنگ به کارگردانی فرانک دارابونت اشاره کرد. فیلم پرطرفدار آن (It) ساخته اندی موسکیِتی که در سال ۲۰۱۷ اکران شد نیز اقتباسی از یکی از آثار کینگ است.

آثار زیادی از کینگ توسط مترجمان مختلف ایرانی به فارسی برگردانده و به همت ناشران منتشر شده اند، وی مخاطبان زیادی در میان کتابخوانان ایرانی نیز دارد.

برچسب‌ها ادبیات جهان ویروس کرونا ادبیات داستانی ژانر وحشت

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ادبیات جهان ویروس کرونا ادبیات داستانی ادبیات جهان ویروس کرونا ادبیات داستانی ژانر وحشت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۵۰۰۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.