به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

مادرانه عزاداری کردن؛ رسم زنان بوشهریست

تاریخ انتشار: ۳۱ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۸۱۰۰۹

تقویم بوشهری‌ها ماه محرم ندارد؛ می‌گویند ماه حسین. سیاه پوشیدنشان هم یک دست نیست. با همان لباس‌های همیشگی که در عزای عزیزانشان می‌آیند، در مجلس امام حسین هم هستند، اما ماتمشان یک جنس دیگریست. یک جنس غریبی که خیلی نشان نمی‌دهند.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- فروغ زال؛ تقویم بوشهری‌ها ماه محرم ندارد؛ می‌گویند ماه حسین.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سیاه پوشیدنشان هم یک دست نیست. با همان لباس‌های همیشگی که در عزای عزیزانشان می‌آیند، در مجلس امام حسین هم هستند، اما ماتمشان یک جنس دیگریست. یک جنس غریبی که خیلی نشان نمی‌دهند. یعنی شرم و غرورشان همیشه اینطور است.

مرد‌ها تودارترند و غم را همیشه می‌آورند توی زور بازویشان؛ صدای ضرب سنج و دمام‌ها و سینه زنی‌ها گواه همین است. زن ها، اما عالمی دارند. عالم زنانه عزاداری زن‌های بوشهری خیلی مفصل است. هر آیین و رسمش را که نگاه کنی می‌بینی یکبار خودشان را جای مادری گذاشته¬اند و یکبار جای خواهری و یکبار جای همسر و یا جای دختری.

از همان شب اول مختک علی اصغر را می‌گذارند وسط. مختک همان گهواره چوبی سنتی بوشهری هاست که عروسکی را شبیه یک نوزاد ساخته‌اند و بین پارچه‌هایی کم یاب و ارزشمند پیچیده و قنداق کرده‌اند و مشک و گلاب زده اند. روی مختک هم یک دنیا پارچه ابریشم و زربافت و حریر و تور سبز می‌اندازند. پارچه‌هایی که عین دخیلی به ضریح، هر کسی آورده و روی مختک پهن کرده. اوج عزای زن‌ها آنجاست که هر کدام عین مادر جگر سوخته‌ای می‌نشینند و لالایی می‌خوانند. لالایی‌هایی مخصوص خودشان، همان‌ها که برای بچه‌هایشان می‌خواندند.

زجر غم توی صدای لالایی خوان وقتیست که مادر شهیدی بخواند. آن وقت جرات می‌خواهد که بنشینی و صدایی را بشنوی که سنگ را هم آب می‌کند. گاهی زنی جاجتی دارد تا خدا دامنش را سبز کند، علی اصغر توی مختک را در آغوشش می‌گذارند و برایش می‌خوانند و گریه می‌کنند. چند حلقه از زن‌هایی که مویه کن و لالایی خوان و زجه زن گرد یک مختک سبز و پر نور نشسته‌اند و روی سر و سینه و پاهایشان می‌زنند، صحنه ثابت عزاداری‌های خانگی زنان بوشهر است؛ تا اینکه شب هشتم برسد. شب هشتم هر زنی مجعمی در دست دارد و به مجلس می‌آیند. حنا و حلوا و میوه و لقمه¬های نان و عود و شمع و گل را هر کسی در مجمعی فلزی که رویش را با پارچه سبز پوشانده با خود آورده است و قرار است حجله عروسی به پا شود.

حجله‌ای برای جوانان کربلا. زن‌ها می‌خواهند برایشان مادری کنند. کل می‌کشند و اشک می‌ریزند و شعرهایشان را می‌خوانندو سینه می‌زنند. گل و گلاب می‌پاشند و حنا می‌چرخانند و بر سینه می‌کوبند و کل می‌کشند؛ برای قاسم، برای اکبر لیلا و برای جوان‌های شهیدشان. باز هم جگر سوز‌تر از همه مادر شهیدانی‌اند که جوان قد رشیدشان را راهی جبهه کرده‌اند و آرزوی دامادی به دلشان مانده است.

شب‌های بعد را مثل یک خواهر ماتم دارند. خواهری که قرار است سایه‌های سرش را در یک روز از دست بدهد، خواهری که قرار است گودی قتلگاه ببیند و به اسارت برود. شب‌های آخر دهه ابیاتی که زن‌ها می‌خوانند بیشتر نقل خواهریست برای برادرش. زنانی که چهل روز علم سیاه نه فقط بر سر در خانه هایشان که بر دل هایشان برپاست. شانه‌ای به مو نمی‌زنند، دستی و بر پیرایش سر و رو نمی‌کشند و مثل عزاداری برای خانواده و عزیزانشان می‌گویند «پند» هستیم. خوراک خوش آب و رنگی نمی‌پزند و لباس فاخری تن نمی‌کنند. عزاداری زن‌ها و علم ماتمی که برپا می‌کنند همان اشک و عشقیست که از شیرخوارگی نسل‌ها را حسینی می‌کند. عزاداری زن‌ها از جنس دلشان، لطیف و عمیق است و انسان‌ساز.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: روایت هیات محرم در بوشهر عزاداری بوشهری یک جنس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۸۱۰۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صنایع‌دستی استان کردستان از دریچه دوربین + تصاویر

صنایع‌دستی استان کردستان جلوه‌گر هنر دستانِ مردان و زنان کردستانی است که چشم هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، صنایع‌دستی گنجینه‌ای پنهان از سرپنجه هنرمندان در استان کردستان است که نسل به نسل و سینه‌به‌سینه حفظ شده‌ تا به مردمان روزگار امروز به یادگار برسد. صنایع‌دستی امروزه نه‌تنها برای برطرف کردن نیازها، درآمدزایی و خرید و فروش نیست، بلکه نماد تاریخ، فرهنگ، تمدن و نوع سبک زندگی اقوام مختلف کشور است. 

صنایع‌دستی به عنوان بخشی از میراث فرهنگی و نمادی از نوع زندگی فرهنگی یک جامعه، همواره مورد توجه است. به علت ویژگی زندگی سنتی در بسیاری از نقاط کردستان و عدم استیلای بخش صنعتی، هنوز صنایع دستی کردستان از لحاظ کیفیت و گستردگی در سطح کشور مطرح است.

صنایع دستی استان کردستان عبارتند از: نازک‌کاری چوب، دست بافی، خراطی، ساخت زینت آلات محلی، سوزن دوزی و روکاری، سفال سازی، حصیربافی، گیوه دوزی نمدمالی و ساخت محصولات چرمی و چوبی؛ دستبافی شامل سجاده، موج، شال، جاجیم، گلیم، گلیمچه و پارچه لباسی است که در بیشتر نقاط شهری و روستایی کردستان تهیه می‌شود. زینت آلات شامل انواع دستبند، گردن بند، سینه ریز، النگو، سربند، انگشتری و گوشواره است. نازک کاری با چوب شامل قوطی سیگار، شیرینی خوری، کیف زنانه، سینی، بشقاب و آجیل خوری است.

هنر نازک کاری ترکیب قطعات بسیار کوچک از انواع چوب‌های طبیعی است که با ظرافت خاص در کنار هم قرار گرفته و موجب به وجود آمدن قطعات بسیار ظریف چوبی همانند قلمدان و سایر محصولات می‌شود. علاوه بر نازک کاری، اروسی سازی، منبت و معرق سنندج نیز از شهرت و اعتبار برخوردار است.

در ادامه گزارش تصویری خبرنگار تسنیم از تولیدات صنایع دستی و هنر فعالان این عرصه در مرکز استان کردستان را ببینید، این دست‌ساخته‌ها با سرپنجه هنرمندانه بانوانی ساخته شده‌ که سعی داشته‌اند در تأمین نیازهای اقتصادی و معیشتی خانواده خود سهیم باشند.

انتهای پیام/481/