همان آش و همان کاسـه!
تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۲۸۸۹۳
همشهری آنلاین_فاطمه عسگری نیا: از معضل دستفروشی در حاشیه خیابان‌های اصلی محله تا چنبره معتادان بیخانمان در کوچهپسکوچههای آن. کرونا که آمد در سایه تعطیلی واحدهای صنفی، تردد و پرسه معتادان بیخانمان داخل بازار قدیمی، حاشیه‌های خیابان و حتی محدوده دیوار منتهی به آستان مقدس امامزاده صالح(ع) بیشتر از قبل به چشم آمد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تولیت جدید آستان مقدس امامزاده صالح(ع) طی یک سال گذشته در تعامل با معتمدان محله، نیروی انتظامی و شهرداری منطقه یک طرح ساماندهی این وضعیت را در دستور کار قرار داد. سری به محله زدیم تا نتیجه اجرای این طرح را بعد از گذشت یک سال از زبان اهالی و مجریان آن جویا شویم.
سن و سالی ندارد؛ اما صورت دود زده و لباس‌های سیاه و کهنه‌ای که به تن دارد گویای وضعیت اسفبار زندگی اوست. زنی حدوداً ۳۰ ساله. کوله پشتی سیاهی که بر شانه‌های بی‌رمقش آویزان کرده پر از دوخت و دوزهای دستی با نخ‌های رنگارنگ است. بی‌نظمی دوخت‌ها حکایت از بی‌حوصلگی خیاط و صرفاً تلاش او برای جلوگیری از زمین نریختن دارو ندار زندگی‌اش دارد.
نامش «شهین» است و ۱۲ سالی می‌شود روز و شب بین هرندی و تجریش در رفت‌وآمد است. گوشه‌ای از پایانه تجریش روی سکوی سیمانی به میله آهنی ایستگاه اتوبوس تکیه زده و فارغ از هر خوب و بد روزگارچایش را سرمی‌کشد: «قبلاً روزها را در بوستان شوش می‌گذراندم. گاهی شب‌ها به گرمخانه زنان می‌رفتم و گاهی سوار مترو می‌شدم و به تجریش می‌آمدم. اما حالا نه در بوستان شوش جایی داریم و نه در تجریش. دخترها ترسیدند. اما پسرها هستند.» پک محکمی به سیگارش می‌زند: «پارسال زمستان شبانه ریختند و همه را بردند. ۶ ماه بعد همه برگشتند. همیشه همین‌طور بوده است.»
آفتاب در حال غروب است. بلند می‌شود خودش را تکانی می‌دهد و با خنده‌ای تلخ دور می‌شود. زانوهای خمیده‌اش نه از پیری و سن و سال زیاد بلکه از خماری و چمباتمه زدن پای بساط کج و کوله شده است. شهین می‌رود و در اتوبوس کنار پنجره می‌نشیند تا راهی میدان راه‌آهن شود.
زباله‌ها و معتادان علت و معلول همسرخیابان «کاشف» جمعی از مردان ژنده‌پوش و خمیده با کیسه‌های زباله‌های خشک حلقه‌های بزرگ و کوچکی درست کرده‌اند. همه سرها در گریبان است. هیچ کدامشان حال تکان خوردن ندارند؛ خمار و خسته. اهالی با ترس و دلهره از این گذر عبور می‌کنند.
«عباس صالحی» از قدیمی‌های این خیابان است.
نگاهی تأسف بار به تابلوی زشتی که هر روز باید هنگام سرکشی به مادر پیرش ببیند می‌اندازد و می‌گوید: «اینجا محل مبادله زباله‌هایشان به مافیای زباله و دریافت پول برای مصرف موادمخدر است.» دلش از وضعیت فعلی محله قدیمی‌اش خون است: «از صبح در محله پرسه می‌زنندو از این کوچه به آن کوچه در میان سطل‌های زباله می‌گردند تا ساعت ۸ شب.
شب یک فولکس فرسوده و زهوار در رفته می‌آید، زباله‌هایشان را می‌گیرد و کمتر از نیم ساعت بعد حلقه‌های دود و دمشان در همین کوچه و خیابان، حاشیه رودخانه مقصودبیک و بوستان کاشف به پا می‌شود و امان محله را می‌برد.» می‌گوید شاید برای یک مدت خیلی کوتاه بعد از اجرای طرح‌های ساماندهی، تعدادشان کم شد اما الان وضعیت اسفبارتر از گذشته شده است. هر هفته یکی دو جوان معتاد بیخانمان به علت مصرف مواد در کوچه‌های قدیمی تجریش جان خود را از دست می‌دهند و مردم محله از این وضعیت خسته شده‌اند.
اینجا کارخانه تولید معتاد شده«حامد ایمانی» یکی از اهالی محله تجریش هم حرفهای این همسایه‌اش را تأیید می‌کند و می‌گوید: «حاشیه رودخانه مقصودبیک، اطراف آستان مقدس امامزاده صالح(ع)، زیر پل تجریش و بوستان کاشف انگار کارخانه تولید معتاد شده است و این اصلاً شایسته محله تجریش نیست.»
از خیابان کاشف که به سمت آستان مقدس امامزاده صالح(ع) می‌رویم کمی از تعداد معتادان کم می‌شود. اما هنوز می‌توان در پس و پیش دیوارها مردهای خمیده را دید. «محمد گلابستانی» از کاسبان بازار قدیمی تجریش می‌گوید: «طی یک سال اخیر با اجرای طرح‌های ضربتی برای جمع‌آوری معتادان از تجمع این قشر در حوالی آستان مقدس امامزاده جلوگیری شد. اما اصل معضل سرجایش هست. فقط پاتوق‌ها تغییر کرده و از کنار امامزاده به داخل بوستان‌ها و حاشیه رودخانه کشیده شده است.» او که سال‌هاست در این منطقه زندگی می‌کند می‌گوید: «اغلب این معتادان خود را با مترو به تجریش می‌رسانند. اما دم غروب آنقدر حال فلاکت باری دارند که حال برگشتن به نقطه‌ای که از آن آمده‌اند را ندارند. به همین علت عمدتاً شب را اینجا سپری می‌کنند.»
همگرایی دستگاه‌های اجرایی لازم است«نصرالله سمائی» شورایار محله تجریش پرسه معتادان متجاهر در حوالی آستان مقدس، خیابان‌های منتهی به بازار قدیمی و حاشیه رودخانه مقصودبیک را از معضلات اجتماعی محله تجریش می‌شمارد و می‌گوید: «سرتکیه بالا به بازار خرید و فروش موادمخدر تبدیل شده است.» ساکن کوچه حسین علی فوقانی است: «کافی است هوا رو به تاریکی برود لشکر معتادان بیخانمان راهی این کوچه می‌شوند. کوچه زغالی‌ها جنب نرده‌های بیمه هم وضعیت بهتری ندارد.» او معتقد است که ساماندهی معتادان متجاهر و پاکسازی محله تجریش از این آسیب اجتماعی نیازمند همراهی همه دستگاه‌های مسئول است؛ از شهرداری تا کلانتری و دستگاه قضایی: «هرکدام از این دستگاه‌ها به تنهایی قادر به حل مشکل نیستند. نبود همراهی دستگاه‌های اجرایی باعث می‌شود که طرح‌های ساماندهی به نتیجه نرسد. مانند آنچه تولیت امامزاده صالح(ع) سال گذشته اجرا کرد.»
طرحی که ابتر ماندسال گذشته بود که طرح ساماندهی معتادان متجاهر در محله تجریش به‌صورت داوطلبانه توسط تولیت امامزاده صالح(ع)، بسیجیان و معتمدان محله با مدیریت حجت‌الاسلام احسان بی‌آزار تهرانی آغازشد. او در زمان اجرای این طرح اعلام کرد هدف، تلاش برای بهبود زیست‌بوم منطقه است و از همه داوطلبان، نیروهای بسیجی، نیروی انتظامی و معتمدان محله دعوت کرد همراه او زمینه شناسایی، جمع‌آوری و انتقال معتادان به کمپ ماده ۱۶ را فراهم کنند تا علاوه بر ترک اعتیاد و حرفه‌آموزی در دوره ۶ ماهه حضور در این کمپ با کمک خیّران بتوانند زمینه اشتغال این افراد را فراهم کنند؛ کار بزرگی که قطعاً بدون همکاری و همراهی خیّران حوزه اشتغال و کارآفرینی امکانپذیر نبود.
«حسین فتحی» مدیر مرکز خدمات اجتماعی شهرداری منطقه یک می‌گوید: «اجرای این طرح در مرحله نخست با قدرت شروع شد و تعداد قابل توجهی از معتادان بیخانمان هم جمع‌آوری شدند و تأثیرات مثبتش در محله مشهود بود. اما نکته قابل توجه این است که اطراف امامزاده صالح(ع)، بازار تجریش، زیر پل تجریش و حاشیه رودخانه مقصودبیک نقاط بی‌دفاع شهری منطقه را تشکیل می‌دهند و به همین دلیل بعد از اجرای هر طرح جمع‌آوری معتادان فردای همان روز جمعیت دیگری به محله می‌آیند.
گرچه شهرداری منطقه یک با گشت‌های مستمر و مرتب سعی می‌کند از تجمع این افراد جلوگیری کند.»او ادامه می‌دهد: «در پی گشت‌های سازمان خدمات اجتماعی معتادانی که داوطلب باشند با خودرو شهرداری به گرمخانه ازگل منتقل می‌شوند و در این مرکز می‌توانند از خدمات اجتماعی، مشاوره‌ای و حمایتی کارشناسان بهره‌مند شوند.»
کد خبر 630355 برچسب‌ها فقر اعتیاد- ستاد مبارزه با مواد مخدر زباله اشتغال اعتیاد - الکل همشهری محله گرمخانه اعتیاد - معتاد اعتیاد - مواد مخدرمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: فقر اعتیاد ستاد مبارزه با مواد مخدر زباله اشتغال اعتیاد الکل همشهری محله گرمخانه اعتیاد معتاد اعتیاد مواد مخدر آستان مقدس امامزاده صالح ع معتادان بی خانمان خدمات اجتماعی محله تجریش دستگاه ها جمع آوری زباله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۲۸۸۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران؛ یک خانه و کوچه‌اش پیدا شد!
تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.
به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.
او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشاندهندۀ توسعۀ ساخت و ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.
در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.
باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.
سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت