مهارت لازم برای پزشک شدن که در کتاب‌های درسی نیست

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، علم دکتری، حرفه‌ای نیست کـه هر شخصی بتواند از پس آن بر بیاید. شـما حتی اگر برای پذیرش در دانشکده های دکتری هم همت و آمادگی لازم را داشته باشید و چند سال از عمرتان را صرف درس خواندن کنید، بازهم مهارت‌هایی هست کـه باید در آن‌ها تسلط داشته باشید.

۱-مهارت‌های ارتباطی

ارتباطات در هر شغلی مهم اسـت، اما نه بیشتر از دکتری! تعامل با بیماران و همکاران بخش مهمی از برنامه روزانه شـما را تشکیل می‌دهد و اگر مهارت های ارتباطی ضعیفی داشته باشید، نه تنها کارتان سخت‌تر می‌شود، بلکه ممکن اسـت زندگی افراد دیگر هم بـه خطر بیفتد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ارتباط بخش مهمی از مراحل تشخیص اولیه اسـت. آزمایش‌ها و اسکن‌ها بـه اندازه کافی در تشخیص اهمیت دارند، اما برای درک حال بیمار و وضعیت بیماری اش باید بتوانید سوالات مناسب را بپرسید، آزمایش‌ها رابا پاسخ هایشان تطبیق بدهید و نتیجه را بـه زبان ساده بـه آن‌ها منتقل کنید.

بـه همین ترتیب، شـما باید بتوانید انچه متخصصان دیگر «مثل پرستاران، امدادگران یا داروسازان» بـه شـما میگویند را درک کنید ودر مقابل دستورالعمل روشنی بـه آن‌ها ارائه بدهید.

یادتان باشد شـما میتوانید باهوش‌ترین فرد دانشگاه یا ماهرترین دکتر دراین حرفه باشید، اما اگر نتوانید بـه طور موثر با دیگران صحبت کنید و بـه حرفهایشان گوش دهید، شـما و بیمارانتان با مشکل روبه‌رو خواهید شد.

۲-هوش هیجانی

بـه همین ترتیب، داشتن درایت و توانایی درک دیگران، مخصوصا در مورد بیماران، یکیدیگر از این مهارت های کلیدی اسـت.

متأسفانه گاهی اوقات وادار میشوید اخبار بد را مستقیما بـه بیماران یا بستگان نزدیک آن‌ها منتقل کنید.

اغلب، این اخباری چیزی اسـت کـه گیرنده نمیخواهد بشنود و شـما باید از هوش هیجانی یا عاطفی خوبی برخوردار باشید تا بتوانید بـه صورت حرفه‌ای برایشان توضیح بدهید کـه بهترین کاری کـه می‌توانستید بکنید چه بوده و شـما کوتاهی نکرده اید.

مثلاً ممکن اسـت لازم شود بـه همراه بیمار اطلاع بدهید کـه همسر یا شوهرش تا چند ماه دیگر زنده نیست یا بر اثر تصادف دچار مرگ مغزی شده اسـت. این‌ها مکالمات بسیار دشواری هستند کـه نیاز بـه همدلی، اخلاق حرفه‌ای و درک بالا دارند.

۳-مهارت حل مسئله

گفته می‌شود کـه بیشتر تشخیص های دکتری اساسا مثل کار پلیسی هستند یعنی باید با گرد آوری سرنخ‌ها و شواهد در مسیر رسیدن بـه راه حل قدم بردارید. بنابر این، اگر شـما ذاتا توانایی حل مسائل مختلف را دارید، دراین جنبه از دکتری هم موفق خواهید بود.

البته آموزش شـما در دانشگاه دانش فنی لازم برای درک چنین مواردی را در اختیار شـما قرار می‌دهد، اما توانایی تجزیه مشکلات و ساخت الگوریتم داخلی کـه این دانش را پیاده سازی می‌کند، مهارتی اسـت کـه باید خودتان پرورش بدهید.

شـما همچنین باید بتوانید خارج از چارچوب فکر کنید.

هر بیماری یک مورد متفاوت اسـت و ممکن اسـت نتایج آزمایش با مفروضات شـما مطابقت نداشته باشد.

در چنین مواردی از مراجعه بـه بخش بدبین مغز تان نترسید و از منظر دیگری بـه مسئله نزدیک شوید.

۴-توجه به جزئیات

هنگام مواجهه با دوز دارو ها، سابقه بیماران، آلرژی ها، تفاوت های فیزیولوژیکی، آداب و رسوم فرهنگی و سایر جنبه های یک بخش شلوغ بیمارستان طبیعتا نباید از چیز‌های جزئی غافل شوید.

بـه عبارت دیگر، توجه بـه جزئیات یک مهارت اساسی برای هر متخصص دکتری اسـت.

این توجه صرفا مربوط بـه دوز‌های مناسب یا آگاهی از موارد منع مصرف دارو نیست، بلکه در مورد توجه بـه علائم هشداردهنده هم هست.

مثلاً اگر یک بیمار خاص هر چند ماه یک‌بار با آسیب های جدید روبه‌رو شود، حتماً یکجای کار ایراد دارد و یا ممکن اسـت علت چیز بدتری باشد.

نکته این اسـت کـه پزشکان خوب حتی در پایان یک روز طولانی و شلوغ هم متوجه همه‌ی چیز میشوند و اجازه نمی‌دهند هیچ چیزی از زیر نظرشان پنهان بماند.

۵-مهارت‌های تصمیم گیری

وقتی صحبت از مراقبت از بیمار می‌شود، تمام تصمیمات بالینی نهایی بـه عهده پزشکان اسـت.

بنابر این شـما باید خودتان مسئولیت بیمارتان را بر عهده بگیرید ودر شرایط سخت تصمیم بگیرید.

بـه عبارت بهتر یعنی شـما باید بر برنامه های درمانی بیمارانتان مدیریت و بازرسی داشته باشید و بتوانید شرایط ان‌ها را برای بستگانشان توضیح بدهید.

سرعت دراین مهارت هم بسیار حائز اهمیت اسـت.

مثلاً اگر دربخش اورژانس کار میکنید، ممکن اسـت یک بیمار داشته باشید کـه یک لحظه خوب اسـت و لحظه بعد حالش ناگوار میشود.

این‌که بتوانید تحت فشار هم خونسرد، آرام و حرفه‌ای و سریعا در مورد او تصمیم بگیرید از ویژگی بارز شـما بـه عنوان یک دکتر خوب بـه حساب می‌آید.

۶-حرفه‌ای بودن

ارتباط با مردم همیشه هم آرام و بدون مشکل پیش نخواهد رفت.

اگر ان‌ها در شرایط بیماری و تحت فشار باشند و یا از نظر احساسی دچار مشکل باشند، خیلی آسان آشفتگی بـه وجود می‌آید.

پس این‌که بتوانید همیشه حرفه‌ای باشید و خودتان را در موقعیتی قرار ندهید کـه تواناییهایتان زیر سوال برود، بسیار حیاتی اسـت.

برای این‌که رفتارتان حرفه ای‌تر بـه نظر برسد، چند نکته هست کـه بهتر اسـت رعایت کنید:

سوء استفاده نکردن از موقعیت و نشان دادن مهارت های قوی برای حل اختلاف با بیمار

رفتار مودبانه و محترمانه با همه‌ی بیماران، صرف نظر از سابقه ان‌ها

اگر بیمار علائم بیماری داشت کـه بـه خاطرش خجالت میکشید با او طوری آسان رفتار کنید کـه احساس شرمندگی نکند

خاطرجمعی از این‌که استاندارد‌های بالای مراقبتی و روش های بالینی صحیح همیشه توسط خود شـما و دیگران رعایت میشود

نشان دادن درایت و بلوغ عاطفی در برخورد با بیماران

۷-مهارت کار گروهی

یکی از الزامات کلیدی برای هر دکتر حرفه ای، توانایی همکاری و کار بـه عنوان جزئی از یک تیم گسترده‌تر اسـت.

ممکن اسـت لازم باشد در شرایط حاد از این مهارتتان استفاده کنید، مثلاً در تیم جراحی.

یا حتی ممکن اسـت در سیستم درمانی وسیع تری لازم شود از متخصصان دیگری مثل روان پزشکان یا انکولوژیست‌ها کمک بگیرید یا بـه ان‌ها کمک کنید.

در هر صورت، توانایی تعامل و ایجاد روابط با همسالان و همکاران، نه تنها برای مراقبت از بیمار، بلکه برای خاطرجمعی از داشتن یک محیط کاری هماهنگ روز بـه روز بااهمیت‌تر می‌شود.

این‌که هیچ دکتری نمیتواند بدون پرستاران خوب بـه نتیجه برسد کاملا درست اسـت، بنابر این همیشه باید خودتان را عضوی از یک تیم بدانید و با همه‌ی تعامل کنید.

۸-مهارت‌های رهبری

در برخی موارد لازم اسـت بـه تماس بیماران پاسخ بدهید.

ممکن اسـت فرد در شرایط اورژانسی و حاد باشد و یا مورد پیچیده‌ای باشد کـه در حال انجام اسـت و نیاز بـه کمک شـما دارد.

در هر صورت، مردم بـه دنبال راهنمایی و پاسخ شـما هستند، پس سعی کنید درست و با حوصله راهنمایی شان کنید.

احتمالا در دوران حرفه ایتان، مسئول آموزش و راهنمایی پزشکان و دانشجویان دکتری هم خواهید بود، بنابر این مهارت های رهبری باید در شـما تا حد زیادی تقویت شود.

این فقط بـه معنای انتقال دانش بـه ذهن‌های تاثیر پذیر نیست، بلکه یعنی وقتی هم کـه اوضاع خوب پیش نمی‌رود بـه عنوان الگو دیگران را رهبری کنید.

۹- تاب آوری

مسلما تاب آوری یا انعطاف پذیری نه تنها یک “مهارت” بلکه یک “صفت” اسـت، اما هنوز هم می‌توانید خودتان را آموزش بدهید تا قوی‌تر باشید.

شـما بـه این مهارت نیاز خواهید داشت، زیرا دکتر شدن بـه این معنی اسـت کـه خودتان را در دسترس چیز‌هایی قرار دهید کـه بـه طور غیر قابل انکاری بر جهان بینی شـما و حساسیت هایتان تأثیر می‌گذارد.

از همان ابتدای کارتان، چیز‌هایی را مشاهده خواهید کرد کـه ناراحتتان می‌کنند و شـما را تغییر خواهند داد.

در حالی که حمایت مورد نیاز برای هضم و مقابله با این مسائل را دریافت خواهید کرد، اما بازهم این واقعیت را نمیشود انکار کرد کـه عده‌ای از مردم در چنین شرایطی بهتر از دیگران واکنش نشان می‌دهند.

زود ناراحت یا آشفته شدن الزاماً ویژگی بدی نیست.

بـه هرحال این خصلت نشان می‌دهد کـه شـما انسان دل نازک و دلسوزی هستید، اما باید مدیریتش را هم بیاموزید و مطمئن شوید کـه هیچ وقت بر عملکرد حرفه‌ای و تصمیم گیری و توانایی درمانی شـما تأثیر نمی‌گذارد.

۱۰-ظرفیت یادگیری

بدن انسان بسیار پیچیده اسـت تا جایی کـه تقریباً غیرممکن اسـت کـه یک نفر همه‌ی چیز را در مورد آن‌ها بداند.

با این حال، پزشکان باید ان را کامل و دقیق بشناسند. البته، نیازی نیست کـه دائره المعارف باشید.

شـما همیشه می‌توانید با متخصصان مشورت کرده و از دائره المعارف‌های دکتری کمک بگیرید.

اما در کل دوران آموزش دکتری ودر واقع، بقیه دوران حرفه ایتان، شـما باید حجم وسیعی از اطلاعات تخصصی را در مغزتان ثبت کنید.

اگر ظرفیت یادگیری بالایی نداشته باشید نمیتوانید اطلاعاتتان را بـه روز کنید و از دانش روز عقب میمانید.

هیچ وقت یادگیری تمام نمیشود و همیشه انگار در کلاس درس هستید.

کشفیات و فناوری های دکتری بـه سرعت پیشرفت میکنند، بنابر این حتی بـه عنوان یک متخصص خبره باید بـه روز باشید و از آخرین پیشرفت‌ها و روند‌های درمانی مطلع شوید.

 

منبع: تالاب

انتهای پیام/

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: پزشکی مهارت پزشکی داشته باشید ممکن اسـت بـه عنوان اسـت کـه حرفه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۹۶۸۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جای خالی «عیسی قلی‌پور» همیشه احساس می‌شود/ تشییع «بخشی» در زیر باران و درسی که مردم به مدیران فرهنگی دادند

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، عیسی قلی‌پور از بخشی‌های نامدار موسیقی مقامی شمال خراسان، روز جمعه چهاردهم اردیبهشت ماه در ۸۲ سالگی در بجنورد درگذشت.

زنده‌یاد قلی‌پور که نزد علاقه‌مندان موسیقی شمال خراسان به «عیسی بخشی» معروف بود، نوازندگی را از پدر و پدربزرگش که آنها نیز «بخشی» بودند آموخت. این هنرمند فقید، در بسیاری از جشنواره‌های داخلی و خارجی شرکت کرده بود و علاوه بر نوازندگی دوتار، صدای پرطنین و دلنشینی نیز داشت و نشان درجه یک هنری را نیز از وزارت فرهنگ و اراشد اسلامی دریافت کرده بود.

در همین ارتباط، سید حسن قدرتی هنرمند نوازنده دوتار در گفت‌وگو با خبرنگار آنا عنوان کرد: فوت زنده‌یاد «عیسی بخشی» اتفاقی تلخ و خلاء بزرگی برای اهالی موسیقی بود. در این دو دهه تعداد زیادی از بخشی‌های شمال خراسان را ازدست دادیم که شاید شاخص‌ترین آنها زنده‌یادان حاج قربان سلیمانی، رمضان بردری، علی غلامرضایی آلماجوقی و سهراب محمدی بودند. حالا با رفتن عیسی بخشی جای خالی این بزرگان هم بیش از پیش احساس می‌شود.

تفاوت «بخشی» و نوازنده

وی اظهار کرد: در فرهنگ خراسان جایگاه «بخشی» با نوازنده دوتار متفاوت است. نوازنده دوتار آن کسی است که صرفاً دوتار می‌نوازد، اما «بخشی» جایگاهی فراتر از یک نوازنده یا آهنگساز دارد و یک استاد یا مرشد محسوب می‌شود. در قدیم مردم معتقد بودند که خداوند به بخشی‌ها عنایت ویژه‌ای داشته و مقامی خاص اهدا کرده؛ یعنی نوعی معنویت در شخصیت آنها وجود داشت و مورد احترام مردم منطقه خود بودند.

این فرهنگی بازنشسته که از سال ۱۳۶۸ دوتارنوازی را به شکل حرفه‌ای آغاز کرده افزود: در قدیم، آموختن دوتار کار هرکسی نبود و یادگیری آن یک رابطه استاد ـ شاگردی سال‌ها طول می‌کشید. این شکل از موسیقی برپایه نت‌خوانی و نت‌نویسی نبود، بلکه با دیدن و شنیدن رقم می‌خورد. یعنی فردی که استعداد داشت باید به دست بخشی‌ها نگاه می‌کرد و خوب گوش می‌کرد تا بتواند ردراین مسیر قدم بردارد. طبیعی است که سختی‌های فراوانی را هم تحمل می‌کرد. عنوان «بخشی» اغلب اوقات مثل یک میراث به فرزندان منتقل می‌شد.

قدرتی عنوان کرد: بخشی‌ها علاوه بر تبحر در نوازندگی دوتار، خودشان شعر می‌سرودند و می‌خواندند؛ در ساختن و تعمیر دوتار مهارت داشتند؛ از نظر اخلاقی هم مورد قبول اهالی منطقه بودند و به صفات نیکو شناخته می‌شدند. برای همین در کنار حماسه‌سرایی و در کنار نقل داستان‌ها، پند و اندرز هم به مخاطبان خودشان عرضه می‌کردند. حافظه قوی و لحن گرم وگیرایی داشتند و به قول امروزی‌ها در فن بیان هم توانا بودند.

دانلود فیلم اصلی کد ویدیو

این نوازنده دوتار گفت: معمولاً به آن دسته از بخشی‌هایی که این هنر‌ها و مهارت‌ها را در حد اعلای خود داشتند «بخشی خودبند» می‌گفتند. مجموعه این مهارت‌ها بود که یک «بخشی» را از دوتار نواز جدا می‌‍‌کرد. بیشتر بخشی‌ها داستان‌ها و نقل‌ها و اشعار مختص به خودشان را داشتند که اغلب در جزوه‌های قدیمی و دستنویس نگهداری می‌کردند و برایشان بسیار ارزشمند بود. اگر یک «بخشی» نَقل، اشعار و حکایت‌های منحصر به فردی داشت برایش مزیت و افتخار بود.

وی افزود: در خراسان سه دسته نوازنده وجود داشت. یک گروه همین بخشی‌ها بودند که در کنار دوتارنوازی و روایت‌گری و داستان‌سرایی هم می‌کردند. گروه دیگرعاشیق‌ها بودند که صرفاً در مجالس شادی وعروسی نوازندگی می‌کردند. دسته سوم هم نوازندگان دوره‌گرد یا لوطی‌ها بودند که در یک زندگی کولی‌وار، منطقه به منطقه سفر می‌کردند و در کنار نوازندگی، وقایع هرمنطقه را هم به گوش اهالی منطقه دیگر می‌رساندند.

قدرتی عنوان کرد: البته این دسته سوم یعنی لوطی‌ها، دیگر منقرض شده‌اند. از بخشی‌های شمال خراسان چه ترک زبان و چه کرمانج و چه ترکمن هم کمتر از انگشتان یک دست باقی مانده‌اند.

مردی از تبار بخشی‌های خراسان قدیم 

وی افزود: مرحوم عیسی بخشی در نواختن دو تار تبحر فراوانی داشت و در روایتگری و داستان‌سرایی به سه زبان ترکی، کرمانجی و فارسی هم بسیار مسلط بود. با صدای گرمی هم که داشت این روایت‌ها را شیرین و جذاب ارائه می‌کرد. در جشنواره‌های متعددی شرکت کرده بود و توانست در کنار سایر بخشی‌ها، موسیقی شمال خراسان را پرآوازه کند. در این مسیر زحمات زیادی کشید تا بتواند فرهنگی را که از پدرانش گرفته بود به دیگران منتقل کند.

این دوتارنواز اهل شهرستان قوچان عنوان کرد: همه آثار مرحوم قلی‌پور شنیدنی بودند، اما خودِ من از شنیدن مقام‌های «نوایی» و «شاختایی» با زخمه دوتار و نوای او لذت بیشتری می‌بردم. باید بگویم جای خالی این استاد فقید به راحتی پرنخواهد شد.

قدرتی گفت: مردم قدر هنر و هنرمند را می‌دانند و به آنها احترام می‌گذارند. مراسم تشییع پیکر مرحوم عیسی بخشی در بجنورد زیر بارش شدید باران برگزار شد و نماز هم زیر باران خوانده شد. با این حال خیل عظیم همشهریان و طرفداران ایشان از چند ساعت پیش در این مراسم حاضر بودند.

وی افزود: امیدوارم مدیران فرهنگی ما از این قدرشناسی درس بگیرند و اقدامات بیشتر و موثرتری برای پیشکسوتان موسیقی مقامی انجام دهند.

قدرتی عنوان کرد: الان استاد محمد یگانه که از همان تعداد انگشت شمار بخشی‌های باقیمانده در خراسان است و به گردن من هم حق استادی دارد، با هفتاد و سه سال سن هنوز بیمه نیست و منبع درآمد ثابتی هم ندارد. این بخشی موسیقی شمال خراسان فرزند خلف استاد محمدحسین یگانه است که ایشان هم از بزرگان موسیقی خراسان بود و در سال ۷۱ درگذشت. با این حال و با همه این مشکلات، هنوز هم به فکر ساختن ساز و آموزش هنر به هنرجویان موسیقی مقامی است که جای تقدیر فراوان دارد.

انتهای پیام/