واکنش دو تشکل صنفی همزمان با روز سینما
تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۸۵۸۰۵
اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران و انجمن منتقدان سینمای ایران ،همزمان با روز ملی سینما، بیانیه های جداگانه ای نوشتند.
به گزارش ایسنا، اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران همزمان با روز ملی سینما خطاب به وزیر جدید ارشاد نوشت:
«سینمای ایران طی دهه های گذشته غالبا گرفتار کج سلیقگی ها و بی تدبیری های مدیریت خردو کلان عرصه فرهنگ و هنر کشور شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ما به عنوان اتحادیه تهیه کنندگان این سینما با نظر واحد و متحد همه تشکل های تهیه کنندگی ،بجد معتقدیم که التزام اجرایی مدیریت کلان دولتی به بندهای این بیانیه می تواند سینما را از خطر فروپاشی نجات دهد.
1- حذف پروانه ساخت و تحکیم و تثبیت اختیارات قانونی پروانه نمایش به منظور صیانت از حقوق سینماگران
یک فیلم سینمایی محصول خلاقیت عوامل مختلف است و تنها در صورتی می توان به ارزیابی آن پرداخت که با محصول نهایی سروکار داشته باشیم. سینما ادبیات نیست که بتوان در مورد آثار آن با خواندن متن تصمیم گیری کرد. لذا مطالبه ما از رئیس سازمان سینمایی حذف پروانه ساخت از طریق مجاری قانونی وحمایت از تصمیمات شورای پروانه نمایش و ممانعت از مداخله موازی مراجع قدرت خارج از دایره قانونی شورا است. ما صیانت از حقوق سینماگران در برابر کج سلیقگی ها و سوتفاهم های قوای مجریه، مقننه و قضاییه را وظیفه و مسئولیت رئیس سازمان سینمایی می دانیم.
2- لغو مالیات ناعادلانه بر سینما:
تحمیل مالیات بر این قشر تصمیمی کاملاغیرکارشناسانه و برمبنای دلایل و شواهد ناقص و مجعول صورت گرفته است، آنهم در شرایطی که اکثریت قریب به اتفاق اهالی سینما ، بخصوص در این دوران سخت معیشتی ناشی از کرونا، با دشواری روزگار می گذرانند، لذا مطالبه جدی ما اقدام عاجل وزارت ارشاد و مشخصاً رییس سازمان سینمایی است که طی مذاکره با نمایندگان اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس، نسبت به اصلاح این قانون اقدام نماید.
3- عدم تخصیص بودجه به تولید ات سفارشی دولتی:
تولیدات استاندارد سینمایی بخش خصوصی که براساس قانون ملزم به طی مراحل مختلف نظارت و بودجه دولتی نیز « عادلانه » ممیزی دولتی هستند، حق دارند تا در صورت نیاز و تمایل ، از حمایت برخوردار شوند، لذا با توجه به اینکه نهادها و ارگان های حکومتی در سال های اخیر دارای تشکیلات تولید فیلم و سریال هستند، مطالبه جدی ما عدم اختصاص بودجه وزارت و سازمان سینمایی برای تولید فیلم اعم از ارزشی، معناگرا یا … است. و تولید و سرمایه گذاری اینگونه موارد می تواندبه ارگان ها و نهادهای مربوطه سپرده شود و بودجه حاصله صرف حمایت از استانداردسازی و زیرساخت های سینما گردد.
4- بهینه سازی سامانه های الکترونیکی:
ارائه خدمات سازمان سینمایی در قالب بستر غیرحضوری، ۲۴ ساعته و بدون تعطیلی می تواند باعث سرعت خدمات رسانی و کاهش هزینه های این سازمان شود. هرچند که سازمان سامانه هایی را برای صدور پروانه فیلمسازی و نظارت بر فروش الکترونیک سینماها راه اندازی کرده، اما این سامانه ها به دلیل طراحی نادرست جوابگوی نیازهای کنونی سینمای ایران نیستند. لذا، وظیفه و مسئولیت جدی رییس سازمان سینمایی است تا با بهره گرفتن از نیروهای متخصص و زبده به بهینه سازی این سامانه ها اقدام نماید.
5- نمایش فیلم خارجی به شرط قاعده مند کردن عادلانه نسبت نمایش آنها با تولیدات داخلی
اعطای مجوز فیلم خارجی در سالن ها و پلتفرم های نمایشی به شرط استفاده از بخشی از سود وسوبسید حاصله از مجوز اعطا شده برای حمایت از تولید عادلانه محصولات استاندارد داخلی سینمایی ، مطالبه دیگر تهیه کنندگان از سازمان سینمایی است.
6- صندوق حمایت از پژوهش و زیرساختهای سینما:
بخش خصوصی برای اینکه بتواند در ارتقای زیرساخت ها و انجام خدمات پژوهشی به بخش دولتی یاری برساند، نیازمند وام ارزان قیمت فرهنگی از سیستم بانکی یا بودجه فرهنگی نهادها و ارگان های حکومتی است. لذا، انتظار داریم در اسرع وقت رییس سازمان سینمایی پس از تأسیس این صندوق حمایتی به تأمین بودجه آن از طریق مذاکره با بانکها و نهادها اقدام نماید.
7- بازگشت نظارت بر محتوای نمایش خانگی به ارشاد:
در سالیان اخیر سینما و نمایش خانگی به عرصه ای برای پیکار نهادها و قوای حکومتی تبدیل شده اند و تسویه حساب های سیاسی میان آن ها لطمات جبران ناپذیری را به اهالی سینما وارد کرده است. اکنون این مناقشات با واگذاری نظارت بر محتوای نمایش خانگی به ساترا منجر به یک منازعه حیدری نعمتی میان ارشاد و صداوسیما شده است. این واگذاری در حالی صورت گرفته که هیچ مصوبه قانونی آن را پشتیبانی نمی کند و تنها به واسطه تخصیص بودجه به تشکیلاتی صورت گرفته که بخشی از سازمان عریض وطویل و بی خاصیت و بودجه خوار صداوسیما را تشکیل می دهد.
گذشته از آن، با تضعیف سینما در پاندمی کرونا ارشاد بدون نمایش خانگی عملا اختیار نظارتی بر مهم ترین بخش هنرهای تصویری کشور را از دست می دهد. ما این واگذاری را قانونی نمی دانیم و آن را به رسمیت نمی شناسیم. لذا، از رییس سازمان سینمایی بجد می خواهیم تا طی مذاکره با نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس به بازگشت نظارت بر محتوای نمایش خانگی به ارشاد اقدام نماید.
ما به عنوان اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران مجدانه براین باوریم که اجرای کامل این بندها می تواند باب جدیدی برای شکل گرفتن تعاملی پویا و پایدار بین تهیه کنندگان و دیگر اصناف سینما و آحاد جامعه سینمایی، با مدیریت دولتی باشد، بجز آن و در صورت عدم اجرای موارد فوق ، چشم انداز ما چالشی اساسی وفراگیر خواهد بود که هم برای مدیریت جدید و هم سینمای ایران سرانجام مطلوبی به بار نخواهد آورد.»
انجمن منتقدان هم در روز ملی سینما نوشت :
«به نام حضرت دوست
تبریک روز ملی سینما در این تبعید ناخواسته اش، طنز تلخ روزگار ماست. اما مگر ما به امید زنده نیستیم؟ به امید شور و گرمای دوباره سینما در متن زندگی و لبخند دوباره مردمِ سرزمین مان به "پرده نقره‌ای" که چه خاطره سازی ها که نکرد.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: روز ملی سینما اتحادیه تهیه کنندگان رییس سازمان سینمایی تهیه کنندگان سینما نمایش خانگی روز ملی سینما سینمای ایران اقدام نماید سامانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۸۵۸۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درآمد میلیون دلاری شبکه‌های ماهواره‌ای از سینمای ایران! چرا و چگونه؟!
اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه شهروند، یکی از نقاط قوت مدیریت سینمای ایران در این چند وقت اخیر فروش هزار یا به روایتی دقیق‌تر هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در نزدیک به یک سال اخیر عنوان شده است. دستاوردی رکوردشکن و نویدبخش که البته با توجه به حقایقی که در ارتباط با این آمار رسانه‌ای شده، سوالات و تردیدهایی را نیز در فضای سینمای ایران به وجود آورده است، به‌خصوص از این نظر که این دستاورد آماری متعلق به تمامیت سینمای ایران در اکران یک سال اخیر نبوده و تنها و تنها به درصدی از فیلم‌های روی پرده تعلق دارد. بگذارید اینگونه بگوییم که از مجموع فروش هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در سال گذشته بیش از یک‌میلیارد تومان مربوط به هفت فیلم «فسیل»، «هتل»، «تمساح خونی»، «هاوایی»، «شهر هرت»، «ویلای ساحلی» و «بچه‌زرنگ» بوده و در نقطه مقابل نیز نزدیک به ٦٠ فیلم دیگری که روی پرده آمده‌اند، روی هم کمتر از ٢٠٠میلیارد تومان فروخته‌اند، یعنی پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران -البته اگر «بچه‌زرنگ» را از فهرست خارج کنیم- ٦ فیلم کمدی هستند. فیلم‌هایی که البته در نگاهی دقیق‌تر، علاوه بر کمدی‌بودن از یک نظر دیگر نیز با هم مشابهت و پیوند دارند: تبلیغات خارج از تلویزیون، به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای!
این مطلب با نگاه به این وجه از پیوند ٦ فیلم پرفروش سینمای ایران در یک سال گذشته به رشته تحریر درآمده است.
اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
در واقع این واقعیت که تمام ٦ فیلم پرفروش سال گذشته، فیلم‌هایی هستند که تبلیغات‌شان از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شده؛ چه از نظر آماری و چه از منظر شرایطی که منجر به این وضع شده و البته پیامدهایی که این اتفاق می‌تواند به دنبال داشته باشد، به نحو طعنه‌آمیزی آزاردهنده و البته در عین حال، آموزنده است و نشان می‌دهد که سیاست‌های نسنجیده شماری از مدیران میانی فرهنگ چگونه می‌تواند سیاست‌های عمومی فرهنگ کشور را دچار اختلال و خدشه کند.
آمار و ارقام ترسناک
داده‌هایی که درباره تبلیغات فیلم‌های سینمایی ایرانی در شبکه‌های ماهواره‌ای منتشر شده، عجیب و ترسناک هستند:
سال گذشته کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» گفته بود که «رسانه‌های خارجی هفته‌ای ۵ تا ۱۵هزار دلار برای تبلیغ فیلم‌های ایرانی می‌گیرند.» این فیلمساز البته بلافاصله یکی از فیلم‌های روی پرده را مثال زده بود که مبلغ گزافی -حدود ۲۵۰هزار دلار- داده و تمام باکس تبلیغات آن شبکه‌های ماهواره‌ای را برای فیلمش گرفته، تا با تبلیغ تمام‌وقت، هم فروش بالای فیلمش را تضمین کند و هم اینکه فرصت تبلیغ برای فیلم‌های رقیب باقی نگذارد.
داده‌های ترسناک در این زمینه ادامه دارند: «چندی پیش یک خبرگزاری نوشته بود که سال گذشته سینمای ایران بیش از صدمیلیارد تومان تنها به یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای تبلیغ‌بگیر داده، به این معنا که تنها برای امری غیرضروری مانند تبلیغ فیلم که در شرایط درست در داخل کشور باکیفیت‌تر و بهتر هم می‌تواند انجام گیرد، رقمی تقریبا معادل یک‌ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.
یک حساب‌وکتاب ساده
سال گذشته یکی از روزنامه‌ها از قول یکی از مدیران بازاریابی شبکه‌های ماهواره‌ای نقل کرده بود که «برای پخش تیزر یک‌ماهه فیلم‌ها که شامل ٢٤٠ نوبت طی ٣٠ روز می‌شود، مبلغ ١٠هزار دلار دریافت می‌شود. برای پکیج ٥٤٠ نوبت پخش یک دقیقه‌ای برای تبلیغ آثار هم صاحبان آثار باید بین ٦٠ تا ٨٠هزار دلار کنار بگذارند.»
حالا در شرایطی که سال گذشته بالای ۱۰ فیلم تنها در شبکه جم تبلیغ داشتند -آن هم نه یک‌بار و ١٠ بار، بلکه به طرز مشمئزکننده‌ای بیشتر از هزار بار- و این وضع همین حالا هم برای فیلم‌های «تمساح خونی»، «بی‌بدن» و «سال گربه» ادامه دارد؛ با یک حساب سرانگشتی می‌توان متوجه شد که سینمای ایران تنها در یک سال گذشته برای تبلیغات فیلم‌ها چقدر هزینه کرده است!
آغاز ماجرا
اما اینکه چه شد که تبلیغات آثار سینمایی سر از شبکه‌های ماهواره‌ای درآورد، باید به روزهایی برگشت که تلویزیون که زمانی به محصولات فرهنگی روی خوش نشان می‌داد و به تریبونی برای بهتر دیده‌شدن آثار سینمایی تبدیل شده بود، تغییر رویه داد و شروع کرد به مقاومت مقابل پخش تبلیغات سینمایی و انداختن انواع و اقسام سنگ‌های مختلف پیش‌پای محصولات سینمایی که از این میان می‌توان از سختگیری‌های فراوان تا ممیزی‌های مستقل سازمان صداوسیما فراتر از آنچه وزارت ارشاد مصوب کرده، اشاره کرد.
این موارد که نارضایتی‌های بسیاری را موجب شدند، کم‌کم کنداکتور تلویزیون را خالی از تبلیغات محصولات سینمایی کردند و در ادامه نیز با قواعد و مقرراتی جدید از قبیل لزوم انجام ممیزی‌هایی عجیب و جدید صاحبان آثار را به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای کوچ دادند.
چندی پیش سعید خانی، پخش‌کننده سینما و تهیه‌کننده آثاری مانند «من»، «دوزیست»، «حرفه‌ای» و «سال گربه» در این زمینه گفته بود که «مشکل اینجاست که شماری از مدیران تلویزیون درک درستی از محصول فرهنگی ندارند و در نتیجه نمی‌توانند ارتباط خوبی با سینما برقرار کنند. همه ما در یک کشور زندگی می‌کنیم و این طبیعی است که حق داشته باشیم سینما به تلویزیون کمک کند. اما متاسفانه چنین نگاهی در سازمان صداوسیما وجود ندارد و چنین می‌شود که حتی فیلمی مانند «دسته دختران» هم که یک فیلم ارزشی و دفاع مقدسی و در راستای سیاست‌های تلویزیون است، از تیزر بی‌بهره می‌ماند. اتفاقی که البته یک زمانی کاملا برعکس بود، ولی حالا دیگر آن نگاه کلان در مدیران تلویزیون وجود ندارد.»
چرا تلویزیون نه؟!
اما در شرایطی که تقریبا تک‌تک صاحبان فیلم‌ها به لزوم جلوگیری از خروج ارز از کشور واقفند و در عین حال، به تازگی نیز از موضع‌گیری شدید دولت و به خصوص عباس محمدیان، مدیرکل دفتر تبلیغات ارشاد، مبنی بر لزوم مقابله با پدیده خروج ارز و سرمایه از کشور و البته برخورد با فیلم‌های تبلیغ‌شده در ماهواره آگاهی یافته‌اند؛ پس چرا فیلمسازان و صاحبان فیلم‌ها چنین تصمیمی می‌گیرند و تبلیغ فیلم‌شان را به ماهواره‌ها می‌دهند؟
شماری از سینماگران به تازگی در پاسخ به این پرسش، از کاهش ضریب نفوذ تلویزیون و کاهش شمار مخاطبان این رسانه به عنوان یکی از دلایل این امر نام برده‌اند. این همان چیزی است که چندی پیش رئیس مرکز تحقیقات صداوسیما هم گفته بود که دیگر نمی‌توانیم انتظار مخاطبان ۸۰ و ۹۰درصدی داشته باشیم.
نکته دیگری که در این میان وجود دارد، عدم صرفه مالی تبلیغات در تلویزیون است. به گزارش ایدنا، رسانه جامع تبلیغات تجاری ایران، تا قبل از ریاست پیمان جبلی، صداوسیما بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلم‌های سینمایی اختصاص می‌داد که نوعی یارانه به کالاهای فرهنگی بود، اما در دوره جدید صداوسیما این معادله برعکس شده و تنها ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی به فیلم‌ها اختصاص داده می‌شود و سازندگان باید هزینه تبلیغات بیشتر را پرداخت کنند.
امیرحسین علم‌الهدی، یکی از مدیران فرهنگی دولت‌های گذشته و کارشناس اقتصاد سینما، با اشاره به اینکه «دلیل رجوع صاحبان آثار سینمایی به تبلیغات ماهواره‌ای کاهش ضریب نفوذ تلویزیون است که البته این هم تنها در مورد ۴۰درصد از سینمای ایران صدق می‌کند و روی ۶۰درصد باقی فیلم‌ها تاثیر چندانی ندارد»، می‌گوید: «علاوه بر این، تبلیغات در تلویزیون بر اساس اعداد و ارقام صرف مالی چندانی برای سازندگان آثار ندارد، بنابراین آنها ترجیح می‌دهند تبلیغ کارشان را با هزینه‌ای کمتر انجام دهند. البته در حال حاضر عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزر ندارم، اما آخرین رقمی که در ذهنم هست، این استدلال را به من می‌دهد که تبلیغ فیلم در تلویزیون شاید به‌صرفه نباشد.»
حرف آخر
نتیجه این تصمیم مقرون‌به‌صرفه نبودن تبلیغات در تلویزیون برای فیلم‌های سینمای ایران و کوچ تبلیغات سینمایی به ماهواره‌هاست که همان‌طور که گفته شد باعث خروج یک‌ونیم میلیون دلار ارز شده و این پرسش را در شماری از خبرگزاری‌ها به وجود آورده است که «با ادامه این روند، آیا غیر از این است که سود رکوردشکنی‌های سینمای ایران بیش از اینکه به نفع سینما یا حتی تلویزیون ایران تمام شود، به جیب یکسری ماهواره‌ها ریخته می‌شود؟»
واقعا آیا رواست که سرمایه‌های کشور اینگونه از کشور خارج شود؟ آیا نباید کاری کرد و به خصوص نهادهای نظارتی نباید تلویزیون را وادار کنند در این راستا گامی بردارد؟!
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»