توصیههای کاربردی برای تقویت سلامت کودکان
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۶۱۷۷۴
سلامت کودکان مهم است. والدین برای سلامت کودکان باید اصولی را رعایت کنند. سلامت کودکان باید مرود توجه قرار گیرد.
به گزارش مشرق ، دکتر مژگان فطورچی، با اشاره هفته برگزاری ملی کودک در خصوص روند رشد و تکامل کودکان زیر پنج سال، اظهار کرد: والدین باید نیازهای کودک را در هر مرحله از زندگی بدانند تا بتوانند او را به بهترین شکل پرورش دهند تا بدن و ذهنی نیرومند داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: پس از تولد و ترخیص نوزاد از بیمارستان، در سن سه تا پنج روزگی باید اولین ویزیت برای ارزیابی سلامت نوزاد توسط پزشک در مراکز بهداشتی و درمانی انجام شود. از این سن باید نوزاد روزانه ۴۰۰ واحد مکمل ویتامین D و ۱۵۰۰ واحد ویتامین A دریافت کند.
فطورچی با بیان اینکه باید نوزاد را در آغوش گرفت و به چشمانش نگاه کرد، گفت: باید با نوزاد صحبت کرد و برای این کار، زمان تغذیه با شیر مادر فرصت خوبی است. او صورت مادر را میبیند و صدایش را میشنود. والدین باید با نوزاد تماس پوست با پوست نیز داشته باشند و با ملایمت سر او را لمس کنند.
وی با تاکید بر لزوم فراهم کردن آرامش نوزاد، افزود: هنگام گریه کردن باید نوزاد را بغل کرد و به حرکات و صدای او پاسخ داد.
مدیرگروه سلامت نوزادان و کودکان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: کودک در سن شش تا هفت ماهگی تلاش میکند دستش را به اشیایی که در دسترس قرار دارند برساند؛ او معنی کلمه "نه" را درک نمیکند بنابراین به جای استفاده از این کلمه، باید خانه برای او امن و عاری از هر گونه شرایط خطرناک شود.
وی بیان کرد: باید به نوزاد کمک کرد در یک محیط امن، سینهخیز از یک جا به جای دیگر برود؛ این کار کمک میکند که در او حس اعتماد به نفس و قدرت که برای راه رفتن به آن نیاز دارد، ایجاد شود.
فطورچی با بیان اینکه کودکان تا پایان دو سالگی باید قطره آهن را به طور روزانه به میزان ۱۵ قطره دریافت کنند، عنوان کرد: اگر کودک با شیر مادر تغذیه میشود باید به این روند تا دو سالگی او ادامه یابد.
وی افزود: اگر کودک با شیر بطری تغدیه میشود باید از استفاده از شیر غنیشده با آهن اطمینان پیدا کرد. هنگام تغذیه با بطری حتما باید کودک در آغوش گرفته شود تا او و مادر یکدیگر را ببینند.
مدیرگروه سلامت نوزادان و کودکان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز تاکید کرد: هنگام تغذیه کودک، هیچگاه بطری شیر به چیزی تکیه داده نشود زیرا این کار ممکن است موجب خفگی کودک شود.
وی با بیان اینکه کودک در سن ۱۲ ماهگی به سه تا چهار وعده غذای اصلی و یک تا دو میانوعده نیاز دارد، بیان کرد: بر خلاف سال اول زندگی، در کودکان یک تا دو ساله بهتر است تغذیه با شیر مادر نیم تا یک ساعت بعد از صرف غذای کودک انجام شود.
فطورچی ادامه داد: باید اجازه داده شود کودک تصمیم بگیرد چه چیزی و چه میزان بخورد و هر گاه از خوردن دست کشید دیگر به او غذا داده نشود. حین غذا خوردن نیز والدین باید کنار کودک بنشینند؛ این کار به رشد اجتماعی، احساسی و حرکتی کودک کمک خواهد کرد.
وی بیان کرد: از دادن غذاهای کوچک و سفت مانند آجیل، ذرت بو داده، دانههای انگور یا انار و سبزیهای خام که میتوانند موجب خفگی کودک شوند، پرهیز شود.
مدیرگروه سلامت نوزادان و کودکان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز با بیان اینکه باید امنیت کودک هنگام استفاده از وسایل نقلیه تامین شود، عنوان کرد: بیخطرترین روش سوار شدن کودک در خودرو، روی صندلی مخصوص کودک است. توصیه میشود تا سن دو سالگی از این نوع صندلی استفاده شود.
وی گفت: هرگز کودک در حمام یا نزدیک آب تنها رها نشود. والدین کنار آب در فاصلهای قرار بگیرند که بتوانند با دست او را لمس کنند. باید توجه شود کودکان حتی در آب با ارتفاع ۳ سانتیمتر غرق میشوند یا دچار خفگی میشوند.
فطورچی با بیان اینکه کودک در سن ۱۲ ماهگی باید واکسن MMR سرخک – سرخجه - اوریون را دریافت کند، بیان کرد: کودک در این سن میتواند از عبارتهای دو کلمهای استفاده کند. همچنین قادر به انجام دستورهای ساده است و میتواند استوار یا مستقل راه برود و میتواند کارها یا کلمات را نیز تقلید کند.
وی افزود: در صورتی که کودک نتواند هر یک از این موارد را انجام دهد باید پرسشنامههای ASQ از مراکز بهداشت / خانههای بهداشت دریافت و سپس موارد مربوط بررسی شوند.
مدیرگروه سلامت نوزادان و کودکان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز عنوان کرد: در سن ۱۲ ماهگی باید به کودکان آواز، داستان و بازی یاد داده شود و با او در مورد تصاویر کتابها صحبت کرد. همچنین باید تلاش کودکان در یادگیری مهارتهای جدید تحسین شود.
وی بیان کرد: یک کودک دو ساله لذت زیادی از بازیهای کثیف میبرد و چیزهای زیادی از مخلوط کردن، ریختن، هم زدن و شکل دادن گِل و خاک یاد میگیرد بنابراین والدین نگران کثیف کردن لباسش نباشند و به او اجازه بدهند این بازیها را انجام دهد.
فطورچی در خصوص چگونگی از شیر گرفتن کودک، گفت: بهترین روش از شیر گرفتن کودک در این سن، روش تدریجی است که باید همراه با عشق و علاقه و در چند ماه اتفاق بیفتد. میتوان به تدریج یک تا دو وعده شیر پاستوریزه را جایگزین شیر مادر کرد و با فنجان به شیرخوار داد.
وی تصریح کرد: کودک در سه سالگی در حال یاد گرفتن استقلال است و یاد میگیرد که دکمه یا زیپ لباسش را باز و بسته کند و کفشهایش را بپوشد. همچنین قادر است یک توپ بزرگ را پرتاب کند یا به زمین بزند اما قادر به گرفتن آن نیست.
مدیرگروه سلامت نوزادان و کودکان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز افزود: کودک در این سن روزانه حداقل ۸۰۰ میلیگرم کلسیم و ۴۰۰ واحد ویتامین D نیاز دارد؛ شیر یک منبع غنی از این ویتامین است.
وی با تاکید بر لزوم فراهم کردن محیط ایمن برای بازی کودک، گفت: در این سن، کودک کوچکتر از آن است که به تنهایی از خیابان رد شود بنابراین هرگز کودک در خانه، اتومبیل و حیاط تنها رها نشود. همچنین باید تمامی داروها و مواد شوینده دور از دسترس کودک قرار بگیرد.
فطورچی با بیان اینکه باید کودک را به انجام فعالیتهای فیزیکی مانند دویدن تشویق کرد، افزود: تماشای تلویزیون و انجام بازیهای کامپیوتری باید روزانه حداکثر به یک تا دو ساعت محدود شود.
وی گفت: باید به کودکان آموزش داده شود که چگونه دندانهایشان را مسواک بزنند و از یک مسواک نرم استفاده کنند. هر شش ماه یک بار نیز باید برای کودک وارنیش فلوراید انجام شود.
مدیرگروه سلامت نوزادان و کودکان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بیان کرد: همه کودکان نیز باید در سن سه سالگی از نظر فشار خون توسط پزشک معاینه و غربالگری شوند.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: تلویزیون خودرو سلامت کودکان نوزاد سلامت کودکان شیر مادر یک تا دو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۶۱۷۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راهکارهای جایگزین تنبیه بدنی در کودکان
یک روانشناس در مورد تنبیه کودک گفت: شما میتوانید با استفاده از محرومیتسازی، محدویتهای کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی میتواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.
به گزارش ایسنا، سحر پهلواننشان روانشناس کودک و نوجوان در گفتوگو با ایسنا با بیان تعریف تنبیه از دیدگاه روانشناسی گفت: در روانشناسی کودکان و نوجوانان، تنبیه را به عنوان یکی از شیوههای رایجی که ذیل رفتار درمانی به شمار میآید در نظر میگیرند، شیوهای که برای آموزش برخی از مفاهیم یا اجتناب از انجام برخی از موارد، توسط خانوادهها یا افرادی که در حوزه آموزش، تعلیم و تربیت هستند میتواند اعمال شود.
شکلهای مختلفی از تنبیه وجود دارد
این روانشناس در ادامه با بیان اینکه کلمه تنبیه در نظر عوام، همان تنبیه فیزیکی و بدنی است، گفت: ما شکلهای مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه میتواند به شکل تقویت منفی باشد. در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمیدهیم. بنابراین شما میتوانید با استفاده از محرومیتسازی، محدویتهای کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی میتواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.
از تنبیه بدنی در موارد خاصی استفاده میشود
پهلوان نشان تأکید کرد: تنبیهها اگر بخواهند مؤثر باشند نباید جسمی و فیزیکی باشند مگر در مواقعی که یک آسیب جدی متوجه کودک میشود یا کودک ناخواسته آسیب جانی که به فرد دیگر یا به اموال و دارایی دیگران وارد میکند. مثلاً آتشافروزیهایی که برخی کودکان انجام میدهند یا بازیهای خطرناکی که میتواند حتی منجر به مرگ کودک یا فرد همسال او شود. یا برای بچههایی که سابقه مشکلات رفتاری مانند اوتیسم و کمتوانی ذهنی دارند، چون قوه ادراک آنان از لحاظ شناختی رشد پیدا نکرده است. در برخی مواقع از تنبیههای فیزیکی هم استفاده میشود. ولی در مواردی غیر از این، بیشتر توصیه میشود که از شیوه تنبیههای غیر جسمی مثل تقویت منفی، محرومسازی، تقویتهای مثبت و .. استفاده شود.
ما شکلهای مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه میتواند به شکل تقویت منفی باشد.در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی دهیم. محرومیت سازی، تنبیههای غیرکلامی مانند سکوت یا پاسخ ندادن پدر یا مادر در موقعیتهای مدنظر آنها، شیوه های دیگری از تنبیه غیر جسمی هستند.
عوامل تأثیرگذار بر تنبیه کودکان
این روانشناس ادامه داد: برای آموزش مفاهیم خاص مانند نظم نخست باید منظور خود از نظم را برای کودک مشخص کنیم. به کودک نشان دهیم رعایت نظم میتواند پیامدهای مثبت به همراه داشته باشد و عدم رعایت آن میتواند به تنبیههای مانند محرومیت از امتیاز خاص منجر شود.
وی افزود: نکته دوم درباره مؤثر بودن تنبیهها این است که باید متناسب با کاری که کودک انجام داده یا نداده، تنبیه انجام شود. مثلاً اگر کودک درس خود را نخواند ما نمیتوانیم به او بگوییم که خوب من به تو قول داده بودم که آخر هفته تو را به شهربازی ببرم و الان نمیبرم. قولهایی که به کودک داده میشود اساساً باید اجرا شوند. در واقع در حال حاضر عدم اجرای این قول یک بیاعتمادی را در کودک ایجاد میکند. بنابراین تنبیه یا محرومیت مد نظر باید حول محور همان موضوع و یا در فاصلهی نزدیک به آن موقعیت و نه در روزهای آینده باشد.
پهلوان نشان خاطرنشان کرد: شدت تنبیهها باید متناسب با سن کودک در نظر گرفته شود مثلاً زمانی باید صحبت از محرومسازی شود که کودک کار اشتباهی را انجام داده است. این زمان بندی باید براساس سن کودک باشد یعنی اگر کودک 3 ساله است حدوداً بین 3 تا 6 دقیقه بعد از انجام کار خطا، تنبیه مناسب صورت گیرد.
این روانشناس گفت: توصیه ما این است که والدین بیشتر بر روی رفتارهای مثبت کودک تمرکز کنند که بتواند برای کودک تشویق به همراه داشته باشد. از این رو وقتی کودک خطایی انجام می دهد و در لحظه مورد تنبیه قرار میگیرد باید کوچکترین اتفاق مثبت را هم مورد تشویق قرار داد. این تشویقها میتواند تصدیق کلامی، تشویق اجتماعی و نظام اقتصاد ژتونی(پاداش دادن به کودک درقبال رفتارهای مطلوب) باشد. تا کودک برای انجام رفتارهای درست، انگیزه بیشتری پیدا کند. با این شیوه اگر کودک برای جبران اشتباه تلاشی انجام دهد. با استفاده از اقتصاد ژتونی میتواند یک تعدادی از آن مجازات و یا تنبیههایی که برای او در نظر گرفتهشده، را کاهش داد.
تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان
این روانشناسی درباره تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان گفت: تأثیرات آن را از منظر گوناگون میتوان بررسی کرد. این که کودک در چه بازه سنی قرار داشته باشد، یا جنس کودک چی باشد، یا کدام یک از والدین در چه موقعیت مکانی و زمانی این تنبیه را انجام داده باشند، متفاوت است. در قسمت اول یکی از تبعات این گونه از تنبیهات احساس شرم و نقص را در کودک به همراه میآورد که ممکن است نسبت به آن فرد تنبیهکننده پدر، مادر، مربی یا هر فرد دیگری، احساس ناکامی ایجاد شود که متعاقب آن میتواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را در ادامه برای کودک ایجاد کند.
پهلواننشان ادامه داد: یکی دیگر از واکنشهای که کودک در مقابل تنبیه بدنی میتواند انجام میدهد پرداختن به کارهایی است که والدین به آن حساس هستند. به این روش معمولا کودکان والدین خود را کنترل میکنند.
وی معتقد است: در فضای یادگیری مشاهدهای هم کودک یاد میگیرد که این یک شیوهای است که خانواده میتواند به وسیله آن به اهدافش برسد. بنابراین او هم در ارتباط با همسالان همجنس یا غیر همجنس خود و یا افرادی بزرگتر از خود میتواند به کار ببرد. شیوهای برای کسب توجه و به هدف رسیدن کودک از این منظر که دیگران را مجبور کند تا یکسری کارهایی را برای او انجام دهند.
این روانشناس تأکید کرد: غیر از موردی که گفته شد ما شاهد یک فاصلهگیری عاطفی هم در بچهها هستیم. اگر اولین شیوه خانواده وقتیکه کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و داد و بیدادهای همراه با آن باشد، باعث میشود که ویژگیهایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچهها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیبهای آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله میگیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود میآید و این موضوع خیلی مواقع باعث میشود که ارتباط ایمن کودک با منابع دلبستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم دستخوش تغییر شود.
خشم، انزجار، تنفر، پرخاش، طیف وسیعی از هیجانهای منفی که میتواند برای کودک اتفاق بیافتد برای او عادی میشود و به ابعاد مختلف زندگی کودک هم سرایت پیدا میکند.
وی در ادامه گفت: خیلی وقتها ما با والدین مخصوصاً والدینی با حالت تکانشیتر یا سابقه اختلالات روانشناختی یا آستانه تحمل پایین صحبت میکنیم، میگویند که من در آن لحظه متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاده است و بعد از آن هم پشیمان شدم. اما آن آسیبی که تنبیه بدنی حتی برای بار اول در ذهن یک کودک ایجاد کند، میتواند تبعات جبرانناپذیری را داشته باشد.
پهلواننشان خاطرنشان کرد: البته خود اختلالهای روانشناختی یا اختلال خاص والدین در این زمینه باید ارزیابی شود، تا در نظر گرفته شود که رفتار کودک چه طرحوارهای را در ذهن والدین فعال میکند که با اشتباه کودک خشم عجیب غریبی در مادر یا پدر فعال میشود که به طبع آن رفتار فیزیکی بر روی کودک انجام می گیرد.
اگر اولین شیوهی خانواده وقتیکه کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و دادو بیدادهای همراه با آن باشد باعث میشود که ویژگیهایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچهها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیبهای آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله میگیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود میآید و این موضوع خیلی مواقع باعث میشود که ارتباط ایمن کودک با منابع دلبستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم دستخوش تغییر شود.
علت مقابله به مثل کودکان در تنبیه بدنی
این روانشناس کودک در پاسخ به سؤالی دربارهی اینکه چرا بچهها وقتی مورد تنبیه بدنی قرار میگیرند دقیقاً مقابله به مثل میکنند و همان رفتار را در مقابل والدین انجام میدهند، گفت: در سنین تقریباً 3تا 6 سالگی که کودکان در مرحله دوم روانشناختی خود هستند نیروی اراده در حال شکل گرفتن است. این نیروی اراده و آن مقاومت گراییها و منفیگراییهایی که کودکان دارند. باعث نه گفتن آنان میشود و در سطح جسمی هم کودک متوجه توانایی بدنی و ماهیچهای خود شده است و میخواهند در مقام عمل این توانایی را نشان دهد تا ببیند آیا دقیقاً میتوانند همان کار را انجام دهد.
پهلواننشان تأکید کرد: به هر حال منبع الهام کودک والدین هستند تصور آنها این است که اگر والد کاری را انجام میدهد این کار، درست است. بنابراین او هم امتحان میکند تا ببیند آن نتیجهای که والد میخواهد از کودک بگیرد کودک هم میتواند آن نتیجه را از والد بگیرد؟ به همین خاطر است که میگوییم از آنجایی که بچهها مشاهده کنندگان قوی هستند و تقریبا در 5 تا 6 سال اول زندگیشان هم این شخصیت روانی در حال شکل گیری است، اکیدا توصیه میشود تا جایی که امکان دارد، گفتگوی همدلانه بدون برانگیختگی احساس شرم و نقص در کودک اتفاق بیافتد تا هیجان کودک به شکل درستی بررسی شود. البته تنبیه اصولی مانند محرومیت، تقویت منفی، جداسازی یا شیوههای غیرکلامی با توجه به شرایط سنی و روشی صحیح میتواند یکی از روشهای کارآمد در تربیت کودک باشد.
این روانشناس در ادامه گفت: مسئله بعدی که به شدت توصیه میکنیم این است که خانوادهها انتظاراتشان را از کودکان در سطح متعارف، منطقی و مطلوب متناسب با سن، جنس و ویژگیهای تحولی کودکان قرار دهند، در کنار آن پیامدهایی که انجام یا عدم انجام آن رفتار، با شکلهای مختلف به کودک گفته شود.
اصرار کودکان بر درستی اشتباهی که انجام میدهند
پهلواننشان در پاسخ به سوال دیگری درباره مقاومت کودکان و اصرار آنها بر اشتباه نبودن کارشان اظهار کرد: دلایل زیادی باعث میشود که کودک اصرار بر درست بودن کار خود داشته باشد. اگر کودک در بازه سنی 3 تا 6 سال باشد این مقاومت و منفیگرایی اساسا جزو شاخصههای تحولی او است. والدین باید از شیوههای دیگر و به شکل غیر مستقیم مانند استفاده از کارتونها، قصهها، نمایش ها و بازی با عروسکها، سعی کنند آن مفهوم را آموزش دهند.
وی ادامه داد: از دلایل دیگری که باعث میشود بچهها اشتباهات خود را نپذیرند این است که کودک در فضای ذهنی خود این داده را دارد که من اگر الان به اشتباه خود اقرار کنم کتک میخورم چون قبلتر از این هم همین موضوع اتفاق افتاده است.
این روانشناس کودک گفت: اساسا والدین در تنبیههای خود به دنبال راهحل مسئله نیستند بلکه به دنبال آن هستند که آن احساس شرم و نقص در کودک بالا بیاد و به او بقبولانیم که تو مقصر هستی. در صورتی که صورت مسئله اصلی ما باید آن اتفاق باشد. زمانی که کودک دارد به چهره والدین نگاه میکند و میبیند که این والدین بسیار برافروخته هستند و شاید ابزار خاصی هم در دست داشته باشند. مسلما از پذیرفتن اشتباه خود اجتناب میکند. از سوی دیگر در دورهای که کودک استقلالورزی را تجربه میکند، آن احساس شرم برای او آزار دهنده است. بنابراین شاید بهتر باشد در موقعیتی که هم والد عصبانی است و هم کودک پذیرا نیست. شروع به تنبیه کردن یا شکافتن مسئله نکنیم و اجازه دهیم کمی زمان بگذرد تا بار هیجانی فروکش کند.
وی در پایان با تاکید بر اینکه باید والدین تمرکز خود را روی خود اتفاق بگذارند. تصریح کرد: بچهها متمرکز بر حال هستند و آیندهنگری ندارند. ممکن است کاری را هم به اشتباه انجام بدهند. ولی واقعاً نیت عامدانهای نبوده است. به این دلیل بعضی وقتها کودکان میگویند که من نمیدانستم که این اتفاق میافتد و فقط میخواستم تجربه کنم. از این رو ما باید بر روی گفتوگوی همدلانهای با کودک تمرکز کنیم و ببینیم که کودک در آن لحظه چگونه فکر میکرده و چه احساسی را داشته و چه هیجانی را تجربه کرده است.
انتهای پیام