بیماری انسداد مزمن ریوی
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۰۱۸۲۱
به گزارش اقتصادآنلاین، افراد مبتلا به COPD ممکن است برونشیت مزمن (بیماری ناشی از التهاب مزمن در نایژهها)، آمفیزم (نابودی پارانشیم ریوی) و یا هر دو را تجربه کنند.
در ادامه شما را با علائم بیماری انسداد مزمن ریوی و راههای تشخیص آن آشنا میکنیم:
علائم بیماری انسداد مزمن ریوی چیست؟این بیماری میتواند مجاری هوایی را مسدود کند و به کیسههای کوچک و بادکنک مانند جاذب اکسیژن (آلوئول)، آسیب برساند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
انسداد مزمن ریوی شدید، فعالیتهایی مثل پیادهروی، آشپزی، تمیزکردن منزل یا حتی استحمام را دشوار میکند. این بیماری باعث افزایش مخاط همراه با سرفه و تشدید تنگی نفس میشود. COPD پیشرفته با تورم رانها یا پاها به علت تجمع مایعات، کاهش وزن، کاهش استقامت عضلات، سردرد صبحگاهی، خاکستری شدن لبها و ناخنها به دلیل پایین آمدن سطح اکسیژن، همراه است.
COPD و برونشیت مزمن چه تفاوتی با هم دارد؟برونشیت مزمن، مشکل اصلی برخی از افراد مبتلا به COPD است. علامت بارز این بیماری سرفه پیوسته همراه با مخاط فراوان بوده، بهگونهای که مخاط حبس شده میتواند جریان هوا را مسدود کرده و بستری برای پرورش میکروب ایجاد کند. سرفه افراد سیگاری، معمولاً نشانهای از برونشیت مزمن است؛ این سرفه اغلب هنگام صبح و در هوای سرد و مرطوب بدتر میشود.
تفاوت COPD و آمفیزم چیست؟
آمفیزم به کیسههای هوای ریز موجود در ریهها آسیب میزند؛ در این وضعیت ریهها هنگام تنفس و ورود اکسیژن به خون، متورم میشود. سپس این اندامها در حین بازدم، دیاکسیدکربن را بهصورت گاز زائد از ریهها خارج میکند. هنگام ابتلا به آمفیزم، این کیسههای هوای ظریف نمیتواند بهدرستی منبسط و منقبض شود. باگذشت زمان این آسیب، کیسههای هوا را از بین میبرد و سوراخهای بزرگی را در ریهها ایجاد میکند که هوای غیر تازه در آن محبوس میشود؛ افراد مبتلا به آمفیزم دچار مشکلات زیادی در بازدم میشوند.
معاینه بدنی برای تشخیص COPDپزشک هنگام نفسکشیدن به صدای سینه بیمار گوش میدهد، سپس درباره سابقه سیگارکشیدن و پیشینه خانوادگی COPD از او سؤال میکند. میزان اکسیژن خون نیز ممکن است با آزمایش خون یا پالس اکسیمتر، اندازهگیری شود.
آزمایش تنفس اسپیرومتری:
اسپیرومتری، آزمایش اصلی برای تشخیص COPD است؛ این وسیله میزان ورود و خروج هوا به ریهها و سرعت آن را اندازهگیری میکند. در این آزمایش افراد نفس عمیق میکشند؛ آنها ممکن است تست را بعد از استنشاق داروی برونکودیلاتور (بازکننده مجاری هوایی)، تکرار کنند. اسپیرومتری میتواند حتی قبل از بروز علائم COPD، مشکل را پیدا کند.
عکسبرداری از قفسه سینه با اشعه ایکس:برای تشخیص COPD عکسبرداری از قفسه سینه استفاده نمیشود، اما ممکن است این روش به حذف بیماریهای دارای علائم مشابه مانند پنومونی کمک کند. در COPD پیشرفته، عکسبرداری از قفسه سینه با اشعه ایکس ممکن است ریههایی را که بسیار بزرگتر از حد طبیعی به نظر میرسد، نشان دهد.
درمان دارویی COPDبرونکودیلاتورها، داروهایی است که عضلات مجاری هوایی را شل کرده و به باز نگهداشتن آنها و تنفس راحتتر کمک میکند. آنتی کولینرژیک، نوعی برونکودیلاتور است که اغلب توسط افراد مبتلا به COPD استفاده میشود. بعضی برونکودیلاتورها اثر کوتاهمدتی داشته، حدوداً چهارتا ۶ ساعت دوام میآورد و بر اساس نیاز بیمار استفاده میشود. برونکودیلاتورهایی که دارای اثر طولانی است، برای افراد دارای علائم پایدارتر، استفاده میشود. مبتلایان به COPD ممکن است از هر دو نوع برونکودیلاتور استفاده کنند. در صورت تسکیننیافتن بیماری با کمک برونکودیلاتورها، بیماران میتوانند داروهای کورتیکواستروئید مصرف کنند.
این داروها معمولاً بهصورت استنشاقی استفاده میشود و التهاب مجاری هوایی را کاهش میدهد. استروئیدها نیز ممکن است به شکل قرص یا تزریق در هنگام عود بیماری تجویز شود. همچنین در صورت تشخیص نشانههای عفونت ریه شامل سرفه، تنگی نفس و یا تب نیز مصرف آنتیبیوتیک توصیه میشود.
درمان COPD با توانبخشی ریه:کلاسهای توانبخشی ریوی به افراد روشهایی را میآموزد که بتوانند فعالیتهای روزانه خود را بدون هرگونه تنگی نفس پیگیری کنند. تمرینات خاص به تقویت قدرت عضلات، از جمله عضلات مورداستفاده در تنفس کمک میکند؛ روشهای مدیریت استرس و کنترل تنفس نیز در این شیوه آموزش داده میشود.
درمان COPD با جراحی:تعداد کمی از مبتلایان به COPD با عمل جراحی بهبود مییابند. در بولکتومی و جراحی کاهش حجم ریه، قسمتهای بیمار ریه برداشته میشود تا بافت سالم بهتر عمل کند و تنفس آسانتر شود. پیوند ریه نیز ممکن است به بهبود برخی از مبتلایان به COPD شدید که نارسایی ریه دارند، کمک کند، اما این روش ممکن است عوارض جدی داشته باشد.
موضوعی که شاید بیشتر افراد بیمار از آن غافل باشند، این است که در کنار تنگی نفس، داشتن فعالیت و انجام تمرینات ورزشی بهصورت آهسته و پیوسته در بهبود آنها اهمیت زیادی دارد. معاشرت با افراد سیگاری و استنشاق بخارات شیمیایی و سایر مواد تحریککننده ریه نیز برای بیماران COPD بسیار مضر است.
واکسیناسیون در برابر آنفلوانزا و بیماری پنوموکوکی و شستشوی مرتب دستها میتواند برای پیشگیری از بیماری مفید باشد. همچنین در فصل سرما و آنفلوانزا، بیماران COPD نباید با افراد مبتلا به سرماخوردگی تماس داشته باشند.
پربیننده ترین مواجه قطعی دنیا به ویروس جدید " X" سرعت انتقال کرونا در هوا در حال افزایش است شناسایی یک ویروس عفونی در حال ظهور در ژاپن تزریق یک میلیون و ۸۲هزار دُز واکسن طی ۲۴ساعـت گذشته علت فراموشی های ناگهانی چیست؟منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: ریه انسداد مزمن ریوی افراد مبتلا استفاده می شود برونشیت مزمن مجاری هوایی قفسه سینه تنگی نفس ریه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۰۱۸۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن
به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحلهای از درمان قرار دارد؟
بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار میرود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاریهای خونی و درگیری اندامهای مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی میدانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ میدهد. علائم ممکن است هفتهها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته میشود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی میکنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندامها را تحت تاثیر قرار میدهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ میدهد و باعث ایجاد ویژگیهای مشخص و در عین حال متغیری میشود که بر پوست و اندامهای متعدد تاثیر میگذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ میدهد که شامل فعال شدن سلولهای T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکینها است. با استناد به مقالهای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیکها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کنندههای خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروسها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور میتواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیلهای بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر میشوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندامهای داخلی
تشخیصسندرم DRESS میتواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماریهای دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک میسازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلولهای خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعهای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم میشود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار میروند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم میشود. گزینههای مطرح میتوانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندامهای آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک میتوانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعهای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب میشود.
سایر درمانهای موثر عبارت اند از:
- سرکوب کنندههای سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندامها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماریهای جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماریهای تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایعترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینهای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماریهای عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعهای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماریهای عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقهمندان قرار گرفته اند.
منبع : همشهری