واکسن کرونا چه مدت در بدن شما باقی می‌ماند؟
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۷۲۰۹۹
صراط:
در حالی که حجم عظیمی از اطلاعات به صورت آنلاین در دسترس است، تشخیص حقیقت از دروغ یا حتی توطئه به طور فزاینده‌ای دشوار است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، یک افسانه رایج در مورد واکسن‌هایی که در ماه‌های اخیر ظاهر شده است، این اتهام است که آنها برای مدت طولانی در بدن فعال می‌مانند، ادعایی که در برخی افراد تردید واکسن را افزایش داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این حال، واکسن‌ها طی چند روز یا چند هفته از بدن شما پاک می‌شوند. این واکنش ایمنی در برابر ویروس سارس-کوو-۲ است که به نظر می‌رسد برای مدت طولانی ادامه دارد.
این به دلیل باقی ماندن واکسن‌ها در بدن نیست، واکسن‌ها سیستم ایمنی بدن ما را تحریک می‌کنند و به او می‌آموزند که در صورت مواجهه با ویروس کرونا چگونه واکنش نشان دهد.
تام فریدن، متخصص عفونی در آمریکا می‌گوید واکسن‌های کووید دفاع طبیعی بدن شما را در مورد نحوه تشخیص و کشتن ویروس نشان می‌دهد، سپس ناپدید می‌شوند. آنها با شما نمی‌مانند، DNA شما را تغییر نمی‌دهند و عوارض جانبی جدی ناشی از واکسیناسیون فوق‌العاده نادر است.
واکسن‌ها چگونه کار می‌کنند؟
همه واکسن‌ها، صرف نظر از تکنولوژی، یک هدف اساسی دارند معرفی سیستم ایمنی بدن به یک عامل عفونی، بدون خطری که از بیماری ناشی می‌شود.
واکسن باید مسیری مشابه را که ویروس برای ایجاد پاسخ ایمنی کافی طی کرده است، دنبال کند. ویروس‌ها وارد سلول‌های ما می‌شوند و از آنها برای تکثیر خود استفاده می‌کنند؛ بنابراین واکسن‌ها نیز باید در سلول‌هایی که پروتئین تولید می‌شود، که از اجزای خود ویروس تقلید می‌کند، تحویل داده شوند.
همه واکسن‌های کووید این کار را با انتقال اطلاعات به سلول‌های ماهیچه‌ای ما، معمولا در قسمت بالای بازو انجام می‌دهند. آنها این کار را به روش‌های مختلف انجام می‌دهند، مانند استفاده از mRNA، مانند فایزر و مدرنا.
صرف نظر از تکنولوژی، اثر مشابه است. سلول‌های ما از الگوی ژنتیکی موجود در واکسن برای تولید پروتئین سنبله ویروس کرونا استفاده می‌کنند که بخشی از ویروس است که به سلول‌های ما کمک می‌کند. پروتئین سنبله به سطح سلول منتقل و در آنجا توسط سلول‌های ایمنی مجاور تشخیص داده می‌شود.
همچنین سلول‌های ایمنی تخصصی دیگری در این نزدیکی وجود دارد که پروتئین‌های سنبله را می‌گیرند و از آنها برای اطلاع بیشتر سلول‌های ایمنی استفاده کرده و آنها را به طور خاص در برابر کووید هدف قرار می‌دهند.
این سلول‌های ایمنی شامل سلول‌های B هستند که آنتی بادی تولید می‌کنند و سلول‌های T که سلول‌های آلوده به ویروس را از بین می‌برند. سپس آنها به سلول‌های حافظه طولانی مدت تبدیل می‌شوند که منتظر می‌مانند و برای دفعه بعد که پروتئین موجی را مشاهده می‌کند، نظارت می‌کنند.
اگر در معرض ویروس قرار داشته باشید، این سلول‌های حافظه B و T پاسخ ایمنی سریع‌تر و بزرگتری را ممکن می‌سازند و ویروس را قبل از ایجاد بیماری از بین می‌برند.
پس واکسن چه می‌شود؟
هنگامی که آنها واکنش ایمنی را آغاز کردند، خود واکسن‌ها به سرعت تجزیه و از بدن پاک می‌شوند. واکسن‌های mRNA شامل یک پوسته چربی است که گروهی از ذرات mRNA را در بر می‌گیرد. هنگامی که این ماده وارد سلول می‌شود، پوسته به چربی‌های بی‌خطر تجزیه شده و mRNA توسط سلول‌ها برای تولید پروتئین‌های سنبله استفاده می‌شود.
هنگامی که از mRNA برای تولید پروتئین استفاده می‌شود، همراه با بقیه mRNAهای تولید شده توسط عملکرد طبیعی سلول، تجزیه و از سلول خارج می‌شود.
در حقیقت، mRNA بسیار شکننده است و ماندگارترین آن تنها می‌تواند برای چند روز زنده بماند. به همین دلیل است که واکسن‌های فایزر و مدرنا باید با دقت در دمای بسیار پایین نگهداری شوند.
واکسن‌های ناقل (آسترازنکا و جانسون اند جانسون) از یک آدنوویروس به عنوان یک ناقل برای ارائه یک الگوی ژنتیکی برای پروتئین سنبله به سلول‌ها استفاده می‌کنند که در انسان بی‌ضرر است.
ویروس ناقل تمام اجزای عفونی خود را حذف کرده است، بنابراین قادر به تکثیر یا ایجاد بیماری نیست. سپس یک الگوی ژنتیکی برای پروتئین سنبله در بردار وارد می‌شود؛ هنگامی که واکسن تزریق می‌شود، ویروس ناقل به سلول‌های شما متصل شده و اجزای ژنتیکی آن را وارد می‌کند، قبل از اینکه پوسته خراب شده یا برداشته شود.
ماشین ویروسی الگوی ژنتیکی را به اتاق کنترل سلول یعنی هسته می‌رساند، جایی که از فعالیت معمول ساخت پروتئین ما استفاده می‌کند. واکسن هیچ تغییری در DNA ما ایجاد نمی‌کند. به طور معمول، این باعث می‌شود سلول شروع به تولید نسخه‌های بیشتری از ویروس کند، اما از آنجا که این همه حذف شد، تنها چیزی که تولید می‌شود، پروتئین سنبله است؛ دوباره، پس از ایجاد مقدار زیادی از سنبله، الگو‌های ژنتیکی در عرض چند روز یا چند هفته تجزیه می‌شوند.
واکسن‌های کووید دفاع طبیعی بدن شما را در مورد نحوه تشخیص و کشتن ویروس نشان می‌دهد، سپس ناپدید می‌شوند. آنها با شما نمی‌مانند، DNA شما را تغییر نمی‌دهند و عوارض جانبی جدی ناشی از واکسیناسیون فوق العاده نادر است.
در مورد پروتئین سنبله چطور؟
اگر خود واکسن‌ها به سرعت حذف می‌شوند، پس چگونه همه پروتئین‌های سنبله نتیجه تولید می‌شوند؟ آنها توسط سیستم ایمنی خارجی شناخته می‌شوند و از بین می‌روند به سلول‌ها آموزش می‌دهند تا ویروس کرونا را تشخیص دهند. پروتئین‌های سنبله پس از چند هفته به طور کامل از بدن پاک می‌شوند. در این زمان، به نظر نمی‌رسد که آنها محل واکسیناسیون را ترک کنند (اغلب قسمت بالای بازو).
اما آنتی بادی‌هایی که به طور خاص پروتئین سنبله تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می‌دهند، ماه‌ها پس از واکسیناسیون در بدن باقی می‌مانند.
واکسن‌ها همچنین سیستم ایمنی بدن شما را تحریک می‌کنند تا سلول‌های ایمنی حافظه را تولید کند. این بدان معناست که حتی هنگامی که سطح آنتی بادی کاهش می‌یابد، سیستم ایمنی شما آماده است تا در صورت مواجهه با ویروس، آنتی بادی‌ها و سایر سلول‌های ایمنی بیشتری را برای مقابله با ویروس تولید کند.
منبع: صراط نیوز
کلیدواژه: واکسن کرونا ماندگاری واکسن کرونا صراط پروتئین های سنبله سیستم ایمنی بدن سلول های ایمنی پروتئین سنبله سلول های ما سلول ها آنتی بادی واکسن ها بدن شما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۷۲۰۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف تکنیکی جدید برای تغییر گروه خونی اهدایی
پژوهشگران ترکیبی از آنزیم‌های تولیدشده توسط گونه‌ای باکتری‌های موجود در روده انسان را شناسایی کردند که در مطالعات آزمایشگاهی می‌توانند سلول‌های قرمز خون را با بازده بالا به نوع O تبدیل کنند.
به گزارش زومیت، سلول‌های قرمز خون مانند تقریبا تمام سلول‌های بدن انسان با ساختارهای قندی منحصربه‌فردی پوشیده شده‌اند. این ساختارها از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند و برخی دارای ساختارهای نوع A هستند و برخی ساختارهای نوع B را دارند. برخی هر دو ساختار نوع A و B را دارند و برخی هیچ‌یک از این ساختارها را ندارند و در گروه O قرار می‌گیرند.
سیستم ایمنی که هرگز با انواع A یا B برخورد نکرده باشد، در صورت مواجهه با آنها به این سلول‌ها حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد، درحالی‌که گروه خونی O را بیشتر دریافت‌کنندگان بدون مشکل می‌پذیرند.
به دلیل این تطبیق‌پذیری، ذخایر خون نوع O اغلب مصرف می‌شود، خصوصا در شرایط اضطراری که پزشکان باید بدون دانستن گروه خونی بیمار سریع عمل کرده و جان او را نجات دهند.
تبدیل سلول‌های قرمز خون به نوع عمومی O ایده جدیدی نیست. در سال ۱۹۸۲ دانشمندان آنزیمی را در دانه‌های قهوه شناسایی کردند که می‌توانست قندهای سطحی سلول‌های نوع B را حذف کند. اما آن واکنش آنزیمی بسیار ناکارآمد بود و استفاده از آن در مقیاس بزرگ ممکن نبود.
همچنین برخلاف وعده‌های اولیه نگرانی‌هایی درمورد ایمنی آن مطرح شد. به دلایل ناشناخته، با اینکه تقریبا کل آنتی‌ژن‌های سلول‌های خون اهداکننده حذف می‌شد، گاهی اوقات خون اهدایی با گیرندگان همچنان ناسازگار بود. بنابراین، دانشمندان به نقطه شروع برگشتند و آنزیم‌های دیگری را در مجموعه باکتری‌های روده شناسایی کردند.
مشکلی که وجود دارد این است که تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۴۰ سیستم گروه خونی به غیر از سیستم ABO و فاکتور RH شناسایی شده است. حتی در گروه‌های خونی A و B، ساختارهای قندی با طول‌ها و چگالی‌های متفاوت روی غشای سلول‌های قرمز خون وجود دارد.
پژوهشگران برپایه پژوهش‌های گذشته چندین آنزیم کاندیدای ساخته‌شده توسط باکتری آکرمانسیا موسینیفیلا (Akkermansia muciniphila) را انتخاب کردند و سلول‌های قرمز خون از چندین اهداکننده و زیرگروه‌های مختلف A و B را درمعرض آنها قرار دادند.
آنزیم‌ها با غلظت‌های بالای سلول‌های قرمز خون و در دمای محیط و فقط به مدت ۳۰ دقیقه انکوبه شدند و این امر موجب بهبود فرآوری طولانی‌تر و شرایط کمتر کارآمد کاندیداهای قبلی شد. این شرایط ملایم بدون استفاده از افزودنی‌ها (برای مثال دکستران) به همراه کارآیی بالای آنزیم، از پارامترهای مهم امکان‌سنجی در کاربردهای بالینی هستند.
حذف ساختارهای قندی بلند علاوه بر آنتی‌ژن‌های کوتاه‌تر و متعارف گروه‌های خونی A و B، ناسازگاری سلول‌های نوع B تیمارشده با نمونه‌های پلاسما را به کمتر از ۹ درصد رساند و از شدت واکنش‌ها کاست.
آنزیم‌های انتخابی علاوه بر آنتی‌ژن‌های کوتاه‌تر و متعارف A و B، تمام چهار ساختار قندی شناخته‌شده A و B را حذف کردند. حذف ساختارهای قندی طولانی ناسازگاری سلول‌های نوع B تیمارشده با نمونه‌های پلاسما را به کمتر از ۹ درصد رساند و از شدت واکنش‌ها کاست.
برای درک این موضوع که چرا بخش کوچکی از سلول‌های قرمز خون ظاهرا بدون قند همچنان با پلاسمای گروه خونی O واکنش متقابل دارند و برای بهبود روند تبدیل سلول‌های گروه خونی A به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
با‌این‌حال، پژوهشگران می‌گویند مطالعه جدید آنها با شناسایی آنزیم‌هایی که انواع بیشتری از آنتی‌ژن‌های A و B را حذف می‌کنند، به تولید خونی که با همه گروه‌های خونی سازگار باشد، کمک می‌کند.
گروهی از پژوهشگران در سال ۲۰۲۲ در شرایط آزمایشگاهی از استراتژی مشابهی (با آنزیم‌های متفاوت) برای تبدیل ریه‌های اهدایی از گروه خونی A به گروه خونی O استفاده کردند. پژوهش جدید ممکن است این تلاش‌ها را به‌قدر کافی بهبود دهد که استانداردهای ایمنی موردنیاز برای کارآزمایی‌های پیوند عضو در انسان را برآورده سازد.
سلول‌های قرمز خون رشدیافته در آزمایشگاه نیز در کارآزمایی‌های بالینی تحت آزمایش قرار دارند تا مشخص شود که آیا ماندگاری آنها بیشتر از خون اهدایی است یا خیر. اگر این‌طور باشد، این دستاورد می‌تواند تقاضا برای ذخایر خون را کاهش دهد و همچنین به بیمارانی که به تزریق مکرر خون نیاز دارند، کمک کند دچار عوارض نشوند.
یافته‌های مطالعه در مجله‌ی Nature Microbiology منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت