به نقل از «تین نیوز»

◄ ناوگان ساز ریلی، متولی داخلی سازی قطعات نیست!

تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۳۷۸۵۶

تین نیوز سعید قصابیان* :

الف) محاسبه درصد داخلی سازی: در یک شرکت ناوگان ساز، پس از مرحله طراحی و مهندسی، از کارخانه انتظار می رود بدنه (شاسی و اتاق) را تولید کند. می ماند تعداد زیادی تجهیزات که باید تامین شوند و نصب بشود روی بدنه (بوژی، چرخ ومحور، قلاب، تهویه، موتور، تراکشن موتور، سیستم کنترل و راهبری، دکوراسیون داخلی و .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

. . ). داخلی سازی یعنی اینکه اینها از داخل تامین بشوند.

آیا اگر تامین کننده، این تجهیزات را از خارج وارد کند و به صورت ریالی به کارخانه بفروشد اینها داخلی محسوب می شوند یا خارجی؟ اگر داخلی محسوب می شوند طبعا درصد داخلی سازی می شود 100 درصد که البته هیچ ارزشی ندارد و لوث کردن مفهوم داخلی سازی است. اما اگر خارجی محسوب می شود، درصد داخلی سازی به بدنه و شاسی محدود می شود.

آیا اگر تامین کننده، بخشی از تجهیرات را به روش بالا از خارج تامین کند و بخش دیگر را از تولید کننده داخلی به صورت ریالی بخرد (مثلا از بوژی ساز ایرانی) وبه کارخانه بفروشد، اینها داخلی محسوب می شوند یا خارجی؟ پاسخ بستگی به این دارد که تولید کننده داخلیِ بوژی، زیر سیستم های مجموعه اش (مثلاً ویلست(1)) را از داخل تامین می کند یا از خارج؟ اگر بوژی ساز، این تجهیز را وارد کند و روی بوژی ببندد، خارجی محسوب می شوند و در صد داخلی سازی بوژی پایین می آید و اگر این تجهیز را از ویلست ساز داخلی تامین کند درصد داخلی سازی بالا می رود.

بیشتر بخوانید: تکنولوژی قابل انتقال نیست

حالا می توانیم یک پله دیگر ریز بشویم و روی ویلست تمرکز کنیم. می شود پرسید تولید کننده داخلیِ ویلست، زیر مجموعه های مورد نیاز (مثلا یاتاقان) را از داخل تامین می کند یا از خارج؟ اگر ویلست ساز، این تجهیز را وارد کند و روی سرمحور ببندد یاتاقان خارجی محسوب می شوند و در صد داخلی سازی ویلست پایین می آید و اگراین تجهیز را از یاتاقان ساز داخلی تامین کند درصد داخلی سازی بالا می رود.

این ریز شدن را می شود تا آخرین پیچ و مهره و واشر هم ادامه داد و تکلیف داخلی و خارجی بودن آن را تعیین کرد. می بینید که محاسبه درصد داخلی سازی حساب و کتاب دارد و نمی شود در روزنامه ها و مصاحبه ها همین جوری یک عددی را اعلام کرد.

ب) داخلی سازیِ صد در صد به هیچ وجه ضرورت ندارد:

با توضیحات بالا بعید است که همه ریز و درشت یک زیر مجموعه ناوگان داخلی باشند و صد البته داخلی سازیِ صد در صد به هیچ وجه ضرورت ندارد و چه بسا توجیه اقتصادی نداشته باشد. تجربه جهانی هم این را تایید می کند. اما اگر یک مدیر مصاحبه کرد و بر داخلی سازی یک زیر مجموعه پای فشرد و درصد داخلی سازی آن را اعلام کرد و خبرنگار دوید در حرفش که از خروج چه مقدار ارز از کشور جلوگیری شد، باید محتاط بود و سلسله داخلی سازی را به ترتیب فوق الذکر از کل مجموعه تا آخرین واشر مرور کرد و درصد داخلی سازی را محاسبه نمود و به افکارعمومی گزارش داد. همچنین آن خبرنگار قبل از پرسش از داخلی سازی و مهمتر از داخلی سازی، باید از بیلان هزینه – درآمد آن ناوگان / مجموعه ی ساخته شده بپرسد. آیا ناوگان ساز سود کرده یا ضرر بالا آورده؟ سپس از قطعات داخلی سازی شده جویا شود که آیا از مشابه خارجی به صرفه تر از آب درآمده یا خیر؟   

پ) داخلی سازی کاری است میمون و مبارک:

گرچه داخلی سازی کاری است میمون و مبارک اما این فعالیت ماموریت و دغدغه ناوگان ساز نیست. از دید حرفه ناوگان سازی چه اهمیتی دارد که قطعه و زیر مجموعه ای که روی لکوموتیو / واگن / قطار نصب می شود از داخل آمده یا از خارج؟ اگر درصد داخلی سازی 30 درصد باشد یا 70 درصد چه فرقی برای ناوگان ساز می کند؟ مگر ناوگان ساز مسئول و متولی حمایت از تولید داخل است؟ پس وزارت صمت با آن همه خدم و حشم و معاون و مدیر کل و کارشناس و رئیس و کارمند و سازمان های تحت امر و بخشنامه های رنگارنگی که هر روز برای قطعه سازان صادر می کند، چه کاره است؟ ناوگان ساز فقط متولی طراحی و تولید و تست و خدمات پس از فروش محصول است و تامین زیر مجموعه ها از ارزان ترین و سریع ترین منابع.

همه این فعالیت ها باید به سودآوری منجر بشود مثل هر بنگاه اقتصادی دیگر. اگر تامین قطعات از داخل ارزان تر و سریع تر باشد بدون هیچ هُل دادن می رود سراغ داخلی ها و اگر تامین از خارج ارزان تر و سریع تر باشد می رود سراغ خارجی و اگر تحریم باشیم ناچار است به تامین از داخل. داخلی سازی بر عهده شبکه تامین است. شبکه تامین است که بازار را تغذیه می کند و ناوگان ساز، مشتری این بازار است. به جای آنکه ناوگان ساز را به خرید از داخل محدود کنیم باید زنجیره تامین را به داخلی سازی بگماریم تا بازار را از قطعات مرغوب(2) داخلی پر کند. ناوگان ساز باید در انتخاب منابع تامین قطعات خود آزاد باشد.

گزاره بالا در مورد نت (تعمیرات و نگهداری) ناوگان شاید بیش از تولید صادق است. داخلی سازی ماموریت و دغدغه شرکت حمل و نقل نیست. برای شرکتی که در تامین ناوگان سرمایه گذاری کرده، ناوگانش در سیر است و باید نگهداری و تعمیر دوره ای آن را انجام بدهد و برای آن قطعه تامین کند و هر روز خارج بودن ناوگان از سرویس برایش عدم النفع دارد چه اهمیتی دارد که قطعه و زیر مجموعه ای که روی لکوموتیو / واگن / قطار نصب می شود از داخل آمده یا از خارج؟ اگر درصد داخلی سازی 30 درصد باشد یا 70 درصد چه فرقی برای مالک ناوگان می کند؟ مگر شرکت حمل و نقل مسئول و متولی حمایت از تولید داخل است؟ پس وزارت صمت با آن همه خدم و حشم و معاون و مدیر کل و کارشناس و رئیس و کارمند و سازمان های تحت امر و بخشنامه های رنگارنگی که هر روز برای قطعه سازان صادر می کند، چه کاره است؟ شرکت حمل و نقل فقط متولی حمل و نقل بار و مسافر است و نگهداری از ناوگانش و ایمنی سیر ناوگانش و تامین زیر مجموعه ها از ارزان ترین و سریع ترین منابع.

همه این فعالیت ها باید به سود آوری منجر بشود مثل هر بنگاه اقتصادی دیگر. اگر تامین قطعات از داخل ارزان تر و سریع تر باشد بدون هیچ هُل دادن می رود سراغ داخلی ها و اگر تامین از خارج ارزان تر و سریع تر باشد می رود سراغ خارجی و اگر تحریم باشیم ناچار است به تامین از داخل. نمی شود بازگشت به سرویس ناوگان را حتی یک روز به تاخیر انداخت در انتظار تامین قطعه. داخلی سازی بر عهده شبکه تامین است. شبکه تامین است که بازار را تغذیه می کند و مالک ناوگان، مشتری این بازار است. به جای آنکه ناوگان دار را به خرید از داخل محدود کنیم باید زنجیره تامین را به داخلی سازی بگماریم تا بازار را از قطعات مرغوب داخلی پر کند. شرکت مالک ناوگان باید در انتخاب منابع تامین قطعات خود آزاد باشد.

ت) کاسبان داخلی سازی: باید مراقب «کاسبان داخلی سازی» هم بود. کسانی که قطعه / مجموعه را با هزینه بیشتر و کیفیت پایین تمام کرده و لابی می کنند و در بالا چانه می زنند و از پایین فشار می آورند تا زیر لوای خودکفایی و حمایت از تولید داخل، قطعه را به مشتری (ناوگان ساز یا ناوگان دار) بقبولانند و بفروشانند. تمیز دادن تولید کننده کالای مرغوب ایرانی از کاسبان داخلی سازی البته آسان نیست.

تبصره: آنقدر بر ساخت قطعه و درصد داخلی سازی آن تمرکز می کنیم که فراموش می کنیم که در ساخت هر ماشین و همچنین در نت آن، عنصری به نام مهندسی و طراحی هم وجود دارد که معمولا در محاسبه سهم داخل در نظر گرفته نمی شود. روزنامه نگارها (به عنوان نماینده افکار عمومی) بارها از درصد ساخت داخل سوال می کنند، اما از درصد مهندسی داخلی کمتر می پرسند.متاسفانه وزیر و وکیل هم همین نگرش را دارند. مگر مهندسی ای که مهندسان ما روی ناوگان انجام می دهند جزو داخلی سازی نیست؟ برای مغزافزار و مهندسی و طراحی داخلی چقدر سهم و ارزش قائل هستیم؟ 

ث) جمع بندی و نتیجه گیری:

ناوگان ساز متولی داخلی سازی قطعات نیست. داخلی سازی بر عهده شبکه تامین است. به جای آن که ناوگان ساز را به خرید از داخل محدود کنیم باید زنجیره تامین را به داخلی سازی بگماریم تا بازار را از قطعات مرغوب داخلی پر کند. ناوگان ساز باید در انتخاب منابع تامین قطعات خود آزاد باشد.

نباید به «کاسبان داخلی سازی» میدان داد.

پی نوشت:

1- مجموعه ویلست، شامل محور و چرخ و جعبه یاتاقان است.

2- معیار مرغوبیت هر محصول، قابلیت رقابت آن با مشابه خارجی در بازار بیرون از کشور است.

* کارشناس حمل و نقل

سعید قصابیان وبلاگ‌نویس آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: بوژی آخرین مصاحبه حمایت از تولید معاون قطعه سازان خدمات پس از فروش تغذیه سرمایه گذاری حمل و نقل رقابت واگن سازی حمل و نقل ریلی شبکه ریلی تجهیزات ریلی شرکت حمل و نقل ریلی حمایت از تولید داخلی لکوموتیو تولید داخل ارزان تر و سریع تر درصد داخلی سازی شبکه تامین محسوب می شوند صد داخلی سازی تولید کننده تامین قطعات رود سراغ ناوگان ساز زیر مجموعه اگر تامین حمل و نقل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۳۷۸۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی: فقط ۱۰ درصد پزشکان از شغل خود راضی هستند

ایرج خسرونیا، در آستانه برگزاری کنگره متخصصان داخلی ایران، اظهار داشت: امسال در مورد تازه‌های بیماری‌های دستگاه گوارش، تازه‌های بیماری‌های قلب و عروق، ریه، بیماری‌های عفونی و…، سخنرانی خواهیم داشت؛ همچنین پیرامون عوارض مزمن و کهنه بیماری کرونا و تازه‌های درمان آن نیز مباحث خوبی خواهیم داشت.

وی افزود: در شرایط پیش رو مهم‌ترین نگرانی بی توجهی به بهداشت فردی و اجتماعی است و اینکه مردم دیگر ترسی از بیماری کرونا ندارند و بهداشت را رعایت نمی‌کنند، ماسک نمی‌زنند و دخانیات مصرف می‌کنند؛ متاسفیم که بگوییم تعداد مصرف کنندگان سیگار و دخانیات نسبت به چهار دهه پیش بیشتر شده و به ویژه در زنان کشور گسترش بیشتری پیدا کرده است.

خسرونیا گفت: متأسفانه هر روز شاهد گسترش مصرف سیگار هستیم و عوارض مصرف دخانیات، بیشتر از گذشته مشهود است.

رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران با بیان اینکه هر سال تعداد فراوانی رزیدنت داخلی پذیرش می‌شود ولی همچنان از این بابت کمبودهایی داریم، افزود: بیشتر این متخصصان برای ادامه تحصیل به رشته‌های فوق تخصصی جذب می‌شوند یا اینکه مهاجرت کرده و یا از گردونه درمان به دلایل مختلف خارج می‌شوند.

خسرونیا گفت: عده فراوانی از پزشکان فارغ التحصیل، متأسفانه به اقدامات زیبایی برای مراجعان مطب خود روی آوردند این در شرایطی است که وجود متخصص داخلی در مسیر درمان و رسیدگی به بیماران در سراسر کشور همیشه پر اهمیت بوده است.

وی افزود: امروزه همکاران جوان فارغ التحصیل به رشته‌هایی که درآمد بیشتری خواهد داشت مانند فوق تخصص گوارش و یا قلب و عروق گرایش پیدا کردند و متأسفانه به رشته‌های عفونی و خون کمتر توجه می‌شود و متقاضی کمتری دارد.

رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ضمن ابراز نگرانی از اینکه مطب‌های متعددی تعطیل شده و بدین ترتیب در آینده نزدیک جایگزینی برای متخصصان و فوق تخصص‌هایی که از گردونه طبابت خارج شده و یا مهاجرت می‌کنند وجود نخواهد داشت، گفت: شاید در آینده‌ای نه چندان دور هموطنان برای درمان بیماری‌های صعب العلاج خود مجبور به خروج از کشور باشند.

خسرونیا ادامه داد: پزشکان از دیدگاه مردمی جز گروه‌های شغلی با درآمد خوب هستند ولی در واقع این‌طور نیست و فقط حدود ۱۰ درصد پزشکان درآمد خوبی دارند و از شغل خود راضی هستند؛ جالب اینکه تمامی مسئولان و سیاستگذاران کشور نیز برای درمان خود به همین ۱۰ درصد پزشک معروف و پردرآمد مراجعه می‌کنند و تصور می‌کنند همه مطب‌ها به همین اندازه شلوغ و پر مریض است.

رئیس سی و چهارمین کنگره علمی سالیانه جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران افزود: یکی از مشکلات عدیده جامعه پزشکی مربوط به تعرفه است، به همین خاطر نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور، مجلس شورای اسلامی و وزیر بهداشت نوشتیم، مبنی بر اینکه متخصصین طب داخلی فقط نسخه نویس هستند و درآمد دیگری ندارند پس باید مورد حمایت تعرفه‌ای قرار بگیرند که در ابتدا موافقت‌هایی صورت گرفت ولی در عمل شاهد حمایت از همکاران متخصص داخلی در کشور نبودیم.

خسرونیا افزود: تعرفه اعلامی کنونی امکان پاسخگویی هزینه‌های اداره مطب و معیشت پزشکان را نخواهد داد به همین خاطر عده‌ای از همکاران ما به ناچار مجبور به خروج از گردونه درمان هستند، مهاجرت می‌کنند و یا به شغل‌های جانبی و خدمات زیبایی برای مراجعان می‌پردازند.

استاد پیشکسوت دانشگاه علوم پزشکی گفت: مالیات و درآمدهای دولت با میزان رشد تورم افزایش پیدا می‌کند، ولی متأسفانه تعرفه پزشکی از این روند تبعیت نمی‌کند و همیشه در محدوده ۲۰ یا ۳۰ درصد افزایش، ثابت و اصطلاحاً «فریز» شده است!

خسرونیا افزود: با تورم ۴۰ درصدی ولی سال گذشته تعرفه ۲۰ درصد افزایش یافت، امسال هم با وجود تورم و افزایش چند برابری هزینه‌های جاری زندگی و نگهداری مطب، مالیات، افزایش تعرفه ورود به محدوده طرح ترافیک و سایر مسائل، شاهد رشد چندانی در میزان تعرفه‌های پزشکی نیستیم؛ به خصوص پزشکان جوان که درآمد کمتری دارند مشکلات خیلی بیشتری خواهند داشت و موجب بی انگیزگی آنان خواهد شد.

وی با اشاره به مسائل فرهنگی جامعه گفت: از سوی دیگر برخی برنامه‌های نمایشی و سریال‌های تلویزیونی، جامعه پزشکی را به شیوه‌های مختلف مورد تمسخر قرار می‌دهد که این رفتار موجب توهین به این افراد خدوم و تحقیر جایگاه ارزشمند آنان در سلامت مردم خواهد شد.

رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران با اشاره به اینکه هزینه برگزاری کنگره‌ها در کشور به طور عجیب و فزاینده افزایش یافته به طوری که برگزاری یک همایش علمی در فضای دانشگاهی هزینه چندین میلیاردی به همراه دارد، افزود: برای چهار روز اجاره سالن همایش، حدود یک و نیم میلیارد تومان هزینه دریافت می‌شود که با احتساب هزینه‌های جانبی دیگر مبلغ کلانی خواهد بود؛ به اعتقاد من دولت باید حمایت لازم را جهت برگزاری همایش‌های علمی انجام دهد در غیر این صورت شاهد تعطیلی برخی از همایش‌های علمی خواهیم بود چون با این مبالغ دریافتی از پزشکان بابت ثبت نام، امکان گرداندن همایش‌ها و کنگره‌های دوره‌ای مقدور نخواهد شد.

سی و چهارمین کنگره علمی سالیانه جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران، ۲۵ تا ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۳ در مرکز همایش‌های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار خواهد شد.

منبع: خبرگزاری مهر