مذاکره مجلس و دولت برای «مذاکره»
تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۱۹۳۱۴
معضلات اجتماعی رژیم صهیونیستی، استراتژی اجباری نگاه به شرق و نظم جهانی، نشست غیرعلنی مجلس با حضور وزیر امورخارجه، آغاز اختلافات مجلس و دولت و افزایش جلسات غیرعلنی مجلس یازدهم از مهمترین عناوین روزنامه‌های امروز _دوشنبه ۲۶ مهرماه_ است
مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «گزارش سایت صهیونیستی «والا» از بحران اعتیاد، خودکشی و فرار در ارتش اسرائیل» به بررسی معضلات اجتماعی رژیم صهیونیستی پرداخت و نوشت: رژیم صهیونیستی در طول چند دهه عمری که دارد، همواره سعی داشته با ارائه چهره‌ای مقتدر از خود به تخریب، تضعیف و ترساندن دیگر بازیگران منطقه‌ای بپردازد. در این مسیر معمولاً چهره‌ای بدون ضعف و با توانایی‌های بالای اطلاعاتی امنیتی و نظامی از خود در رسانه‌ها به نمایش گذاشته است. اما این تمام ماجرا نبوده و رژیم اسرائیل بدون روتوش با رژیم اسرائیل بزک شده بسیار تفاوت دارد. تاکنون بسیاری از محافل سیاسی و رسانه‌ای صهیونیستی در خصوص بحران‌های فزاینده در ارتش این رژیم در سال‌های گذشته هشدار داده و از مقامات سیاسی و نظامی تل‌آویو خواستار رسیدگی به موضوع شده‌اند؛ اما دیروز خبرنگار نظامی وبسایت عبری‌زبان «والا» در مصاحبه‌ای به واقعیات دیگری از بحران در قلب نیروی زمینی ارتش صهیونیستی پرداخت و گفت که فرماندهان نظامی به شدت نگران این وضعیت هستند. طبق این گزارش، نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی در شرایطی به سر می‌برد که در دهه‌های گذشته شاهد آن نبوده و به خصوص در مانور اخیر میزان ناکارآمدی آن برای مقاومت غزه و لبنان بر ملأ شد.
این وبسایت ریشه بروز بحران‌های مختلف در بدنه ارتش رژیم اسرائیل را «تغییرات رخ داده در جامعه اسرائیل در بخش پراکندگی جمعیتی، اجتماعی یا ایدئولوژیک و همچنین افزایش چند دستگی و گسترش نژادپرستی و نفرت‌پراکنی» در میان ساکنان سرزمین اشغالی دانسته است. به گفته «امیر بوخبوط» خبرنگار نظامی این وبسایت، میزان حضور ساکنان عرب زبان (مناطق ۱۹۴۸) در ارتش به شکل قابل توجهی کاهش یافته و تعداد نظامیانی که از ارتش فرار می‌کنند نیز، افزایش یافته است:
«به دلیل افزایش روحیه ملی‌گرایی و بیداری دینی در میان جامعه عربی به سختی می‌توان جوانان عرب را برای ورود به خدمت نظامی قانع کرد. در خلال عملیات «نگهبان دیوار» (جنگ ۱۲ روزه غزه) جوانان عربی برای اولین بار راه‌ها را بسته و به سمت مأموران سنگ پرتاب کردند. تا جایی که آویو کوخاوی رئیس‌ستاد مشترک خواستار بررسی عمیق این موضوع و پیدا کردن راه‌حلی برای آن شد.» این خبرنگار حوزه نظامی، مقابله جوانان عرب مناطق ۱۹۴۸ با صهیونیست‌ها را هم نشانه‌ای مبنی بر «به باد رفتن طرح و آرزوهای «بن گورین» مؤسس رژیم صهیونیستی دانست، بدین صورت که او در پی این بود تا ارتش صهیونیستی نمایندگی تمامی طیف‌های ساکن در سرزمین اشغالی را با خود داشته باشد، اما اکنون عرب‌زبانان مناطق اشغالی به عاملی برای کاهش کارایی و توانایی ارتش رژیم اسرائیل تبدیل شده‌اند؛ به عنوان نمونه در خلال جنگ ۱۲ روزه غزه راننده‌های عرب‌زبان ماشین‌آلات سنگین از انتقال نیرو و تجهیزات به سمت غزه خودداری می‌کردند.
روزنامه ابتکار در صفحه نخست امروز خود با تیتر «شانگهای و راز تحقق عملگرایی دولت» به بررسی استراتژی اجباری نگاه به شرق و نظم جهانی پرداخت و نوشت: عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای را می‌توان مرحله مهمی در بلوغ این سازمان به عنوان یک نهاد بین‌المللی محکم و استوار دانست؛ در این بین همکاری بر سر منافع سیاسی مشترک و اتکای دولت سیزدهم به عملگرایی می‌تواند نمایانگر اثرگذاری این سازمان در معادلات جهانی باشد.
بی شک عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای پس از سال‌ها تلاش می‌تواند نقطه عطفی مهم در تاریخ سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران تلقی شود و جایگاه تهران را به عنوان کنشگری فعال و مؤثر در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی ارتقا ببخشد. از آنجایی که خط مشی این سازمان بر مبنای همگرایی سیاسی و امنیتی دست جمعی منطقه‌ای بوده عضویت ایران می‌تواند ظرفیت‌های هم افزایی هر چه بیشتر را در قالب همکاری‌های گوناگون پدید آورد و با استفاده حداکثری از ظرفیت‌های موجود چالش‌ها و تهدیدات پی رو را خنثی سازد. شورای روابط خارجی روسیه در مقاله‌ای به بررسی نقش و جایگاه ایران در سازمان همکاری شانگهای پرداخته و تهران را به عنوان یک نمونه منحصر به فرد برای ساختار این سازمان تلقی کرده است. در مشروح این مقاله آمده است:
هفدهم سپتامبر مصادف با ۲۶ شهریورماه و در جریان نشست سازمان همکاری شانگهای در دوشنبه، چندین سند همکاری به امضا رسید. نکته مهم و قابل توجه این جلسه تصمیم سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در مورد آغاز روند اعطای عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری اسلامی بود.
به لحاظ فنی، این تصمیم تهران را به عضوی کامل در این سازمان تبدیل نمی‌کند و روند الحاق را آغاز می‌کند. اعطای عضویت کامل شامل تعدادی موافقت نامه است که معمولاً روند آن حدود دو سال به طول می‌انجامد. با این حال، به طور عملی یک تصمیم پیشگیرانه اتخاذ شده است و جمهوری اسلامی ایران عضو این سازمان تلقی می‌شود.
مسکو نقش کلیدی در عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای ایفا کرد. پس از آنکه در یازدهم اوت، (۲۰ مردادماه) نیکلای پاتروشف دبیر شورای امنیت روسیه با علی شمخانی همتای ایرانی خود تلفنی گفتگو کرد که در آن رفع موانع سیاسی عضویت ایران در سازمان شانگهای اعلام شد. در کنار آن روسیه در طول سال از درخواست ایران برای عضویت در شانگهای نیز حمایت کرد.
روزنامه آرمان ملی در صفحه نخست امروز خود با تیتر «مذاکره مجلس و دولت برای «مذاکره»» به بررسی نشست غیرعلنی مجلس با حضور وزیر امورخارجه پرداخت و نوشت: کشورهای عضو توافق برجام بر این نکته متفق القولند که باید مذاکرات احیای توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ هر چه سریع‌تر آغاز شود تا در طی این مذاکرات توافق احتمالی میان ایران و سایر طرف‌ها از جمله آمریکا ایجاد شود. این در حالی است که برخلاف تروئیکای اروپا، روسیه و چین و آمریکا که بر آغاز فوری مذاکرات تاکید دارند؛ ایران همچنان درصدد است تا پیش از آغاز مذاکرات آمریکا را وادار به انجام کار یا وانهادن امتیازی به ایران کند. هر چند که آمریکایی‌ها نیز بیان کرده‌اند که پیش از آغاز مذاکرات هیچ اقدامی صورت نخواهیم داد. با این حال برخی کشورها مثل رژیم صهیونیستی درصددند تا بر مذاکرات تأثیر گذارند و به هر نحوی آمریکا و سایر کشورها را به سمت‌وسوی عدم توافق با ایران سوق دهند. چنانکه اخیراً نیز رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران نیز گفته اگر به هر دلیلی به توافق نرسیم سایر گزینه‌ها را مدنظر قرار خواهیم داد. البته این مساله با مخالفت جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا واقع شده و او با تاکید بر ازسرگیری هر چه سریع‌تر مذاکرات احیای توافق هسته‌ای در وین، گفته است: «با پلان B (نقشه دوم) مطرح شده از سوی مقامات صهیونیستی برای مواجهه با مساله هسته‌ای ایران در صورت شکست مذاکرات وین موافق نیست.» با این شرایطی که در مسائل حول محور برجام به وجود آمده است باید دید ایران و آمریکا در نهایت به توافق خواهند رسید یا دیوار بلند شکاف و اختلافات بازهم مانع از توافقی برای احیای بر جام خواهد شد.
روز گذشته بود که وزیر خارجه کشورمان برای دیدار و نشست با نمایندگان مجلس به خانه ملت رفت. در این راستا یک عضو هیأت رئیسه مجلس با اشاره به نشست غیرعلنی که با حضور وزیرخارجه برگزار شد، اظهار کرد: امیرعبداللهیان در این نشست به صراحت اعلام کرد که ایران در مذاکرات هسته‌ای، اقدام در برابر اقدام را دنبال خواهد کرد. علیرضا سلیمی گفت: وزیر امور خارجه درباره مذاکرات هسته‌ای به صراحت اعلام کرد که سیاست جمهوری اسلامی اقدام در برابر اقدام و عمل در برابر عمل است و آمریکایی‌ها باید حسن‌نیت و صداقت خود را نشان دهند و ایالات‌متحده حتماً بایستی اقدام جدی قبل از مذاکره انجام دهند، ضمن اینکه بنای تهران آن است که مذاکره را از زمانی که ترامپ از برجام خارج شد، دنبال کنند نه موارد دیگر را. وی افزود: وزیر امور خارجه در این نشست اعلام کرد که جمهوری اسلامی مسیر مذاکرات هسته‌ای را از مسیر اقتصاد کشور جدا خواهد کرد و به هیچ وجه اقتصاد را شرطی نخواهیم کرد، ضمن اینکه دولت سیزدهم اقتصاد پایدار را فارغ از مسائل مرتبط با مذاکرات هسته‌ای پیگیری خواهد کرد. عضو هیأت‌رئیسه مجلس اظهار کرد: امیرعبداللهیان در مورد نوع تعامل جمهوری اسلامی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم اعلام کرد که ما به قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق ملت ایران که در مجلس یازدهم به تصویب رسیده است عمل خواهیم کرد، ضمن اینکه وزیر امور خارجه این قانون را قابل فهم برای طرف‌های مقابل دانست که پیام‌های خاصی دارد. همچنین رئیس دستگاه دیپلماسی از مجلس یازدهم برای تصویب قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها تشکر کرد و گفت که این قانون دست مذاکره‌کنندگان را باز کرده و برای طرف مقابل بسیار قابل فهم است.
روزنامه اعتماد در صفحه نخست امروز خود با تیتر «پایان ماه عسل مجلس و دولت؟» به بررسی آغاز اختلافات مجلس و دولت پرداخت و نوشت: دولت سیزدهم هنوز بازه زمانی صد روزه نخستش را پشت‌سر نگذاشته و امشب ابراهیم رئیسی در حالی برای دومین‌بار در قامت رئیس‌جمهوری از طریق آنتن زنده شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی با شهروندان ایرانی سخن می‌گوید که درست ۱۲۰ روز از اعلام رسمی پیروزی‌اش در آن انتخابات ریاست‌جمهوری به عنوان کاندیدای اصلی محافظه‌کاران، ۷۴ روز از برگزاری نخستین نشست هیأت دولت دوازدهم به ریاست او و البته تنها ۵۲ روز از برگزاری نخستین نشست هیأت دولت سیزدهم به ریاست او می‌گذرد.
اما این‌طور که پیداست نه اصلاح‌طلبان و رقبای سیاسی کلاسیک رئیسی و هیأت دولت یکدست اصولگرایی که او را همراهی می‌کنند، بلکه ازقضا اصولگرایان و حامیان سیاسی و انتخاباتی او کاسه صبرشان لبریز شده و اینجا و آنجا به نقد عملکرد دولت سیزدهم برخاسته‌اند. انتقادهایی که البته ممکن است بخشی از آن با انگیزه‌هایی خاص، به این دلیل عنوان می‌شوند که بعضی خواسته‌ها و مطالبات فردی، گروهی و جناحی منتقدان از این و آن بخش دولت برآورده نشده‌اند. اما با نگاهی واقع‌نگر باید اعتراف کرد که دست‌کم بخشی از این انتقادها و گلایه‌ها، ناشی از نگرانی واقعی و اساسی منتقدان بوده از اینکه روزها و هفته‌ها بگذرند و وعده‌ها بر زمین بمانند و حتی در گذر ماه‌ها و سال‌ها نیز برآورده نشوند.
نگرانی این گروه دوم به‌خصوص وقتی دوچندان شده و کار را به آنجا رسانده که هنوز ۱۰۰ روز از آغاز به کار رسمی دولت و هیأت وزیران سیزدهم نگذشته، زبان به انتقاد و اعتراض گشوده‌اند که ظاهراً می‌بینند همان حال و اوضاعی بر دولت حاکم است و ملت و مملکت از همان مصائب و مشکلاتی در عذاب و دردند که پیش از این، زمانی که حسن روحانی و دولت دوازدهم بر سر کار بود، پیش چشم‌شان بود؛ مشکلات و مصائبی که عمدتاً به اقتصاد مملکت عارض‌اند و درنتیجه معیشت ملت را در مضیقه قرار داده است و ازقضا نه‌تنها این‌طور که منتقدانِ اصولگرا طی روزهای گذشته گفته‌اند، از همان جنس مشکلاتی است که پیش از این، همین منتقدان معتقد بودند دولت روحانی به آن گرفتار است، بلکه با پاسخ‌هایی از جانب رئیس و اعضای دولت سیزدهم مواجه می‌شوند که در گذشته در واکنشِ رئیس و اعضای دولت دوازدهم به مشکلات می‌دیدیم.
روزنامه شرق در صفحه نخست امروز خود با تیتر «پارلمان محرمانه‌ها» به بررسی افزایش جلسات غیرعلنی مجلس پرداخت و نوشت: مجلس محرمانه‌ها. تعداد غیرعلنی‌ها و محرمانه‌های مجلس یازدهم روزبه‌روز زیادتر می‌شود. از بودجه تا سیاست خارجی و حتی قیمت‌گذاری برای فولاد همه پشت درهای بسته. فقط سه جلسه غیرعلنی در همین دو هفته اخیر برگزار شده است؛ آن‌هم در مجلسی که از همان ابتدا با ادعای شفاف‌کردن آرای نمایندگان روی کار آمده است. آش آن‌قدر شور شده که حتی صدای خود نمایندگان را هم درآورده است. مالک شریعتی، نماینده تهران، سه‌شنبه ۲۰ مهر در تذکری گفته بود: باید طرح شفافیت آرای نمایندگان که رئیس مجلس آن را به‌عنوان اولین نفر امضا کرد و به نوعی طراح آن بود، در دستور کار مجلس قرار گیرد و از هیئت‌رئیسه تقاضا دارم رأی‌گیری در خصوص آن نیز به‌طور شفاف و علنی انجام شود. تعداد جلسات غیرعلنی مجلس زیاد شده و این خلاف شفافیت است و می‌توان برخی از موضوعات را در فراکسیون مطرح کرد و به جمع‌بندی رسید».
طبق اصل ۶۹ قانون اساسی، مذاکرات مجلس باید علنی باشد و گزارش کامل آن از طریق رادیو و روزنامه رسمی برای اطلاع عموم منتشر شود و تنها در شرایط اضطراری، درصورتی‌که رعایت امنیت کشور ایجاب کند، به تقاضای رئیس‌جمهور یا یکی از وزرا یا ۱۰ نفر از نمایندگان، جلسه غیرعلنی تشکیل می‌شود. اما به نظر می‌رسد در این روزها مدام دایره شمولیت شرایط اضطراری گسترده می‌شود.
از جلسات پیش‌بررسی رأی اعتماد و حواشی مالی وزیر پیشنهادی نفت تا حتی طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی تا بررسی بودجه ۱۴۰۰ با حضور رئیس سازمان برنامه‌وبودجه، تفریق بودجه ۹۹ با حضور مهرداد بذرپاش، رئیس دیوان محاسبات و حتی مصوبه کمیسیون قضائی درباره محرمانگی اموال مسئولان و حالا حضور وزیر خارجه در مجلس که علنی برگزار شده، حاکی از این است که گویا یک میل به محرمانگی و غیرعلنی‌بودن بر مذاکرات و مصوبات مجلس اصولگرایان سایه افکنده است. این در حالی است که مجلس یازدهم با شعار شفافیت روی کار آمد و یکی از دغدغه‌های ادعایی‌اش که بعد از یک‌سال هنوز به سرانجام نرسیده، طرح شفافیت آرای نمایندگان بود؛ طرحی که هر هفته اعلام می‌شود در دستور کار قرار گرفته اما خبری از آن نمی‌شود.
این طرح ابتدای هفته گذشته جز برنامه‌های در دستور کار مجلس اعلام شد اما خبری از ورودش به صحن نشد. حالا باز این هفته نامش در بین عناوین اعلامی برای صحن مطرح شده است. باید منتظر ماند و دید طرحی که اصولگرایان بابت عدم تصویبش حسابی به مجلس نیمه‌اصلاح‌طلب- اعتدالی نیمه‌اصولگرای پیشین تاختند، چه سرانجامی پیدا خواهد کرد! هفته گذشته جلسه با رئیس سازمان برنامه‌وبودجه درباره بودجه سال آینده غیرعلنی برگزار شد. نمایندگان بعداً یک‌به‌یک گزارشی درباره محتوای این جلسه غیرعلنی ارائه کردند؛ اما در نهایت هم مشخص نشد که چرا جلسه درباره بودجه باید غیرعلنی برگزار شود. همان‌وقت یکی از نمایندگان خبر از کسری ۵۰ درصدی بودجه داده بود، احتمالاً یکی از دلایل مخفی برگزار شدن جلسه همین بوده است. بعد از آن هم البته جلسه تفریق بودجه ۹۹ غیرعلنی برگزار شد.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: روزنامه روزنامه آرمان ملی روزنامه ابتکار روزنامه کیهان روزنامه اعتماد روزنامه شرق شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ایران در سازمان همکاری شانگهای عضویت ایران در سازمان مذاکرات هسته ای رژیم صهیونیستی جمهوری اسلامی پرداخت و نوشت رژیم اسرائیل غیرعلنی مجلس دستور کار مجلس یازدهم دولت سیزدهم مجلس و دولت وزیر امور حضور وزیر برگزار شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۱۹۳۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودکشی پزشکان بهانه بیماران! /تیترخوانی به جای نگاه علمی! /نوبت «وعده صادق» اقتصادی
به گزارش «تابناک» روزنامه‌های امروز سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که وضعیت نامناسب موجودی آب در سد‌های ۳ استان صنعتی، تحرکات تازه در قاهره برای برقراری آتش بس در غزه، معطلی ۱۴ ماهه لایحه امنیت شغلی کارگران و انتقاد رئیس قوه قضائیه از صدور برخی احکام در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:
تیترخوانی به جای نگاه علمی!
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان تیترخوانی به جای نگاه علمی! نوشت: یکی از عوارض منفی سرگرم شدن مسئولین دولتی و حکومتی به امور حاشیه‌ای و فعالیت‌های سیاسی جناحی و حزبی بدون تابلو اینست که به گزارش‌ها، مقالات، مصاحبه‌ها و حتی خبر‌های مراکز تحقیقاتی، رسانه‌ای و آماری توجه کافی نمی‌کنند و به تیترخوانی اکتفا و براساس همان چیزی که در تیتر‌ها می‌بینند قضاوت می‌کنند و تصمیم می‌گیرند و عکس‌العمل نشان می‌دهند. نتیجه این می‌شود که هرگز هیچ مشکلی حل نمی‌شود و ابهامات و یا حتی سوء‌تفاهم‌ها باقی می‌مانند.
نمونه روشنی که اخیراً اتفاق افتاد، موردی است که مرکز پژوهش‌های مجلس تحت عنوان «باز هم تیترخوانی به جای نگاه علمی به یک گزارش» از آن خبر داده است. مرکز پژوهش‌های مجلس، در توضیح مطلبی درخصوص اظهارنظر‌ها نسبت به گزارش گردشگری این مرکز اعلام کرد این گزارش مربوط به فاصله زمانی سال‌های ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰ و با لحاظ کردن شرایط کرونائی و مرتبط به عملکرد دولت‌های قبل و غیرمرتبط با عملکرد دولت فعلی بوده است.
جالب است که مسئولین مرتبط با موضوع بدون اینکه به جزئیات گزارش توجه کنند تا بفهمند که این گزارش درصدد ایراد وارد کردن به عملکرد آنان و دولت فعلی نیست در برابر آن موضع گرفتند درحالی که اگر متوجه محتوای گزارش می‌شدند از آن استقبال می‌کردند. همین واکنش باعث شد مرکز پژوهش‌ها در توضیح اقدام خود به مسئولین مربوطه گوشزد کند «حداقل انتظار می‌رفت مسئولان دولت قبل به این مساله واکنش نشان می‌دادند نه مسئولان دولت فعلی».
این واقعه نشان می‌دهد موضعگیری براساس تیترخوانی جای نگاه علمی را گرفته و در بالاترین سطوح کارگزاری و حکمرانی کشور توجهی به محتوای گزارش‌های تحقیقی صورت نمی‌گیرد. این وضعیت در زمینه‌های دیگر به ویژه اخبار، مصاحبه‌ها، اظهارنظر‌ها و گزارش‌های رسانه‌ای نیز وجود دارد و افرادی که در بخش‌های روابط عمومی و اطلاع‌رسانی دستگاه‌های دولتی و حکومتی فعالیت می‌کنند، موضعگیری منفی را بر بررسی علمی و تلاش برای تصحیح عملکرد‌ها و تبدیل کردن نقاط قوت به نقاط ضعف ترجیح می‌دهند. این نوع برخورد با تحقیقات، آمارها، گزارش‌ها و اظهارنظر‌های مراکز علمی، رسانه‌ها و صاحبنظران قطعاً به زیان دولت و کشور است، زیرا به جای رفع نواقص به استمرار عملکردهای منفی دامن زده می‌شود و اوضاع هرگز به طرف بهبود یافتن به پیش نمی‌رود.
اوج این رفتار غیرعلمی را می‌توان در پاسخ دادن دستگاه‌های دولتی به انتقاد‌های نمایندگان مجلس از عملکرد مسئولین اجرائی مشاهده کرد. طبق اصل ۸۴ قانون اساسی نمایندگان حق دارند در تمام امور کشور اظهارنظر کنند. علاوه بر این، حق تحقیق و تفحص هم دارند. اصل ۷۶ قانون اساسی می‌گوید: «مجلس شورای اسلامی حق تحقیق و تفحص در تمام امور کشور را دارد.» و اصل ۸۶ می‌گوید: «هر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهارنظر نماید.» در تمام چهار دهه گذشته این دو اصل اجرا شدند و نمایندگان مجلس درباره مسائل مختلف اظهارنظر کردند و معمولاً به نظرات آنان توجه نیز شد هرچند در مواردی بعضی دستگاه‌ها اِعمال این حق قانونی توسط نمایندگان را تاب نیاوردند و آن‌ها را تعقیب و یا از حقوقشان محرومشان کردند. متاسفانه این برخورد غیرقانونی در سال‌های اخیر تشدید و جوابیه دادن‌های پیاپی به سخنان میان دستور نمایندگان مجلس به یک رویه تبدیل شده است بطوری که وقتی روزنامه‌ها اقدام به انتشار اخبار مجلس می‌کنند در مواردی که خوشایند دولتمردان نیست بلافاصله جوابیه صادر می‌کنند و حتی روزنامه‌های منتشرکننده سخنان نمایندگان مجلس نیز به سیاه‌نمائی متهم می‌شوند!
کار دولتیان به معنای اینست که اولاً نمایندگان مجلس از حق قانونی خود که قانون اساسی به آن‌ها داده استفاده نکند و ثانیاً روزنامه‌ها دچار خودسانسوری شوند و از چاپ انتقادها خودداری نمایند. روشن است که چنی توقعی با حقوق ملت و مصالح کشور در تضاد است و روزنامه‌نگار اگر این شغل را برای خدمت به مردم برگزیده باشد هرگز تسلیم چنین خواسته خلاف شرافت روزنامه‌نگاری نخواهد شد.
راه حل این مشکل، استمرار جدال نیست. دولتمردان باید کسانی را به مسئولیت‌های مرتبط با مجلس و اطلاع‌رسانی دولتی بگمارند که به اخبار و گزارش‌ها نگاه علمی داشته باشند. چنین افرادی می‌توانند از طریق تعامل قانونی با رسانه‌ها و انتقادکنندگان راه را برای تفاهم هموار کنند و با بهره‌گیری از انتقادها به تبدیل شدن نقاط ضعف دولت‌ها به نقاط قوت کمک نمایند.
خودکشی پزشکان بهانه بیماران!
غلامرضا صادقیان طی یادداشتی در شماره امروز جوان با عنوان خودکشی پزشکان بهانه بیماران! نوشت: «خودکشی پزشکان» گزاره‌ای شده است که گاهی از آن برای هدفی غیرانسانی بهره می‌گیرند. در توضیح این ادعا می‌گویم که خودکشی پزشکان با خودکشی مهندسان یا با هر یک از مشاغل دیگر، یکسان است، هرچند همگی تلخ و نپذیرفتنی است، و خودکشی پزشکان لزوماً فاجعه‌بارتر از خودکشی دیگران نیست. ممکن است ادعا شود خودکشی در دو استان مشخص که بالاترین نرخ خودکشی را دارند، با خودکشی پزشک تحصیلکرده که کشور برای او هزینه میلیاردی کرده و به او به‌شدت نیازمند است، قابل‌قیاس نیست. این حرف نیز اگرچه غیرانسانی است، اما به‌شرط پذیرش فرض آن، پزشکان تنها صنف تحصیلکرده‌ای نیستند که خودکشی می‌کنند، بسا موارد خودکشی دیگر در میان اقشار تحصیلکرده غیرپزشک دیده می‌شود. مضافاً این ادعا که «خودکشی پزشکان زیاد شده است» باید با عدد و رقم مشخص شود، نه با آنچه برخی فعالان اصلاح‌طلب هربار ادعا می‌کنند و نه با هیاهوی مشاور اجتماعی سازمان نظام پزشکی که صراحتاً با نتیجه‌گیری انتهای سخن خود نشان داده است از این هیاهو که هیچ مرجع رسمی آن را تأیید نکرده و آماری مقایسه‌ای از آن در دست نیست، دنبال چیز دیگری است! این شخص به یک رسانه اصلاح‌طلب گفته است: «سرعت خودکشی در میان پزشکان و رزیدنت‌ها صعودی شده و احتمال دارد که به‌زودی نرخ خودکشی پزشکان در ایران از سایر کشورها پیشی بگیرد. مهمترین عوامل تأثیرگذار روی خودکشی پزشکان، سختی‌کار، برخورد‌های خشن بیمار و خانواده بیمار و محیط پادگانی بیمارستان‌ها است. رزیدنت‌ها گاهی ۷۲ساعت نمی‌توانند بخوابند. از رزیدنت بیگاری می‌کشند و او هم هیچ راه فراری ندارد. ارتباط میان مردم و پزشکان نامناسب شده، هزینه‌های درمان بالا رفته است و بیمه‌ها هزینه را نمی‌پردازند و بیمار و پزشک رودرروی هم قرار می‌گیرند.»
این فاجعه‌ای بدتر از خودکشی است که برخی جملات را ردیف کنیم تا نتیجه بگیریم که مسئله خودکشی، به سختی‌کار و بحث مالی و دستمزد‌ها بازمی‌گردد؛ و سپس زمینه‌ای فراهم کنیم برای افزایش تعرفه‌ها و کاستن از آنچه «سختی کار» پزشکان می‌نامند. در این میان اتهام دیگری هم بزنیم که «مردم برخورد خشن با پزشک دارند»! واقعیتی که در جامعه شدیداً خلاف آن دیده می‌شود و هیچ صنفی محترم‌تر از پزشکان نیستند با آنکه برخورد برخی از آنان با بیمار، خشک و بی‌روح است. وارونه‌سازی واقعیت، کمکی به پزشکان نمی‌کند. باید یک نهاد نظارتی از چنین افرادی بخواهد آمار خود را در مقایسه با دیگر اقشار و مقایسه با کل و با بقیه کشورها دقیق و مستند عرضه کنند. چیزی در دست ندارند، جز هیاهو و تولید محتوا برای کسی که از خودکشی پزشکان می‌رسد به تقبیح عنبر نسا!
وضعیت جامعه پزشکی ما نشان می‌دهد آنان نیز مانند صنوف دیگر، یک کلیت و اکثریت خوب و بلکه به نسبت دیگر صنوف، اکثریت مطلق خوب‌تری دارند. ولی یک پزشک بد نسبت به یک کارگر بد، صدای بدبودنش همه‌جا را پر می‌کند. اگر جامعه پزشکی نیز در تهذیب اخلاق کوشا نباشد، مانند بقیه، همان سرنوشت شوم بی‌اخلاقی را پیدا می‌کند و اینجا فریاد واپزشکا! واپزشکا! شعاری بیش نیست.
در نیمه دوم دهه ۷۰، دو انترن جوان در بحبوحه گلدکوئست به کیهان آمدند، با وضعیتی پریشان و نگران! حرف‌شان دقیقاً این بود: «حالا که کسانی با گلدکوئست یک‌شبه میلیونر می‌شوند، چه انگیزه‌ای برای درس‌خواندن ما باقی می‌ماند»! مشخص است که این عبارات بی‌نیاز از هرگونه توضیح اضافی است. در همان سال‌ها یک شبکه مافیایی در وزارت بهداشت، ماجرای تقلب در آزمون دستیاری را بین سال‌های ۷۷ تا ۸۲ رقم زد. من در کیهان افشاگر این فساد بودم. پزشکانی که ۶۰ میلیون تومان پول آن زمان معادل ۳۰ میلیاردتومان پول اکنون را برای خرید کلید تقلب پرداختند و هرگز از دستیاری و بعد تخصص حذف نشدند و پروانه‌ای هم باطل نشد. این هم نمونه‌ای از نفوذ بی‌اخلاقی و فساد در هر صنفی است و اینجا صنف پزشک. هرچند همان زمان در کیهان نوشتم که بحث‌هایی از نفوذ سیاسی برای هدایت عده‌ای خاص به دوره تخصص پزشکی مطرح است. باز در همان حدود دو موضوع ورود خون‌های آلوده از فرانسه و خرید یک دستگاه پالایش خون آلوده را در کیهان افشا کردم که برای آن با شکایت وزارت بهداشت دولت اصلاحات ۱۱ بار به دادگاه رفتم، اما در نهایت بیماران هموفیلی و بازماندگان درگذشتگان، بر اثر آن افشاگری با پیروزی در دادگاه، دولت را مجبور به پرداخت بزرگترین خسارت تاریخ دولت‌های قبل و بعد از انقلاب به‌عنوان دیه بیماران کردند. میزان تکذیب و انکار وزارت بهداشت درباره این تخلفات نیز برگ زرین دیگری از وضعیت اقلیت فسادپذیر و فسادخوی هر جامعه‌ای دارد- و اینجا پزشکان!
اکنون سوارشدن روی ادعایی دیگر را شاهدیم: افزایش خودکشی پزشکان! اما مسموع نیست. پزشکان هم مشکل و سختی دارند مثل بقیه جامعه. مگر بقیه در حال خور و خواب و خستگی‌درکردن هستند؟! حتی خبر تازه که یک جمع ۲۵ نفری از پزشکان نیز مثل همه کسانی که مشروب تقلبی می‌خورند، مشروب تقلبی خوردند، نشان می‌دهد در شاخص‌های اجتماعی همه مثل هم هستند، یعنی همه‌چیز علی‌السویه است؛ و تعریف یک «تفاوت» با هدف خاص پذیرفتنی نیست.
مصطفی منتظر طی یادداشتی در شماره امروز خراسان نوشت: عملیات ترکیبی «وعده صادق» دارای ابعادی گسترده و چندلایه‌ای برای ایران، منطقه و جهان بوده است که متاسفانه مسئولان بخش‌های غیرنظامی به درستی از آن استفاده نمی‌کنند. طوفان الاقصی، اولین حمله به منطقی بود که کشورهای عربی را وارد جریان عادی‌سازی با اسرائیل می‌کرد و یک ائتلاف عربی-عبری را برای جایگزینی آمریکا در منطقه می‌نشاند. یعنی آمریکا قصد داشت تا برای کم کردن حضور در خاورمیانه و تمرکز در شرق آسیا، قواعدی از یک جریان امنیتی و اقتصادی را پایه بنهد تا ایران و محور مقاومت خودبه‌خود حذف شوند. این منطق با توافق آبراهام شروع و با کریدور آیمک تداوم یافته بود. اما حالا این توافق، بخش بزرگی از معنای امنیتی خود را از دست داده است. مجموعه کشورهای حاضر در آن با رهبری آمریکا با تمام توان نتوانستند در مقابل صرفا ۱۰۰ موشک بالستیک و ۴۰۰ پهپاد از منطقه کوچک سرزمین‌های اشغالی حفاظت کنند، پس بخش امنیتی در وعده صادق فروریخته است. اما مسئله این است که بخش اقتصادی آن به قوت خود باقی است. آنچه ایران باید انجام دهد، شکل‌دهی به یک پیوست اقتصادی برای وعده صادق در عرصه ایجابی است. یعنی ایران می‌تواند حفظ امنیت کشورهای حاشیه خلیج فارس را تا حدی تضمین کند و در ازای آن، قرارداد‌های روی زمین و استراتژیکی با آن‌ها ببندد که تحقق آن برای هر دو طرف سودمند و ترک آن هم به شدت مضر است. قرارداد‌هایی که معنای همکاری استراتژیک را درون خود داشته باشد.
یعنی علاوه بر بازی دوطرفه، متضمن یک معنای بزرگ‌تر در معامله با کشورهای بزرگ و قدرتمند باشد. نکته این است که اگر از این ظرفیت استفاده نشود، طرف مقابل با اهرم اقتصادی و فشار عمومی به ایران، عملا آورده آن را محو کرده و دوباره دست خود را بالاتر از دست ایران قرار می‌دهد. یعنی آثار امنیتی به وجود آمده هم با تکانه‌های اقتصادی جامعه ایران، نابود خواهد شد. این عملیات می‌تواند در پرونده ایران-آمریکا هم تغییر جدی ایجاد کند. آمریکایی‌ها حالا می‌دانند که بدون خواست ایران، نمی‌توانند حضور خود در خاورمیانه را به سلامت کاهش دهند. پس باید امتیازی در ازای آن بدهند.
این همان چیزی است که ایران باید آن را تعریف کند و نه اینکه آمریکایی‌ها تعریف کنند و ایران آن را جرح و تعدیل دهد. توافقی که در آن مسئله اصلی «رفع تحریم» نیست بلکه «انتفاع اقتصادی ایران» است؛ و البته تمام مسائل سیاست خارجی ایران و پرونده‌های آن را شامل نمی‌شود بلکه به عنوان بخشی از مسئله اقتصاد ایران مورد توجه واقع‌بینانه قرار می‌گیرد. همان گونه که از تلاش‌های حاج قاسم در بازکردن مسیر زمینی چابهار به سواحل مدیترانه به درستی استفاده نشد، این فرصت تاریخی هم در حال از دست رفتن است. راه‌حل، خروج از چارچوب‌های ذهنی برجام، مذاکره حقوقی برای رفع تحریم، رفع تنش، توافقی برای فروش نفت، اعتماد به همسایه بدون توجه به شرایط جهانی و... است که چندین بار تجربه شده و همگی شکست خورده است.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور