جمع‌آوری اولین زباله فضایی توسط فضاپیمای آهن‌ربایی
تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۸۰۴۹۱
فضاپیمای شرکت خصوصی "استرو اسکیل"(Astroscale) که به جمع‌آوری زباله‌های فضایی می‌پردازد برای اولین بار موفق به جمع‌آوری شبیه‌ساز زباله فضایی خود در مدار شد.
زباله‌های فضایی یکی از مشکلات جدی در فضا هستند. گسترش بقایای ماهواره‌های فرسوده و سایر موارد شناور در فضا، مدار زمین را برای فضاپیماهای فعال که با سرعت زیاد در حرکتند تبدیل به محیطی خطرناک کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در سال‌های اخیر چندین پیشنهاد برای مقابله با این معضل ارائه شده است. از جمله این پیشنهادات می‌توان به اتصال دستگاهی برای افزایش کشش جوی بر روی ماهواره‌ها و دستگاه‌های جمع‌آوری کننده زباله فضایی اشاره کرد.
یکی از مشکلات اساسی این است که ماهواره‌ها یا سایر اجسام فضایی هیچ برقی ندارند و از کنترل خارج شده‌اند.
فضاپیمای آزمایشی "ELSA-d" شامل یک ماژول ۱۷۵ کیلوگرمی است که به پاکسازی زباله‌های فضایی می‌پردازد و همچنین یک ماژول ۱۷ کیلوگرمی که نقش زباله فضایی را ایفا می‌کند. "ELSA-d" قرار است با کمک سیستم مغناطیسی خود به جمع‌آوری زباله‌های فضایی بپردازد.
این فضاپیما در روز ۲۲ مارس ۲۰۲۱ از پایگاه فضایی بایکونور به فضا پرتاب شد و در مدار ۵۵۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گرفت. این ماهواره که اکنون در مرحله ۳a آزمایش قرار دارد موفق به اثبات توانایی خود در ضبط و رهاسازی مکرر شبیه‌ساز زباله فضایی شده است.
در آزمایشی که در روز ۲۵ اوت انجام گرفت ماژول اصلی مکانیسم جمع‌آوری زباله فضایی خود را گسترش داد. زباله فضایی شبیه‌سازی شده چندین بار از آن جدا شد و دوباره به این ماهواره وصل شد. گروه هدایت کننده این ماموریت در زمین روند انجام این عملیات را نظارت کردند و حسگرهای محل اتصال را کالیبره کردند.
این پروژه قرار است به زودی وارد فاز ۳b شود که طی آن ماهواره "ELSA-d" به طور خودکار مانور جمع‌آوری زباله فضایی را اطراف این شبیه‌ساز که بی حرکت مانده است اجرا می‌کند سپس در مرحله‌ی بعد ماژول اصلی باید شبیه‌ساز زباله فضایی را در حال حرکت جمع‌آوری کند. در فاز پنجم این آزمایش، "ELSA-d" به سمت شبیه‌ساز زباله فضایی رفته و آن را مورد بازرسی قرار می‌دهد در نهایت این فضاپیما همراه با ماهواره شبیه‌ساز به سمت جو زمین بازمی‌گردند و پیش از رسیدن به جو سوخت و مایع باتری خود را تخلیه می‌کنند.
طبق گفته‌ی آژنس فضایی اروپا ۳۴ هزار قطعه‌ی بزرگ‌تر از چهار اینچ و ۱۳۰ هزار قطعه‌ی کوچک‌تر در فضا وجود دارد و تخمین زده می‌شود این مقدار ناشی از ۵۶۰ برخورد، انفجار و شکسته شدن باشد./ایسنا
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: زباله های فضایی جمع آوری زباله زباله فضایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۸۰۴۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازه‌ترین شواهد از وجود سیاره X در لبه تاریک منظومه شمسی
گروهی از دانشمندان سیاره‌شناس از کالتک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا)، دانشگاه کوت د-ازور و مؤسسه تحقیقات ساوت‌وست شواهد جدیدی را مبنی بر وجود سیاره نهم گزارش کرده‌اند. آن‌ها مقاله خود را روی سرور preprint arXiv منتشر کرده‌اند و این مقاله برای انتشار در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» پذیرفته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود که دو اخترشناس کلتک، چندین جرم کمربند کایپر (کویی‌پر) را در خارج از مدار نپتون، در نزدیکی لبه منظومه شمسی پیدا کردند که به نظر می‌رسید در جهت‌گیری تقریبا نزدیکی نسبت به خورشید واقع شده‌اند. دانشمندان دلیل این انباشتگی را کشش گرانشی سیاره‌ای ناشناخته پیشنهاد دادند؛ سیاره‌ای که بعداً سیاره نهم نام گرفت. این سیاره پیشنهادی حدود ۶ برابر زمین سنگینی دارد و فاصله‌اش از خورشید می‌تواند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید باشد.
البته داستان سیاره نهم هم داستان جالبی است. از زمان کشف سیاره کوتوله پلوتو در اوایل قرن بیستم تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) که پلوتو هنوز جزء سیارات منظومه شمسی دسته‌بندی می‌شد، اخترشناسان به دنبال سیاره دهم بودند و آن را سیاره X می‌نامیدند.
طی سه دهه اخیر و با یافتن تعداد بیشتری از اجرام کمربند کایپر و فرانپتونی‌ها (TNOها)، شواهد آماری ضدونقیضی از وجود سیاره نهم ارائه شده است. برخی تحلیل‌ها، توزیع اجرام یافت‌شده را به نفع وجود سیاره نهم تفسیر می‌کنند و برخی دیگر، کفه ترازو را به نفع نبود این سیاره تغییر می‌دهند. مقاله جدید به نفع وجود سیاره نهم است.
پژوهشگران در تحقیق خود به ردیابی حرکت‌های اجرام بلنددوره‌ای پرداختند که از مدار نپتون می‌گذرند و در طول سفر خود، حرکت‌های نامنظمی نشان می‌دهند. آن‌ها از این مشاهدات برای ایجاد چند شبیه‌سازی کامپیوتری استفاده کردند که هرکدام، سناریوهای متفاوتی را به تصویر می‌کشند.
دانشمندان علاوه بر تصحیح اثر کشش گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی بخصوص نپتون، داده‌های جزرومد کهکشانی را نیز به شبیه‌سازی اضافه کردند. جزرومد کهکشانی عبارت است از ترکیب نیروهای گرانشی اجرام راه‌شیری که در ورای مرزهای منظومه شمسی واقع شده‌اند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد که قابل‌قبول‌ترین توضیح برای رفتار اجرام فرانپتونی، تداخل جاذبه گرانشی از سیاره بزرگ دوردست است. متأسفانه شبیه‌سازی‌ها از آن نوع نبود که به تیم تحقیقاتی اجازه دهد مکان سیاره را نیز تعیین کند.
شرح عکس: مقایسه توزیع‌های مداری از شبیه‌سازی‌های حرکت nجسم شامل سیاره نهم ( P۹، چپ) و بدون آن (راست). هر دو پنل، فاصله حضیض (کمترین فاصله تا خورشید) را در برابر نیم‌محور اصلی ردپای مداری فرانپتونی‌های شبیه‌سازی‌شده با زاویه تمایل مداری کمتر از ۴۰ درجه (i
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت