محرّم؛ فصل بازنگری در هویت ایمانی
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۷۷۹۱۰
تعطیلی محرم و دوری از روضهها، مرگ انسانیت و خاموشی ارزشها و خمودگی آرمانهاست.
قدس آنلاین: رمضان و محرم دو فصل مهم از هویت ایمانی را شکل میدهند. به طور خلاصه رمضان شهرالله ی است، که می خواهد ارتباط انسان خاکی را با ماوراء طبیعت و عالم غیب و حضرت حق سامان بخشد. رمضان یک دوراهی فشرده خودسازی، دعا، توجه و تضرع و عبادت است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما محرم ماجرایی دیگر دارد. محرم فصل بازنگری در هویت ایمانی در نسبت با جریان حق در صحنه سیاسی-اجتماعی و سایر شئون دنیوی است. جریان حق و باطل با تمرد ابلیس از سجده بر آدم آغاز شد و سپس با هبوط آدم در ساحت انسانی تجلی پیدا کرد. در وجود هابیل و قابیل جلوهای یافت و با شکلگیری جوامع بشری به صحنهی سیاسی اجتماعی وارد شد. سردمداران جریان جبههی حق انبیاء و بدنهی آن مومنین هستند. وقتی به تاریخ جریان حق نگاه میکنیم، فراز و فرودهای بسیاری وجود دارد. از زمان نوح تا ابراهیم و موسی و عیسی و پیامبر ختم مرتبت و خاندان مطهرش (علیهم السلام)، جبهه دائما بین قدرت و ضعف در گردش است. از مورد تمسخر واقع شدن و مجنون خوانده شدن و شاعر خطاب شدن بگیرید تا خالص سازی مومنین و پاکسازی زمین از لوث کفار، گاهی دریا برایشان شکافته می‌شود و گاهی در بیابان سرگردان میشوند. در زمانی و مکانی قدرت یافته و حکومتی تشکیل میدهند و حتی جن و انس را زیر لوای خود میآورند و در زمانی و مکانی دیگر در خانه خویش مخفی شده و جرأت ابراز عقیده ندارند. اما جریان حق نمی ایستد و نمیمیرد، چون اگر زمین از حجت خالی شود، اهلش را فرو خواهد برد. مولفه های جریان حق ایمان به خدا و غیب و اعتقاد به ارزش های والا و اخلاق الهی و تقوا درمرحله فعل است. هم اهل شور و عشق است و هم اهل تعقل و عقلانیت، در مقابل ظلم کرنش نمی‌کند، از جنگ خسته نمی شود و نمی ترسد، برخدا توکل می کند، خم می شود ولی نمی شکند، قلم را در یک دستش و در دست دیگرش شمشیر گرفته است. گاهی اهلش به قدری قلیل است که از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی‌کند (ارتدّ الناس بعد النبی الا الثلاثة) ولی جهت گیری کلان آن به سوی بسط در صحنه سیاسی-اجتماعی است. میخواهد کارخانه تولید موحّد و متقّی ایجاد کند، تا انسانها را از خودشان نجات دهد، که هر که را او بگیرد ز خویشتن برهاند. نویدبخش حیاتی پاک به دلهای مرده آدمیان است، صلح و صفا و امنیت ذیل او معنی می‌شود، احقاق حق مظلوم و تجفیف ریشههای ظلم هدفش است و به خاطر منافع دنیوی از ارزشهایش کوتاه نمیآید. در مقاطع تاریخی به پیروزیهایی نائل شده است، ولی امان از ضعف ایمان و غدر شیطان.
ولیّ الهی سلسله جنبان و قافله سالار این کاروان است. او عین حق و صدق و صفاست. اهل علم و صلاة و زکاة و امر به معروف و نهی از منکر و جهاد در راه خداست. در هر ساحتی از جریان دفاع می کند و ندای حق را به گوش هر بنی بشری میرساند. او دمی آرام ندارد، گاهی شمشیر دست گرفته و گاهی صلح می کند، در روزگاری کلاس درس و بحث راه می اندازد و پاسخ به سوالات و شبهات می‌دهد و در روزگاری دیگر زندانی شده و یا در پادگان گرفتار می‌شود.
حسین (علیه السلام) چکیده این جریان است. او وارث آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و محمد (علیهم السلام) است، اما نه وارث اموال، بلکه وارث مقام ولایت و قافله سالاری! او خود حق و معنی بخش و هویت ساز این جنبش است. در زمان حیاتش وضعیت وخیمی روی می دهد، جریان حق به سستی گراییده است و جریان باطل از لحاظ سیاسی-اجتماعی به نحوی در حال غلبه است، که دیگر جای ظهور برای هیچ حقی باقی نمی ماند، و این یعنی محو شدن جریان حق از صحنه ی تاریخ بشریت و پایان کار دنیا! دنیا قرار بود متجر اولیا باشد و مهد و بستری برای پرورش و تربیت مؤمنان و صالحان، هستی زمین از آغاز به ایمان و مومنین گره خورده است و در پایان نیز به مومنین باز می‌گردد «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ» (انبیاء: ۱۰۵)، ارض اجازه نمیدهد که کفر و طغیان و عصیان و زشتی و پلیدی و سیاهی سراسرش را در بربگیرد. وقتی حسین (علیه السلام) احساس می کند به علت خفقان و فضای مسموم رسانهای زمانه، با حیاتش نمیتواند جریان را راهبری کند، پیام خود را با خون در جریده عالم ثبت میکند. خونش رنگی به عالم زد که هیچ رنگی را توان مقابله با او نبود. صدای «هل من ناصر» ش، به نحوی در جانها نفوذ کرد که افراد را به قیام علیه خودشان واداشت. نور وجودش سیاهی های نفس اماره و کاخ های ظلم را درید، به عمق دل آدمیان نفوذ کرد و هدایت قلوب را به عهده گرفت. جان هر کس که ذرهای خیر درش باشد و راهی به رستگاری داشته باشد، یا بویی از ایمان شنیده باشد، مخاطب و مقصد حرکت اوست. (ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة) او آن روز که دست زن و بچه اش را گرفت و راه بیابان پیشه کرد، میدانست که دارد در کدام لایه از هویت تاریخی-اجتماعی ایمان، حکاکی میکند. شاید دم آخری که دستی بر قلب زینبش گذاشت، شمّه ای واگفت از آنچه دیده بود. او به سان نقاشی ماهر، دست بر قلمو برد و چیستی و چرایی و چگونگی جریان حق را بر جان آدمیان نقاشی کرد. (ان لقتل الحسین حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد أبدا). حرارت و گرمای وجود حسین (علیه السلام) هر کسی را می گیرد که بخواهد گرمای وجودی بین هستی خود و ایمان و ارزش و اخلاق و تقوا ایجاد کند.
و اما محرّم، تو محرّم را مپندار که ماهی است میان ماه ها، محرم فصل بازنگری هویت ایمانی در صحنه سیاسی-اجتماعی است. در محرم است که مؤمنان نسبت خود را با جریان حق بازنگری می کنند. اگر ماه مبارک رمضان ارتباط انسان با مبدأ هستی را تنظیم می کند، محرم می خواهد زندگی مومنین در بستر اجتماعی را بازتعریف کند. در محرم بایستی هر کس به خود نگاه کند و ببیند در چه نسبتی با جریان حق قرار گرفته است؟ آیا اصلا متوجه این نبرد هست؟ آیا سنگرهایش را می‌شناسد؟ آیا متوجه فرمانده هست؟ نکند از جنگ غافل شود و دین و دنیایش را ببازد! نکند زمانی به خود بیاید که کار از کار گذشته است و بخواهد علَم توّابین بلند کند! آیا با فریب دشمن و شیوه های آن آشناست؟ آیا ماهیت جنگ رسانه ای را می‌شناسد؟ آیا از جنگ نرم و ارزشها و از جنگ سخت و موشک‌ها، از تهدیدها و فرصت‌ها مطلع است؟ نکند سرگرم بازی شود، و حسین در کربلا تنها بماند! آیا مسلم بن عقیل را می شناسد؟ نکند دور مسلم را خالی کند و ابن زیاد در چند روز کوفه را تصاحب کند! نکند خودش به امام نامه بنوسید ولی نهایتا سیاهی لشگر عمر بن سعد شود! نکند مصداق حدیث «الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون» قرار بگیرد! تا کجا پای آرمان‌هایش می‌ایستد و تا چقدر به اخلاق پایبند است؟ آیا بصیرت سیاسی اجتماعی لازم را برای ایام فتنه دارد یا حزب باد است؟ هزاران سوال و هزاران نباید دیگر، در محرّم مطرح می شود.
و اما محرم با اشک گره می خورد، چون ثمره محرم باید در جان حک شود، و گریه چه خوب قلمی است برای حکاکی کردن، خصوصاً اگر به دست حسین فاطمه باشد. محرم باید هرسال تکرار شود، چرا که تربیت انسان با تکرار است. تعطیلی محرم و دوری از روضه ها، مرگ انسانیت و خاموشی ارزش ها و خمودگی آرمانهاست. محرم خیرخواهی است که به سوی جهانیان ندا سر می‌دهد: اگر ذرهای در وجودت خیر هست، بیا و با فرهنگ من به تعالی برس. محرم چه بزرگ نعمتی است برای جان آدمیان و چه محفلی عشقی است برای دلهای سوخته (اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم، الحمدلله علی عظیم رزیتی) محرم ماهی است که ملائکه ندا سر میدهند: به بزم عزای حسین خوش آمدید!
انتهای پیام/
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: ماه محرم هویت ایمانی عزاداری عزاداری امام حسین ع سیاسی اجتماعی هویت ایمانی جریان حق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۷۷۹۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کاهش فواصل بهداشتی تولید را افزایش می‌دهد
به گزارش خبرگزاری مهر، مدیر صدور مجوزهای نظام مهندسی گفت: در ۵ سال گذشته حدود ۳۰ درصد کل درخواست مجوزها به بحث حرایم و فواصل بهداشتی رد شده است.
زمانی در پاسخ به پرسشی مبنی بر ضرورت بازنگری فواصل بهداشتی در حوزه کشاورزی و دامداری افزود: با عنایت به مطالبات مردمی که طی این سال‌ها داشته‌ایم، تقاضای رو به رشد سرمایه گذاری در بخش کشاورزی، وجود واحدهای فعال که دارای سابقه تولید هستند و بدون مجوز، تولید می‌کنند و مهم‌تر از همه با عنایت به این که بعد از یک دهه از آخرین ابلاغیه مربوط به فواصل بهداشتی گذشته، ضروری است که برای افزایش تولید، بازنگری در فواصل و حرایم بهداشتی، که اماکن دامی با یکدیگر دارند، انجام شود.
وی تصریح کرد: بعد از آخرین ابلاغیه که در خصوص فواصل بهداشتی داشته‌ایم، هم اکنون با وجود افزایش تکنولوژی و افزایش سطح بهداشت، مسئولان سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی نیز احتمالاً راغب هستند که این فواصل را به نفع تولیدکننده کاهش دهند.
زمانی در ادامه تاکید کرد: ما نیز به عنوان متصدی بخش صدور مجوز و تسهیل در بخش صدور مجوز، ضروری است که فاصله بین واحدهای تولیدی را کم کنیم. به همین منظور باید اجرای این روند را به عوامل دیگری محول کنیم، از جمله استفاده از موازین بهداشتی، فنی و تکنولوژی‌های جدید و نیروهای انسانی که دامپزشک‌ها هستند در سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی و مسئولان فنی بهداشتی که ما در مزارع تولیدی داریم، همه باید دست به دست هم بدهند و بتوانند بهره برداران، متقاضیان طعم شیرین این تعدیل و کاهش فواصل را بچشند و مهم‌تر از همه ما بتوانیم این تغییر را حداقل بر روی سفره‌های مردم بیشتر حس کنیم، چون مطمئناً این تغییر منجر به افزایش تولید خواهد شد.
بر اساس قانون تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار، این فاصله‌ها با هدف جذب سرمایه در بخش کشاورزی و استفاده بهینه از منابع تولیدی بخش کشاورزی، تعدیل می‌شود.
فواصل بهداشتی متراژ معینی بین واحدهای تولید محصولات کشاورزی است که گرفتن مجوز را برای برخی‌ها سخت‌تر کرده است.
دستورالعمل مربوط به این فواصل نخستین بار در سال ۱۳۵۰ تدوین شد، اما بازنگری آن اجرایی نشد.
کد خبر 6096815
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت