به نقل از «ایرنا»

آیین طبخ نذری باغملک و اراضی مبارکه بدون حضور عزاداران مهمان برگزار شد

تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۵۴۷۹۰

اصغر قربانی دهیار روستای اراضی مبارکه روز پنجشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: امسال برای دومین سال متوالی با توجه به شیوع بیماری کرونا این آیین ۴۰۰ ساله به‌صورت متفاوت برگزار شد.

وی ادامه داد: برخی از مردم این روستاها هزینه نذری خود را صرف تهیه جهیزیه و کمک‌های معیشتی به نیازمندان کردند.

قربانی اظهار داشت: آیین سنتی عزاداری امام حسین(ع) و پخت غذای نذری هرساله همزمان با روز تاسوعا و عاشورای حسینی و به صورت سنتی در روستاهای اراضی و باغملک مبارکه برگزار می‌شد و مردم این روستاها غذاهای پخته شده را در سینی‌های بزرگی بر روی سر خود گذاشته و به حسینیه روستای اراضی و باغملک می‌آوردند و از عزاداران حسینی پذیرایی می‌کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی اضافه کرد: اما وقتی اعلام کردند ویروس کرونا در تجمع‌ها می‌تواند خیلی‌ها را مبتلا کند، تصمیم گرفتیم این مراسم را به احترام کادر درمان تعطیل کنیم و از همه عزاداران خواستیم در خانه‌ خودشان عزاداری کنند تا جلوی انتشار ویروس را بگیریم.

دهیار روستای اراضی مبارکه با بیان اینکه امسال مراسم تاسوعا و عاشورای  نسبت به سال‌های گذشته متفاوت است و با رعایت کامل موازین بهداشتی برگزار شد گفت: سلامتی عزاداران حسینی همیشه باید در اولویت باشد.

وی خاطرنشان کرد: این آیین سنتی که قدمت ۴۰۰ ساله دارد، بدین گونه است که در روز تاسوعای حسینی اهالی روستای همجوار(باغملک) به روستای اراضی دعوت می‌شوند و در روز عاشورا این اهالی روستای باغملک هستند که مردم روستای(اراضی) همسایه را به روستای خود دعوت می‌کنند.

قربانی بیان کرد: در این مراسم هر خانواده به اقتضای توان و سلیقه خود غذایی را پخته و در ظهر تاسوعا و عاشورا به حسینیه این ۲ روستا می‌آورد.

وی یادآور شد: در روز تاسوعای حسینی همه اهالی روستای اراضی در خانه‌های خود به پخت غذای نذری پرداخته و در ظهر تاسوعا با تزیین غذاها و قرار دادن آن در سینی های (مجمع) بزرگ آنها را براساس آیینی سنتی بر روی سر خود می‌گذارند و به حسینیه می‌آورند.

وی همچنین گفت: در روز عاشورای حسینی نیز اهالی روستای باغملک در خانه های خود به پخت غذای نذری پرداخته و در ظهر عاشورا با تزیین غذاها و قرار دادن آن در مجمع بزرگ بر سر خود گذاشته و به حسینیه می‌آورند.

قربانی ادامه داد: پس از اقامه نماز جماعت در ظهر تاسوعا و عاشورا، در حسینیه همه اهالی و مهمانان در این مکان که شامل دکه‌های بسیاری است جمع شده و پس از باز شدن درب‌های حسینیه، همگی وارد قسمتی که دکه های حسینیه قرار دارد می‌شوند و هر خانواده، مهمانان خود را به یکی از دکه‌های حسینیه برده و غذایی را که حاضر نموده است برسر سفره قرار می دهد.

وی گفت: هرساله مهمانان بسیاری از تمام نقاط استان اصفهان در روز تاسوعا و عاشورای حسینی برای شرکت در این آیین سنتی به روستاهای اراضی و باغملک مبارکه، سفر می کردند اما امسال بدلیل شیوع کرونا از پذیرایی میهمانان معذوریم.

روستاهای اراضی و باغملک در فاصله ۳۵ کیلومتری مرکز اصفهان در جهت جنوب غربی واقع است.

برچسب‌ها ماه محرم تاسوعای حسینی عاشورای حسینی اصفهان مبارکه

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ماه محرم تاسوعای حسینی عاشورای حسینی ماه محرم تاسوعای حسینی عاشورای حسینی اصفهان مبارکه تاسوعا و عاشورا اراضی و باغملک عاشورای حسینی روستای اراضی اهالی روستای روز تاسوعا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۵۴۷۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امروز چهلم بهار است؛ جشنی که از یاد رفته!

«چهلم نوروز» مصادف با دهم اردیبهشت‌ماه از جمله آیین‌های وابسته به نوروز است. آیینی که در روزگار فعلی احتمالا نام آن به گوش کمتر کسی خورده است اما هنوز هم می‌توان ردپایی از آن را در نقاط مرکزی ایران و شهرهایی مانند شیراز و کرمان دید.

به گزارش ایسنا، در ایرانِ باستان تحویل بهار مانند روزگار فعلی تنها با رسومِ پیش از این اتفاق شناخته نمی‌شد. نوروز یکی از مهم‌ترین آیین‌ها قلمداد می‌شد که ایرانیان برای پیش و پس از آن خود را آماده می‌کردند و کارها و مناسک خاصی انجام می‌دادند. بنابراین رسوم نوروزی مانند امروز تنها به جشن‌هایی مانند چهارشنبه‌سوری، خانه‌تکانی، سبز کردن دانه‌ها، نوروزخوانی، جشن گلدان، تکم‌گردانی و... محدود نبود و تا مدتی بعد از نوروز هم ادامه داشت.

به همین علت است که برخی نوروز را نه یک روز و نه سیزده روز می‌دانند؛ به اعتقاد آنها نوروز یک بازه زمانی است. در این زمینه شبان میرشکرایی - مدیر اجرایی پرونده جهانی نوروز در یونسکو پیش از این به ایسنا، گفته بود: «از وقتی که این تحول طبیعی اتفاق می‌افتد، در نقاط گرمسیرتر به میانه زمستان می‌رسد و در نقاط سردسیر به میانه بهار. اشعاری هم داریم به این شرح که «اینک بیامده است به پنجاه روز پیش/جشن سده طلایه جشن نوروز روشنی»، یعنی جشن سده را طلایه‌دار نوروز و نوبهار دانسته‌اند. از آن طرف در حوزه فرهنگی شمال غرب ایران در منطقه آذربایجان تفسیری است که تا وقتی توت از درخت نیفتاده، نوروز است و زمان آن تا اواخر اردیبهشت‌ماه است؛ یعنی یک بازه سه‌ماهه برای نوروز داریم. هرکسی در این بازه سه‌ماهه به سبک و سیاق، رنگ و آیین خودش نوروز را پاس می‌دارد و نمی‌توانیم او را محدود به یک بازه زمانی کنیم.»

بر این اساس آداب و آیین‌های مربوط به نوروز (بر اساس تعریف امروزی از این مناسبتِ ۱۳ روزه) در سه گروه پیشانوروزی، هنگام نوروز و پسانوروزی طبقه‌بندی می‌شود؛ موضوعی که بنابر آنچه گفته شد احتمالا در گذشته‌های دور اینگونه نبوده است.

بخت‌گشایی با توسل به ماهی دندان‌طلا!

برای چله نوروز در شیراز دو جشن آب و گل‌های محمدی و جشن بخت‌گشایی برگزار می‌شد. جشن آب و گل‌های محمدی که تا دوره قاجار تداوم داشت در باغ دلگشا به مدت یک هفته برگزار می‌شد.

جشن بخت‌گشایی نیز در آرامگاه سعدی برپا می‌شد و آداب خاص خود را داشت. طبق این رسم، دخترانی که می‌خواستند بختشان باز شود و یا آرزو داشتند بچه‌دار شوند، باید تورهایی به رنگ سبز روی سر خود می‌انداختند و روی آن نُقل می‌گذاشتند و به شکلی که نقل از روی سرشان نیفتد از پله‌ها پایین می‌رفتند و مقابل حوضِ آرامگاه سرشان را خم می‌کردند تا نقل درون دهان ماهی دندان طلا بیفتد!

در این باور فرقی نمی‌کرد که اصلا ماهی دندان‌طلا وجود دارد یا نه و یا حتی اگر نمونه‌ای نادر از آن پیدا شود، هدف‌گیری فرد باید چقدر دقیق باشد که نقل دقیقا در دهان ماهی بیفتد. احتمالا تنها موضوع مهم این بود که اجرای این رسم خیال دختران را راحت می‌کرد که آرزویشان برآورده می‌شود.

شیرازی‌ها در کنار اجرای این مناسک یا نوعی آش به نام «دیگ جوش» می‌پختند و یا مشغول خوردن آش سبزی و کاهو می‌شدند.

جشنی برای درخواست سلامتی 

چهلم نوروز در کرمان آداب و آیین‌های خاص خود را دارد که همچنان هم برخی به اجرای آن پایبند هستند. این آیین‌ها در سال ۱۳۸۸ با عنوان «چهلم بهار» در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسیده است. کرمانی‌ها «آیین تندرستان» یا «تندرستون» را اصلی‌ترین بخش جشن چهلم بهار می‌دانند که هدف آن درخواست سلامتی و تندرستی است و هنوز به شکل جدی در این منطقه از کرمان برگزار می‌شود.

این جشن در یکی از مهم‌ترین مناطق کرمان به نام «شیوشگان» به معنای محل شیون و زاری برگزار می‌شود. دعا برای گشایش بخت، بریدن چادر عروس در این روز، آب چهل ریختن برای زنان حامله یا زائو، پختن و خوردن آش اوماج و نواختن موسیقی از جمله آیین‌های این جشن است.

جشن تندرستان در کرمان  جشن تندرستان در کرمان

در کوه شاه‌خیرالله منطقه پاریز کرمان نیز زیارتگاهی وجود دارد که در این روز مردم آنجا کنار یکدیگر جمع می‌شوند. عشایر در این روز با ظرف‌های شیر که از شب قبل دوشیده‌اند در دامنه کوه مستقر می‌شوند و با آن آش شیر می‌پزند تا در میان مردم تقسیم کنند.

سایر افراد هم زیرانداز می‌اندازند، چای درست می‌کنند و شیرینی‌هایی که از دوران دید و بازدیدهای نوروز باقی مانده را به یکدیگر تعارف می‌کنند. پس از آن هرکس که خواسته‌ای دارد راهی زیارتگاه می‌شود.

با این حال این روزها جشن «چهلم نوروز» مانند گذشته رونق ندارد و تنها در مناطقی محدود، افراد خود را پایبند به اجرای آن می‌دانند، موضوعی که باعث می‌شود این فرهنگ کهن بیش از پیش به دست فراموشی سپرده شود و احتمالا تا چند سال آینده تنها فقط نامی از آن در فهرست میراث ناملموس ملی باقی بماند.

کانال عصر ایران در تلگرام