افغانستان و عراق؛ قربانيان مدل آمريکايي ايجاد امنيت
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۸۱۷۸۷
خبرگزاری آریا- مهمترین تاکتیک همیشگی آمریکایی‌ها در کشورهای منطقه، ایجاد انحصار در آموزش نیروهای نظامی این کشورها و وابسته‌سازی آن‌ها به الگو‌ها و مستشاران آمریکایی است.
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از نورنیوز، یکی از راهبرد‌های اصلی ایالات متحده آمریکا در روابط با کشورهای هم پیمان یا تحت سلطه خود، تحمیل وابستگی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مستمر به ساختار نظامی آن‌ها است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این راهبرد پیچیده با دو هدف کوتاه و بلندمدت پیگیری می‌شود.
آمریکا در گام اول به دنبال در اختیار گرفتن مجموعه بخش‌های دفاعی و امنیتی کشورهای هم‌پیمان خود به منظور فروش مستمر تسلیحات و خدمات فنی، آموزشی و پشتیبانی است که درآمد هنگفتی را برای شرکت‌های سازنده سلاح به دنبال دارد. اما مهم‌تر از ایجاد درآمد و توسعه «اقتصاد سلاح»، موضوع وابستگی شدید و راهبردی این کشورها به آمریکا برای تامین امنیت است.
جا انداختن این باور برای دولت‌ها و ملت‌ها که حضور آمریکا در کشورشان مساوی ایجاد امنیت و ثبات است و به محض خروج نظامیان آمریکایی، ناامنی و جنگ و خونریزی جایگزین آن خواهد شد اصلی‌ترین راهبرد آمریکا در حوزه سازمان‌دهی، آموزش و تجهیز کشورهای هم‌پیمان یا اشغال شده از سوی آمریکا است.
کاخ سفید بر این باور است که در صورت نهادینه شدن این گزاره در افکار عمومی و سیاست‌مداران، راه برای نفوذ گسترده و بقای دائمی در منطقه فراهم خواهد شد و آمریکا خواهد توانست برنامه‌های خود را راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر دنبال کند.
در این خصوص؛ مهمترین تاکتیک همیشگی آمریکایی‌ها در کشورهای منطقه، ایجاد انحصار در آموزش نیروهای نظامی این کشورها و وابسته‌سازی آن‌ها به الگو‌ها و مستشاران آمریکایی است که طی سالیان گذشته نمونه‌های مشخصی از آن به مرحله اجرا درآمده است.
در عراق وقتی تروریست‌های داعش عملیات‌های خود را آغاز کردند، آمریکا که خود موسس داعش بود دست از حمایت دولت و ارتش عراق برداشت و آنجا بود که ارتش کلاسیک و آمریکایی شده عراق نتوانست کوچکترین اقدام موثری در برابر پیش‌روی داعش و جنایات آن‌ها در شهر‌های مختلف انجام دهد و اگر نبود فتوای مرجعیت و همت فرماندهان مقاومت در بسیج و آموزش مردم، شاید امروز کشوری به نام عراق وجود خارجی نداشت.
در افغانستان نیز همین راهبرد به نوع دیگری دنبال شد و ارتش این کشور که پنتاگون و سنتکام مدعی آموزش آن بودند، وقتی پشتیبانی هوایی نیروهای آمریکایی متوقف شد با وجود برتری عددی دستِ‌کم شش برابری نسبت به نیروهای طالبان، نتوانست در برابر آنان عرض اندام کند و تا به امروز بیش از 80 درصد خاک افغانستان را از دست داده است.
در مقابل اما؛ جمهوری اسلامی ایران همواره معتقد بوده که تنها راه بازگشت امنیت، آرامش و ثبات به منطقه خروج عامل اصلی فتنه و بحران یعنی نیروهای بیگانه به ویژه آمریکایی‌ها و بومی‌سازی امنیت است.
ایران در روابط با کشورهای در معرض تهدید، همواره بر ضرورت مردمی کردن فرآیند دفاع و امنیت‌سازی اصرار داشته و بر استقلال و خوداتکایی نیروهای نظامی و امنیتی برای مقابله با هرگونه تهدید داخلی و خارجی تاکید نموده است.
چنانچه امروز شاهدیم که نیروهای مردمی در یمن، عراق و سوریه با بهره‌گیری از همین الگو و بدون ذره‌ای وابستگی، ضامن امنیت ملت و کشور خود شده‌اند.
در این میان؛ آنچه همواره از سوی بازوی رسانه‌ای غرب تبلیغ شده، روایتی کاملا وارونه و تحریف شده از حقیقت ماجراست. این رسانه‌ها به دروغ ایران را متهم به ایجاد نیروهای نیابتی و وابسته‌سازی ساختار‌های دفاعی در این کشورها می‌کنند، حال آنکه ماجرا کاملا بر عکس است و شواهد نیز این موضوع را تایید می‌کند.
بر این اساس؛ آنچه امروز منطقه ما با آن روبرو است، تجربیات تلخ و شیرینی است که در میانه دو راهبرد «مردمی‌سازی دفاع و امنیت» و یا پذیرش «وابستگی این ساختار‌ها به سلاح و تجهیزات و آموزش و پشتیبانی کشورهای خارجی» است.
اگر ملت‌ها و دولت‌های مستقل منطقه خواهان آرامش، ثبات و امنیت پایدار خود و منطقه هستند باید از پس این همه تجربه تلخ، میان این دو مدل یکی را انتخاب کنند و فرصت تاریخی پیش آمده برای اخراج نیروهای نظامی فرامنطقه‌ای و بومی‌سازی دفاع و امنیت و ایجاد همکاری‌های مشترک منطقه‌ای در این خصوص را غنیمت بشمرند.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: افغانستان عراق نیرو های نظامی کشور ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۸۱۷۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مزایای راه‌اندازی مسیر ریلی افغانستان- قزاقستان و امکان اتصال آن به ایران
تین نیوز
شماری از آگاهان امور اقتصادی افغانستان می گویند که این کشور می تواند خط آهن قزاقستان را که از طریق این کشور به جنوب آسیا وصل می شود، از طریق اسلام قلعه به خط آهن ایران وصل کند.
به گزارش تین نیوز به نقل از بازار، ملا عبدالغنی برادر معاون اقتصادی دولت سرپرست افغانستان به تازگی با سریک ژومانگارین معاون نخست وزیر قزاقستان درمورد احداث شبکه راه آهن از قزاقستان به پاکستان از طریق ترکمنستان و افغانستان گفتگو کرد.
اکنون این موضوع مطرح است که ایجاد این شبکه خط آهن چه اهمیتی برای افغانستان و کشورهای منطقه دارد؟ و افغانستان چه سودی از آن می برد؟
شبیر بشیری آگاه امور اقتصادی در این ارتباط، گفت: افغانستان بدنبال گسترش تجارت دوجانبه با کشورهای همسایه و منطقه و همچنین گسترش شبکه حمل و نقل و ترانزیت افغانستان به عنوان یک کشور محصور در خشکی با کشورهای همسایه و منطقه است.
بشیری با بیان اینکه حکومت سرپرست افغانستان و بخش خصوصی افغانستان از ایجاد این شبکه راه آهن استقبال می کنند، اظهار داشت: با تطبیق این شبکه خط آهن، افغانستان بر اساس موقعیت ژئوپلیتیک که در منطقه دارد می تواند نقش استراتژیک را بازی کند و آسیایی مرکزی را به آسیایی جنوبی وصل کند.
این آگاه امور اقتصادی گفت: با ایجاد این خط آهن، ترانزیت و حمل و نقل تجارتی ایجاد می شود و افغانستان نقش پل ارتباطی میان آسیای مرکزی و آسیایی جنوبی را به خوبی ایفا می کند.
بشیری خاطرنشان کرد: در صورت محقق شدن این ایده تجارتی و حمل و نقلی، منافع اقتصادی زیادی عاید افغانستان و کشورهای منطقه خواهد شد.
در همین حال، آذرخش حافظی آگاه امور اقتصادی گفت: افغانستان به عنوان یک کشور محصور در خشکی به انواع مختلف حمل و نقل زمینی نیاز دارد و ایجاد خط آهن قزاقستان از طریق افغانستان به جنوب آسیا نقش ترانزیتی افغانستان را ارتقا بخشیده و حمل و نقل را تسهیل می کند.
حافظی افزود: ایجاد این شبکه برای رونق اقتصادی و ارایه بهتر خدمات، بالا رفتن نقش ترانزیت افغانستان اثر مثبت دارد و درعین حال و برای همگرایی منطقه ای مفید می باشد.
این آگاه امور اقتصادی افزود: ایجاد خط آهن قزاقستان از طریق افغانستان به جنوب آسیا، سبب گسترش مناسبات تجارتی، صنعتی و خدماتی میان آسیایی مرکزی و آسیایی جنوبی و سایر کشورهای منطقه می شود.
وی تصریح کرد: ما با جمهوری اسلامی ایران خط آهن از طریق اسلام قلعه را داریم و می توانیم خط آهن قزاقستان را که خاک افغانستان را به جنوب آسیایی وصل می کند، به جمهوری اسلامی ایران هم وصل کرده و این پروژه بزرگ اقتصادی را محقق کنیم.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»