در شعبه‌ی گوانتانامو در قلب افغانستان چه می‌گذشت؟
تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۸۸۶۵۲
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری ایسکانیوز، ۵ ژوئن ۲۰۲۱، بیست سال سلطه آمریکا بر پایگاه نظامی بگرام پایان یافت. پایگاهی هوایی که یادگار سلطه ارتش سرخ شوروی بر این کشور بود. بعد از پیروزی مجاهدین این پایگاه به دست آنها افتاد و بعد طالبان در آنجا خیمه زد تا اینکه با حمله آمریکا و اشغال افغانستان توسط ناتو این فرودگاه به دست آمریکا بازسازی شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته بگرام تنها یک پایگاه نظامی نبوده، بلکه زندان آنجا دست کمی از گوانتانامو نداشته است اما کمتر اطلاعی از زندان آن در دست است. زندان گوانتانامو و زندان ابوغریب، دو زندانی بود که تصاویر منتشر شده از آن اوج سبعیت ارتش آمریکا را مشخص کرد.
در زندان گوانتانامو که بعد از سال ۲۰۲۱ در خلیج گوانتانامو تاسیس شد و برخی افراد طالبان در آن نگهداری می‌شدند، از روش‌هایی همچون غرق مصنوعی، شکنجه‌های جنسی، اعدام ساختگی، خوراندن دارو و استفاده از سگ برای ارهاب استفاده می‌شد.
تصویری معروف متعلق به «علی شلال قیسی» یکی از زندانیان شکنجه شده در ابوغریب که روی جلد مجله اکونومیست منتشر شد
در زندان ابوغریب بغداد که در دوران صدام یادآور شکنجه مخالفان رژیم بعث بود، بعد از حمله آمریکا به این کشور تصاویری از آن پخش شد که روی صدام را در شکنجه سفید کرده بود.
تصاویری که از این زندان در سال ۲۰۰۴ در اینترنت پخش و شبکه CBS گزارشی از آن پخش کرد، حاوی صحنه‌هایی رعب انگیز از برهنه کردن، به دیوار بستن و ارعاب با سگ بود.
خبرنگاران تسنیم در سفر به افغانستان، به صورت اتفاقی با یکی از افغانستانی‌هایی که با آمریکا جنگیده بود و در پایگاه هوایی بگرام زندانی بوده روبه‌رو شدند که بخشی از خاطرات خود را بازگو کرد و ما هم به دلیل تحفظ از آوردن نام وی خودداری می‌کنیم.
متن زیر روایتی از این دیدار کوتاه با این زندانی زندان بگرام است:
"۱۱ سال زندان بودم در بگرام!" گفتن همین جمله کافی بود که از او بخواهیم تا این ۱۱ سال را در همین مدت کوتاه در ماشین برایمان تعریف کند.
بگرام پایگاهی نظامی در شهر بگرام در نزدیکی کابل است؛ پایگاهی که یادگار دوران سلطه شوروی در این کشور بود و آمریکایی ها بعد از حمله ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آن را به ارث بردند.
حالا کسی از قلب این پایگاه داشت لایه‌های زیرین بگرام را تعریف می‌کرد. پیش از آنکه ما چیزی بپرسیم خودش لب به سخن گشود: "ناخن‌هایم را کشیدند... مادر زادگی‌ام را از بین بردند..." راننده که فارسی بهتر می‌داند و احتمالا فهمیده ما معنای مادرزادگی را نمی‌دانیم ترجمه می‌کند: "بیضه‌هایش..."! تازه دوزاری ما می‌افتد؛ حتی تصور شکنجه‌های قرون وسطایی واقعا رنج آور است.
این مبارز افغان پا به پای ذهن ما جلو می‌آمد و قبل آنکه بپرسیم حرف می‌زد: "آمریکا هرچه فساد و گندکاری بود کرد.. یهود و نصاری آمده بود و می خواست کشورهای اسلامی را به جان هم بیندازد... همینجا یک داعشی از بنگلادش را گرفتیم که می‌خواست به ایران برود تا جان شیعه را بگیرد... برای ما ۱۰ آمریکایی با یک داعشی برابر است چون از داعشی بدمان می آید چون هرجایی هم که آبادی هست نابود میکنند."
از او می‌خواهیم که هرچه بیشتر از دوران اسارتش بگوید. از آغازین روزهای درگیری... "آمریکایی‌ها روزهای اول مهربان بودند. کباب، همه چی می‌آوردند؛ به ما می‌گفتند که خانواده تان را به هرجا بخواهید می‌بریم اما شما برای ما کار کنید. به ایران و پاکستان بروید و عملیات کنید. منظورشان انتحاری زدن بود. روزهای اول نمی‌زدند و پذیرایی می‌کردند. اگر دعوتشان را می پذیرفتی تو را به هرجا می‌بردند. خانواده را به فرانسه و آمریکا... هرجای دنیا می‌خواستی می‌بردند، اما دعوتشان را نپذیرفتیم. مجاهدین گپشان را قبول نمی‌کردند."
اینجا واژه گپ معانی مختلفی وارد. مثلا "چه گپ است؟" یعنی چه مشکلی است؟ گپ بزنیم یعنی حرف بزنیم و در اینجا هم گپشان را قبول نکردیم یعنی دست رد بر پیشنهادات آمریکا و یحتمل آغاز شکنجه‌ها.
می گوید: آمریکایی‌ها و متحدانش در این زندان به قرآن شریف لگد می‌زدند. یک نفر بود به اسم کارلو نیروی ایتالیا بود. به دختر افغانی جلوی چشم ما تعرض می‌کرد!" نظامی ایتالیا در بگرام یعنی نیروی ناتو! تصور چنین عمل شنیعی آن هم در برابر ملتی که این چند روز دانستم بسیار روی ناموسش حساس است واقعا رنج آور و عذاب آور است!
"ما را به خاطر آفتاب به تفریحگاه می‌کرد. روی سر ما یک چیز می‌کشید و سگ ها را می‌آورد. سگ تربیت شده... روی ما ادرار می‌کردند... یک زن پاکستانی بود به نام بی بی صدیقه که سگ در زندان با وی زنا کرده بود. من خودم با ۴ نفر دیگر شاهد بودیم."
آنقدر از این حرف‌ها متعجبم که می‌پرسم خودت دیدی؟؟ او هم قسم می‌خورد که شاهد بوده! فلذا العهدة علی الراوی!
در بین زندان‌های معروف دنیا که به دست آمریکا اداره می‌شد نام گوانتانامو و ابوغریب را زیاد شنیده‌ایم. زندان‌هایی که زمانی نامشان هم بر پیکر آدم لرزه می انداخت. حالا گویا در قلب بگرام هم شعبه دو گوانتانامو بوده است: "داخل بگرام دو زندان بود. یک زندان که سیاهچال بود و در پشتون تُرجل می‌گویند و مثل ابوغریب و گوانتانامو بود. من ۶ و نیم سال را آنجا بودم. یکی هم زندان عمومی بود. دندان هایم را با انبر دست کشیدند... ."
از او می‌پرسم "آیا آنجا مقامات آمریکا هم دیدی که شماتتی بکنی؟" سوال اگرچه در پیش خودم تاحدودی احمقانه بود اما او پاسخ روشنی داد: "یک دفعه صلیب سرخ آمد و وقتی توضیح دادم چه کردند، بعد آمریکایی‌ها آمدند سراغم و شکنجه کردند. فهمیدم صلیب سرخ بدتر ما را لو داده است!"
جای کشیدن ناخن‌هایش را نشانم می‌دهد. بعد آستینش را بالا می‌زند و چند جای زخم عمیق رو دست‌هایش هست. لهجه پشتونش نمی‌گذارد دقیق بفهمم چگونه شکنجه شده اما از لفظ اسپری می‌فهمم که با مواد شیمیایی این یادگاری‌ها رو دستش کشیده شده...!
جالب اینجاست در بگرام زندانی ایرانی هم داشتند: "یک ایرانی بود که از ابوغریب آورده بودند در زندان بگرام. یک کوبایی بود از گوانتانامو آورده بودند. اینها و پاکستانی‌ها را خیلی شکنجه می‌کردند. کار دست یهودی‌ها بود. آنها شکنجه می‌کردند. این صهیونیست‌ها خیلی ظلم می‌کردند." از این حرف ذهنم به سالهای دور می‌رود. زمانی که برخی کارمندان موساد برای تعلیم شکنجه به ایران آمدند و به تربیت بازجوهای ساواک پرداختند. صنعت صادرات شکنجه اسرائیل تا افغانستان هم رفته بود.
در همین اثنا به مقصد می‌رسیم و متاسفانه ۱۱ سال زندان در نیم ساعت مختصر می‌شود؛ هرچند دوست داشتیم اسرار بیشتری از این پایگاه نظامی بدانیم.
انتهای پیام/
کد خبر: 1112170 برچسب‌ها افغانستانمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: افغانستان آمریکایی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۸۸۶۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گزینه‌های مقابل بایدن در چگونگی مواجهه با توافقنامه دوحه
نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان اظهار داشت برای دولت جو بایدن درباره چگونگی مواجهه با توافقنامه دوحه سه گزینه وجود داشت. - اخبار بین الملل -
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، «زلمی خلیلزاد» نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا گفت برای دولت بایدن درباره مواجهه با توافقنامه دوحه سه گزینه، عدم اصرار بر مشروط بودن توافق و تاکید به عقب نشینی و مبارزه با تروریسم، خروج از توافق و سرانجام پذیرش مشروط توافقنامه دوحه، وجود داشت.
وی افزود رئیس جمهور بایدن گزینه خروج مشروط نیروها از افغانستان را انتخاب نکرد در حالی که گزینه پذیرش مشروط توافق دوحه را توصیه کرده بودم.
خلیلزاد ادامه داد «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا هم نظر من را توصیه کرده بود اما افراد دیگری در دولت واشنگتن با این استدلال که طالبان حملات خود را علیه نظامیان آمریکایی از سر می‌گیرند از پذیرش توصیه ما خودداری کردند.
نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان خاطرنشان کرد نخستین گام‌ها به سوی گفتگو درباره توافق با طالبان در دولت اوباما برداشته شده بود.
خلیلزاد: آمریکا امید به پیروزی برابر طالبان را از دست داده بودموافقت «بلینکن» با ارائه اسناد بررسی خروج نظامی آمریکا از افغانستان به کنگره خلیلزاد: خروج نظامیان آمریکایی دلیل تشدید جنگ در افغانستان نیستخلیلزاد اظهار داشت کاخ سفید و شورای امنیت ملی آمریکا روند کامل عقب‌نشینی نظامی در سال 2021 را هدایت می‌کردند و در ماه آگست که خروج مرگبار اتفاق افتاد، تصمیم مهم درباره تعامل با طالبان از سوی شورای امنیت ملی دولت جو بایدن گرفته می‌شد.
وی خاطرنشان کرد دولت اشرف غنی با اصل آزادی زندانیان مخالف نبود بلکه با تعداد زیاد آن مخالف بود.
نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان با اشاره به تاثیر خروج نظامی آمریکا تصریح کرد این روند تاثیر روانی داشت و بر موازنه قدرت برای دولت اشرف غنی تاثیر منفی گذاشت.
خلیلزاد درباره برنامه‌ریزی احتمالی وزارت خارجه آمریکا در افغانستان هم گفت که این وزارتخانه فاقد هرگونه برنامه‌ریزی بود.
انتهای پیام/.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند