بادیگارد بازی سلبریتیها؛ ایمنی از خطر یا کمبود اهمیت؟
تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۸۵۱۱۰
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، از دیرباز افراد مهم و دارای مقام و منصب برای حفظ امنیت خود از افرادی که توان جسمی بالایی داشتند، استفاده میکردند و سالها این نوع حفاظت برای افراد مهم سیاسی مورد استفاده قرار میگرفت؛ اما در سالهای اخیر، شاهد بودیم که برخی سلبریتیها با به کارگیری محافظ یا بادیگارد برای خود در مجامع عمومی حاضر میشدند و در بین مردم فخرفروشی میکردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شاید در ابتدا کسی فکرش را هم نمیکرد داشتن بادیگارد به نوعی سبک زندگی تشریفاتی و ابزاری برای فخرفروشی تبدیل شود؛ تا حدی که برخی از اینفلوئنسرها و افراد ثروتمند و یا بهتر بگوییم مرفهین جامعه از سر فخرفروشی که امری ناپسند است، به این کار روی آوردند.
در مورد بسیاری از سلبریتیها و افراد مشهور دنیای سینما نمیتوان گفت که استفاده از بادیگارد را برای حفظ امنیت خود انجام می دهند؛ چرا که عموماً خطر خاصی این افراد را تهدید نمیکند و تنها رویکرد فخرفروشی دارند و کار آنها میتواند آسیبهای زیادی برای افراد جامعه به خصوص جوانان و نوجوانان داشته باشد و در روند تربیتی و آینده شغلی جوانان موثر باشد. باید به این نکته مهم نیز توجه داشت که مشهور بودن یک فرد دلیلی بر مهم بودن او نیست. برای مثال یک فرد میتواند با انجام یک کار ناشایست در فضای مجازی مشهور شود و این دلیلی برای مهم بودن او نیست. متاسفانه فضای مجازی و اینستاگرام فضایی برای کسب شهرتهای پوشالی شده و برخی با شهرتی که در این فضا کسب میکنند، توهم مهم بودن هم برمیدارند و برای القای مهم بودن خود به جامعه چند مرد قوی هیکل را استخدام و با حضور در انظار عمومی خودنمایی می کنند.
داشتن بادیگارد برای افرادی مثل اینفلوئنسرها که از لحاظ جایگاه اجتماعی در جامعه وجهه مهمی ندارند و خلأ مهم بودن خود را با این کار پر میکنند، این حس را برای دیگران تلقی میکند که در جامعه ما مگر چقدر ناامنی وجود دارد که حتی یک فرد معمولی هم از بادیگارد استفاده میکند.
علیرضا شریفی یزدی جامعه شناس گفت: واقعیت امر این است که در بسیاری از کشورهای دنیا که بحث خصوصیسازی به نهادهای اقتصادی کشورها مربوط میشود، برای حفاظت گروهی از افراد تحت عنوان بادیگارد نه به صورت فردی بلکه به صورت سازماندهی شده از طرف یکسری موسسات دارای مجوز با دورههای مشخص در زمینه تامین امنیت فردی، خانوادگی یا یک تشکیلات اقتصادی هنری یا هرچیز دیگری فعالیت می کنند.
وی افزود: اما در کشور ایران بر اساس قانون ما چنین تشکیلاتی را نداریم؛ یعنی اگر فرد یا موسسهای به صورت خصوصی کسانی را به عنوان بادیگارد استخدام کند، در حقیقت کار غیر قانونی انجام داده؛ از سوی دیگر اگر این افراد یکسری وسایل ظاهراً برای دفاع شخصی در اختیار داشته باشند، به لحاظ قانونی حق نگهداری این وسایل را ندارند و در توده مردم نمیتوانند از سلاح سرد و اسپری فلفل استفاده کنند و اینها تماماً خلاف قانون محسوب میشود. بنابراین پدیده بادیگارد در کشور ایران به لحاظ حقیقی و قانونی تکلیفش مشخص است.
شریفی یزدی در ادامه اظهار کرد: اما چه میشود که در ایران افراد نیاز به بادیگارد پیدا میکنند و احساس میکنند که باید افرادی باشند و از آنها مراقبت کنند؟! حتما میدانید که بادیگاردها اول در ایران توسط سلبریتیها استخدام شدند و بخش اعظم این قضیه به نظر بیشتر از اینکه یک نیاز واقعی از لحاظ امنیتی باشد، نوعی تفاخر اجتماعی است. درمورد هنرپیشهها یا بازیکنهای درجه دو و کمتر شناخته شده که آنها هم بادیگارد دارند، بیشتر هدف جلب توجه است. یعنی این افراد از این ابزار استفاده میکنند تا جایگاه نداشته اجتماعیشان از این طریق ساخته شود. بنابراین در گام اول و به نظر من مهمترین عامل وجود بادیگارد در بین بسیاری از افرادی که چندان مطرح نیستند، جلب توجه، شهرت سازی و موردهایی از این قبیل است.
وی گفت: نکتهای که نباید آن را فراموش کرد این است که معدودی از سلبریتیها ممکن است احساس عدم امنیت داشته باشند؛ چرا که وقتی در یک مکان عمومی درحال تردد هستند جمعیت کثیری به سمتشان هجوم میآورند و امکان سوء استفاده در این بین وجود دارد که در این خصوص مجموعهای وجود دارد به اسم انتظام که متصل به نیروی انتظامی بوده و خدماتی از این قبیل را به صورت خصوصی ارائه میدهد که کاملا قانونی و در چارچوب عمل میکند. بنابراین اگر کسی چنین احساسی ناامنی دارد میتواند از این طریق اقدام کند.
شریفی یزدی گفت: باتوجه به فاصله طبقاتی در جامعه طبیعتاً برخی از مردم نسبت به افرادی که از تمکن مالی برخوردارند یک نوع نگاه خاص دارند و وقتی فردی از بادیگارد استفاده میکند، این پیام را میرساند که من از توده مردم جدا و فرد خاصی هستم. این کمک میکند تا فاصله این افراد با مردم بیشتر شود؛ طبیعتا اولین پیامدی که این رفتار در جامعه دارد، احساس درماندگی در بین مردم است و تا حدی این ایجاد فاصله باعث میشود، نوعی تنفر و خشم بین مردم و این افراد دارای بادیگارد شکل بگیرد.
شریفی یزدی ادامه داد: نکته بعدی که اهمیت دارد و میتواند اثرگذار باشد، تقلید است؛ یعنی هرکس که تمکن مالی دارد و امکان چنین کاری برایش فراهم است و بتواند هزینهها و حقوق بادیگاردها را بپردازد، این کار را گسترش می دهد. بنابراین زمینه جامعه شناختی قضیه به نظر من نوعی تفاخر اجتماعی مثل لباس برند پوشیدن، جغرافیای مسکن که شمال یا جنوب شهر باشد، ماشین خاص سوار شدن نه به دلیل راحتی و ایمنی بلکه به دلیل تفاخر و به رخ کشیدن داشتههاست. این امر بیشتر در شهرهای بزرگ است؛ به این دلیل که در شهرهای کوچک افراد همدیگر را میشناسند و بیشتر تفاخر به روابط انسانها برمیگردد. فرزند افراد خاص بودن، اتصال به قوم و عشیره خاص اینها تفاخر است ولی در شهرهای بزرگ اینکه آدمها همدیگر را نمیشناسند و مردم مجبورند هرلحظه خود را اثبات کنند. این اثبات ساده ترینش از طریق وسیله نقلیه، پوشش و موبایلی است که فرد استفاده میکند. بادیگارد در همین راستا تعریف میشود؛ یعنی در بسیاری از موارد با عنوان یک تفاخر و نشان دادن طبقه و جایگاه اجتماعی از این مسئله یاد می شود.
در آخر شریفی یزدی به نکته مهمی اشاره کرد و گفت: آسیب دیگری که این معضل میتواند داشته باشد بحث گسترش مشاغل کاذب و پرپول است؛ کودکان و نوجوانان ما ممکن است به جای اینکه به دنبال مشاغلی که در آنها کار و تولید و نیاز به مهارت و زحمت وجود دارد، به سمتی بروند که تنها به فکر بدنسازی و خوردن قرص و انواع داروها و پودرها باشند تا بتوانند یک شغل پردرآمد و به ظاهر کم دردسر پیدا کنند. به نظر من بیشترین اثر منفی در بین قشر فرودست جامعه است و دومین پیامد بد برای کودکان و نوجوانان که قاعده تقلید اصل تربیتی آنهاست محسوب میشود.
منبع: الف
کلیدواژه: سلبریتی ها شریفی یزدی مهم بودن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۸۵۱۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مد خوب، مد بد!
«اینها الان مد شده» جملهای آشنا که ممکن است در طول روز بارها به گوشتان به عناوین مختلف رسیده باشد. اما آیا هر مدی قابل قبول است؟ تا چه جایی میتوان از آن پیروی کرد؟
به گزارش ایسنا، شاید کلمه حجاب و پوشش برای افراد در سنین بالاتر معنا و مفهوم بیشتری داشته باشد. کسانی که نوع لباس پوشیدن در خانه یا بیرون از آن، برایشان نوعی احترام به خانواده و جامعه بود. میتوان گفت پوشیدن لباسهای نامتعارف باب نبود. اگر کسی بر خلاف عرف آن دوره عمل میکرد به شدت مورد شماتت دوستان و اطرافیان خود قرار میگرفت. اما در دوره جدید عکس این قضیه در جریان است. به طوری که پوشیدن لباسهای پاره، کهنه، تنگ و کوتاه که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد، بسیار در بین جوانان باب شده است.
به راستی دلیل این که عدهای از افراد به بدون هیچ آگاهی، فقط به دلیل مد شدن این نوع پوشش را انتخاب میکنند چیست؟ لباسهایی که در بسیاری از مواقع نه تنها زیبایی ندارند، بلکه ممکن است در نگاه اول مضحک و خندهدار هم باشند.
مفهوم پوشش و لباس
لباس از گذشته، تاکنون گویای مفاهیم زیادی بوده است و سهمی بزرگ در فرهنگ ملتها دارد. نشاندهنده باورهای، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی مردمان یک جامعه است. اما در نگاه کلی لباس پاسخگوی نیازهایی مانند حفاظت از سرما و گرما، حفظ عفت و شرم است و در نهایت به انسان آراستگی، زیبایی میبخشد.
پوشش در گذشته
پیکرهها، نقاشیها، و نوشتههای باقیمانده از دوران باستان نشان میدهد که پوشش تمام بدن در دورههای مختلف تاریخی برای زنان و مردان ایرانی دارای اهمیت بوده است و ایرانیان به هیچ وجه در برهنگی به سر نمیبردهاند.
استرابون تاریخنگار و جغرافیدان معروف یونانی که کتاب جغرافیای او منبع گرانبها از دنیای قدیم از جمله فلات ایران، فرهنگ و تمدن مردمانی که در نواحی مختلف ایران ساکن بودهاند را در خود جای داده است، مینویسد: "ایرانیان اگر بخشی از بدنشان برهنه باشد آن را بی شرمی میدانند و همیشه بلند لباس میپوشند.
ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن مینویسد: "در زمان داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جز در تخت روان و روپوشدار از خانه بیرون نمیآمدند. در نقشهایی که از ایران باستان بر جای مانده است هیچ صورت زن دیده نمیشود
در موزه لوور پاریس مُهر سنگی استوانهای مربوط به دوران هخامنشیان است که تعدادی با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشی بر مسند شاهانهای تکیه زده است و ندیمههایش در مقابلش ایستادهاند و سرپوش به سر دارند. موارد نمونههایی از وجود فرهنگ پوشش و یکی از نشانههای ملیت ایرانی است.
پوشش فرهنگهای مختلف ایرانی
با این که استفاده از لباسهای سنتی و قدیمی دیگر نسبت به گذشته در بین اقوام ایرانی رایج نیست، اما هستند مردمانی که در استانهای مختلف هنوز از این سنت دیرین در نوع پوشش استفاده میکنند. پوشش اقوام مختلف در ایران برای بسیاری از گردشگران چه ایرانی یا خارجی بسیار جذاب و دیدنی است. شاید برای شما پیش آمده باشد که در سفر به نقطهای از کشور افرادی را با لباسی خاص و سنتی مخصوص همان منطقه ببینید. لباسهایی که در عین زیبایی، پوشیدگی را نیز به همراه دارد. به طوری که اکثر افراد را به گرفتن عکسهای یادگاری از این نوع پوشش ترغیب میکند. بر اساس شرایط جغرافیایی، آب و هوایی و همچنین فرهنگهای مختلف اقوام ساکن، نوع پوشش و لباس در بین قومیتهای مختلف بسیار متنوع است.
مدگرایی
مدگرایی به این معنی است که فرد سبک زندگی، پوشش و رفتار خود را بر اساس آخرین الگوها تنظیم و به محض ورود الگوی جدید در جامعه، از آن پیروی میکند. این حس تنوعطلبی توأم با گرایش به خودنمایی در محیط اجتماعی، تغییرات چشمگیری در نوع پوشش، رفتار و آرایش افراد به همراه داشته است. مدگرایی منحصر به سن خاصی نیست، اما در بین جوانان جذابیت بیشتری دارد. عواملی چون تنوعطلبی و نوگرایی، همانندسازی، رقابت، چشم و همچشمی با دیگران، مدگرایی و التزام ناشی از دوستی، جلب توجه دیگران و تشخّصطلبی میتواند از عوامل گرایش جوانان به سوی این شیوه زندگی باشد.
مد پیامد دوره معاصر و مختص به جامعه و فرهنگی خاص نیست، اما در عصر حاضر با گسترش روز افزون شبکههای ارتباطی و ماهوارهای، سبک زندگی افراد جامعه مخصوصا نوع پوشش آنها را بسیار تحت تأثیر قرار داده است. این رسانهها با کمک تبلیغات و مدهای جدید، نیازها و الگوهای جدیدی برای افراد ایجاد میکنند که بعضی از این الگوها با فرهنگ و ارزشهای جامعه ما هیچ سنخیتی ندارد و باعث مشکلات اجتماعی و خانوادگی میشود.
اکثر افرادی که در پی مد روز هستند، به قول خودشان میخواهند باکلاس باشند. به عقیده آنها نحوه پوشش عامل مهمی برای شناخت طبقه اجتماعی، میزان رفاه، سلیقه و فرهنگ افراد است.
پیروی از مد همیشه بد نیست و میتواند جوانان را از لحاظ روحی ارضا کند و حتی در پیشرفت جامعه نیز مفید باشد. جامعهشناسان مد را یک پدیده اجتماعی میدانند که افراد را با یکدیکر همرنگ میکند. این به شرطی است که از افراد یا مدهایی که با جامعه هیچ سنخیتی ندارند پیروی نکنند. اما با این حال امروزه جوانان زیادی را میبینیم که درگیر آن شدهاند و مد به یکی از معضلات فرهنگی و اجتماعی جامعه تبدیل شده است. تقلید نسنجیدهای که وقت و هزینه زیادی برای آنها دارد. چراکه اکثرا وقتی از آن ها دلیل انتخابشان پرسیده میشود تنها کلمهای که میشنویم این است که مد شده است.
سخن آخر
با پیشرفت روزافزون، شبکههای ارتباطی و ماهوارهای در نیازهای اساسی مردم به خصوص جوانان تغییرات بزرگی را به وجود آوردهاند، رسانههایی که با تبلیغات، الگوهای جدیدی را وارد زندگی جوانان کردهاند. الگوهایی که در اکثر موارد سنخیتی با فرهنگ و ارزشهای جامعه ایرانی ندارد.
انتهای پیام