اختلال شخصیت نمایشی چیست؟ به چه دلایلی ممکن است رخ دهد؟

گاهی رفتارهای نا آگاهانه والدین ممکن است زمینه اختلال شخصیت نمایشی را در فرزندان ایجاد کند و بر روی آنها تاثیر منفی بگذارد. بسیاری از متخصصان سلامت روان معتقدند که هم عوامل اکتسابی و هم عوامل ارثی در ایجاد این اختلال نقش دارد.

وجود چنین اختلالی در اعضای یک خانواده نشان می دهد که استعداد ژنتیکی این اختلال ممکن است ارثی باشد؛ اما شاید فرزند شخصی که دارای این اختلال است، صرفا رفتاری را که از پدر یا مادر خود آموخته است، تکرار می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از دیگر عوامل محیطی که ممکن است بر ایجاد این اختلال تاثیرگذار باشد، فقدان انتقاد یا تنبیه در کودکی و همچنین توجهی است که صرفا در قبال اعمال یا رفتارهای مورد تایید خاص به کودک می‌شود؛ توجه دمدمی مزاجانه و غیرقابل پیش‌بینی والدین که تنها به سردرگمی فرزندان می‌انجامد. اختلال شخصیت نمایشی معمولا در رابطه با طبیعت فردی و سبک‌های روان‌شناسی و شیوه‌های برخورد  افراد با استرس در طی دوران بلوغ هم توسعه پیدا می‌کند.

نشانه های اختلال شخصیت نمایشی
براساس DSM5 که منبع مهم علم روان‌شناسی و روان‌شناسان درکل دنیاست، افراد مبتلا به شخصیت نمایشی، تحریک‌پذیر و هیجانی هستند و رفتاری پر رنگ و لعاب، نمایشی و برون گرایانه دارند و جهان را صفر و صد می‌بینند؛ اما علیرغم رفتار متظاهرانه و پر زرق و برقی که دارند، نمی‌توانند دلبستگی عمیقی را به مدت طولانی حفظ کنند. این بیماران خود را همتای برترین ستاره‌های سینما می‌دانند و همواره ستاره متظاهر مجلس می‌شوند و با دلربایی، جذابیت‌های ظاهری و اغواگری و عشوه‌گری می‎کوشند در کانون توجه باشند. آن‌ها هیجانات و روابطی پرشور ولی در عین حال سطحی و پیوسته‎ درحال‌تغییر دارند. چنین افرادی همواره در حال فخر فروشی از داشتن سهام سازمان‌های بزرگ تا مهارت‌های ورزشی یا هنری و ... هستند و می‌کوشند توجه دیگران را به هر شیوه‌ای به خود جلب کنند. علایق و نگرش‌های آن‎ها به سهولت تحت تاثیر دیگران یا نقشی که هم اکنون ایفا می‌کنند، قرار می‌گیرد. خیلی زود با دیگران روابط صمیمانه و پرشور برقرار می‌کنند ولی به سرعت هم خسته می‎شوند و احساس می‌کنند که قدرشناسی کافی از آن‎ها به عمل نمی‌آید. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی در مصاحبه روان‌شناسی و مصاحبه های بزرگسالان به طور معمول همکاری خوبی دارند و مشتاق هستند که تاریخچه زندگی خود را با جزئیات کامل ارائه کنند. در صحبت کردن خود، ژست‌ها و تاکیدها و مکث‌های نمایشی بسیاری دارند. لغزش‌های زبانی در گفتارشان زیاد دیده می‌شود و زبانی پر زرق و برق و پر رنگ و لعاب دارند.
احساساتی بودن و توجه‌طلبی مفرط به‌صورت الگویی نافذ و فراگیرکه از اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و در زمینه‌های مختلف تظاهر پیدا می‌کند. همچنین دارا بودن حداقل 5 علامت از علائمی که در ادامه به آنها پرداخته می شود: نخست آنکه چنین اشخاصی در موقعیت‌هایی که مرکز توجه نیستند، ناراحت هستند و اذیت می‌شوند. دوم اینکه مشخصه تعاملشان با دیگران، رفتار نامتناسب به‌صورت اغواگری یا تحریک‌کنندگی جنسی است. سوم، ابراز احساسات آن‌ها به‌سرعت تغییر می‎کند و سطحی است. چهارم اینکه همواره از ظاهرخود برای جلب توجه دیگران استفاده می‎کنند. پنجم، مکالمات آن‌ها به نحوی افراطی مبتنی بر حدس و گمان و بدون جزئیات است. ششم، دارای رفتار خودنما و نمایشی هستند و در ابراز احساسات، مبالغه می‌کنند. هفتم، القاپذیرند یعنی به راحتی تحت تاثیر افراد و موقعیت‌ها قرار می‎گیرند. هشتم، روابط را خودمانی‌تر از آنچه هست، نشان می‌دهند و ...

این اختلال چه مشکلاتی ممکن است برای فرزندان ما در بزرگسالی به وجود آورد؟
این که در بزرگسالی رفتارهای توجه‌طلبانه بسیار زیادی از خود نشان می‎دهند. اغلب در افکار و احساسات خود مبالغه می‌کنند و هر چیز ساده‌ای را مهم‎تر از آنچه در واقعیت است، جلوه می‌دهند. اگر کانون توجه واقع نشوند یا تحسین و تایید نشوند، تندخو می‌شوند؛ گریه می‌کنند و به ملامت دیگران می‌پردازند و به آن‌ها تهمت ناروا می‌زنند. امکان دارد افرادی مغرور و دمدمی مزاج شوند و دیگر اینکه نیاز شدید آنها به وابستگی سبب می‌شود که خیلی زود به دیگران اعتماد کنند و به راحتی فریب بخورند. مکانیزم دفاعی عمده این بیماران از خود، واپس زنی و تجزیه است. در نتیجه از فهم احساسات واقعی خود و ابراز آن عاجز هستند. این افراد اگر تحت فشار روانی قرار بگیرند، حس واقعیت سنجی شان به راحتی مختل می‌شود. آن‎ها مانند افراد دارای اختلال شخصیت مرزی ممکن است  اقدام به خودکشی کنند، ابهام در هویت و حملات گذرای روان‎پریشی داشته باشند ولی در اختلال شخصیت مرزی این موارد، محتمل‌تر است. افراد دارای اختلال شخصیت نمایشی، افرادی هیجان‌طلب هستند و ممکن است با قانون درگیر شوند. به مصرف مواد روی بیاورند یا لاابالی‌گری کنند. این بیماران اغلب از احساسات واقعی خود بی‌خبرند. درمان آنها به زمان طولانی نیاز دارد.

انواع اختلال شخصیت نمایشی
سه نوع اختلال شخصیت نمایشی وجود دارد: «شخصیت نمایشی کودک»، «شخصیت نمایشی سرزنده» و «شخصیت نمایشی موافق». کسانی که در گروه شخصیت نمایشی کودک، قرار می‌گیرند، همان‌گونه که از اسم آن مشخص است، از رفتارهای نمایشی کودکانه استفاده می‌کنند؛ یعنی ممکن است با صدای بلند گریه کنند. پا به زمین بکوبند و با  هر حرکت اغراق‌آمیز دیگری نظر دیگران را جلب کنند.  افرادی که در گروه شخصیت نمایشی سرزنده قرار می‌گیرند، در نگاه اول، روابطی بسیار پر‌شور و صمیمی با دیگران دارند و از این جهت حتی گاهی بهتر از افراد عادی عمل می‌کنند. این افراد مهارت‌های زیادی در متقاعد کردن دیگران و شور و نشاط بخشیدن به جمع دارند؛ اما همه این رفتارها تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که بتوانند توجه مورد نیاز خود را از دیگران بگیرند. «شخصیت نمایشی موافق» هم گروهی را در بر می‌گیرد که برای جلب توجه و رسیدن به خواسته، خود را موافق نظر دیگران نشان می‌دهند و سعی می‌کنند که به گونه‌ای رفتار کنند که نشانگر آن باشد که طرف مقابل را خیلی دوست دارند و تمام رفتارهای او را قبول دارند و تحسین می‌کنند./ ایران‌آنلاین 

 

 

 

 

 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: اختلال شخصیت نمایشی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۰۳۵۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از اثر دانینگ کروگر چه می‌دانیم؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، اختلال‌های شناختی به گروهی از اختلالات روانی اطلاق می‌شود که بیش از هر چیز بر توانایی‌های شناختی انسان از جمله درک مطلب، تمرکز روی مسائل، قابلیت یادگیری و حل مسئله اثرگذار هستند. یکی از این اختلالات اثر دانینگ کروگر (Dunning-Kruger Effect) نام دارد که باعث می شود افراد میزان تسلط خود را روی حوزه‌های تخصصی بیش از حد واقعیت ارزیابی ‌کنند. این اختلال‌ شناختی اولین بار در پژوهشی که توسط دیوید دانینگ (David Dunning) و جاستین کروگر (Justin Kruger) سال ۱۹۹۹ در دانشگاه کرنل انجام گرفت مطرح شد.

دانینگ و کروگر در مقاله خود این مشکل به این صورت بیان کردند: «کسانی که اطلاعات‌شان از حد میانگین کمتر بود، همزمان دو داشتند. آنها نه تنها نتیجه‌گیری‌های اشتباه می‌کردند و برطبق آن سؤگیری مکررا مرتکب خطا می‌شدند، بلکه حتی عدم توانایی خود را نیز درک نمی‌کردند!»

تحقیقات نشان می دهد بروز اثر دانینگ کروگر به یک حوزه و یا قشر خاص محدود نمی شود و این پدیده در طیف گسترده‌ای از افراد به وقوع می پیوندد. اثر دانینگ کروگر صرفاً مشکل افراد عادی نیست، بلکه افراد با ضریب هوشی بالا نیز گرفتار این مسئله بوده‌اند. در حقیقت نقطه ضعف افراد با ضریب هوشی بالا در همان حوزه‌هایی است که آنها خود را در آن متخصص می دانند و تعصب خاصی بر آن دارند. این تعصب باعث می شود آنها نتوانند عملکرد و مهارت خود را به‌صورت واقعی ارزیابی کنند؛‌ فرضاً افرادی که مهارت خود را در یک رشته خاص بالای ۸۰ درصد ذکر کرده بودند، با تحقیقات بیشتر مشخص شد اطلاعات‌شان بسیار کمتر از چیزی بود که فکر می کردند.

برخی پژوهشگران معتقدند این اتفاق به این دلیل رخ می‌دهد که افراد چون در هیچ رشته‌ای مهارت و تخصصی ندارند، آنگاه با کسب کمترین میزان دانش ممکن، خیال می‌کنند که بر تمامی جنبه های آن حوزه مسلط شده‌اند. آنها صرفاً زمانی از این خیال باطل خارج می‌شوند که مطالعات خود را در آن حوزه بیشتر کنند.

برای بررسی اینکه من و شما هم تحت تأثیر این اثر هستیم یا نه یک روش ساده وجود دارد. نگاهی به گذشته کنیم و ببینیم آیا پیش آمده که افراد مختلفی به ما نصیحت یکسانی داشته باشند و ما حرف های آنان را نادیده بگیریم؟ اگر جوابتان به این پرسش مثبت است  هیچ بعید نیست که شما نیز تحت تأثیر این اثر قرار گرفته باشید. اثر دانینگ کروگر جنبه دیگری هم دارد و آن اینکه افراد بادانش مهارت‌های خودشان را دست‌کم می گیرند! به عبارت دیگر آنها گمان می کنند هر کسی می تواند به سادگی از پس وظایف آن‌ها برآید.  

انتهای پیام/