به نقل از «پارس فوتبال»

سرنوشت میلیاردرهایی که به فوتبال آمدند/ از «زندان» تا «اعدام»!

تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۲۸۲۲۷

خبرگزاری مهر – گروه ورزشی: چند سال بعد از اینکه تیم ملی فوتبال ایران نخستین بازی رسمی اش را انجام داد و هیجان این رشته را بین مردم آورد(۱۳۲۰ برابر افغانستان) سروکله اولین فرد متمول در فوتبال پیدا شد تا بازیکنان را هوایی کند و با پرداخت پول های کلان و هدیه های پر زرق و برق خودی نشان دهد.

این اتفاق در دهه ۳۰ رخ داد و طی آن فردی به نام «میرزا معتمد» تیم فوتبال شعاع را تشکیل داد و با جذب بازیکنان مطرح آن دوره تلاش کرد نامی برای خود دست و پا کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او برای این که بتواند بازیکنان سرشناس و مهم آن روزگار را به خدمت بگیرد هدایای مثل موتور یا اتومبیل به آنها هدیه داد.

با این حال عمر این تیم خیلی زیاد نبود و با ظهور تیم هایی مثل دارایی، پرسپولیس و … میرزا معتمد از تیمداری منصرف شد و شعاع به اولین تیمی تبدیل شد که با رها شدن توسط مالکش از بین رفت و اواخر دهه ۴۰ به طور کامل منحل شد و دیگری اثری از آن در فوتبال ایران باقی نماند.

چند سال بعد و در حالی که دهه ۵۰ از نیمه عبور کرده بود عطاالله مهاجرانی به همراه برادرش تیم ابومسلم را در خراسان تشکیل دادند و آنها هم سعی کردند با جذب بهترین بازیکنان استان و حتی کشور این تیم را به عنوان قهرمانی برسانند و خودشان هم به شهرت و مقبولیت اجتماعی برسند.

تیم فوتبال ابومسلم در جام تخت جمشید

البته تفاوت مهاجرانی ها با میرزا معتمد این بود که با وجود کناره گیری خودشان از حمایت از ابومسلم، تیم را منحل نکردند و آن را به تربیت بدنی خراسان و بعدها هیات فوتبال واگذار کردند اما در نهایت ابومسلم هم چاره ای جز نابودی نداشت و در دهه ۸۰ به طور کامل منحل شد و اثری از آن باقی نماند.

شرایط فوتبال ایران بعد از انقلاب متفاوت شد و افراد بیشتری برای خودنمایی و رسیدن به شهرت به عرصه تیمداری قدم گذاشتند اما آنها هم همان راهی را رفتند که پیشینیان رفته بودند.

دهه ۶۰ که فوتبال ایران بیشتر در «باشگاه های تهران» خلاصه شده بود و همه جذابیتش هم برای رقابت تیم های استقلال و پرسپولیس و افزودن تعداد قهرمانی های این دو تیم بود، ورود یک تیم جدید شرایط را متفاوت کرد اما نتوانست از اقتدار سرخابی ها بکاهد.

تیم فوتبال پورا در مسابقات باشگاه های تهران

تیم پورا که متعلق به مالک شرکت پوست و روده بود با خرید چند بازیکنان مطرح آن دوره وارد فوتبال باشگاهی تهران شد و چند سالی در این رده حضور داشت اما خیلی زود منحل شد. حاج محمد صوفیانی با خریدن امتیاز تیم کیان و جذب بازیکنانی مثل فنونی زاده، قلیچ، رحیم یوسفی، محمدرضا شکورزاده و … گام در رقابتهای باشگاه های تهران گذاشت اما تب تند او هم زود فروکش کرد.

چند سال بعد برادران مداح وارد فوتبال شدند و تیمی با نام بهمن را وارد عرصه فوتبال باشگاهی کردند که البته این تیم هم به سرنوشت قبلی ها گرفتار شد.

بهمن در سال ۱۳۷۲ حیات خود را با خرید امتیاز باشگاه بانک سپه در فوتبال ایران آغاز کرد و پس از دو سال نیز به کرج منتقل شد تا با عنوان بهمن کرج در لیگ آزادگان حضور یابد. آنها در این مدت توانستند به یک قهرمانی و دو نایب قهرمانی جام حذفی و دو نایب قهرمانی لیگ آزادگان دست پیدا کنند.

مالک بهمن هم برای اسم و رسم دار شدن در فوتبال و البته تبلیغ برند اتومبیلی که در اختیار برخی بازیکنان هم گرفت خیلی از چهره های سرشناس فوتبال آن دوره را در تیمش جمع کرد و یک رقیب جدی برای استقلال و پرسپولیس به شمار می رفت با این حال ریخت و پاش های او هم در سال ۱۳۷۹ تمام شد و با اعلام انحلال تیم بهمن امتیاز آن را به تیم پیکان واگذار کرد.

تیم فوتبال بهمن با حضور جمعی از ستاره های فوتبال ایران

دهه هشتاد را باید یکی از شلوغ ترین دهه های حضور افراد متمول و عشق شهرت در فوتبال ایران نامید. دهه ای که تیم هایی مثل استقلال اهواز با مدیریت و مالکیت برادران شفیعی زاده و استیل آذین با حسین هدایتی چند صباحی تاختند اما مالکان آن به سرنوشت قبلی ها دچار شدند و دیگر اثری از این تیم ها باقی نماند.

شفیعی زاده هر چند که استقلال اهواز را داشت اما نیم نگاهی هم به استقلال تهران داشت و برای رسیدن به شهرت بیشتر کمک های مالی زیادی را هم به باشگاه تهرانی انجام داد. او حتی در مقطعی احمدرضا عابدزاده را هم به اهواز برد تا بتواند از کنار او تیمش را به سطح اول فوتبال ایران برساند اما هیچ وقت به خواسته اش نرسید و استقلال اهواز چند وقت بعد منحل شد و تغییر نام داد.

اما ماجرای حسین هدایتی و تیم فوتبال استیل آذین عجیب تر از همه اینها بود. مالکی که با تشکیل این تیم تعداد زیادی از بازیکنان شاخص و ملی پوش فوتبال ایران را جذب کرد و یک سال جنجالی را در فوتبال ایران رقم زد اما خیلی زود تب تندش فروکش کرد و در نهایت هم به دلیل پرونده های اقتصادی سر از زندان در آورد و دیگر اثری هم از استیل آذین در فوتبال ایران نماند.

هدایتی هر چند که استیل آذین را تشکیل داد اما هدف اصلی اش پرسپولیس بود و چندین سال به این تیم کمک مالی کرد و حتی نشان های افتخار را هم از مسئولان این باشگاه دریافت کرد اما در نهایت تیم تحت مالکیت او منحل شد و خودش هم به دلیل پرونده های اقتصادی به زندان رفت.

تیم فوتبال استیل آذین با حضور ستاره های فوتبال ایران

در کنار این دو تیم داماش گیلان هم اواسط دهه ۹۰ به یکی از تیم هایی تبدیل شد که مالک خصوصی و متمول داشت. امیر منصور آریا (مه آفرید خسروی) هم تلاش کرد تا از طریق فوتبال به شهرت برسد اما مشکلات داماش آنقدر زیاد شد و افراد اطراف او مشکل دار شدند که در نهایت این تیم هم چاره ای جز انحلال و تغییر نام پیدا نکرد. او جزو افرادی بود که گفته می شد چند هزار میلیارد اختلاس کرده است.

دهه ۹۰ یک چالش بزرگ دیگر را هم برای فوتبال ایران به همراه داشت. محمدرضا زنوزی مرد متمول تبریزی امتیاز تیم تراکتور را از سپاه خرید و برای آنکه این تیم را به سطح اول فوتبال ایران برگرداند هزینه های زیادی کرد و به برخی بازیکنان ایرانی دلاری پول داد و بازیکنان و مربیان خارجی زیادی را هم به خدمت گرفت اما هیچگاه نتوانست مدیریت درستی در تیمش داشته باشد و پس از چند بار قهر و آشتی روز ۱۳ شهریور سال ۱۴۰۰ اعلام کرد تراکتور را نمی خواهد!

زنوزی در شرایطی تراکتور را رها کرد که به گفته آنچه به نقل از خودش منتشر شد ۳۸۸ میلیارد تومان بابت این تیم بدهی دارد که همین بدهی باعث بسته شدن پنجره نقل و انتقالات سرخپوشان تبریزی شده است.

تیم فوتبال تراکتور تبریز

در این سالها البته شرکت ها و نهادهایی هم بودند که با پول دولت قصد تیمداری داشتند اما هر کدام در مقطعی نامی در فوتبال بر سر زبان ها انداختند اما خیلی زود از چرخه خارج شدند. تیم هایی مثل دارایی، بانک سپه، عقاب، هما، بانک ملی، بانک تجارت، بنیادشهید، پاس تهران، راه آهن، نفت تهران و … با مدیریت منابع دولتی وارد فوتبال ایران شدند اما هر کدام بنا بر دلایلی از این چرخه حذف شدند.

منبع: پارس فوتبال

کلیدواژه: فوتبال حسین هدایتی باشگاه استیل آذین تیم فوتبال تراکتور ثامن مشهد حسین هدایتی فوتبال مه آفرید خسروی فوتبال ایران تیم فوتبال استیل آذین منحل شد تیم هایی چند سال تیم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت parsfootball.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس فوتبال» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۲۸۲۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

الکلاسیکوی قلابی: تکل، خطا، اعتراض و ...کات!

به گزارش ورزش سه از نبرد دو تیم پرمهره و قدرتمند سپاهان در چمن هوار ورزشگاه آزادی و جو فوق العاده ای که با حضور نزدیک به 50 هزار نفر برای یک بازی جذاب آماده شده بود و در هوایی که لذت فوتبال بازی کردن را دوچندان می کرد  یک نمایش گلادیاتورگونه با کلی اعتراض و درگیری و تکل  خشونت دیده شد و در واقع فوتبالی در کار نبود.

این بازی احتمالا از آن مسابقاتی است که شاید اگر جریان بازی را دقیق محاسبه کنند عدد حیرت انگیزی پیش روی آمارگران بازی های فوتبال باشگاهی قرار خواهد گرفت چرا که این فوتبال پر از خطا ، اعتراض و درگیری بود و بارها و بارها از جریان افتاد.

بیژن حیدری در این بازی 34 بار به نشانه خطا سوت زد؛ 20 تا علیه سپاهان و 14 بازی علبه پرسپولیس .او از کارت زردش زیاد استفاده نکرد اما دو تا قرمز داد  و بارها سعی داشت با لبخند یا حتی تشر بازیکنان را متقاعد  کند که تصمیماتش درست بوده است.حیدری هم با سوت های متعدد نقش پررنگی در تخریب جریان این بازی داشت چرا که به قصد مدیریت بازی از هیچ برخوردی نمی گذشت و سوت می زد.

با این وجود بیشتر از آنچه  تیم داوری مقصر باشد بازیکنان و کادر فنی دو تیم مقصر بودند که با آن یال و کوپال و آن توانمندی چنین فوتبالی ارائه کردند که  فقط دو شوت داخل چاچوب داشت ( سهم هر تیم یک شوت) و دروازه بان‌ها راحت ترین بازیکنان میدان بودند!این اتفاق در حالی رخ داد که شهریار مغانلو و رضا اسدی دو گلزن برتر لیگ در ترکیب سپاهان به میدان رفتند و این سوی میدان بازیکنانی مثل عالیشاه ، ترابی و اورونوف حاضر بودند که انگار تمام خلاقیت شان از آنها گرفته شده بود و خیلی سخت از دام مدافعان حریف آزاد می شدند.

سپاهان و پرسپولیس در فصول اخیر به لحاظ سبک بازی مالکانه و  پویا مبتنی بر متد پیشرفته فوتبال روز دنیا سطح خود را از سایر تیم های لیگ برتر جدا کرده اند اما در این مسابقه  انگار فوتبال از حافظه بازیکنان دور شده بود و تکل ، خشونت ، درگیری و اعتراض جایش را گرفته بود.

این مسابقه سال هاست به به الکلاسیکوی فوتبال ایران مشهور شده اما درر تاریخ الکلاسیکو کمتر مسابقه ای پیدا می کنید یا هرگز پیدا نخواهید کرد که 34 خطا داشته و فقط دو شوت به دروازه ها زده شده باشد.

واقعیت اینکه این فوتبال  با این همه ستاره درون زمین در شان دو تیم قدرتمند لیگ نبود و با اینکه می توان در آن رد پای بسیاری از جزئیات تاکتیکی را پیدا کرد اما تاکتیک‌ها بیشتر در جهت خنثی کردن حریف به کار گرفته شده بود و خبری از فوتبال کنش گرا نبود و  فقط واکنشی دنبال می شد.

محمد قراگزلو