به نقل از «خبرآنلاین»

حمایت 80 کشور از صدام حقیقت دارد؟/ روایت تحلیل گران مؤسسه بروکینگز و 4 روزنامه‌ غربی را ببینید

تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۸۱۸۴۱

 این در حالی بود که ما حتی در واردات جزئی‌ترین ابزارها، مانند سیم‌خاردار هم با مشکلات عدیده و جدی روبه‌رو بودیم. در آن زمان، اعتراضات گسترده جمهوری اسلامی ایران، تقریباً نادیده گرفته شد؛ اما اسنادی که بعدها انتشار یافت، نشان داد که مردم ما، طی هشت‎سال، در مقابل ارتشی که به نیابت از 80کشور دربرابر آن‎ها ایستاده بود، با حداقل امکانات جنگیدند و پیروز از میدان خارج شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مطالعه روی اسنادی که طی دو دهه گذشته انتشار یافته‌ است، باعث کشف روابط و اطلاعات حیرت‌آوری می‌شود. بعثی‌ها، تقریباً در تمام زمینه‌های نظامی، تحت حمایت گسترده شرق و غرب قرار داشتند؛ آن‎ها می‌توانستند از ماهواره‌های اطلاعاتی آمریکا، تجهیزات نظامی شوروی و فناوری‌های پیشرفته سلاح‌های نامتعارف که توسط کشورهای اروپایی در اختیارشان قرار می‌گرفت، استفاده کنند و علاوه بر این، دلارهای نفتی شیخ‌نشین‌های حاشیه خلیج‌فارس نیز، برای حمایت از جنایت‌های صدام به کار گرفته می‌شد. با همین کمک‌های گسترده بود که صدام به‎تدریج چنان از نظر تسلیحاتی فربه شد که بعد از خاتمه جنگ با ایران، به فاصله کوتاهی، به کویت لشکر کشید و همان‌ها که از او حمایت می‌کردند، گرفتار جنون توسعه‌طلبی‌اش شدند. آن‌چه در پی می‎آید، تمام آن‌چه را که باید درباره این ارتباطات و کمک‌ها باشد، دربرنمی‌گیرد؛ اما می‌تواند نشانی از حمایت عجیب بین‌المللی از صدام برای آغاز و ادامه یک جنگ کاملاً نابرابر علیه مردم ایران باشد.

هیچ کس جای آمریکا را پُر نمی‌کند!

اسنادی که در سال 2019م توسط «سیا» منتشر شد، نشان داد که تقریباً هیچ کشوری در قاره اروپا و حتی آمریکا، نسبت به صدام بی‌تفاوت نبوده‌است؛ بر اساس این گزارش‌ها، اتریش بیش از 200 عراده توپ 155 میلی‏متری در اختیار عراق قرار داده بود؛ بلژیک مسئولیت ساخت پایگاه‌های نظامی صدام را برعهده داشت؛ برزیل به بعثی‌ها خودروهای زرهی و موشک‌انداز می‌فروخت و دانمارک، واسطه انتقال تجهیزات نظامی به بغداد بود؛ اما هیچ‌کدام از این کشورها، جای آمریکا را پر نمی‌کردند.«بروس ریدل» دستیار ارشد مطالعات سیاست خارجی درمؤسسه «بروکینگز»،درماه مه سال 2013، مقاله‌ای با عنوان «درس‌هایی از نخستین جنگ آمریکا با ایران» نوشت و با وجود رویکردهای ضدایرانی‌اش، به بازگویی برخی از حقایق پرداخت: «در دهه 1980، رئیس‌جمهور رونالد ریگان به نفع بغداد، در جنگ ایران و عراق دخالت کرد. ایالات متحده، اواخر این دهه، درگیر جنگی از پیش‎اعلام‎نشده با ایران، در هوا و دریا شد. این در حالی بود که عراق به حملات وحشیانه خود به ایران ادامه می‌داد. عراق در سپتامبر 1980 به ایران حمله کرد؛ صدام آغازگر جنگ بود؛ اما تا زمانی که عراق خاک سرزمینی ایران را در اختیار داشت، کاخ سفید حرفی از حقوق انسانی و بازگشت به مرزهای بین‌المللی به میان نمی‌آورد؛ این دلسوزی زمانی رقم خورد که کفه نبرد به سود ایران تغییر کرد و از سال 1982، عراق متحمل شکست‌های سنگینی شد. درست این‌جا بود که صحبت از بازگشت به مرزهای بین‌المللی از سوی کاخ سفید آغاز شد!» اما حمایت‌های آمریکا از صدام، تنها سیاسی نبود؛ ریدل اقرار می‌کند: «ریگان از سال 1982، مأموران سیا را به بغداد فرستاد؛ آن هم با اطلاعات فوق‌محرمانه نظامی تا فرماندهان صدام بتوانند با استفاده از آن‎ها، نقشه‌های جنگی ایران را خنثی کنند.» سال‌ها قبل از آن‌که ریدل دست به قلم شود، «سیمور هِرش»، ستون‎نویس نیویورک‌تایمز که قرار بود به مناسبت حمله عراق به کویت، صدام را تخطئه کند، بخشی از این اطلاعات را رو کرد. او در 26 ژانویه 1992،درگزارش «آمریکا درجنگ علیه ایران به طور مخفیانه به عراق کمک کرد»،نوشت:«برای تسهیل ارتباط با صدام، اوایل دهه 1980 دیدارهایی بین برزان تکریتی [رئیس استخبارات عراق] و برادر ناتنی صدام با ویلیام.جی.کیسی مدیر اطلاعات مرکزی آمریکا برقرار شد. رابرت گیتس که بعدها به ریاست سیا رسید، مأمور جمع‌آوری اطلاعات موردنیاز صدام بود.» اما آمریکایی‌ها با چه روشی اطلاعات و تسلیحات را به صدام می‌رساندند؟ آمریکا مدعی بود که در این جنگ کاملاً بی‌طرف است! «هِرش» توضیح می‌دهد: «تصاویر ماهواره‌ای، رهگیری ارتباطات مخابراتی و ارزیابی‌های نظامی از طریق مأموران سیا به ارتش عراق انتقال می‌یافت. به دنبال آن، سلاح‌های آمریکایی به سمت بغداد سرازیر شد؛ اما به صورت غیرمستقیم؛ اردن و عربستان مسئول فرستادن سلاح‌های سبک و خمپاره به عراق بودند؛ کویت هزاران موشک ضدتانک «تاو» را خرید و در اختیار عراق قرار داد. اردنی‌ها بالگردهای نظامی آمریکایی را در اختیار بغداد گذاشتند. این در حالی بود که چندماه بعد، کمک‌های شوروی به صدام هم از سر گرفته شد؛ روس‌ها برای مدت کوتاهی، فروش سلاح به عراق را به امید برقراری ارتباط و نفوذ در ایران قطع کرده‌بودند؛ رویکردی که البته به شکست انجامیده بود.»

افشاگری 11 هزار صفحه‌ای!

افشای اطلاعات مربوط به حامیان صدام طی جنگ علیه مردم ایران، در دسامبر سال 2002، وارد مرحله‌ای جدید شد. روزنامه آلمانی و چپگرای «Die Tageszeitung»، فاش کرد که گزارشی 11 هزار صفحه‌ای درباره شرکت‌ها و کشورهای حامی صدام در تولید انواع سلاح‌های متعارف و نامتعارف، در اختیار اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گرفته‌است. چند روز بعد از آن، «تونی پترسون»، تحلیل‌گر «ایندیپندنت» در مقاله مفصلی به شرح جزئیات این گزارش پرداخت. گزارش 11 هزارصفحه‌ای فاش می‌کرد که طی جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران، بیش از 150 شرکت بزرگ اروپایی و آمریکایی، با صدام هم‌پیاله بوده‌اند و از او در تمام زمینه‌ها حمایت می‌کردند. در این پرونده عجیب و غریب، شرکت‌های آلمانی و آمریکایی رتبه نخست را داشتند؛ 80 شرکت از آلمان و 24 شرکت از آمریکا، به طور مستقیم درگیر حمایت از صدام شده‌بودند. تلاش‌هایی برای افشای جزئیات کمک‌های تسلیحاتی و عدد و رقم آن‎ها آغاز شد؛ اما هر پنج عضو دائم شورای امنیت با این اقدام مخالفت کردند و پرونده راکد شد؛ شاید به این دلیل که از همه آن‎ها رد و نشانی در این پرونده وجود داشت!

پول‌های صدام در جیب مقامات الیزه

در این بین قیل و قال فرانسوی‌ها برای جمع‎کردن بساط تحقیق در این زمینه، بیش از دیگران بود. دوسال بعد از مسکوت گذاشتن تحقیقات، «آنتونی بارنت» و «مارتین برایت»، تحلیل‌گران «گاردین»، در 10 اکتبر 2004، طی مقاله‌ای با عنوان «افشای معاملات محرمانه صدام و فرانسوی‌ها»، پته پاریس را روی آب انداختند! آن‌ها نوشتند: «مقامات الیزه میلیون‌ها فرانک از رژیم عراق رشوه گرفتند تا زمینه ارسال تسلیحات به عراق را فراهم کنند. به پاداش این همکاری، شرکت‌های توتال و الف‌آکویینت حق سرمایه‌گذاری پرسود در میدان‌های نفتی جنوب عراق را پیدا کردند.» بارنت و برایت تصریح کردند: «توتال توانست با استفاده از نفوذ خود، یک کمپین لابی‌گری مداوم به نفع صدام راه بیندازد. تلیکات، وکیل دادگستری و دوست صمیمی طارق عزیز، زمینه ارتباطات گسترده بغداد با دولت فرانسه را به وجود آورد. حتی گزارش‌هایی وجود دارد که تا سال 1986، بغداد مبلغ یک‌میلیون دلار به حزب سوسیالیست فرانسه پرداخت کرد تا در رأی‌گیری‌های پارلمانی و فعالیت‌ هیئت‌های تفحص حقوق بشر، موی دماغ عراقی‌ها نشوند. این‌گونه بود که با وجود ادعاهای پاریس برای تلاش در زمینه صلح، میراژهای فرانسوی بر فراز جبهه جنگ عراق علیه ایران و بر ضد نیروهای ایرانی به پرواز درآمد.»

فرانسه تنها نبود

البته این دو تحلیل‌گر یادشان رفت که درباره تعاملات گسترده بریتانیا با صدام حسین بنویسند؛ هرچند فرانسه در میان حامیان تسلیحاتی صدام رتبه دوم را داشت؛ اما لندن را باید پیش‌قدم حمایت‌های تسلیحاتی از رژیم بعث عراق بدانیم. هفت سال بعد از انتشار مقاله بارنت و برایت، «مایکل استوثارت» در یادداشتی کوتاه با عنوان «بریتانیا مخفیانه صدام را تأمین می‌کرد» در «فایننشال تایمز»، گوشه‌هایی از روابط صمیمانه رژیم بعث عراق با لندن را رو کرد. استوثارت توضیح داد که کمک‌های لندن به صدام، حتی یک‎سال زودتر از آغاز کمک‌های گسترده آمریکا به دیکتاتور عراق شروع شده‌است؛ زمانی که بعثی‌ها هنوز بخش‌هایی از خاک ایران را در اشغال داشتند. وی نوشت: «اسناد تازه انتشار یافته خبر از حمایت تسلیحاتی دولت مارگارت تاچر از صدام، طی سال 1981 به بعد می‌دهد. پرونده محرمانه‌ای که به‎تازگی علنی شده‌است، فهرستی از تجهیزات گسترده نظامی را که بریتانیا در سال 1981 به عراق تحویل داد، در اختیار همگان گذاشته‌است. در میان این تجهیزات، صدها موشک پیشرفته هاوک، شاید مهم‌ترین قلم صادراتی باشد. این در حالی است که دولت انگلیس، در سال 1981، مدعی بی‌طرفی در جنگ ایران و عراق بود؛ آن‎ها در شورای امنیت سازمان ملل متحد، به قطعنامه‌ای رای دادند که بر این مسئله تأکید می‌کرد. در این فهرست، 78 مورد از تجهیزات ریز و درشت نظامی به چشم می‌خورد. از لندرور تا رادارهای زیرزمینی و قطعات حساس تانک و هواپیما که لندن مدعی است باعث کشتن کسی نمی‌شده‌است!» استوثارت سپس به نامه‌ای محرمانه از وزیر دفاع انگلیس خطاب به مارگارت تاچر اشاره می‌کند و به نقل از توماس ترینچارد(وزیر دفاع وقت انگلیس) می‌نویسد: «قراردادهایی به ارزش 150 میلیون پوند با عراق، طی شش ماه گذشته منعقد شده که شامل یک قرارداد 34 میلیون پوندی برای انتقال خودروهای زرهی از طریق اردن است.» استوثارت ادامه می‌دهد: «در این نامه آمده است که ملاقات با صدام گامی مهم در راستای ایجاد روابط گسترده با عراق است که باید منافع سیاسی و تجاری عمده‌ای برای ما به همراه داشته باشد. تاچر با خط خودش، بالای این نامه نوشت: از این پیشرفت خیلی خوشحالم»؛ سلاح‌های فروخته شده، برای قتل عام هموطنان ما در خوزستان و دیگر مناطق غربی کشور به کار گرفته می‌شد.

2323

کد خبر 1557195

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: دفاع مقدس جنگ تحمیلی صدام حسین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۸۱۸۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غریب‌آبادی: سرکوب جنبش‌‌های دانشجویی آمریکا را محکوم کنید

دبیر ستاد حقوق بشر ایران از سرکوب خشونت‌آمیز تجمعات دانشجویی در آمریکا انتقاد کرد و خواستار محکومیت آن از سوی کمیساری عالی حقوق بشر سازمان ملل شد. - اخبار اجتماعی -

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، کاظم غریب‌آبادی؛ معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر ایران در نامه‌ای به "ولکر تورک" کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل، نوشت: همانطور که مطلع هستید اندیشمندان، نخبگان، اساتید و دانشجویان در سراسر دانشگاه‌های آمریکا که از حمایت‌های کورکورانه زمامداران کاخ سفید از رژیم صهیونیستی به ستوه آمده‌اند، شخصاً به صحنه آمده و با برپایی تجمعات گسترده و به مسالمت‌آمیزترین شکل ممکن به جنایت علیه بشریت، نسل‌کشی و نقض‌های جدی و فاحش حقوق بشر در غزه و حمایت‌های همه‌جانبه دولتمردانشان از این جنایات، اعتراض می‌کنند.

وی در ادامه توجه کمیسرعالی حقوق بشر را به گسترش سریع اعتراضات به تمامی دانشگاه‌های آمریکا و برخی کشورهای غربی جلب کرد و افزود: امواج بلند اعتراضات دانشجویی که از دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک آغاز شد و به سرعت دیگر دانشگاه‌های این کشور از جمله ییل، نیویورک، هاروارد، تگزاس، کالیفرنیای جنوبی و ... را در برگرفته است، به سایر کشورهای غربی از جمله انگلیس، فرانسه، آلمان، کانادا، استرالیا و ... نیز رسیده و اینک شعارهای اعتراضی "نه به نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در غزه"، "فلسطین آزاد"، "آتش‌بس فوری"، "نه به تسلیح، حمایت و همراهی با رژیم صهیونیستی در کشتار مردم بی‌گناه غزه" از نیویورک تا پاریس، از لندن تا برلین و از ملبورن تا اُتاوا، طنین‌انداز شده و به گوش می‌رسد.

هاآرتص: اسرائیل دانشگاه‌های آمریکا را از دست داده است

دبیر ستاد حقوق بشر تصریح کرد: اساتید و دانشجویان معترض در آمریکا، خواسته‌های مشخص و صریحی را مبنی بر "برقرای آتش‌بس دائمی در غزه"، "قطع کمک نظامی آمریکا به رژیم اسرائیل"، "پایان همکاری تحقیقاتی دانشگاه‌ها با تأمین‌کنندگان سلاح به رژیم صهیونیستی و سایر شرکت‌هایی که از جنگ سود می‌برند" و "عفو دانشجویان و اعضای هیئت علمی که به دلیل اعتراض به حمایت‌ها از رژیم اسرائیل، تنبیه یا اخراج شده‌اند" مطرح کرده و به مدنی‌ترین شکل ممکن با برپایی تجمعات مسالمت‌آمیز در محیط دانشگاه‌ها، خواستار پاسخ‌گویی و مسئولیت‌پذیری و شنیده شدن خواسته‌هایشان توسط رؤسای دانشگاه ها و مقامات دولت آمریکا شده‌اند.

معاون امور بین‌الملل قوه قضائیه در ادامه این نامه ضمن ابراز تأسف از حمایت‌های آمریکا از جنایات رژیم اشغالگر اسرائیل، گفت: متأسفانه، دولت آمریکا که از زمان شروع تهاجم کور و همه‌جانبه رژیم صهیونیستی به غزه در کنار این رژیم ایستاده و ضمن حمایت‌های نظامی و اطلاعاتی همه‌جانبه، از ظرفیت‌های سیاسی و مالی و رسانه‌ای خود برای سرپوش نهادن بر جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و به بُن‌بست کشاندن ابتکارات و تلاش‌های بین‌المللی برای دست‌یابی به آتش‌بس فوری استفاده کرده است، به جای شنیدن نصایح و ندای اعتراض اساتید و دانشجویان، به شدیدترین وجه ممکن با این اعتراضات مسالمت‌آمیز برخورد کرده و با توسل به زور افراطی سعی در سرکوب جنبش‌های اعتراضی دانشجویان داشته است؛ پاسخی که توسط دیگر دولت‌های غربی حامی رژیم صهیونیستی از جمله فرانسه و انگلیس و آلمان نیز اتخاذ شده و به وضوح، مبیّن دروغین و متزورانه بودن ادعاهای کشورهای غربی در زمینه آزادی بیان و حقوق بشر است.

وی همچنین تأکید کرد: بدون شک، سرکوب خشونت‌آمیز جنبش‌های دانشجویی در آمریکا و دیگر دولت‌های غربی در امتداد سیاست حمایت علنی آنان از کشتارها و جنایات جنگی رژیم صهیونیستی قرار داشته و موجب تشویق این رژیم به ادامه جنگ‌افروزی، نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در سرزمین‌های اشغالی خواهد شد.

غریب‌آبادی یادآور شد: تلاش برای سرکوب و خفه کردن صدای اساتید و دانشجویان معترض و ارعاب آنان از حمله از طریق بازداشت خودسرانه، اخراج و محرومیت از کار و تحصیل و امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها، در تضاد آشکار با تعهدات این کشورها در تضمین آزادی بیان، آزادی اجتماعات مسالمت‌آمیز، منع بازداشت خودسرانه و تضمین حق بر آموزش و ... تحت معاهدات و کنوانسیون‌های بین‌المللی به ویژه میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی قرار دارد.

دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان در ادامه اذعان کرد: بدیهی است در شرایطی که اعتراضات دانشجویی موجی از خوشحالی و امید نسبت به آینده حقوق بشر و روحیه عدالت جویی جوانان و دانشجویان در آمریکا و کشورهای غربی را ایجاد کرده و اهرم فشاری برای جلوگیری از کشتار بی‌رحمانه رژیم صهیونیستی در نوار غزه محسوب می‌شود، سکوت و انفعال سازوکارها و نهادهای حقوق بشری ضمن اینکه به ترغیب رژیم‌های ناقض حقوق بشر غربی به ویژه آمریکا در سرکوب بیشتر جنبش‌های دانشجویی منجر می‌شود، رژیم صهیونیستی را برای ادامه نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت، جنابت جنگی و نقض فاحش و جدی حقوق بشر در غزه گستاخ‌تر خواهد کرد.

در پایان این نامه آمده است: در این چارچوب، ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران ضمن حمایت کامل از جنبش‌های اعتراضی دانشجویی در آمریکا و سایر کشورهای غربی، از جنابعالی به عنوان عالی‌ترین مقام حقوق بشری سازمان ملل متحد انتظار دارد تا به صورت حرفه‌ای و غیرگزینشی به وظایف خود عمل کرده و ضمن محکوم کردن و ابراز انزجار از سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز جنبش‌های دانشجویی در آمریکا، به صورت همدلانه و جدی اهداف این جنبش‌های اعتراضی مبنی بر "پیگیری فوری آتش بس در غزه و پایان دادن به نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در غزه" و "پیگیری مسئولیت عاملان و حامیان غربی این جنایات" را در دستور کار قرار داده و ترتیبات و سازوکارهای بین‌المللی حقوق بشری را در راستای دست‌یابی به این اهداف هدایت، ترغیب و تشویق کنید. افکار عمومی منتظر واکنش مناسب و اقدامات فوری شما می‌باشد.

انتهای پیام/