تاریخ اولین پرواز هواپیمای تمام الکتریکی ناسا مشخص شد
تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۸۹۱۳۴
به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از آی ای، ناسا به اولین پرواز آزمایشی هواپیمای تمام الکتریکی خود نزدیک می‌شود. این هواپیما که از سری هواپیماهای ایکس ناسا است به گونه‌ای طراحی شده که می‌تواند به ناسا در حل چالش‌های حمل و نقل هوایی کمک کند. افزایش کارایی وسیله نقلیه و کاهش سر و صدا مواردی هستند که ناسا به دنبال حل آنها است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
"ایکس- ۵۷ مکس‌ول" اولین هواپیمای سری ایکس سرنشین دار ناسا طی دو دهه گذشته است. دیگر هواپیماهای سری ایکس که اخیرا توسعه یافته‌اند شامل هواپیمای کنترل از راه دور X-۴۹ و هواپیمای مافوق صورت X-۵۹ است که این هواپیما نیز به اولین پرواز خود نزدیک می‌شود.
روند توسعه هواپیما ایکس- ۵۷ مکس‌ول از پنج سال پیش آغاز شد. آژانس فضایی آمریکا اعلام کرد که پرواز اولیه ایکس- ۵۷ مکس‌ول در بهار سال ۲۰۲۲ انجام خواهد شد. "ایکس- ۵۷ مکس‌ول" یک هواپیمای سبک معمولی چهار نفره است و همانند هواپیمای چهار نفره Tecnam P۲۰۰۶T است که فقط در آن ۱۲ موتور الکتریکی جایگزین موتورهای پیستونی شده است.
بزرگ‌ترین هواپیمای جهان دوباره به پرواز در می‌آید
به گفته ناسا بال‌های سبک "ایکس- ۵۷ مکس‌ول" سبب افزایش سرعت آن خواهند شد. هر بال دارای شش موتور الکتریکی با پیشران برای کمک به بالا رفتن هواپیما و دو موتور بزرگ‌تر در انتهای بال‌ها برای کروز است. هنگامی که از ۱۲ موتور کوچک‌تر استفاده نمی‌شود، می‌توانند به منظور کاهش نیروی پسار و بهبود برد، جمع شوند. پایاسیر یا پرواز پیمایشی یا کروز حالتی از پرواز هواپیما است که در آن هواپیما در مسیر هوایی اصلی قرار دارد یا میان نقاط از پیش تعیین شده مسیر با سرعت و ارتفاع مناسب قرار دارد یا اینکه دارای عدد ماخ و سطح پرواز مناسب است.
به گفته ناسا، برد هوپیمای ایکس- ۵۷ مکس‌ول تقریبا ۱۰۰ مایل و سرعت کروز آن ۱۷۲ مایل در ساعت(۲۷۶ کیلومتر در ساعت) است و این به آن معناست که می‌تواند تقریبا ۴۰ دقیقه در هر پرواز در آسمان بماند.
"ایکس- ۵۷ مکس‌ول" برای تامین انرژی از باتری‌های لیتیوم یونی قابل شارژ استفاده می‌کند. "ایکس- ۵۷ مکس‌ول" هیچ گونه گازهای گلخانه‌ای در هنگام پرواز تولید نخواهد کرد و صدای بسیار کمی نیز دارد. نام این هواپیما از نام یک فیزیکدان اسکاتلندی که پیشگام الکترومغناطیس است، گرفته شده است. ناسا گفت: "جیمز کلرک مکس‌ول" ، فیزیکدان اسکاتلندی قرن ۱۹ ، پیشگام تئوری الکترومغناطیس بود.
"بیل نلسون"، رئیس ناسا گفت: این هواپیما با هدف کاهش وابستگی ما به سوخت‌های فسیلی، آلودگی کمتر و پایین نگه داشتن هزینه‌ها در حال توسعه است.
کد خبر 633860 برچسب‌ها ناسا هواپیمامنبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۸۹۱۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام پرنده رکورد جهانی بالاترین ارتفاع پرواز را در اختیار دارد؟ | برخورد کرکس روپل با یک هواپیما در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یورونیوز، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟
گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس دال روپل (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.
هواپیما علیرغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود ۵ پر کامل و ۱۵تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.
این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از ۲ متر می‌رسد، با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.
در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.
دانشمندان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.
از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به درنای خاکستری اشاره کرد. محققان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.
از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.
این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.
این گونه از کرکس‌ها، مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.
مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.
دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.
این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور