انسیه خزعلی: تاریخ را مردان مینویسند اما زنان آن را امضا میکنند
تاریخ انتشار: ۷ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۴۲۷۰۹
گروه زندگی: به گزارش پایگاه اطلاع رسانی معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری؛ در نشست «روایت های ماندگار زنان دفاع مقدس»گفت: تاریخ، جنگ و دفاع را مردان می نویسند اما زنان آن را امضا می کنند. اگر امضای زنان پای آن نباشد ماندگار و جاودانه نخواهد شد. این ماندگاری و این عظمت به کمک بانوان ما، نسل به نسل منتقل خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دکتر خزعلی که به مناسبت هفته دفاع مقدس در جمع صمیمی زنان ایثارگر حضور یافت به جایگاه و نقش تبیین گری بانوان اشاره کرد و افزود: اگرحضرت زینب(س) نبود، کربلا برای ما ماندگار نبود. اگر تبیین گری های آن بانوی بزرگوار نبود، این نهضت حسینی تداوم بخش نبود و حقیقت کربلا پنهان می ماند. به واسطه ی تبیین گری ایشان بود که این ارزش ها و بزرگی ها به ما رسید و به واسطه ی آن شهید فهمیده ها و شهید حججی ها رشد کردند و امروزه هم شاهد تربیت فرهنگ فداکاری و ایثار در جنبه های مختلف مثل شهید علی لندی هستیم.
وی در ادامه ضمن برشمردن اهمیت حفظ جایگاه شهدا و اربعین حسینی تشریح کرد: شهدا کسانی اند که به ما حیات و زندگی جاوید، چگونه زیستن و چگونه مردن را آموختند و این همان چیزی است که دشمن از آن می ترسد و می خواهد این فرهنگ در جامعه و در میان کتب درسی فرزندانمان کمرنگ شود؛ اما تا وقتی که زنان و مادران ما، که مربیان حقیقی نسل ها هستند، در صحنه حضور دارند این اتفاق نخواهد افتاد.
معاونت امور زن و خانواده دولت سیزدهم، هدف از برگزاری این نشست را تجدید پیمان با شهدا و خانواده های آنان اعلام کرد و گفت: دل های ما نزد شما و شهیدان شما گرو است. با شهیدان مان پیمان می بندیم که در این مسیر هستیم و هرآن چه که توان داریم را برای تداوم این مسیر خواهیم گذاشت.
نرگس کریمی، مشاور ایثارگران معاونت زن و خانواده ریاست جمهوری نیز در این نشست به ارائه ی آماری از ایثارگری و فداکاری های زنان در هشت سال دفاع مقدس پرداخت و گفت: ما ۶۴۲۸ زن شهید داریم که ۵۰۰نفر از آن ها رزمنده یا امدادگرانی بودند که در جنگ به شهادت رسیدند. ۵۷۳۵نفر زن جانباز داریم که ۳۰۷۵ نفر از آنان بالای ۲۵درصد جانبازی دارند. وی خاطر نشان کرد: در زمان دفاع مقدس بسیاری از مردها راهی جبهه ها شدند و بانوان در این حماسه آفرینی ها بی نصیب نماندند. آنان توانستند تصویر قوی از خود در نقش های مختلف نشان دهند. این نقش ها شامل امدادگری، رزمی، حمایت های عاطفی و روانی، فعالیت در ستادهای پشتیبانی، جهادی، فرهنگی و... بود. زنان سربازان گمنامی بودند که با تحمل بار سنگین ناشی از جبهه و جنگ اصلی ترین سرمایه های زندگی شان را در راه انقلاب دادند.
کریمی، هدف از این نشست را تلاش در جهت سیاست گذاری ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و مقاومت مبتنی بر سیاست های کلی نظام عنوان کرد و اشاره کرد: باید با زنده نگه داشتن یاد شهدا و تجلیل و تکریم خانواده های آنان در جهت انتقال این معارف ارزشمند به نسل معاصر تلاش کنیم.
تحلیل سیاست گذاری های اجتماعی ناظر به همسران شهدا، توجه به کاهش آسیب های اجتماعی پس از جنگ، تأثیر اعتماد به نفس و باورهای دینی در تاب آوری خانواده های ایثارگران، استفاده از ابزارهای انتقالی مانند هنر و ادبیات برای بیان ارزش ها، جرأت ورزی بر مبنای پاسداشت ارزش ها در راستای تقویت سبک زندگی، نادیده گرفتن نقش موثر زنان در جنگ و عدم انتقال واقعیت حضور زنان در جنگ، بیان دغدغه ها و مشکلاتی که خانواده هاو ایثارگران با آن روبه رو هستند و... از جمله مواردی بود که زنان ایثارگر و جانباز در نشست با معاونت زن و خانواده ریاست جمهوری مطرح کردند.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: زنان دفاع مقدس جنگ معاونت امور زنان انسیه خزعلی دفاع مقدس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۴۲۷۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرهنگ سازی به زمان نیاز دارد
به گزارش همشهری آنلاین، فهیمه فرهمندپور؛ رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی خانواده و زنان در روزنامه همشهری نوشت، سؤالی مطرح شده مبنی بر اینکه چه کارهایی باید میشد تا شاهد اتفاقات و توهینهایی که در بازی پرسپولیس و سپاهان به تماشاگران زن شد، نباشیم. در این موضوع چند نکته وجود دارد؛ نکته نخست این است که کارهای فرهنگی تدریجی و دیربازده است. فرهنگسازی چه به این معنا که مقولهای میخواهد فرهنگ شود و چه به این معنا که میخواهیم مقولهای از فرهنگ حذف یا اصلاح شود، به زمان نیاز دارد. فرهنگ ورزشگاه نه در مدت ۶ماه و یک سال ساخته شده و نه قرار است در این مدت ۶ماه و یک سال تغییر کند.
نکته دوم؛ این اتفاق نشان داد اینکه ادعا شود با حضور تعدادی از زنان در ورزشگاه میشود بر فرهنگ موجود در این فضا مسلط شد و آن را تغییر داد، در ساحت واقعیت، شدنی نیست. تامین امنیت زنان در ورزشگاه فقط این نیست که در ورودی و خروجی مجزا برای زنان درنظر گرفته شود یا سرویسهای بهداشتی مناسب برای آنها پیشبینی شود. مسئله مهم در این موضوع، وضعیت فرهنگی ورزشگاههاست. این وضعیت موجود در یک سال و ۶ماه شکل نگرفته که با یک سال و ۶ماه کار بتوانیم آن را تغییر بدهیم. متأسفانه ورزشگاهرفتن زنان طبیعتا چنین مخاطراتی را به همراه دارد و بهنظر نمیرسد که صرفا با دستگیری یک نفر خاطی یا عذرخواهی او این مسئله حل شود و تضمینی وجود ندارد که تکرار نشود.
موافقان حضور زنان در ورزشگاهها این موضوع را با حضور زنان در سینماها و پارکها مقایسه میکنند و میگویند همانطور که زنان و مردان در سینما و تئاتر یا در خیابان و پارک میتوانند در فضای مشترک کنار هم باشند، در ورزشگاهها هم میتوانند با هم فوتبال تماشا کنند. زنان را کنار بگذاریم و خود مردان را با هم مقایسه کنیم. مردانی را سراغ دارید که بعد از تماشای یک فیلم صندلیهای سالن سینما را بشکنند؟ ولی بارها این اتفاق در ورزشگاهها افتاده است. فضای ورزشگاه با سینما و تئاتر قابل مقایسه نیست و نگاه متفاوتی را برای حل مسائل میطلبد. افرادی که مخالف حضور زنان در ورزشگاهها هستند، این دغدغهها را داشتند. با اتفاقاتی که افتاده است میشود واقعبینانه اظهارنظر کرد که با صرف درستشدن زیرساختهایی مثل نردهکشی، ورودی و خروجی مجزا و... مسئله حل نمیشود.
این مسئله را چطور میشود حل کرد؟ نظر بعضی این است که با درنظرگرفتن جرایم سنگین و برخوردهای انضباطی برای خاطیان، فضا را برای حضور زنان فراهم کنیم. در این موضوع هم باز زنان را کنار بگذاریم و ببینیم در حوزه ورزش آقایان، در مسابقات و سالنهای ورزشی مردان، جریمههایی که قبلا درنظر گرفته شده و برخوردهای انضباطی که انجام دادهاند، برای مواجهه با تخلفات، خشونتها و بیاخلاقیها بازدارنده بوده است؟ بهنظر میرسد که جواب به این سؤال منفی است. هیجان در ورزشگاهها بالاست و غالبا مجازاتی که درنظر گرفته میشود، بازدارنده نیست.
در این شرایط عدهای از زنان هم علاقهمند به حضور در ورزشگاهها هستند و دغدغه حضور در این فضاها را دارند و شاید گفته شود که این حق آنهاست که به علاقهشان پاسخ داده شود، اما باید دید پاسخدادن به این علاقه ارزش چنین هزینههایی را دارد یا نه؟ مقایسه فایده - هزینه است؛ اینکه ارزش دارد برای پاسخ به این علاقه زنان، آنها مورد اهانت قرار بگیرند؟ باید موضوع یکبار از این منظر و از این نگاه مورد بررسی قرار بگیرد. صرف آمادهکردن زیرساختهای فیزیکی برای حضور زنان، امنیتبخش نیست.
منکر ضرورت کار فرهنگی یا مواجهه انضباطی با خاطیان نیستم؛ مسئله میزان اثربخشی چنین اقداماتی برای تضمین امنیت فیزیکی، اخلاقی و روانی خانمهاست؛ نکتهای که حتما باید در ارزیابی درخصوص پاسخ به نیازهای خانمها برای حضور در میادین ورزشی مردان، مورد توجه و تأکید قرار گیرد.