«قرن دیکتاتورها»؛ الیویه گز؛ ترجمه ابوالفضل الله‌دادی؛ نشر ققنوس چگونه دیکتاتورها صاحب قدرت می‌شوند؟
تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۰۶۱۷۷
«قرن دیکتاتورها»
به کوشش: الیویه گز
ترجمه: ابوالفضل الله‌دادی
ناشر: ققنوس؛ چاپ دوم 1400
399 صفحه؛ 95000 تومان
****
از زمانی که آدمی با مفهوم قدرت آشنا و جامعه نیز با ساختارهای حکومتی اداره شده است. رفته رفته سرو کله دیکتاتورها نیز پیدا شد. برخی کوچک و برخی بزرگ، برخی خیرخواه و برخی خون ریز و..
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این اتفاقی است که در کتاب «قرن دیکتاتورها» با ترجمه ابوالفضل الله‌دادی که به همت نشر ققنوس منتشر شده، می افتد. الیویه گز، نویسنده فرانسوی که در سال های اخیر با رمان «ناپدید شدن جوزف منگله» جایزه‌های گوناگونی نصیب خویش ساخته، مسئولیت ویراستاری این کتاب را بر عهده داشته است. او پیشگفتاری را که برای کتاب نوشته با تجربه‌هایی از دوران کودکی در کشورهایی غیر دموکراتیک و زیر سیطره حکومت‌های توتالیتری (در آلمان شرقی، چکسلاواکی و کوبا)، پیوند زده است. او با روایت این خاطرات کوشیده به ملموس ساختن فضایی بپردازد که اغلب روایت‌های این کتاب در آن شکل گرفته است. همچنین در این رهگذر به تعریف توتالیتاریسم و تمایزش با استبداد فردی پرداخته است: «دیکتاتورها در اصل هیچ جیز مهمی نیستند، انسانهایی متعصب ، حاشیه‌ای و مطرود. شورشی ها یا نظامیانی سرخورده که در اردوگاه‌های روستایی پوشیده‌اند. انسانهایی دروغ باف، انتقام جو بی یاری دست (یا لگد) سرنوشت لاحتمالا هرگز نمی توانستند خود را به قدرت نزدیک کنند. دیکتاتورها همیشه در میانه‌ی هرج و مرج ظاهر می شوند. در بحبوحه درگیری ها، انقلاب ها و بحرانها اقتصادی ...»
پس از این پیشگفتار خواندنی و سودمند که مدخل خوبی است برای ورود به متن اصلی کتاب؛ بیست نوشته آمده است که هریک نگاهی است به زندگی شخصی و سیاسی دیکتاتوری از قرن بیستم. در این نوشته ها کوشیده شده روایت‌هایی از زندگی شخصی و سیاسی دیکتاتورهایی مانند لنین، موسولینی، استالین، هیتلر، یوسیپ بروز تیتو، خاندان کیم (پدربزرگ، پدر و پسر)، مائو، انور خوجه، پینوشه، صدام، قذافی و… را برای علاقه‌مندان به تاریخ به تصویر بکشد.حجم هر یک از این نوشته‌ها حدود چهار تا شش هزار کلمه است که مخاطب علاقمند می تواند هر یک از آنها را در یک نشست بخواند.
قرن بیستم از جنبه‌های مختلف یکی از منحصر به فرد ترین قرون تاریخ بشری بوده است؛ مهمترین پیشرفت‌های بشری در این قرن اتفاق افتاد، اما اینها نه مانع از وقوع دو جنگ جهانی به عنوان خونین ترین جنگ‌های تاریخ بشری شدند و نه از ظهور تعدادی از خون‌ریز ترین دیکتاتورهای تاریخ جلوگیری کرد. پیشرفت‌های بشر که شکل تکاملی ایده‌های پیشین بودند در این روزگار مورد استفاده دیکتاتورها قرار گرفتند تا به دیوانگی ها و زیاده خواهی های خود بال و پر بدهند. در این کتاب می‌خوانیم که چگونه دیکتاتورها بدون توجه به رنج و مشقتی که به میلیونها انسان تحمیل میکنند ، به ایده ها دیوانه وار و ایدئولوژی های خودخواهانه خود تحقق ببخشند.
در ۲۰ فصل کتاب حاضر به زندگی بیست دیکتاتور معروف قرن بیستم می پردازد. دیکتاتورهایی از چهارگوشه دنیا از آسیا گرفته تا آفریقا و البته اروپا. هرچند که جای برخی دیکتاتورها همانند چاوشسکو در رومانی در این کتاب خالی است، اما به هر حال می توان گفت اصلی ترین چهره‌هایی در دنیای دیکتاتوری خودی نشان داده اند (!) در کتاب حاضر حضور دارند. عناوین فصل‌های مختلف کتاب و دیکتاتورهایی که در این کتاب غایبند بدین قرار است: «لنین، پیامبر توتالیتاریسم»، «موسولینی، از سرخ تا سیاه»، «استالین "لنین امروز" یا چگونه استالین استالین شد»، «آدولف هیتلر، اهریمن آلمان»، «فرانکو، غرق‌ناشدنی»، «فیلیپ پتن؛ "دیکتاتور کسی است که فرمان می‌دهد"»، «توجو هیدکی، دیکتاتور یا قربانی بی‌گناه؟»، «تیتو یا لاف بزرگ»، «در سرزمین سه کیم»، «مائو، استبداد بی‌خردی»، «انور خوجه، آخرین استالینیست»، «آلفردو استروسنر، ریش‌سفید خودکامه»، «خاندان دووالیه، وسوسه بدترین»، «فیدل کاسترو: وسوسه قدرت»، «ژوزف دِزیره موبوتو، چپاولگر زئیر»، «معمر قذافی: نابودی بادیه‌نشین»، «اریش هونکر، سکاندار بلندقد جمهوری دموکراتیک آلمان»، «اوگوستو پینوشه، خودکامه لیبرال»، «پول پوت: کامبوجِ سرخ از خون»، «صدام حسین، رذل بغداد». گاهشمار مهمترین وقایع قرن بیستم و زندگی‌نامه مختصر نویسندگان» درج شده است.
قرن دیکتاتورها کتابی است که برای عامه علاقمندان کتابهای تاریخی و سیاسی نوشته شده است. نویسندگان کتاب، رویکردی هماهنگ برای نوشتن زندگی نامه این دیکتاتورها داشته‌اند. شیوه کار آنها برای بازگو کردن زندگی این دیکتاتورها در عین حفظ جذابیت‌های روایی از جنبه‌های تحلیلی نیز برخوردار است؛ بنابراین علاوه بر چگونگی کسب قدرت این دیکتاتورها، نویسنده‌ها کوشیده اند با ارائه تحلیل به دلایل درونی و بیرونی این مهم بپردازند. در اغلب این روایت‌ها با وجود ارائه بیوگرافی دیکتاتورها از بدو تولد تا رشد و پرورش و...نویسندگان کتاب کوشیده اند بستری را فراهم آورند تا تصویر و تحلیلی از شرایط بروز و ظهور آنها ارایه شود و همچنین خواننده به درک چگونگی قرار گرفتن آنها در راس قدرت سیاسی و استفاده ی نامحدود از آن در راستای قدرتی متمرکز، غیر پاسخ گو و نیز جایگاهی فرا انسانی به عنوان به عنوان یک پیشوا، رهبر، برادر بزرگ، پدر، قائد و... در این روایت ها می بینیم که این رفتار خود توده هاست که از آنها دیکتاتور می‌سازد.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۰۶۱۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عرضه دو تک نگاری خبرنگار ایرانی از افغانستان در نمایشگاه کتاب
به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «سفر به نیمه دیگر خود» نوشته علی نورآبادی خبرنگار و پژوهشگر به تازگی توسط نشر صاد منتشر شده و در نمایشگاه کتاب تهران عرضه می شود. این کتاب شامل دو تک نگاری درباره افغانستان است. همچنین یک سفرنامه تصویری نیز در کتاب آمده است.
نورآبادی درباره چگونگی نوشتن است کتاب می گوید: سفر نخست من به افغانستان در آذر ۱۳۸۵ بعد از سقوط حکومت طالبان بدست مجاهدان بود. این سفر کاملاً شخصی و زمینی و به مدت ۱۲ روز بود. اما سفر دوم در اسفند ۱۳۹۲ بود. این بار سفر ما کاملاً رسمی و دولتی بود و به همراه هیئتی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به دعوت مسئولان فرهنگی افغانستان عازم این کشور شدیم.
این خبرنگار با اشاره به سابقه آشنایی خود با افغانستان، این توضیح را دارد: نخستین آشنایی جدی من با افغانستان در دوره دانشجویی بود. نمیدانم کتاب «پیاده آمده بودم»، مجموعه اشعار محمدکاظم کاظمی چگونه به دستم رسیده بود اما شعرهایش به شدت به دلم نشسته و بسیاری از آنها را حفظ کرده بودم. اشعار آن با فضای بعد از جنگ و دهه ۱۳۷۰ همخوانی زیادی داشت و از آنها در نمایشگاه ها و نشریات دانشجویی استفاده میکردیم. البته در آن زمان نمی دانستم محمدکاظم کاظمی افغانستانی است، این را بعداً فهمیدم و شگفت زده شدم و با نگاه تازه ای کتاب و دیگر اشعار او را خواندم. همین کتاب، نقطه آغاز جستجوی بیشتر من درباره افغانستان شد. در این جستجوها کتاب «برچه های سرخ، کوچه های سبز» به دستم افتاد. مطالعه این کتاب که شامل یادداشتهای سفر رضا برجی به افغانستان در بحبوحه جنگ های داخلی است، علاقه ام به این کشور را دو چندان کرد. در مقدمه کتاب تحلیلی کوتاه و چند صفحه ای از تاریخ معاصر افغانسان به ویژه بعد از سر کار آمدن طالبان آمده است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
«افغانستان کشوری ساده و بدوی اما با مسایلی سخت است. شاید سختی آن در همین سادگی و بدویت بیش از حد آن باشد. ابر قدرت ها که قدرت خود را در ماشین جنگی سنگین و پیچیده می بینند، به اشتباه خیال میکنند به راحتی می توانند چند روزه افغانستان را تسخیر کنند اما خود به تسخیر آن بدویت در می آیند. اکنون افغانستان است و طالبان. و اولین اولویت طالبان امروز، کسب مقبولیت داخلی و مشروعیت بین المللی است. طالبان تشنه به رسمیت شناخته شدن از سوی دیگر کشورهاست اما هنوز هیچ کشوری طالبان را به رسمیت نشناخته است. طالبان هنوز پدیده ای ناشناخته است و قضاوت درباره این گروه زود است. طالبان، مشارکت سیاسی همه گروهها و اقوام را در ساختار قدرت آینده افغانستان وعده داده است، باید منتظر ماند و دید. و اما مردم خوشحالند و نگران؛ خوشحال از رفتن متجاوزان و برقراری امنیت و نگران از آینده. مردم، مضطربند و منتظر؛ مضطرب از بلاتکلیفی و منتظر که چه خواهد شد؟»
این کتاب با قیمت ۲۸۹ هزار تومان منتشر شده است.
کد خبر 6095035
ورود دادستان کلاله به موضوع مفقودی «یسنا»