تنهایی استراتژیک ایران، تنشزدایی و درونزایی
تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۸۳۴۹۵
مصطفی اعلایی- سفیر سابق ایران در کوبا و ونزوئلا؛ «تنهایی استراتژیک ایران» به ویژه در تاریخ معاصر ایران تنگناها و مصیبتهای زیادی را برای کشورمان ایجاد کرده است. این تنهایی در ذات خود تنشزا است.
تنش با همسایه ترک، تنش با همسایه روس، تنش با همسایه عرب، تنش با همسایه پشتون، تنش با ازبک، تنش با تیرههای مذهبی و زبانی پیرامونی ناهمگون با مذهب و زبان جامعه ایرانی (ایران تنها کشور پارسیزبان و شیعه خاورمیانه است که در محاصره کشورهای سنی عربزبان و ترکزبان قرار گرفته است)، تنش با نظم بینالمللی و مهمتر از همه تنش بدون زمینههای ائتلافها و اتحادهای سیاسی و قس علی هذا.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از سوی دیگر تنش، به ویژه تنش دایمی با محیط پیرامونی و جهان به تدریج ریشه توسعه را نابود و کشور را به سوی فقر و عقبماندگی از همسایگان و همترازان، درگیری و خشونت و نهایتا تجزیه سوق میدهد. ضروری است در چنین وضعیتی تعیین و تشخیص منافع ملی براساس خودخوانشی تاریخی و جغرافیایی (self emage) صورت گیرد؛ لذا دقیقترین و صحیحترین راهبرد توسعه کشور به ویژه در وضعیت تنهایی در درجه اول، رفع تنش یا اصطلاحا تنشزدایی است. به بیان دیگر، تنشزدایی در وضعیت تاریخی ایران مهمترین منفعت ملی است. تنشزدایی نیز در ذات خود خود دو عنصر دارد.
«اقتدار ملی» و «تعامل» - تعامل و توافق میوه اقتدار است و اقتدار بدون تعامل عقیم است. اقتدار ملی نباشد تعامل ذلت میآورد و تعامل نباشد اقتدار (عمدتا نظامی) فقر و توسعهنیافتگی و جهل میزاید. حاصل جمع اقتدار و تعامل، توازن قوا است و توازن قوا با پشتوانه ساختار سالم و هدفدار ملی موجد پیشرفت و توسعه کشور و موجب ماندگاری مُلک و ملت است.
در صحنه میدانی، قرینهها نشان میدهند که همسایگان و ائتلافهای پیرامونی ایران و همچنین امریکا و غرب، روسیه، چین و هند و... شدیدا تمایل دارند که ایران همواره در تنش ناشی از تنهایی استراتژیک بماند، چرا که فقط در ادامه تنش، التهاب و بیثباتی است که آنها فرصتهای توسعهای ایران از جمله فرصتهای ناشی از دوران جدید جهانی و بینالمللی را یک به یک به تاراج میبرند.
کما اینکه تاکنون عمدتا در حوزههای انرژی، راههای ارتباطی و میراث فرهنگی و تمدنی بردهاند؛ لذا آنها میل دارند تنش ناشی از عدم توافق هستهای بماند، قطعنامههای ضدایرانی در سازمانهای بینالمللی استمرار یابد و سیاستهای جهانی علیه ایران تقویت شود و نهایتا هارتلند بیوقفه در التهاب و بیثباتی منطقهای و بینالمللی قرار گیرد.
در چنین وضعیتی لازمه رفع تنش قطعا از بین بردن موضوعات و کانونهای تنشزا است. هرگونه دیپلماسی و فعالیتهای دیپلماتیک از جمله قوانین، مصوبات، سیاستها، فرمان ها، مذاکرات و کنشهای منطقهای و بینالمللی ضرورتا میباید با هدف تنشزدایی و رهایی کشور از التهاب و ناپایداری و شرطیشدن اقتصاد کشور صورت گیرد. این یک راهبرد جامع ملی است.
از سوی دیگر بستر تنشزدایی، پیگیری سیاست موازنه مثبت بین قدرتهای خارجی و مبتنی بر استقلال و بزرگی کشور است. رژیم گذشته برای مقابله با تنهایی استراتژیک و رهایی از فشارهای ناشی از آن تشخیص داد که با یکی از دو ابرقدرت جهان متحد شود.
لکن این اتحاد اگرچه تا حدودی از فشار این تنهایی کاست، اما عمدتا به دلیل فساد دستگاههای حکومتی، تحقیر ایران و خوی سلطهجویی امریکا و غرب راه مناسبی به سوی توسعه و پیشرفت ایران باز نکرد، چرا که تنشزدایی برمبنای موازنه مثبت صورت نگرفت.
نکته آخر اینکه پیامد و عبرت مهم «تنهایی استراتژیک ایران» این است که ایران برخلاف بسیاری از کشورهای دیگر بهطور طبیعی هیچگونه متحد خارجی قابل اتکا و مبتنی بر تاریخ، ویژگیهای جغرافیایی، زبان و مذهب ندارد؛ لذا به طریق اولی اتحاد با قدرتهای جهانی نیز در ذات خود، مصنوعی، بیریشه و در نتیجه ناپایدار و غیر قابل اطمینان و اعتماد است.
در نتیجه مهمترین عنصرِ همزاد تنشزدایی و سنگ بنای امنیت ملی و رشد ایران، رابطه مستحکم میان دولت- ملت، درونزایی و به کار گرفتن ظرفیتهای عظیم داخلی و صیانت از اتحاد ملی و نیروهای متنوع سیاسی است. به بیان مختصر: موثرترین، اصیلترین و مطمئنترین متحد ایران در وضعیت «تنهایی استراتژیک ایران» و فرآیند تنشزدایی همانا اتحاد سیاسی داخلی و درونزایی است.
منبع: روزنامه اعتماد
منبع: فرارو
کلیدواژه: دیپلماسی ایران کشورهای همسایه سیاست خارجی تنش با همسایه بین المللی تنش زدایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۸۳۴۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۶ ویژگی منحصر به فردی که تک فرزندها دارند
تک فرزندها گاهی با برچسبهای ناخوشایندی مواجه میشوند، چیزهایی مثل لوس بودن، خودخواه بودن یا تنها بودن.
به گزارش روزیاتو، اما جالب است بدانید که مهاتما گاندی نیز تک فرزند بود؛ و آیا به نظر شما او شخصی خودبین بود؟
از گذشته کلیشههایی در خصوص فرزند چندم خانواده بودن و داشتن یا نداشتن خواهر و برادر وجود داشته است.
گرچه مدرک اندکی در اثبات برخی از آنها وجود دارد، اما برخی از آنها هم قابل اعتنا هستند.
خوشبختانه خبرهای بدی درمورد تک فرزندها وجود ندارد. بلکه آنها از ویژگی بخصوصی برخوردارند که آنها را منحصر به فرد ساخته است.
۱- مستقل اند و میدانند که چطور از خود مراقبت کنندحتماً شنیده اید که میگویند تک فرزند بودن، شما را لوس میکند.
هر چه نباشد، در نبود هیچ خواهر و برادر دیگری که توجه والدین تان را به خود جلب کند، شما به مرکز توجه تبدیل میشوید.
اما این بدان معنا نیست که شما اینگونه بزرگ میشوید که همیشه منتظر باشید دیگران کارهایتان را انجام دهند.
حقیقت آن است که والدین ما شبانه روزی حی و حاضر نیستند. به علاوه، آنها نگاه متفاوتی نسبت به زندگی در مقایسه با فرزند خود دارند.
به همین دلیل آنها همیشه نمیتوانند نیازهای ما را برآورده کنند؛ بنابراین در نبود خواهر و برادری که بتوان به آنها تکیه کرد، همه چیز با خودتان است.
کودکانی که به گونهای بزرگ شده اند که مجبور بودند خودشان را سرگرم کنند، به تنهایی بازی کنند و مشکلات شان را حل کنند، در آینده به فردی خودکفا و کاربلد تبدیل میشوند.
۲- در بیان افکار و عقاید خود رک هستندتک فرزندها میتوانند به رهبران بسیار خوبی تبدیل شوند.
وقتی خواهر و برادر دارید، ممکن است احساس کنید که افکار و احساسات زیاد سرکوب میشوند.
گرچه این امر میتواند درس ارزشمندی به ما در خصوص مدیریت روابط مان در آینده و نحوهی رفتار با دیگران دهد، اما میتواند به اعتماد به نفس ما لطمه بزند و باعث شود و در بیان درونیات خود کمرویی بیشتری پیدا کنیم.
تک فرزندها، اما همیشه در معرض آن انتقاد و عدم پذیرش شدیدی که فرزندان خواهر و برادر دار ممکن است تجربه کنند، نیستند.
این امر به آنها راحتی و اعتماد به نفس بیشتری برای در میان گذاشتن افکار خود میدهد.
۳- بیشتر از سن شان میفهمندمصاحبت با بزرگترها از سن اندک، پختگی به دنبال دارد.
درست است که دوستانی همسن و سال خودتان دارید، اما در فضای خانه در معرض پختگی زیادی قرار دارید که بسیاری از اوقات منتقل میشود.
ممکن است از سن کم مهارتهای عاطفی بسیار پیچیده و پختهای را یاد گرفته باشید، چیزهایی مثل همدلی، تفکر و آگاهی و مهارتهای حساس بین فردی.
ترکیب همهی اینها با یکدیگر شخصی همه فن حریف میسازد که داناییای فراتر از سن خود دارد.
۴- استانداردهای سختگیرانهای دارند که آنها را به افراد بسیار موفقی تبدیل میکندتک فرزندها اغلب انتظارات بالایی از خود دارند، امری که از سنین کم آغاز میشود.
دلیلش این است که وقتی تک فرزند هستید، تمام توجه والدین تان به شما است. این امر گرچه مزیتهایی دارد، اما فشار زیادی هم ایجاد میکند.
آنها توجه زیادی به عملکرد و موفقیت تان در زندگی دارند. آنها بهترینها را برای شما میخواهند و زمان بیشتری را تنها صرف شما میکنند تا از موفقیت شما مطمئن شوند.
تک فرزندها از سنین پایین یاد میگیرند که خود را به جلو سوق دهند و از دیگران بهتر باشند.
تعجبی ندارد که بسیاری از داستانهای موفقیت تاریخ، دربارهی چهرههای مشهوری مانند لئوناردو داوینچی، جیمز لنون، رابرت دنیرو و غیره، تک فرزند هستند.
۵- مشکلی با تنهایی ندارندتعجبی ندارد، چون به آن عادت کرده اند.
بسیاری از افراد در تنهایی احساس راحتی نمیکنند. آنها میگویند که حوصله شان سر میرود یا احساس تنهایی میکنند.
اما تک فرزندها از سن بسیار کم لذت خلوت کردن با خود را چشیده اند.
وقتی تک فرزند هستید هرگز مجبور نمیشوید اتاق تان را با کسی شریک شوید. شما خواهر و برادری ندارید که همیشه روی مصاحبت با او حساب کنید. شما مجبور هستید به نحوی با خود دوست شوید.
این امر در دوران بزرگسالی با مزایای زیادی همراه است.
خلوت کردن با خود به ما فرصت بیشتری برای تعمق در خود و کشف خود میبخشد. همچنین شما این فرصت را پیدا میکنید که به احساسات خود تعادل بخشید و آرام بگیرید.
۶- در تفکر خلاقانه بهترندتک فرزند بودن خلاقیت را در شما به سطح بالاتری میرساند.
دانشمندان در پژوهشی به بررسی اسکن مغزی صدها دانشجو پرداختند که نیمی از آنها تک فرزند بودند. آنها همچنین شخصیت، خلاقیت و هوش این دانشجویان را مورد بررسی قرار دادند.
دانشمندان پی بردند که تک فرزندها در مقایسه با آنهایی که خواهر و برادر داشتند، در بحث خلاقیت، از عملکرد بهتری برخوردار بودند.
تصاویر اسکن مغزی نشان داد تک فرزندها در آن نواحی مغز که با انعطاف پذیری ذهنی و تخیل مرتبط هستند، مادهی خاکستری بیشتری داشتند.
دانشمندان این امر را یکی دیگر از نتایج ارتباط زیاد تک فرزندها با والدین خود و ترکیب آن با انتظارات بالایی که از آنها وجود دارد، حدس زده اند.