دیپلماسی فرهنگی تسهیل‌کننده روابط است/ تهیه پیش‌نویس «سند جامع امور فرهنگی بین‌المللی»
تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۰۰۹۱۹
به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، دهمین نشست از سلسله نشست‌های «سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و افق‌های پیش‌رو» با حضور ابراهیمی ترکمان رئیس سازمان، حجت‌الاسلام ایمانی‌پور معاون همکاری‌های علمی و فرهنگی، قولی معاون توسعه روابط فرهنگی بین‌المللی، فارسی معاون توسعه و مدیریت منابع، سلیمانی مدیر مرکز گفتگوی ادیان و فرهنگ‌ها و گروهی از اساتید و پژوهشگران مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) در محل این سازمان برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این سلسله نشست‌ها که به اهتمام حلقه دیپلماسی عمومی انقلاب اسلامی مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) برگزار شده است، مدیران و رایزنان فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و نیز برخی اساتید صاحب‌نظر دانشگاهی به بیان نکاتی در خصوص عملکرد و فعالیت‌های این سازمان و راهکارهایی برای تعالی آن در آینده پرداخته‌اند. ایستگاه دهم از این جلسات به میزبانی ابوذر ابراهیمی ترکمان – که از سال 1392 ریاست این سازمان را بر عهده دارد- برگزار شد.
ابراهیمی‌ترکمان در این نشست وظیفه اصلی سازمان فرهنگ و ارتباطات را « اجرای موافقت‌نامه‌های فرهنگی بین ایران و سایر کشورها» دانست.
وی به برخی از ابتکارات و اقدامات انجام‌شده در این دوره مانند ایجاد گفتگوهای فرهنگی با آسیا، آمریکا و آفریقا برای اولین‌بار، توسعه گفتگوهای دینی به هندوئیسم و بودیسم و شینتوئیسم برای اولین‌بار، اجرای طرح ترجمه کتاب از زبان فارسی به سایر زبان‌ها (TOP)، تأسیس انجمن علمی روابط فرهنگی بین‌المللی، ایجاد اتاق فکری با حضور نیروهای باتجربه سازمان، تعیین برخی آیین‌نامه‌های مغفول داخلی، ایجاد تقویم فرهنگی، ساماندهی اموال سازمان، تهیه املاک برای برخی نمایندگی‌های خارج از کشور، بهبود وضعیت تهیه و ابلاغ برنامه رایزنی‌های فرهنگی، گسترش همکاری با دیگر دستگاه‌ها و... اشاره کرد.
رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی یکی از موفقیت‌های دوران مدیریتی هشت‌ساله اخیر را « اداره سازمان توسط نیروهای درونی» دانست و بیان داشت: در گذشته هیچ‌گاه سازمان با نیروهای خود اداره نمی‌شد اما الآن تمام نیروهای ستاد از داخل سازمان هستند و حتی یک نیروی بیرونی نیز در ستاد نداریم. مدیران ارشد به‌صورت تمام‌وقت در خدمت این سازمان هستند و در بیرون اشتغالی ندارند.
وی افزود: در این دوره همچنین توجه بیشتری به اعزام رایزنان از داخل شد و حدود 90 درصد رایزنان اعزامی از نیروهای درون سازمان بوده‌اند؛ امری که در هیچ دوره‌ای سابقه نداشته است. علی‌رغم آنکه گفته می‌شود برخی رایزنانِ اعزام‌شده ضعیف هستند اما من شهادت می‌دهم که به‌هیچ‌وجه از گذشته ضعیف‌تر عمل نکرده‌اند. علاوه بر آنکه در این حالت انباشت تجربه سازمانی نیز اتفاق می‌افتد.
رایزن فرهنگی اسبق ایران در روسیه «چابک‌سازی» را دیگر اقدام مهم این دوره مدیریتی دانست که در مواجهه با معضل تعداد زیاد کارکنان سازمان از بدو تأسیس انجام گرفت و تعداد آنان را حدود 480 نفر کاهش داد، بدون آنکه نارضایتی و اعتراضی به وجود بیاید. برای جایگزینی این نیروها نیز دو مجوز استخدام ضابطه‌مند از طریق آزمون استخدامی اخذ شده که در حال انجام است.
ابراهیمی ترکمان همچنین به برخی محدودیت‌های پیش‌روی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی اشاره کرد و آن را شامل موارد «ضیق در قدرت» و «ضیق در مقدور» دانست و گفت: از جمله موارد ضیق در قدرت می‌توان به کاهش قدرت خرید ارزی سازمان علی‌رغم افزایش نسبی بودجه ریالی آن اشاره کرد که در سال‌های اخیر بر کمّیت و کیفیت فعالیت‌های سازمان اثرگذار بوده است؛ درحالی‌که دیگر کشورها به‌مراتب بودجه بیشتری برای دستگاه‌های متولی دیپلماسی فرهنگی خود اختصاص داده‌اند.
وی ادامه داد: از جمله موارد ضیق در مقدور نیز می‌توان برخی اختلاف‌نظرهای فرهنگی میان ایران و دیگر کشورها را برشمرد. ایران برخی حوزه‌ها را فرهنگی تلقی می‌کند درحالی‌که دیگر کشورها آن را فرهنگی نمی‌دانند و بالعکس. در حوزه مشترک شامل سینما و ادبیات و موسیقی و امثال آن نیز تضییقات دیگری وجود دارد. همچنین مناسبات و اختلاف‌های سیاسی بین‌المللی بر مناسبات فرهنگی تأثیرگذار است و بعضاً موجب تعطیلی برخی از نمایندگی‌های فرهنگی ایران شده است.
وی خاطرنشان کرد: علی‌رغم همه مشکلات و محدودیت‌ها، فعالیت‌های سازمان در این سال‌ها کاهش پیدا نکرد و در مجموع سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در این سال‌ها روبه‌جلو بوده است.
در ادامه نشست حجت‌الاسلام ایمانی‌پور، معاون همکاری‌های علمی و فرهنگی سازمان بیان داشت: اساساً سازمان فرهنگ و ارتباطات تشکیل شد تا قرارگاه مشترک فعالیت‌های فرهنگی بین‌المللی کشور باشد. مقام معظم رهبری نیز تصریح داشتند که سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی بنا نیست در عداد دستگاه‌های دیگر فعال در این حوزه باشد؛ اما لوازم این امر مهیا نشد. تا به امروز سندی برای فعالیت‌ها و امور فرهنگی بین‌المللی نداریم.
وی گفت: البته اقداماتی در این راستا صورت گرفته است؛ سندی تحت عنوان «سند توسعه روابط فرهنگی بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران» در این سازمان تهیه و برای تصویب به هیئت دولت ارائه شد اما راه به جایی نبرد. مثال دیگر، تکالیفی است که بر عهده این سازمان گذاشته می‌شود اما ساختار و اعتبار لازم برای اجرای آن تأمین نمی‌شود. در این موارد و موارد دیگر شاهد آن هستیم که حمایت کافی از سازمان فرهنگ و ارتباطات به‌عنوان سکان‌دار دیپلماسی فرهنگی کشور صورت نمی‌گیرد.
رایزن فرهنگی اسبق ایران در آلمان با اشاره به تهیه پیش‌نویس «سند جامع امور فرهنگی بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران» در سازمان فرهنگ و ارتباطات و تصویب اخیر آن در شورای سیاست‌گذاری فرهنگی بین‌المللی ابراز امیدواری کرد که به‌واسطه اجرایی شدن این سند، نقش سازمان فرهنگ و ارتباطات به‌عنوان «مسئول ستاد هماهنگی امور فرهنگی بین‌الملل» بازتعریف و احیا شود.
در ادامه قهرمان سلیمانی، رئیس مرکز گفتگوی ادیان و فرهنگ‌ها، به اثرگذاری سازمان فرهنگ و ارتباطات و رایزنی‌های فرهنگی در حوزه بین‌المللی اشاره کرد و علی‌رغم محدودیت‌ها و کاستی‌ها، آن را مؤثر و مثبت دانست و گفت: حجم نقدهایی که دشمنان ما در آن‌سو وارد می‌کنند و فشارهایی که بر سازمان فرهنگ و ارتباطات تحمیل می‌نمایند، نشان‌دهنده تأثیرگذاری این سازمان است.
سپس اکبر قولی، معاون توسعه روابط فرهنگی بین‌المللی سازمان، با اذعان به وجود برخی مشکلاتی که بعضاً از ابتدا در سازمان فرهنگ و ارتباطات وجود داشته، درمجموع مسیر حرکت این سازمان را رو به رشد و در حال حاضر در بسیاری از حوزه‌ها در اوج دانست.
رایزن فرهنگی سابق ایران در ایتالیا با تأکید بر لزوم نیل به فهم مشترک از دیپلماسی فرهنگی بیان داشت: دیپلماسی فرهنگی با تلقی رایج از کار فرهنگی در خارج از کشور بسیار متفاوت است. ما مجری فعالیت‌های فرهنگی در خارج از کشور نیستیم. کل دیپلماسی فرهنگی در خدمت دیپلماسی اقتصادی و سیاسی است.
وی گفت: دیپلماسی فرهنگی توسط ابزارهایی مانند زبان، هنر، فرهنگ و دین فعالیت می‌کند؛ اما اینکه وظیفه رایزن فرهنگی، به‌عنوان مسئول دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی در کشور محل مأموریت، اجرای کارهای فرهنگی باشد و تعداد فعالیت‌های او شمرده شود، مسیر غلط و برعکسی است. دیپلماسی فرهنگی عرصه گفتگو و تسهیل‌کننده روابط است.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: فرهنگ ارتباطات سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی دیپلماسی فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی روابط فرهنگی بین المللی دیپلماسی فرهنگی ابراهیمی ترکمان امور فرهنگی بین رایزن فرهنگی فعالیت ها علی رغم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۰۰۹۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عضو مجمع تشخیص: برجام و FATF همچنان در اولویت است / نباید روابط دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران به یکی دو کشور خاص محدود شود
روزنامه هم میهن نوشت: در پی درگیری نظامی اخیر میان ایران و اسرائیل، پس از هدف قرار گرفتن کنسول‌گری ایران در دمشق و پاسخ نظامی ایران به این اقدام و اقدام نظامی بعدی در اصفهان که به اسرائیل منتسب شد، به نظر می‌رسد که وضعیت درگیری مستقیم نظامی بین دو کشور پایان یافته‌است.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان پس از فاز نظامی، اکنون نوبت به فاز دیپلماسی رسیده‌است تا جمهوری اسلامی بتواند ضمن بهره‌برداری از نمایش قدرت خود در منطقه، جلوی آسیب رسیدن به منافع کشور و افزایش فشارهای بین‌المللی را بگیرد.
سیدمحمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام معتقد است که در این شرایط دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران باید به‌شدت فعال‌تر شود و ضمن در پیش گرفتن دیپلماسی متوازن و متعادل با همه کشورهای جهان، به‌دنبال خنثی کردن تلاش‌های حامیان اسرائیل برای افزایش فشار علیه ایران باشد. این دیپلمات پیشین معتقد است که وزارت امور خارجه باید تلاش برای احیای برجام و خروج از لیست سیاه FATF را در اولویت کارهای خود قرار دهد، چراکه این دو پرونده باعث شده‌است که استمرار تحریم‌های گسترده علیه ایران باعث مشکلات عدیده اقتصادی برای کشور شود.
در ادامه متن کامل گفت‌وگوی «هم‌میهن» را با سیدمحمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و معاون پیشین وزارت امور خارجه مطالعه می‌کنید.
*به نظر می‌رسد فاز نظامی رویارویی مستقیم ایران و اسرائیل به پایان رسیده‌است. فکر می‌کنید که دستگاه سیاست خارجی و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در این شرایط چه مسئولیتی بر عهده دارد؟شرایط به‌گونه‌ای است که موقعیت نظامی و جایگاه ایران در منطقه تا حدی مورد توجه کشورهای منطقه و جهان قرار گرفته‌است. الان شرایطی پدید آمده‌است که باید فعالیت‌های جدی دیپلماتیک در زمینه‌های مختلف آغاز شود. حامیان اسرائیل، چه در آمریکا و اروپا و چه در نهادهایی مانند اتحادیه اروپا و گروه ۷ سعی می‌کنند که از این وقایع سوءاستفاده کنند و فشارها را بر تهران افزایش دهند.
این کشورها و نهادها به‌هیچ‌وجه نگران حمله اسرائیل به کنسول‌گری ایران در دمشق نبودند، اما حالا به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار پاسخ مشروع ایران به این اقدام نظامی باعث نگرانی آنها شده‌است. با توجه به اینکه جو تبلیغاتی علیه ایران تشدید شده و این کشورها قصد دارند به‌دنبال تحریم ایران بروند، باید کارزار جدی دیپلماتیک در زمینه‌های مختلف، هم در منطقه و هم در اروپا و سازمان ملل داشته‌باشیم تا بتوانیم اقدام‌هایی را که کشورهای غربی قصد دارند علیه ایران انجام دهند، خنثی شود.
در عین حال دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی باید تمام تلاش خود را به کار گیرد که قضایای مسکوت و معطل‌مانده از گذشته مانند برجام و FATF را نیز حل و فصل کند، چراکه تا این قضایای دیپلماتیک حل‌وفصل نشود، ما از تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی شدید ناشی از آن رنج خواهیم برد.
*فکر می‌کنید با تحولات اخیر آیا آمریکایی‌ها حاضر خواهند بود باز هم پای میز مذاکره بنشینند و در مورد برجام صحبت کنند؟الان آمریکا در شرایط خاصی قرار دارد. در شش ماه گذشته هم مشخص شد که آمریکایی‌ها به دنبال مشارکت در جنگ یا گسترش بحران در منطقه نیستند و تا این حد مشخص شده‌است که سیاست آمریکا این است که جنگ غزه در سراسر خاورمیانه گسترش پیدا نکند، پای کشورهای دیگر به آن کشیده‌نشود و آمریکا درگیر یک منازعه جدید در منطقه نشود.
در این زمینه به نظر می‌رسد که انگیزه‌های ایران و آمریکا مشابه یکدیگر باشد و ایران هم علاقه‌ای به گسترش منازعه در منطقه ندارد. اما در مورد برجام و مسائل مرتبط با آن، شاید هنوز وقت گفت‌وگو در این مورد فرا نرسیده‌باشد. در چارچوب تعامل دیپلماتیک شاید هم لازم نباشد که در گام نخست سراغ احیای برجام برویم.
الان اولویت‌های مهمی وجود دارد. آمریکا که ۶ سال است از برجام خارج شده‌است و عضو این توافق نیست، این امکان وجود دارد که با طرف‌های باقی‌مانده در برجام برای اجرای احکام معطل‌مانده آن تعامل کرد و در این زمینه مذاکرات را با جدیت پی گرفت.
برای این مهم لازم است که کارشناسان خبره سیاست خارجی وارد کار شوند و دولت از ظرفیت‌های دیپلمات‌های باتجربه و نخبه کشور برای مذاکرات در مورد برنامه هسته‌ای ایران استفاده کند و اجازه بدهد که چه در حوزه مذاکرات هسته‌ای و چه در حوزه خارج شدن از فهرست سیاه FATF وضعیت از حالت توقف خارج شود و کارها پیش برود.
*ارزیابی شما از عملکرد ۷ ماه گذشته دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی بعد از عملیات طوفان‌الاقصی و جنگ غزه چیست؟این سوال خیلی کلی است و نمی‌توان به سادگی به آن پاسخ قاطعی داد. قضایای مختلف در حوزه سیاست خارجی با هم مرتبط است. دستگاه سیاست خارجی موظف است که منافع بین‌المللی کشور را در همه حوزه‌ها با جدیت پیگیری کند. همانگونه که عرض کردم چه در حوزه برجام و FATF و چه در حوزه جلوگیری از افزایش فشار به ایران پس از پاسخ نظامی ایران به اسرائیل، دستگاه دیپلماسی باید مقتدرانه پیگیر منافع ایران باشد.
در عین حال باید در حوزه‌های دیگر مانند روابط دوجانبه مثل روابط با سوریه، روابط با روسیه و چین، دستگاه دیپلماسی ما فعالانه‌تر عمل کند. مهمترین مسئله این است که باید از این محدودیت‌هایی که برای سیاست خارجی ایجاد شده‌است، خارج شویم و باید روابط خارجی خود را خیلی جدی با همه کشورها گسترش دهیم. نباید روابط دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران به یکی دو کشور خاص محدود شود.
اگر روابط ما مثل شرایط کنونی محدود باقی بماند، قدرت‌های دیگر از این محدودیت سوءاستفاده خواهند کرد. دستگاه دیپلماسی باید به صورت جدی در این زمینه‌ها فعال شود و تغییرات جدی به وجود بیاورد.
*بعضی از کارشناسان معتقدند که بعد از پاسخ نظامی ایران به اسرائیل ممکن است این تصور در بین کشورهای همسایه به‌خصوص کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس ایجاد شود که قدرت نظامی و قدرت موشکی و پهپادی ایران را تهدیدی برای خودشان تلقی کنند. فکر می‌کنید آیا ممکن است بتوان سازوکاری ایجاد کرد که به این کشورها نشان داد ایران تهدیدی برای کشورهای همسایه و منطقه محسوب نمی‌شود؟بخشی از این تصورات ناشی از تبلیغات است. کشورهای منطقه به خوبی می‌دانند که تاریخ ایران نشان داده‌است که ایران هرگز در سده‌های اخیر تهاجمی وارد یک درگیری و بحران نشده‌است. ایران اگر مورد حمله نظامی واقع شده‌باشد از خود دفاع می‌کند، این موضوع را در قضیه عراق شاهد بودیم و اخیراً هم در مقابل تعرض نظامی اسرائیل به کنسول‌گری ایران در دمشق مشاهده کردیم. ولی ایران هرگز تهدیدی برای همسایگانش نبوده است. ایران همواره دعوت کرده‌است که سازوکار امنیتی مشترکی برای تضمین امنیت کشورهای همسایه ایجاد شود.
الان هم دستگاه دیپلماسی ایران باید فعال‌تر از گذشته تلاش کند تا به همسایگان نشان دهد که اگر ایران یک نیروی نظامی قوی دارد، اگر توان موشکی و پهپادی دارد، این ظرفیت‌ها می‌تواند در راستای تامین امنیت منطقه به کار رود. این تز کلی ایران که امنیت منطقه باید توسط کشورهای منطقه تامین شود، می‌شود با دیپلماسی فعال و تعامل با کشورهای همسایه و دولت‌های جنوب خلیج‌فارس، آنها را به این نتیجه برسانیم که باید سازوکار امنیت جمعی در منطقه ایجاد شود و آنها را قانع کنیم که نیازی به حضور نیروهای خارج از منطقه نیست و کشورها خودشان می‌توانند امنیت منطقه را تامین کنند.
*در منطقه غرب آسیا ایران و اسرائیل چهار دهه است که با هم خصومت دارند. این منازعه برای نخستین بار در طول هفته‌های گذشته ماهیت مستقیم و رودررو پیدا کرد. فکر می‌کنید آیا امکان تکرار این منازعه مستقیم و تبدیل شدن آن به یک جنگ تمام‌عیار وجود داشته‌باشد؟آینده منازعه ایران و اسرائیل بستگی به عملکرد طرف مقابل دارد. ایران در سال‌های اخیر و به‌ویژه پس از آغاز جنگ غزه نشان داده‌بود که صبر استراتژیک در پیش گرفته‌است. اسرائیل به شیوه‌ای عمل کرد که ایران استراتژی‌اش را کنار گذاشت و وادار کرد وارد حالت تهاجمی شود. اگر اسرائیل اشتباه قبلی خود را تکرار کند، طبیعی است که مورد حمله ایران واقع خواهد شد. به اعتقاد من آینده این رویارویی کاملاً به عملکرد طرف مقابل بستگی دارد.
*عملیات وعده صادق تا چه اندازه باعث شد که اسرائیلی‌ها نسبت به عملکردشان در آینده محتاط‌تر شوند؟بسیار مؤثر بود. اسرائیلی‌ها باور نمی‌کردند که ایران دست به اقدامی چنین گسترده در واکنش به اقدامات آنها بزند. اسرائیل بعد از جنگ ۱۹۷۳ پوشش امنیتی قدرتمندی برای خودش ایجاد کرده‌بود و هم متحدانش چه در غرب از طرف آمریکا و اروپا و چه در شرق از طریق شوروی و بعد از آن روسیه، کمک‌های گسترده نظامی و دفاعی در اختیار اسرائیل قرار می‌دادند.
قدرت‌های جهانی پذیرفته‌بودند که موجودیت اسرائیل و امنیت اسرائیل از اولویت‌های اصلی خودشان است. این موضوع در آمریکا به یک سیاست دوحزبی و اجماعی تبدیل شده‌بود و کار تا جایی پیش رفت که از اسرائیل با عنوان ایالت پنجاه‌ویکم آمریکا یاد می‌شد. در نیم قرن گذشته به جز یک مورد پرتاب موشک‌های عراق به سمت اسرائیل، هیچ حمله‌ای به اسرائیل نشده‌بود و اسرائیل تصور می‌کرد که سازوکار بازدارندگی‌اش صددرصد موفق بوده‌است.
برای کل قدرت‌های جهانی، به‌ویژه آمریکا جا افتاده‌بود که اسرائیل باید از لحاظ نظامی و به‌خصوص از نظر توانمندی نیروی هوایی از همه کشورهای منطقه قوی‌تر باشد. پاسخ نظامی ایران نشان داد که این حجم از تلاش‌ها بی‌فایده بوده و اسرائیل ضربه‌پذیر است و اگر مرتکب اشتباهی شود، ضربات دیگری هم خواهد خورد.
*مشارکت ائتلاف آمریکا، بریتانیا و فرانسه با حمایت برخی کشورهای عربی در رهگیری و انهدام موشک‌ها و پهپادهای ایرانی باعث شد که برخی تحلیلگران این موضوع را مطرح کرده‌اند که اسرائیل و آمریکا یک گام به ایجاد یک ائتلاف منطقه‌ای با مشارکت اسرائیل و کشورهای عربی برای مقابله با ایران نزدیک‌تر شده‌اند. نظر شما در مورد این مسئله چیست؟منازعه‌ای که بین ایران و اسرائیل پیش آمد، در واقع فقط بین ایران و اسرائیل نبود، بلکه بین ایران و ناتو بود. تمام ظرفیت‌های کشورهای عضو ناتو به کمک اسرائیل آمد و به همین دلیل هم بود که موفق شدند برخی از پهپادها و موشک‌های ایران را منهدم کنند. صرفاً خود اسرائیل در عملیات ایران مدافع نبود، بلکه ظرفیت بزرگی از کشورهای عضو ناتو در این دفاع مشارکت کردند. همین موضوع نشان‌دهنده توان و قدرت موشکی و پهپادی ایران بود، چراکه برای بی‌اثر کردن این عملیات کل ظرفیت کشورهای متحد اسرائیل در ناتو با همه امکانات وارد صحنه شدند.
بعضی از کشورهای عربی مثل اردن از اسرائیل دفاع کردند و برخی کشورهای عربی هم آسمان خودشان را در اختیار آمریکا و انگلیس و فرانسه قرار دادند و سعی کردند که در این حمله اسرائیل ضربات کمتری بخورد. اسم این ائتلاف را هر چیزی بگذاریم، چه به آن بگوییم ناتوی خاورمیانه یا ناتوی عربی یا هر چیز دیگر، در این شرایط شاهد بروز عملی آن بودیم.
ولی اینکه در آینده قرار باشد چنین تشکیلاتی واقعاً شکل بگیرد، به شرایط آینده منطقه بستگی دارد و از الان نمی‌توان پیش‌بینی کرد؛ به‌خصوص اینکه کشورهای منطقه هم می‌دانند که اگر بخواهند وارد فاز یک ائتلاف شوند، آنگاه باید امنیت و آینده خود را دربست در اختیار آمریکا و اسرائیل قرار دهند و خودشان را با آنها هم‌سرنوشت کنند. همانگونه که در سال‌های گذشته مشاهده کرده‌ایم، همه سیاست‌های آمریکا و اسرائیل همیشه برای همه کشورهای عربی قابل پذیرش نیستند.
*بعد از آغاز جنگ غزه گفته می‌شد که عربستان از فرآیند عادی‌سازی روابط با اسرائیل دور شده‌است. با توجه به تحولاتی که در ۶ ماه گذشته رخ داده‌است، تصور می‌کنید ریاض تا چه اندازه امکان دارد به فرآیند عادی‌سازی با اسرائیل بازگردد؟تجدید رابطه ایران با عربستان نشان‌دهنده تغییراتی در سیاست خارجی ریاض بود. از طرف دیگر برخی واکنش‌هایی که حکومت عربستان سعودی نسبت به عملکرد آمریکا نشان داد، مشخص کرد که سران این کشور دیگر مانند گذشته به صورت صددرصد پیرو آمریکا نیستند. در عربستان تصور غلطی ایجاد شده‌بود که اگر این کشور دنبال توسعه اقتصادی و فناوری است، باید با اسرائیل که یک قدرت اثرگذار در آمریکا و کشورهای غربی محسوب می‌شود، رابطه‌ای دوستانه برقرار کند. اما فکر می‌کنم ریاض اکنون به این نتیجه رسیده‌است که تحلیلی که در گذشته داشتند، درست نبوده و می‌توانند بدون رابطه با اسرائیل توسعه اقتصادی داشته‌باشند و می‌توانند مطمئن باشند که کشورهای منطقه ظرفیت کافی برای تامین امنیت منطقه دارند.
نکته بسیار مهم این است که افکار عمومی کشورهای عربی به صورت جدی با توسعه روابط با اسرائیل مخالف هستند. مردم عرب و مردم مسلمان با اسرائیل مخالف هستند و حاضر به پذیرش این رژیم نیستند. این دولت‌های عربی هستند که به سمت عادی‌سازی روابط با اسرائیل حرکت می‌کنند. با توجه به وقایعی که در شش ماه گذشته رخ داد و جنایاتی که اسرائیل در غزه مرتکب شد، قتل‌عام بیش از ۳۴ هزار نفر که اکثریت آنها کودکان و زنان هستند، گورهای دست‌جمعی که در بیمارستان‌ها کشف می‌شوند، بمباران مدارس، بیمارستان‌ها و خانه‌های شخصی و قحطی گسترده در غزه؛ همه‌ی اینها باعث شده‌است که زمینه عادی‌سازی روابط با اسرائیل در کشورهای عربی، دستکم در افکار عمومی کاملاً از بین برود.
اگر دولت‌های عربی دستکم تا زمانی که جنگ غزه در خاطره ملت‌ها زنده است بخواهند اقدامی در راستای عادی‌سازی روابط و دوستی با اسرائیل انجام دهند، درون کشورهایشان با افکار عمومی دچار مشکل خواهند شد. احتمال اینکه فرآیند عادی‌سازی روابط با اسرائیل ادامه پیدا کند، بسیار کمتر از گذشته شده‌است.
*بعد از پاسخ ایران به اسرائیل، رئیس‌جمهور آمریکا گفت که می‌خواهد جبهه متحدی را برای فشار و تحریم علیه ایران ایجاد کند. در نشست سران گروه ۷ و وزرای خارجه اتحادیه اروپا هم شاهد بودیم که دولت‌های غربی تصمیم خود را برای توسعه دایره تحریم‌ها علیه ایران اعلام کردند. چه کاری از دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی برای جلوگیری از توسعه و افزایش تحریم‌ها بر می‌آید؟من باید یک نکته را تذکر بدهم. تمام شعارهای انسان‌دوستانه و بشردوستانه‌ای که غربی‌ها مطرح می‌کنند و آن را ناشی از ایدئولوژی لیبرالیسم می‌دانند، شعارهایی مثل آزادی، دموکراسی، حقوق‌بشر، رعایت حقوق زنان و کودکان، عدم استفاده از خشونت، حل اختلاف‌های بین‌المللی بر مبنای دیپلماسی، نظم جهانی مبتنی بر قانون و امثال اینها، همه این شعارها وقتی نوبت به اسرائیل می‌رسد، از یاد برده می‌شود.
جنایتی نمانده است که اسرائیل انجام نداده‌باشد و کشورهای غربی به‌‌رغم همه شعارهایشان به آن بی‌توجهی نکرده‌باشند. اسرائیل کل منطقه غزه را شش ماه است که مستمراً هوایی و زمینی بمباران می‌کند و نسل‌کشی گسترده‌ای را آغاز کرده‌است. در این شرایط کشورهای غربی همچنان از اسرائیل حمایت می‌کنند. یعنی تمام ادعاهایی که در مورد حقوق بشر و دموکراسی مطرح می‌کنند، دروغ است.
من فکر می‌کنم بیش از اینکه اسرائیل در این جنگ شکست خورده باشد، فرهنگ و ایدئولوژی غرب شکست خورده است و نشان داده تمام حرف‌هایی که می‌زنند، دروغ است و واقعیت ندارد. یکی از نتایج مهم جنگ غزه و بحرانی که بین ایران و اسرائیل پدید آمد، شکست ادعاهای بشردوستانه غرب بود. وقتی اسرائیل مرکز دیپلماتیک ایران را هدف قرار داد، هیچ واکنشی نشان ندادند، اما وقتی ایران به جنایت اسرائیل عکس‌العمل نشان داد، شروع می‌کنند به محکوم کردن و افزایش فشار و تحریم.
اینها استانداردهای دوگانه‌ای است که در قبال کشورها دارند. در قبال این نوع عملکرد، ایران باید تمام تلاش‌اش را به کار بگیرد تا این رویه را متوقف کند و اجازه ندهد که میان کشورهایی که قصد دارند در همراهی با اسرائیل، ایران را تحت فشار قرار دهند، اجماع ایجاد شود. ایران باید به صورت جدی وارد فعالیت شود و با کشورهای منطقه و جهان وارد مذاکره شود. احیای برجام قطعاً یکی از بهترین راه‌های مقابله با افزایش فشار بین‌المللی است. ایران باید از منحصر کردن سیاست خارجی به چین و روسیه دست بکشد و بعد فعالیت سیاست خارجی‌اش را گسترش دهد.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: کیهان علیه برجام و FATF / این همه موفقیت را نمی بینید یا نمی خواهید ببینید؟! قوانين و محدوديت‌هاي" FATF " كاغذ پاره نيست
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است