به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

فرزاد: به خاطر ۱۵ میلیون تومان دوچرخه سواران ایرانی به مسابقات اوکراین اعزام نشدند

تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۲۵۱۸۹

مازیار فرزاد، مربی دوچرخه سواری در گفت و گو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص لغو اعزام سه دوچرخه سوار پیست کشورمان به مسابقات اوکراین اظهار کرد: پروسه گرفتن روادید از سفارت اوکراین برای من و دوچرخه سواران بسیار طولانی شد و فایل دعوت نامه فدراسیون دوچرخه سواری اوکراین را به سفارت این کشور در تهران ارائه کردیم، اما آن‌ها اصل این دعوت نامه را از ما خواستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او بیان کرد: یکی از دوستان اصل این دعوت نامه را از فدراسیون دوچرخه سواری اوکراین گرفت. ما آن  دعوت نامه را به سفارت اوکراین دادیم.  فرآیند صدور روادید بسیار سخت و طولانی بود. نزدیک به اعزام به خزانه دار فدراسیون گفته شد که مبلغ مورد نیاز این سفر را تامین کند، اما روز دریافت پول، خزانه دار به ما اعلام کرد که در حساب پولی نیست و باید چند روز دیگر صبر کنیم، در حالی که ما فرصتی  نداشتیم. ما هزینه زیادی برای گرفتن روادید کرده بودیم. فدراسیون حتی نتوانست بلیت ما را تهیه کند.

او ادامه داد: هزینه بلیت رفت و برگشت برای هر نفر پانزده میلیون و هفتصد هزار تومان بود و با هزینه اسکان در مجموع هشتاد تا نود میلیون تومان برای اعزام به این مسابقات نیاز بود که نزدیک به ۱۵ میلیون تومان کم داشتیم تا به اوکراین برویم. هیئت‌های دوچرخه سواری خوزستان و لرستان که سه دوچرخه سوار پیست ما عضو این هیئت‌ها بودند به ما قول دادند که در اعزام به مسابقات اوکراین به ما کمک کنند، اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد.

او بیان کرد: ایمان و رضا رشنو از خوزستان و کسری باقرپور از لرستان هر سه جزو ملی پوشان تیم ملی دوچرخه سواری پیست هستند و سابقه حضور در مسابقات آسیایی را دارند. تلاش زیادی کرده بودیم تا پس از سه سال دوچرخه سواران را به یک مسابقه بین المللی اعزام کنیم که متاسفانه این اتفاق رخ نداد.

فرزاد در خصوص کمک وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک برای اعزام دوچرخه سواران گفت: ما با فدراسیون در ارتباط بودیم. خوب نیست که مربیان یا ورزشکاران در این موارد با وزارت ورزش یا کمیته ملی المپیک صحبت کند. فدراسیون باید به ما اعلام می‌کرد که بودجه‌ای برای اعزام دوچرخه سواران ندارد و ما را به کمیته ملی المپیک وصل می‌کرد. اگر ما در این خصوص حتی به کمیته ملی المپیک هم می‌رفتیم،  آن‌ها نیز از ما نامه فدراسیون دوچرخه سواری را طلب می‌کردند. تمام مربیان و دوچرخه سواران کشورمان فکر نمی‌کردند ما بتوانیم دعوت نامه ای از چنین مسابقات سطح بالایی بگیریم. مسئولان فدراسیون امیدوار بودند این اعزام انجام شودچرا که دوچرخه سواران ما پس از سه سال می‌تواستند در یک مسابقه بین المللی شرکت کنند.

بیشتر بخوانید

پرتو آذر در مسابقات جهانی سوئیس شرکت می‌کند

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: فدراسیون دوچرخه سواری اخبار ورزشی کمیته ملی المپیک دوچرخه سواران دوچرخه سواری دعوت نامه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۲۵۱۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن یزدانی بحران ملی نیست

روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ

نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.