پشت صحنه زباله گردی چیست ؟
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۱۷۰۶۱
زباله گردی تلخ و دردناک است. زباله گردی کودکان کار عذاب آور است. زباله گردی رایج شده است. تورم زباله گردی را بیشتر از قبل کرده است.
فاطمه برنا در گفت و گو با ایسنا با اشاره به علل عدم موفقیت در حل مشکل پسماند پایتخت خاطرنشان کرد: دلایل مختلفی برای عدم موفقیت طرحهای مدیریت پسماند در تهران وجود دارد و دلیل عمده حجم بالای پسماند پایتخت است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رییس سابق اداره حفاظت محیط زیست شهر تهران با بیان اینکه شهرداری تهران در کاهش حجم پسماند عملکرد مطلوبی نداشته است، گفت: در کنار شهرداری دستگاههایی که مسئولیت آموزش و فرهنگسازی در این زمینه را برعهده داشتهاند نیز در انجام وظایف خود کوتاهی کردهاند. نهادهایی مانند صدا و سیما و وزارت آموزش و پرورش در جهت فرهنگسازی برای کاهش تولید پسماند عملکرد خوبی نداشتهاند. شهرداری نیز عمده اقدامات خود را در جهت مدیریت پسماند پس از تولید آن انجام داده و موضوع کاهش مقدار پسماند در شهر تهران به نوعی مغفول مانده است.
وی با اشاره به نبود شیوهنامههای اصولی و نقشه راه مشخص برای حل مشکل پسماند اظهارکرد: نبود نقشه راه اجرایی مصوب و شیوهنامهها و دستورالعملهای اختصاصی برای جمع آوری، پردازش و بازیافت پسماند باعث شده است نظارتها از سوی دستگاههای متولی بهصورت ناقص انجام شود. لذا طرحهایی که توسط شهرداری برای حل این مشکل ارائه میشود، محدود به دورههای مدیریتی شوراست و با تغییر دورهای شورای شهر این طرح ها بیاستفاده و ناکارآمد میشوند.
برنا معضل زبالهگردی را محصول چالشهای اجتماعی بزرگتری خواند و تصریح کرد: زبالهگردی بهتنهایی نمیتواند یک معضل محیط زیستی باشد. در پشت صحنه این پدیده، معضلات اجتماعی بهخصوص فقر قرار دارد. اگر مشکل معیشت این افراد برطرف شود، بهطور قطع بخش بزرگی از این مشکل حل میشود اما زمانی که مسئله تا این حد گسترده میشود و زبالهگردی بیش از پیش در سطح شهر دیده میشود، مواجهه با مشکلات زیستمحیطی ناگزیر است.
وی اضافه کرد: افرادی که دست به زبالهگردی میزنند میتوانند ناقل بسیاری از بیماریها و آلودگیها باشند. این آلودگی میتواند توسط این افراد محله به محله جابجا شود و کنترل آن نیز در سطح کلانشهر بزرگی مانند تهران دشوار خواهد بود اما نکته مهم این است که آیا کلید حل این مشکل درپوش گذاشتن روی سطلهای زباله است یا حل مشکل معیشت این افراد؟
رییس سابق اداره حفاظت محیط زیست شهر تهران با اشاره به اختلاف قابل توجه سطح استانداردهای زیستمحیطی کشور ما با استانداردهای بینالمللی گفت:علیرغم تلاشی که برای رعایت معیارهای محیط زیستی در شهر تهران انجام شده است، هنوز جمعآوری، دفن و بازیافت پسماندهای شهری در پایتخت با معیارهای بینالمللی فاصله دارد و نمود آن زبالهگردی است. سکوهای انتقال زباله ما استانداردها و معیارهای استقرار در سطح شهر را ندارند. زمانی که دستورالعمل و شیوهنامه اختصاصی و جداگانهای وجود ندارد که نظارت بر آن بر عهده سازمان محیط زیست باشد، رعایت پروتکلهای زیست محیطی در جمعآوری پسماند شهری انتظاری بیجا است.
برنا نبود بودجه کافی را از دیگر علل شکست پروژههای مدیریت پسماند دانست و اظهار کرد: عدم تامین منابع مالی و تخصیص اعتبار اندک به این موضوع از مهمترین موانع موجود در راه رعایت استانداردهای زیست محیطی است همچنین مدیریت ضعیف به علت نبود تخصص کافی سبب شده است تا توان مدیریت پسماند ما کاهش یابد.
وی با تاکید بر لزوم کاهش حجم پسماند تولیدی توسط مردم گفت: وظیفهای که مردم برای حل مشکل پسماند در پایتخت دارند، کاهش و کنترل میزان پسماند تولیدی است. اگر مقدار پسماند کاهش یابد، مدیریت آن آسانتر و سادهتر میشود. زمانی که فرهنگسازی صحیح در حوزه پسماند بین مردم انجام شود، هر فرد تلاش خواهد کرد تا زباله کمتری تولید کند و این کار به مدیریت پسماند شهری کمک خواهد کرد این در حالیست که در حال حاضر روزانه حدود ۸۰۰۰ تن پسماند خانگی در تهران تولید میشود که عدد بسیار بزرگی است.
برنا در انتها با تاکید بر لزوم اصلاح قانون مدیریت پسماند خاطرنشان کرد: راهکار عملی برای مقابله با مشکل جمعآوری، پردازش و بازیافت پسماند اصلاح قانون و اختصاص شیوهنامه معین و مشخص برای جمعآوری پسماند است همچنین جلب مشارکت سرمایهگذاران در حوزه بازیافت و سپردن این پروژه به بخش خصوصی میتواند کلید حل این مشکل باشد. در حال حاضر در بسیاری از کشورهای دنیا دولتها صرفا به ایفای نقش نظارتی خود میپردازند و این بخش خصوصی است که بسیاری از طرحهای اصلی کشور را اجرا میکند.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: پایتخت حفاظت محیط زیست زباله سرمایه وزارت آموزش و پرورش مدیریت پسماند زباله گردی زیست محیطی محیط زیست شهر تهران شیوه نامه جمع آوری حل مشکل طرح ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۱۷۰۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تماشای یک منظومه عاشقانه و انسانی در تهران/ چرا کارگردان شدم؟
پیمان خازنی آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی که این روزها پروژه موسیقایی نمایشی «مجنون آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان را در تالار حافظ به صحنه برده اسن در گفتوگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه های خود برای به صحنه بردن این اثر که به نوعی چندمین تجربه او در حوزه تلفیق موسیقی و نمایش محسوب می شود، توضیح داد: زبان و ادبیات فارسی غنیترین ثروت ما ایرانیان است و پرداختن به متون کهن فارسی، یک مراجعه درست در راستای ساختن دنیای جدید برای اقوام ایرانی محسوب میشود. در این راستا منظومه «لیلی و مجنون» حکیم نظامی گنجوی به قدری غنی است که به جرات میتوان آن را بزرگترین منظومه عاشقانه در ادبیات جهان دانست.
وی افزود: از زمانی که با این شاهکار آشنا شدم هربار که به سراغش میروم، ظرفیت تازهای در آن پیدا کرده و تشویق میشوم از زاویهای دیگر به آن بپردازم. «لیلی و مجنون» هنوز برای من تمام نشده است. پرداختن به چنین آثاری کار دشواری است؛ چراکه بیش از هر چیز در این زمینه باید برداشت درستی از مخاطب داشت و این مهم به راحتی میسر نیست.
این آهنگساز بیان کرد: شناخت جهان شاعر و مطابقت آن با سلایق متعدد مخاطب امروزی از طرفی و بازنویسی اثر به زبان امروز از سوی دیگر کار سختی است. رسیدن به این مرحله تازه بنا نهادن سنگ اول است. پس از آن باید به سراغ موسیقی رفت. موسیقی ایرانی ظرفیتهای فراوانی دارد و همراه ساختن آن با گستره وسیع شهر ایرانی نیازمند دقت بالایی است. البته با توجه به اهمیت آشنایی کارگردان با ظرافت موسیقی ایرانی، خودم کارگردانی نمایش را برعهده گرفتم که امیدوارم در این کار بتوانم اندازهها را رعایت کنم. البته آثار پرفروش معمولا جنبه ادبی و فرهنگی را به ناچار قربانی گیشه میکنند اما ما در «مجنون آن لیلی» به دنبال دوسر برد هستیم.
خازنی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: «مجنون آن لیلی» پر از رنگ و لایههای درونی و بیرونی است. به عبارتی درونش فلسفی و بیرونش عاشقانه است و نمایشنامه این ابزار را در اختیارم گذاشت تا لایهها برای سطوح مختلف سنی و فکری جاگذاری شود. طراحی لباس و طراحی نور نیز ۲ رکن مهم صحنهاند. با این ابزار تلاش کردم که رویا تولید کنم
وی در پایان اظهار کرد: البته من این کارها را یک رشته منظم میبینم؛ این رشته تالیف که توسط یک آهنگساز کارگردانی میشود، به زودی حضور آهنگسازان جوان را در پی خواهد داشت. ضمن اینکه معتقدم آهنگسازی به دلیل انتزاعی بودن از کارگردانی دشواریهای بیشتری دارد و امیدوارم علاقهمندان به این موضوع توجه بیشتری داشته باشند.
پروژه موسیقایی نمایشی «مجنونِ آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان، آهنگسازی طراحی و کارگردانی پیمان خازنی، تهیه کنندگی ساسان سالور و حمیدرضا علی نژاد، روایت رشید کاکاوند، خوانندگی هادی فیض آبادی (با همراهی زهره فیروزی و امید نصری) و بازی عمار تفتی، زهره فیروزی، ملیکا شهاب، رز ایزدی، سپیده موسوی، علی تیمور فامیان، آتنا قرایی، سیما نوروزیان روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه ساعت های 18:30 و 21 در تالار حافظ تهران میزبان مخاطبان است.
کد خبر 6096120 علیرضا سعیدی