جاماندن از پیاده‌روی اربعین یا جاماندن از اهداف متعالی در جامعه ما؟
تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۳۵۳۳۰
حتما هم "جاماندن" حسرت دارد، اما... آیا فقط باید برای"جاماندن" از زیارت اربعین حسرت خورد و دریغ داشت؟
آیا در زندگی روزمره ما دیگر هیچ ارزش و هدف متعالی و آرمان مقدسی نیست که از آن "جا مانده" باشیم و بخواهیم برای آن حسرت بخوریم؟
آیا در همسرداری و مهربانی با خانواده و احترام پدر و مادر جا نمانده ایم؟
آیا در رفتار با شهروندان و مراعات حقوق مردم از هیچ شاخص مقدس و الگوی ارزشمندی جا نمانده ایم؟
آیا در تحصیل علم و کتابخوانیاز چیزیجا نمانده ایم؟
آیا در ارتقای شاخص های سلامت و بهداشت عمومی جانمانده ایم؟
آیا در عدالت جانمانده ایم؟
آیا بانکداری ما از چیزی جانمانده؟
آیا نظام اداری ما از چیزی جانمانده؟
آیا ساختار اقتصادی ما از چیزی جانمانده؟
کاش در اربعین حسینی به این پرسش ها پاسخ دهیم!
کاش همین قدر که بدن هایمان برای دیدار حرم حسینی حسرت دارد، جان هایمان هم برای نزدیک شدن به رفتار حسینی حسرت داشت!
کاش همین اندازه که جسم هایمان برای نزدیک شدن به مکان کربلا شوق می ورزد، روح و دلمان برای رسیدن به حقیقت و باطن کربلا می سوخت!
اما بپذیریم که واقعیت غیر قابل انکار این است؛ کربلا رفتن نهایتا سختی بی خوابی و گرسنگی و تشنگی دارد، اما کربلایی شدن خیلی سختیهای دیگر می لبد که همه مان اهلش نیستیم!
برای کربلایی شدن نباید دروغ گفت! باید پای عهد و پیمان ایستاد، نباید پارتی بازی کرد، نباید باندبازی سیاسی داشت، نباید حق کسی را خورد، نباید در پرونده کسی دست برد و به کسی ستم کرد، نباید حتی سرسوزنی در حق مردم تخلف داشت، فاصله مرز ایران تا کربلا ٣٠٠ کیلومتر است که در نیمروز می توان رفت، اما راه کربلایی شدن خیلی دورتر از اینهاست و شاید دهها سال هم نتوانی به آن برسی!
صحبت از جهاد اصغر و جهاد اکبر است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آفرین بر آنان که کربلایی شدن را هم به کربلا رفتن خود اضافه کنند! کد خبر 1559150
منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: پیاده روی اربعین کربلا محمدرضا زائری کربلایی شدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۳۵۳۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روز ملی ایمنی در حمل و نقل و حسرت فرصت هایی که از دست می روند....
تین نیوز فروغ فاریابی :
تصادفات جاده ای در کشور، سالانه جان هزاران نفر از هموطنانمان را می گیرد و بسیاری را برای همیشه با معلولیت درگیر می کند.
هزینه های تصادفات علاوه بر اندوه و سوگ سنگین در غم جان های عزیزی که برای همیشه از دست می روند، خسارت های مادی سنگینی بر خانواده ها، جامعه، سیستم امداد و درمان، سیستم توانبخشی، و ....تحمیل می کند.
مطالعات بسیاری برای محاسبه همه جانبه هزینه تصادفات انجام گرفته. در یک مطالعه حتی رنج و اندوه و فشارهای روانی حاصله از تصادف را ، تقویم به پول کرده و به هزینه های کمّی و ملموس افزوده اند.
برآورد هزینه ها، یکی از راه هایی است که ابعاد هولناک سوانح را آشکار و کمک می کند تصمیمات بازدارنده و پیشگیرانه بهتری اتخاذ شود.
در شرایط اقتصادی سختِ متاثر از تحریم های ظالمانه، و تورم کمر شکن، عزم مدیران و سیاستگذاران کشور باید هر چه بیشتر به سمت عقلانیت و دوراندیشی و دلسوزی برای مصرف درست ریال به ریال منابع کشور میل کند و سازمان برنامه بایستی با خساست و سختگیری منطقی نسبت به توزیع منابع و تخصیص بودجه اقدام کند و دستاورد اعتبارات را بازخواست کند.
با انتشار بودجه سال ۱۴۰۳ ، باز هم ردیف های بودجه ای خاصی ذهن را آزار می دهد.
۶۷۰ هزار میلیارد تومان بودجه نهادهای فرهنگی و دینی با عملکرد منفی یا نامعلوم!!!
در کنار آنها ۶۸ هزار و پانصد میلیارد تومان بودجه وزارت راه با این مقدار کاستی و نیاز و حوادث جاده ای و ریلی و زیرساخت های ناکافی و ....
پول هدر دادن نیست؟!
نهادهایی که چنین پولی را از جیب مردم جذب می کنند و شاید بیشتر از آن هم طلب می کنند آیا با توجه به عملکرد خود، در قبال مردم احساس دین نمی کنند؟
حتی اگر سهم تقصیر خطای انسانی در تصادفات بزرگ باشد، خود دلیل بی ثمری این نهادها در تربیت انسان های قانونمند و دیگرخواه و مسئول است.
ای کاش برای یک سال بطور آزمایشی، همه این نهادهای تبلیغی و فرهنگی و مذهبی تعطیل شوند و بودجه آنها به بهبود ایمنی راه های کشور و نوسازی ناوگان عمومی درون شهری و برون شهری و بهبود سیستم های امداد و فوریت های پزشکی اختصاص یابد.
اقلا آنها که می توانند خدمت ملموسی ارائه کنند ، در ارائه خدمات خود تقویت خواهند شد.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»