اقتصاد و محیط زیست دو روی سکه توسعه هستند
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۲۰۷۲۸
اقتصاد محیط زیست ، شاخه ای متمایز از علم اقتصاد است که ارزش های مربوط به هر دو موضوع اقتصاد و محیط زیست را با هم در نظر می گیرد و گزینه هایی جدید را بر پایه این ارزش ها مطرح می نماید. اقتصاد محیط زیست، شاخهای متمایز از علم اقتصاد است که ارزشهای مربوط به هر دو موضوع اقتصاد و محیط زیست را با هم در نظر میگیرد و گزینههایی جدید را بر پایه این ارزشها مطرح مینماید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
هدف اصلی آن ایجاد موازنه بین فعالیتهای اقتصادی و اثرات محیط زیستی آنها با در نظر گرفتن همه هزینه فایدههای مربوط به آنهاست. اصول نظری اقتصاد محیط زیست از این جهت طراحی شده است که هزینههای آلودگی و تخریب منابع محیط زیستی را محاسبه نماید.
عملاً منشأ اقتصاد زیستمحیطی در سال ۱۹۶۰ یعنی در زمان شروع اولین موج مدرن تفکر «سبز» و برداشتهای سیاسی در کشورهای پیشرفته، که به محیط زیست گرایی (او ریوردان، ۱۹۸۳) معروف است، میباشد. بدون تردید شالوده اقتصاد زیستمحیطی در طول دهه ۱۹۶۰ استوار گردید. اقتصاد زیستمحیطی شاخهای از علم اقتصاد بوده و تاریخچه مشترکی با رشته مادری آن دارد. برخی از ایدههای بنیادینی که چارچوب اقتصاد زیستمحیطی را بنا نمودهاند، ریشه در قرن نوزدهم میلادی دارند.
در ایران بر اساس ماده ۵۹ قانون برنامه چهارم توسعه بر ضرورت محاسبه ارزشها و هزینههای محیط زیستی و لحاظ این ارزشها و هزینهها در فرآیند امکانسنجی طرحهای توسعهای یا بعبارتی اقتصاد محیط زیست تاکید شده است.
تلاش برای تبیین منابع رشد اقتصادی منجر به معرفی انواع متعددی از سرمایه شد. اخیراً سرمایه اجتماعی و سرمایه زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته است. در همین راستا این مطالعه با هدف تحلیل نقش انواع سرمایه در اقتصاد ایران صورت گرفت.
برای این منظور از الگوی رشد نئوکلاسیک و دادههای دوره ۸۹-۱۳۵۳ اقتصاد ایران استفاده گردید. انواع سرمایه افزون بر سرمایه فیزیکی شامل سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی و سرمایه زیست محیطی در نظر گرفته شد. سرمایه زیست محیطی بصورت زیان حاصل از انتشار دی اکسیدکربن لحاظ گردید.
متغیرهای بیانگر سرمایه اجتماعی عبارت بودند از دسترسی به اینترنت و همچنین دسترسی به تلفن. برای سرمایه انسانی از سه متغیر شامل نرخ باسوادی، نرخ ثبت نام در دوره ابتدایی و همچنین تعداد دانشجویان استفاده گردید. همچنین فرض شد تکنولوژی افزون بر نیروی کار در قالب سرمایه فیزیکی نیز ظاهر میشود. یافتهها نشان داد سرمایه فیزیکی مهمترین عامل در رشد اقتصاد ایران است و بازده آن ۴/۰-۳/۰ به دست آمد.
اما نقش بسیار کمی برای متغیرهای سرمایه انسانی و سرمایه زیست محیطی به دست آمد. همچنین نقش سرمایه اجتماعی بطور نسبی قابل پذیرش و مثبت برآورد گردید که در حدود یک سوم تا یک چهارم سرمایه فیزیکی میباشد.
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: سرمایه انسانی زیست محیطی اقتصاد علم سرمایه زیست محیطی اقتصاد زیست محیطی اقتصاد محیط زیست سرمایه اجتماعی سرمایه فیزیکی ارزش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۲۰۷۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حوضه خلیج فارس یکی از آلودهترین پهنههای آبی در جهان است/ اولویت دیپلماسی زیستمحیطی خلیج فارس
محیط زیست دریایی خلیج فارس و دریای عمان مشترک بین ایران و هفت کشور عربی همسایه با برخی از چالشهای زیست محیطی مواجه هستند که صید بیرویه و غیر مسئولانه از منابع آبزی، تخریب و ایجاد تغییرات فیزیکی مناطق ساحلی، ریزش نفت ناشی از اجرای عملیات اکتشاف و استخراج و حملونقل نفت از جمله آنهاست.
آلودگیهای با منشاء خشکی در خلیج فارس شامل فاضلابهای شهری و روستایی، پسابهای صنعتی و کشاورزی، آلودگیهای صنایع مستقر در مناطق ساحلی، عملیات عمرانی و توسعه غیراصولی در سواحل نظیر استحصال و خشک کردن دریا، انباشت پسماندها از جمله زبالهها و پلاستیک و میکروپلاستیک در نواحی سواحلی میشوند که نیازمند مدیریت اصولی است. در این شرایط رئیس گروه مطالعات دیپلماسی زیستمحیطی دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه به نقش دیپلماسی بر کاهش مشکلات زیستمحیطی خلیج فارس تاکید میکند.
چالشهای زیست محیطی خلیج فارس
سید علی صالح پور با اشاره به از سرگیری روابط ایران و عربستان اظهارکرد: ما از سال گذشته به بعد با از سرگیری روابط سیاسی ایران و عربستان شاهد ایجاد فضای جدید در منطقه هستیم. این تحول زمینههای زیادی را برای ایجاد تعامل و مناسبات جدید بین ایران و کشورهای دیگر ایجاد میکند. در سطوح سیاست علیا (high politics) اراده و اهتمام میان رهبران سیاسی برای توسعه و نزدیک شدن روابط وجود دارد. در سطوح سیاست سفلی (low politics) نیز باید از ابزارها و زمینههای موجود برای تقویت روابط بهرهمند شویم.
وی با بیان اینکه یکی از حوزههایی که میتواند به تقویت روابط میان ایران و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس کمک کند، محیط زیست است. چالشهای محیط زیستی خلیج فارس متنوع است. این پهنه آبی از منظرهای مختلف که بیشتر ناشی از آثار مخرب تغییرات آب و هوایی است، شرایط حساس و شکنندهای دارد. مسایل مربوط به آلودگیها، طوفانهای گرد و غبار و تنش آبی نیز مطرح است.
رئیس گروه مطالعات دیپلماسی زیستمحیطی دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه اضافه کرد: در این شرایط بیش از پیش لزوم جمع شدن کشورهای حاشیه خلیج فارس حول یک محور احساس میشود و باید به کمک هم نسبت به رفع این مسایل اقدام کنند. ما پیش از این در نشستهای مختلف به کشورهای حاشیه خلیج فارس آمادگی خود را در راستای کمک به رفع چالشهای زیستمحیطی این پهنه آبی اعلام کردهایم و حتی حاضر هستیم در چارچوب یک ساختار هشت کشوری یعنی شش کشور واقع در جنوب خلیج فارس به علاوه ایران و عراق در این زمینه اقدام کنیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چه موضوعی میتواند در اولویت دیپلماسی زیستمحیطی خلیج فارس قرار بگیرد، گفت: مهمترین موضوعی که در چارچوب دیپلماسی زیستمحیطی در حوزه خلیج فارس میتواند مطرح شود، «آلودگی نفتی» است که در سطح خلیج فارس پراکنده است. متاسفانه این پهنه آبی به علت عبور شمار تعداد زیادی نفتکش و نشت قابل توجه نفت از آنها یکی از آلودهترین پهنههای آبی در جهان محسوب میشود.
صالح پوردر پایان اظهارکرد: محیط دریایی خلیج فارس بسیار حساس است و بهراحتی سیستم چرخش آب در این منطقه آسیب میبیند. فعالیت تاسیسات آب شیرینکن و گرمایش آب موجب تخریب مرجانها میشود و از مهمترین نکاتی است که در این پهنه آبی قابل توجه است و میتواند به عنوان اولویت برای همکاری بین کشورهای حاشیه خلیج فارس مد نظر قرار گیرد.
منبع: خبرگزاری ایسنا