گردشگری ایران / جنگل الیمستان کجاست؟
تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۶۶۰۲۲
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز، این منطقه را مه غلیظ و جنگل‌های سرسبز و انبوه در برگرفته است و به طلای سبز ایران شهرت دارد. جنگل‌های الیمستان، محل رویش گیاه «الیما» است که در اردیبهشت ماه رشد می‌کند و آن‌طور که به‌نظر می‌آید، نام جنگل الیمستان نیز از آن گرفته شده است.
بیشتر بخوانید:
گردشگری ایران / مرداب هسل کجاست؟
معرفی جنگل الیمستانجنگل الیمستان از جاهای دیدنی آمل به شمار می‌رود و چون نگینی سبز بر طبیعت بی‌نظیر آن خودنمایی می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قدم به قدم الیمستان تا آن بالا، دیدنی‌هایی نهفته‌ای دارد که مسافران موقع صعود یکی‌یکی کشف‌شان می‌کنند. یکی بین بوته‌ها مردابی را نشان می‌دهد، یکی از خزیدن مارمولک بزرگی هیجان زده می‌شود و دیگری خم می‌شود و از گل‌های رنگ‌به‌رنگ بین راه عکاسی می‌کند.
جنگل الیمستان کجاست؟جنگل الیمستان از جاهای دیدنی استان مازندران است و در آمل، کیلومتر ۲۰ جاده هراز و در نزدیکی روستای الیمستان قرار دارد.
دسترسی به جنگل الیمستاناز آمل، کیلومتر ۲۰ و از تهران، کیلومتر ۱۴۰ جاده هراز، به مسیر فرعی در سمت راست جاده با تابلویی برمی‌خورید که روی آن نوشته شده است: امامزاده لهاش. وارد این فرعی شوید. در اوایل مسیر به دوراهی می‌رسید که باید جاده سمت چپ را دنبال کنید. این جاده فرعی آسفالته باریک با پیچ و خم بسیار، حدود هفت کیلومتر طول دارد که ابتدا شما را به روستای لهاش و پس از آن با طی حدود سه کیلومتر مسیر خاکی، به ایستگاه اول مسیر جنگل‌پیمایی الیمستان-امامزاده قاسم می‌رساند. (مشاهده ایستگاه اول مسیر جنگل‌پیمایی الیمستان روی نقشه)
طبیعت جنگل الیمستانالیمستان یک فهرست باز است؛ فهرستی برای آن‌ها که می‌خواهند جاده و جنگل و کوه و استپ، مرتع و دشت و گلزار و قله را در سفری یک روزه تجربه کنند. اختلاف دما و تنوع پوشش در طول مسیر الیمستان بسیار مثال‌زدنی است. جایی هوای مسیر آفتابی و شرجی است، جای دیگر مطبوع و بهاری. جایی مه است و خنک، جای دیگری باد تندی می‌آید. یک جا انبوه جنگل است، مسیر بعدی تبدیل به دشت می‌شود. دشت پایین دست پرچین است، پرچین به سوی مرتع می‌رود، مرتع گلزار دارد و آن بالا قله است و بنای امامزاده‌اش. از قله، خط‌الراس دماوند تا دریای خزر را می‌بینید. آن بالا کل جنگل و همه مراتع اطراف، زیر پای شما است و دور نمای قله دماوند پیش روی‌تان.
در ابتدای مسیر جنگل‌پیمایی، با جنگلی انبوه مواجه می‌شوید. پس از عبور از آن، دشتی دل‌باز را برابر خود خواهید دید که از آن چشم‌اندازی زیبا از قله دماوند قابل‌مشاهده است. اگر بیشتر پیش بروید، وارد جنگل باشکوه‌تری خواهید شد و پس از آن به منطقه کوهستانی می‌رسید. با دو ساعت کوهپیمایی، به قله امامزاده قاسم دسترسی خواهید داشت.
قله امامزاده قاسم الیمستان از جاذبه‌های الیمستان است که با زمستان‌های پربرف و بهارهای همیشه سرسبز، کوهنوردان زیادی را به خود فرامی‌خواند. این قله حدود ۲۵۱۰ متر ارتفاع دارد و یکی از بهترین گزینه‌های کوهنوردی در زمستان به شمار می‌رود. اگر اهل کوهنوردی باشید، قله الیمستان با تمام جاذبه‌های طبیعی اطرافش بهترین گزینه سفر کوهنوردی شما خواهد بود. در کل مسیر دامنه شرقی، قله دماوند در پیش چشمانتان حدیث صلابت می‌خواند.
یکی از جالب‌ترین دیدنی‌های منطقه، نقش پای رستم است که تعجب همه کوهنوردان را برمی‌انگیزد. نرسیده به قله، جای دو شهاب‌سنگ بزرگ دیده می‌شود که حفره‌هایی به عمق ۱۰ متر ایجاد کرده‌اند. بومیان منطقه افسانه‌ای زیبا برای این چاله‌ها دارند. آن‌ها معتقدند این گودال‌ها جای زانوهای رستم است که در این منطقه زانو زده و از آب دریا نوشیده است. دورنمای بی‌نظیر قله دماوند و مناظر زیبای جنگلی با پوشش دشت‌های پر گل، این منطقه را به مکانی مجذوب‌کننده تبدیل کرده‌اند.
روستای لهاشقبل از رسیدن به جنگل، روستایی قرار دارد که لهاش نامیده می‌شود. لهاش در کوهستانی معتدل و مرطوب واقع شده است. از انتهای روستا اولین نشانه‌های جنگل دیده می‌شود. اغلب ساکنان روستا، زراعت و دامداری می‌کنند و عده‌ای نیز به تولید صنایع دستی و شال‌بافی مشغول هستند. یکی دیگر از جاذبه‌های جنگل الیمستان، زرشک کوه محسوب می‌شود که در بهار و زمستان پذیرای کوهنوردان بسیاری است.
منطقه بکر قلاردنمحلیها در اردیبهشت ماه به‌سمت دشت گل گاوزبان منطقه قلاردن می‌روند، گل گاوزبان می‌چینند و گیاه دیگری به نام «زی زا». راه مسیر چندان شیب‌دار نیست و از روستای الیمستان تا منطقه قلاردن حدود یک ساعت و نیم تا دو ساعت راه است. آنجا بقایایی از یک قطعه قدیمی به‌جا مانده است. همچنین گاوسرایی ساخته‌اند که اقامتگاهی برای چوپانان محلی است. در فاصله‌ای حدود یک کیلومتری گاوسرا، مرتعی به نام «سجمون» گسترده شده است که گله‌دارها با آب چشمه‌های آنجا گله‌های‌شان را سیراب می‌کنند.
اگر فرصت بیشتری دارید، آبشار شاهاندشت، دژ نظامی تسخیرناپذیر ملک بهمن، کتیبه ناصری، روستای نوا، منظره منحصربه‌فرد کوه دماوند از ارتفاع ییلاق نوا و پیاده‌روی در دره سیالیز هرکدام تجربه‌ای خاطره‌انگیز در خود نهان دارند.
بهترین فصل برای بازدید از جنگل الیمستاناواسط بهار و اوایل پاییز شاید بهترین فصل برای سفر به الیمستان باشد؛ اما از مناظر زیبای زمستانی نیز نمی‌توان چشم پوشید؛ البته به شرطی که تمامی اصول سفرهای زمستانی رعایت شود.
اگر قصد دارید شبی را جنگل الیمستان اقامت کنید، دو گزینه پیش روی شما است. می‌توانید در خانه‌های روستایی و اتاق‌های کرایه‌ای اقامت کنید یا با رعایت اصول، در جنگل کمپ بزنید. برای کمپینگ در نظر داشته باشید که جنگل هیچ امکاناتی ندارد؛ پس تمام وسایل و تجهیزات مورد نیاز خود را همراه داشته باشید.
انتهای پیام/
کد خبر: 1115883 برچسب‌ها گردشگریمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: گردشگری جنگل الیمستان قله دماوند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۶۶۰۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(عکس) قبرستان ممنوعه تهران، کجاست و مدیریت آن با چه کسانی است؟
«قبرستان ممنوعه تهران» یکی از قبرستان‌های قدیمی و ناشناخته شهر تهران است. در این قبرستان افراد نامی و مشهور بسیاری دفن شده‌اند. چهره‌های علمی، سیاسی و خارجی‌هایی که در ایران مشغول فعالیت بودند و در دوران سکونتشان در تهران جان خود را از دست داده‌اند.
به گزارش همشهری آنلاین، قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشور‌های فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آن‌ها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود.
افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبر‌ها نیز علائمی، چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبر‌ها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد.
اولین قبر متعلق به پزشک مخصوص درباراین محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعد‌ها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعد‌ها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آن‌ها این محل را مدیریت می‌کنند.
قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شده‌اند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آن‌ها افراد نامی و سرشناسی، چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.
مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شده‌اند که از مشهورترین آن‌ها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبر‌های این افراد در زیرزمین و لای دیوار‌ها قرار دارد و سنگ قبر آن‌ها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوار‌های نصب شده است.
در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری، چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند.
هوادار خاطی سپاهان ۱۰ سال محروم شد