به نقل از «تسنیم»

علامه حسن‌زاده آملی؛ ترجمان مکتب ابن عربی/ منتقدانِ عرفان اسلامی، علامه را سیبل کرده‌اند

تاریخ انتشار: ۱۱ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۸۱۱۳۴

علامه عبدصالحِ خدا بود و هر روز که از ارتحالش می‌گذرد در میان صاحب نَظَران و صاحب بَصَران، مجامع علمی و آحاد مردمِ جهان، معروف و محبوب شده و آن "پرده نشین"، "شهره بازار" خواهد شد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام محمدجواد رودگر، عضو هیأت علمی گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و از شاگردان علامه حسن‌زاده آملی (رض)، در یادداشتی اختصاصی برای تسنیم نوشت:

آیت‌الله حسن‌زاده؛ آخرین حلقه اتصال سنّتی هزارساله / هرگز اجازه نمی‌داد کسی دست یا عبایش را ببوسد

علامه حسن زاده "ترجمان" مکتب ابن عربی و نماینده "تمام عیار" آن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"مخالفان" و "منتقدان" عرفان اسلامی نیز با آگاهی، عمدی و ارادی علامه را سیبل کرده درست و دقیق نشانه گرفته‌اند، تا ریشه دانشِ عرفان اسلامی را که ابن عربی در قرن هفتم پایه‌گذاری کرد و علامه حسن زاده آملی در قرن پانزدهم آن را نمایندگی می‌کند از صفحه روزگار و صحیفه معرفتِ اسلامی بردارند و در این مسیر راه‌هایی مانند:

الف) ترور فیزیکی و شخصِ علامه در زمان حیات

ب) ترور متافیزیکی و شخصیتِ علامه پس از ارتحال را کلید زده‌اند؛

زیرا به جای این که علامه را مثل هر متفکر صاحبِ نظر و نظریه بلکه به مثابه مکتبِ عرفانی در حوزه نظر و عمل در کتبِ علمی و محافل علمی حوزوی و دانشگاهی و در جمع متخصصان ساحتِ حکمت و عرفان، دانش پژوهان و پژوهشگران دانشِ عرفان نظری و دانشِ عرفان عملی، نقدِ علمی کنند در شبکه های مجازی به صورت عوامانه و شعاری زیر تیغِ؛

1- "تهمت" (مانند نسبت کفر و شرک، عدم مشارکت اجتماعی - سیاسی و با مردم بودن)

2- "تحریف" (تحریف نظریات عرفانی علامه در مسئله وحدتِ شخصی وجود، انسان کامل و سیروسلوک)

3- "تقطیع" (مثل تقدیس شیطان و عدم نقل همه نوشته‌های علامه در این خصوص و عدم فهمِ دیدگاه او در این زمینه)گزاره‌ها و آموزه‌های معرفتی – سلوکی 

4- ترور"معنایی" (ناقلِ انظارِ عالمان بدون نقد و نظر و نوآوری، نه حاملِ جامعِ انظار و دیدگاه‌های عالمان اسلامی در عرصه‌های دانشی گوناگون و در نتیجه ترور شخصیت علمیِ علامه) از رهگذر پیش انگاره‌ها و باورهای خود برده و چهره دلربای این گنجینه و سردارِ علم عرفان وجودی – شهودی و سالارِ سلوک توحیدی را مخدوش و کَدِر نمایند تا جامعه علمی، به ویژه نسل جوانِ تشنه معرفت عرفانی و شیفته معنویت متعالیه را از چشمه زلال معارف آن رحیل محروم سازند، زیرا حضور و ظهورِ علامه که نمادِ سنت عرفان اسلامی در ابعاد گوناگون، جامع علوم قدیم و جدید و دانشمند ذوفنون بود، مانع بزرگی در تحقق منویات آنان بوده و هست.

این است که برخی درصدد انتقام علمی (به دلیل نمایندگی مکتب عرفانِ اصیل اسلامی) و برخی انتقام سیاسی (به دلیل مواضع انقلابی و تعابیر والا درمعرفی شخصیت مقام معظم رهبری) برآمده‌اند.

ناگفته نماند که انگیزه‌های تضاد و تقابل با علامه متفاوت و گاهی متهافت هست، لکن انگیخته تضاد و تقابل یک چیز است و آن به محاق کشیدن اندیشه و اشراقِ علامه و آن گاه در صورت امکان محو آن که به اذن و یاری خدا چنین نخواهد شد، زیرا "مَن کانَ لله، کان الله لَه"(مجلسی، بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ‏79، ص 197 ؛ روضة المتقین ، محمد تقی مجلسی، ج‏13 195؛ الوافی، فیض کاشانی، ج ‏8، ص 784) و مولی علی علیه السلام می‌فرماید: و قَالَ ع مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاه"(نهج البلاغة صبحی صالح، ص 483) یعنی هرکس میان خود و خدایش را اصلاح کند خداوند میان او و مردم را اصلاح می‌کند و هر کس امر آخرتش را اصلاح کند خداوند امر دنیایش را اصلاح می‌کند.

علامه عبدصالحِ خدا بود و هر روز که از ارتحالش می‌گذرد در میان صاحب نَظَران و صاحب بَصَران، مجامع علمی، آحاد مردمِ جهان معروف و محبوب شده و آن "پرده نشین"، "شهره بازار" خواهد شد که خود در دیوان اشعارش سرود:

خواهی گذرد صیت تو از مغرب و مشرق
می‌باش یکی بنده گمنام و دگر هیچ

و امام حسن مجتبی(ع) فرمودند: "من عبدالله عبد لله له کلَّ شیء" (مجلسی، بحار الانوار، ج 68، ص184و ری شهری، میزان الحکمة،ج3،ص527). هر کس بنده خدا شد خداوند همه چیز را تحت فرمان و بندگی او قرار می‌دهد.

روایتی اجمالی از زندگی علامه‌ای ذوالفنون/ علامه حسن زاده آملی و سنتی که باید آن را حفظ کردوصیت‌نامه شرعی علامه محمدرضا حکیمی منتشر شد/ پیام محمد حکیمی به‌مناسبت چهلمین روز درگذشت علامهطرفداران اسلام آمریکایی سخنان خواجه نصیرالدین زمان را در نمی‌یابند/ پاسخ‌های خسروپناه به اتهامات درباره علامه حسن‌زادهلبّ پیام علامه حکیمی "قیام به قسط" بود / عدالت‌گرایی او موجب فخر حوزه‌های علمیه است

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: پژوهشگاه پژوهشگاه علامه حسن زاده آملی عرفان اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۸۱۱۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لرستان در سوگ بنیانگذار مکتب تشیع

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، مردم لرستان در شب شهادت بنیانگذار مکتب تشیع، امام جعفر صادق (ع) بر سر و سینه زدند و اشک ماتم ریختند.
امام صادق (ع) در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد.

برخی منابع تولد ایشان را در سال ۸۰ هجری قمری ذکر کرده اند. پدر بزرگ ایشان امام سجاد (ع)، پدر بزرگوارشان امام محمد باقر (ع) و مادرشان معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است.

به عقیده شیعه، دوران امامت امام جعفر صادق (ع) ۳۴ سال بود که با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان مصادف بوده‌است. امام صادق (ع) با پنج تن از خلفای بنی امیه، هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید بن عبدالملک، یزید بن ولید بن عبدالملک، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ملقب به حمار و دو تن از خلفای بنی عباس ابوالعباس (عبدالله بن محمد) معروف به سفاح و ابوجعفر معروف به منصور دوانیقی معاصر بود.

یکی از خصوصیات بارز امام صادق (ع) علم فراوان ایشان است. امام صادق (ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشتند. ایشان بسیار اهل زهد، عبادت، روزه داری و تلاوت قرآن بودند. امام صادق (ع) به فقرا کمک بسیار می‌کردند و در بیشتر شب‌ها به صورت ناشناس برای فقرا غذا می‌بردند به طوری که بخشندگی ایشان در بین مردم زبانزد بود.

عصر امام صادق (ع)، عصر جنبش فرهنگی و فکری و برخورد فرق و مذاهب گوناگون بود. پس از زمان رسول خدا دیگر چنین فرصتی پیش نیامد تا معارف اصیل اسلامی ترویج شود به خصوص که قانون منع حدیث و فشار حُکّام اموی باعث تشدید این وضع شده بود بنابراین خلأ بزرگی در جامعه آن روز که تشنة هرگونه علم و دانش و معرفت بود، به چشم می‌خورد.

امام صادق (ع) با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدر بزرگوارشان را گرفتند و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به وجود آوردند و در رشته‌های مختلف علمی و نقلی شاگردان بزرگی تربیت کردند.

هشام بن حکم، مفضل بن عمر کوفی جعفی، محمد بن مسلم ثقفی، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مؤمن طاق و جابر بن حیان از شاگردان ایشان بودند. تعداد شاگردان امام را تا چهار هزار نفر نوشته اند. ابوحنیفه رئیس یکی از چهار فرقه اهل سنت، مدتی شاگرد امام صادق (ع) بود و خودش به این موضوع افتخار کرده است.

امام جعفر صادق (ع) از فرصت‌های گوناگونی برای دفاع از دین و حقانیت تشیع و نشر معارف صحیح اسلام استفاده می‌برده است. مناظرات زیادی نیز در همین موضوعات میان ایشان و سران فرقه‌های گوناگون انجام پذیرفت که طی آنها با استدلال‌های متین و استوار، پوچی عقاید آنها و برتری اسلام ثابت می‌شد.

بیشترین احادیث از امام صادق (ع) نقل شده است، اولین علت این امر مربوط به شرایط خاص زمان امامت ایشان و دومین دلیل این است که ایشان از دیگر امامان بیشتر عمر کردند و به همین علت امام صادق (ع) را شیخ الائمه نیز می‌نامند.

همچنین فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است منسوب به امام جعفر صادق (ع) است، زیرا بخش عمده احکام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از ایشان است و آن اندازه که از آن حضرت نقل شده است از هیچ یک از ائمه نقل نشده است.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی