به نقل از «ایرنا»

توسعه محوری استان ها از شناسایی ظرفیت های بومی تا فعال سازی 

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۱۶۳۷۹

مهم ترین مساله کشور چیست؟ در پاسخ به این پرسش می توان طیف مهمی از مسایل نظیر آب، خشکسالی، سیلاب های ویرانگر، فرو نشست زمین ها، گسترش بی رویه شهرنشینی، خالی شدن روستاهای کشور را بر شمرد. اگر نگاهی عمیق و کارشناسی شده به همه این چالش ها داشته باشیم، می توان مخرج مشترکی میان همه این چالش ها یافت. فقدان تعادل در توازن در نظام منابع و توزیع امکانات سرمنشا اصلی مشکلات در کشور است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر در استانی مثل خوزستان امروز مشکل تامین آب شرب وجود دارد؛ دلیل اش در توزیع نامناسب آب در بخش های کشاورزی و مصرفی است. شکی در خشکسالی امسال و کاهش نزولات آسمانی به میزان ۵۰ درصد در سال جاری آبی نیست؛ اما نکته در اینجاست که خشکسالی مساله امروز و دیروز نیست. این پدیده در طول تاریخ وجود داشته و بشر توانسته همزیستی مسالمت آمیز با ترسالی ها و خشکسالی ها داشته باشد. 

شناخت ریشه های اصلی بحران و راه حل های  بلندمدت و استراتژیک 
امر مهم مدیریت هوشمند و بهنگام منابع و امکانات با نگاه به آینده است. نباید نگاه مدیریتی معطوف به حل روبنایی و ظاهری مساله باشد. باید ریشه های اصلی بحران را شناخت و متناسب با شناخت آن، نسخه بلندمدت و استراتژیک تر تجویز کرد. در این عرصه باید هم نگاه ها به تجربه موفق کشورهای توسعه یافته داشته باشیم و هم از روش و منش گذشتگان مان که اتفاقا در همین فلات و سرزمین زیسته اند و آثار ماندگاری برجای گذاشته اند؛ بهره ببریم.
یکی از الگوهای موفق تاریخی در فلات مرکزی ایران در مدیریت مساله آب، قنات بوده است. طبق برآوردهای علمی کارشناسان اقلیم خشک ایران با توجه به درجه تبخیر پذیری بالای آب، مناسب سد سازی برای حفظ و مدیریت آب نیست. نگهداری آب در پشت سدها با توجه به تبخیر تا درجه ۷۰ درصد آب در فصل گرمای سال نمی تواند چاره بخش حل معظل کم آبی در کشور باشد. بی دلیل نیست که پیشینان ما قنات را برای حفظ و نگهداری آب اختراع کرده اند. نگهداری آب در زیر زمین مناسب ترین گزینه برای بهره وری بالای آب در کشور است. از بیان این مثال روشن موفق تاریخی این مقصود مورد نظر است که باید از مدیریت بالا به پایین و دستوری به سمت مدیریت محلی حرکت کنیم. لزوما روش نگهداری آب در استان های جنوبی با استان های شمالی کشور با توجه به اقلیم و منابع آبی نمی تواند یکسان باشد و باید روش های متناسب با اقلیم بومی هر استان اتخاذ شود. برای همین است که در عموم کشورهای دنیا، توسعه محلی و منطقه ای به عنوان الگویی موفق مطرح است. ایران اسلامی با توجه به موقعیت متفاوت جغرافیایی، فرهنگی و تاریخی بیش از هر زمان دیگری نیازمند به کاربست الگوی محلی و استانی توسعه است.

توسعه کشور با  شناسایی ظرفیت های بومی هر استان و فعال سازی آن ها

به بیانی واضح تر الگوی استانی توسعه یعنی اینکه راهبری توسعه و آبادانی در استان با محوریت خود استان باشد. این متفاوت از آن چیزی است که به یک استانی توجه بیشتری به لحاظ امکانات و منابع داده شود. مهم تر از تزریق منابع و امکانات، شناسایی ظرفیت های بومی هر استان و فعال سازی آنهاست. چه بسا بسیار دیده شده که تزریق منابع مالی گسترده در استانی با توجه به عدم جانمایی درست منابع باعث هدر رفت منابع ملی کشور و چه بسا هزینه سازی مادی و معنوی برای خود استان شده است. برای همین مقصود از گفتمان و راهبرد توسعه استان محور این است که استاندار هر استان با شناسایی زمینه های سرمایه گذاری پربازده و پایدار به لحاظ زیست محیطی با مشارکت محلی زمینه را برای تحول و توسعه اقتصادی استان فراهم سازد. استان بتواند به سهم خود در تولید ملی و ثروت افزایی کشور نقش آفرینی کند.  چه بسا تداوم و کاریست هوشمندانه این الگو، بار اضافی هزینه ای را از روی نظام مالی کشور بردارد و استان ها با ورود در مسیر توسعه اقتصادی استان شان، ارزش افزوده برای کشور ایجاد کنند. 
این مهم با دو ابزار انتخاب استاندار با شاخصه و استانداردهای مدیریتی مطلوب و از سوی دیگر  تغییر جایگاه و موقعیت سیاسی استاندار در هیات دولت و بدنه تصمیم گیر نظام قابل حصول است. استاندار نباید صرفا گزارش دهنده وضعیت استان در سطح ملی باشد و بایستی این نقش گزارش دهی به نقش تصمیم سازی تغییر مسیر دهد. استاندار بیشترین اطلاعات را از موقعیت جعرافیایی، منابع انسانی و شاخصه های فرهنگی و اجتماعی استان دارد و بیش از هر مقام سیاسی دیگر متوجه مقدوریت و محذوریت های تصمیم گیر در عمل اجرا و عمل در استان است. برای همین باید تصمیمات در یک شبکه هماهنک شده معنادار ملی و استانی صورت گیرد تا خروجی مشخص و قابل لمس از سیاستگذار در استان دیده شود. از سوی دیگر باید توجه داشت که از ۳۱ استان کشور، ۱۶ استان مرزی است و با کشورهای همجوار بازارچه های مرزی مشترک دارد. این موضوع مزیتی بزرگ برای کشور در گسترش فضای صادراتی کشور و اخذ درآمدهای ارزی است. به خصوص اینکه بسیاری از همین کشورهای همسایه نظیر افغانستان، عراق و آسیای مرکزی و حوزه قفقاز در دو بعد تامین کالاهای اساسی و تزانزیت تجاری نگاه ویژه ای به ایران دارند. برای همین ضرورت میدان داری استان های کشور در پروژه کلان توسعه ملی کشور بیش از هر زمان دیگری مطرح است و بایستی به صورت هوشمند و عملیاتی بار توسعه کشور به استان ها هدایت گری شود.

برچسب‌ها خشکسالی اراضی کشاورزی خوزستان

منبع: ایرنا

کلیدواژه: خشکسالی اراضی کشاورزی خوزستان خشکسالی اراضی کشاورزی خوزستان نگهداری آب برای همین استان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۱۶۳۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش نفت در رشد اقتصادی و توسعه زیرساخت‌ها مشهود است

عضو هیئت‌رئیسه اتاق بازرگانی تهران نقش نفت در رشد اقتصادی و توسعه زیرساخت‌ها را مشهود دانست و گفت: منابع حاصل از فروش نفت نباید وارد بودجه جاری کشور شود.

عباس آرگون در گفت‌وگو با خبرنگار شانا، با بیان اینکه منابع نفت و گاز یکی از مزیت‌های اصلی کشور به‌ شمار می‌آید، بیان کرد: باید بتوانیم از این منابع خدادادی حداکثر بهره را برای رشد و توسعه اقتصادی کشور ببریم.

وی با تأکید بر اینکه منابع حاصل از فروش نفت را نباید وارد بودجه جاری کشور کرد، افزود: این منابع باید صرف توسعه زیرساخت‌ها و رشد و توسعه دیگر صنایع تولیدی کشور شوند که البته این نقش پارسال مشهود بود.

عضو هیئت‌رئیسه اتاق بازرگانی تهران تصریح کرد: درصورتی‌که سرمایه‌گذاران بدانند سرمایه‌گذاری در بخش نفت و گاز سودآوری مطلوبی دارد و اعتمادسازی لازم نیز انجام شود، بی‌شک وارد این بازار می‌شوند و سرمایه‌های سرگردان به این بخش تزریق خواهد شد.