به نقل از «خبرگزاری میزان»

روز پانزدهم ماه محرم/حضرت «زینب کبری (س)»: ما رأیتُ الّا جمیلاً

تاریخ انتشار: ۲ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۹۷۵۴۹

یک کارشناس علوم قرانی گفت: حضرت «زینب کبری (س)» در حقیقت به مدیریت بحران عاشورا در سخت‌ترین شرایط دست زدند، موضوعی که جای تامل فراوانی دارد، ایشان علاوه بر صبر توانستند از همان ابتدایی‌ترین زمان شام غربیان مدیریت کاروان اسرا را به دست بگیرند.

یدالله بهتاش در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان پیرامون وقایع روز پانزدهم ماه محرم گفت: زمان وقوع رخداد‌های پس از قیام عاشورا به صورت روزانه بیان نشده است، اما آنچه مشخص است اینکه پس از شهادت «امام حسین (ع)» کاروان اسرای کربلا را وارد کوفه کردند، از اینجا بود که شفاف سازی توسط حضرت «زینب کبری (س)» و «امام زین العابدین (ع)» آغاز شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی در همین راستا ادامه داد: کوفه برای مدتی پایتخت اسلام و «امیرالمومنین (ع)» بود لذا این شهر برای حضرت «زینب کبری (س)» غریب نبود، ایشان تا مدت‌ها در کوفه درس قرآن داشتند و تا حدود زیادی با شهر آشنا بودند لذا وقتی وارد شهر شدند خطبه‌ای خطاب به مردم شهر بیان کرده و به نکوهش آنان و اعمال این مردم پرداختند.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه مطالب و گفت‌وگوهای مذهبی اینجا کلیک کنید

بهتاش به حضور اسرا کربلا در کاخ ابن زیاد اشاره و بیان کرد: ابن زیاد اسرای کربلا را دست و پا بسته به کاخ خود آورد، در حالی که سر مبارک «سیدالشهدا (ع)» را در مقابل خود قرارداده بود، فردی از اصحاب پیامبراکرم (ص)» نیز در آن مکان حاضر بود و با دیدن این رویداد به ابن زیاد اعتراض کرد و گفت: من بار‌ها دیدم که «پیامبراکرم (ص)»، «امام حسین (ع)» را بوسه می‌زند، تو حق جسارت به ایشان را نداری، این اعتراض به مذاق ابن زیاد خوش نیامد و صحابه «پیامبراکرم (ص)» را تهدید به مرگ کرد، آن مرد نیز مجلس ابن زیاد را با دلخوری ترک کرد.

وی با اشاره به برخورد ابن زیاد با «حضرت زینب کبری (س)» ابراز کرد: این زیاد احساس پیروزی و سر مستی می‌کرد، پس از حضور اسرای کربلا به مجلس این زیاد، حضرت «زینب کبری (س)» نیز با بی اعتنایی وارد شدند، ابن زیاد با صدای بلند پرسید این بانو چه کسی است و بار دیگر سوال خود را تکرار کرد، کنیزان گفتند این بانو دختر حضرت «فاطمه زهرا (س)» است لذا این زیاد با زخم زبان به حضرت «زینب کبری (س)» با ایشان گفتگو پرداخت.

***جز فاسق رسوا نمی‌شود

این کارشناس علوم قرآنی پیرامون سخنان و سوالات ابن زیاد از حضرت «زینب کبری (س)» بیان کرد: ابن زیاد گفت: خدا شما را رسوا و دروغگو را مشخص کرد، حضرت «زینب کبری (س)» نیز در پاسخ فرمودند: سپاس خداوند را که ما را به واسطه «پیامبراکرم (ص)» گرامی داشت و از پلیدی پاک گردانید. جز فاسق رسوا نمی‎شود و جز بدکار، دروغ نمی‎گوید، و بد کار ما نیستیم بلکه دیگرانند یعنی تو و پیروانت هستید، ابن زیاد گفت: دیدی خدا با خاندانت چه کرد؟ حضرت «زینب کبری (س)» فرمودند: جز زیبایی ندیدم، آنان کسانی بودند که خدا مقدّر ساخته بود کشته شوند و آنان نیز اطاعت کرده و به سوی آرامگاه خود شتافتند و به‌زودی خداوند تو و آنان را در روز رستاخیز با هم روبه‌رو می‎کند، آنان از تو، به درگاه خدا شکایت و دادخواهی خواهند کرد، اینک بنگر که آن روز چه کسی پیروز خواهد شد. این سخنان ابن زیاد را بر آشفت، زیرا حضرت «زینب کبری (س)» با شجاعت در مقابل او ایستاده بوده و حقایق را بیان فرمودند.

بهتاش رویکرد حضرت «زینب کبری (س)» را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: حضرت «زینب کبری (س)» پیام آور قیام عاشورا بودند، ایشان با شجاعت دو مقوله مهم را بیان فرمودند، در قدم اول در مقابل حاکمی که احساس می‌کرد پیروزمندانه نوه «پیامبراکرم (ص)» را شکسته داده و به شهادت رسانده ایستادند و به او فهماندند آن دروغگویان که از آنان سخن می‌گویید ما نیستیم بلکه خود شما هستید، در حقیقت فرافکنی که ابن زیاد قصد داشت برای انحراف ذهن مردم انجام دهد در همان مجلس در هم کوبی،د هرچند ابن زیاد حضرت «زینب کبری (س)» را تهدید به مرگ کرد.

***دفاع از امامت

وی سخنان ابن زیاد و «امام سجاد (ع)» را مورد بررسی قرار دادو تصریح کرد: همان زمان ابن زیاد رو به «امام سجاد (ع)»کرد و گفت: تو کیستی؟ «امام سجاد (ع)» در پاسخ بیان فرمودند: من «علی بن الحسین (ع)» هستم، ابن زیاد گفت: من شنیده بودم که پسران «امام حسین (ع)» در صحنه عاشورا به شهادت رسیده اند؟ «امام سجاد (ع)» فرمودند: مردم کسان ما را در کربلا کشتند، ابن زیاد گفت: خدا کسان شما را در کربلا کشت! «امام سجاد (ع)» فرموند: خدا فقط جان‌ها را می‌گیرد، ابن زیاد، چون قدرت را در دست داشت و مغرور بود خشمگین شد و دستور داد تا سر «امام سجاد (ع)» را از بدن جدا کنند، اما حضرت «زینب کبری (س)» اجازه این کار را نداد. سپس اسرا را چند روز زندان و بعد به شام فرستادند.

بهتاش تلاش‌های حضرت «زینب کبری (س)» را مورد بررسی قرار داد و ابراز کرد: حضرت «زینب کبری (س)» همواره تلاش داشتند تا در شرایط گوناگون از اسرا دفاع کنند و آنچه حقیقت دارد را بیان کنند، ایشان در دفاع از حق و بیان حقیقت بسیار موفق بودند.

***حضرت «زینب کبری (س)» فرمانده عملیات بعد از واقعه عاشورا

این کارشناس علوم قرآنی پیرامون واقعه کربلا بیان کرد: واقعه کربلا به دو بخش تقسیم می‌شود به زمانی پیش از شهادت «امام حسین (ع)» و زمانی دیگر پس از شهادت «سیدالشهدا (ع)»، در زمان حیات «امام حسین (ع)» ایشان خود مدیریت کاروان را بدست داشتند، اما پس از شهادت ایشان حضرت «زینب کبری (س)» کاروان‌سالار کاروان کربلا شدند و فرماندگی عملیات را به دست گرفتند.

وی به توصیف حضرت «زینب کبری (س)» پرداخت و افزود: حضرت «زینب کبری (س)» بانویی بزرگ و بسیار عابد بودند، ایشان شخصیت بزرگی داشتند، این بانوی بزرگوار اسوه صبور و و شکیبایی بودند؛ در عین حال توجه به شخصیت حضرت «زینب کبری (س)» درسی بزرگ را برای جامعه در بردارد، کسب جایگاه ارزنده و رسیدن به رشد تنها با عبادت و عبد صالح بودن به دست می‌آید، خاندان «نبی اکرم (ص)» از همین طریق توانستند به جایگاه بلند خلقت دست یابند و به اسوه انسانیت بدل شوند.

بهتاش نقش حضرت «زینب کبری (س)» را در واقعه عاشورا مطرح و تاکید کرد: حضرت «زینب کبری (س)» در حقیقت به مدیریت بحران عاشورا در سخت‌ترین شرایط دست زدند، موضوعی که جای تامل فراوانی دارد، ایشان علاوه بر صبر توانستند از همان ابتدایی‌ترین زمان شام غربیان مدیریت کاروان اسرا را به دست بگیرند؛ لذا زمانی که خیمه‌ها توسط دشمنان به آتش کشیده شد،  اسرا را زیر خیمه‌ای نیمه سالم و نیمه سوخته جمع کردند.

وی حرکت حضرت «زینب کبری (س)» در شام غربیان را ارزنده دانست و خاطرنشان کرد: حضرت «زینب کبری (س)» با تمام مصائبی که تحمل کرده بودند سریعا مدیریت اوضاع را به دست گرفتند، ایشان پس از ساماندهی به مشکلات بندگی خدا را فراموش نکردند و نماز شب خود را در حالی بجا آوردند که توانی برای ایستادن نداشتند، این درسی بزرگ برای جامعه ما و خصوصا مسئولان است، حضرت «زینب کبری (س)» با عبادت و بندگی در مقابل خدا همچنین صبر بهترین مدیریت بحران را به نمایش گذاشتند.

انتهای پیام/

برچسب ها: اخبار مذهبی ماه محرم

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: اخبار مذهبی ماه محرم ابن زیاد گفت امام حسین زینب کبری امام سجاد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۹۷۵۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نور محبوسی که خاموش نشد

هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.

مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن‌ حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی‌ بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، ‌هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن‌ را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. ‌هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ ‌هارون گفت: چاره‌ای نیست!

نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم به‏حدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و  به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.

زهره هاشمی