معمای ادامه منع تردد شبانه
تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۹۴۰۱۱
همشهری- مرضیه موسوی: ۱۱ ماه پیش، از نردبان موج سوم کرونا که بالا می‌رفتیم، ستاد ملی مقابله با کرونا طرح منع تردد شبانه را تصویب کرد؛ طرحی که قرار بود بعد از فروکش‌کردن موج سوم و چهارم کرونا در کشور برداشته شود اما این روزها با کم‌شدن تب و تاب موج پنجم همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد. آن‌هم در روزهایی که در تالارهای پذیرایی، مراکز گردشگری و مهدکودک‌ها و حتی مدارس و کلاس‌های درس دوباره باز شده است، این قانون سفت و سخت اجرا می‌شود و طبق اعلام پلیس راهور، تا اطلاع بعدی خبری از لغو آن نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جریمه‌های چراغ خاموش
اولین شب آذر ۱۳۹۹ بود که خیابان‌ها ناگهان تهی از ماشین، موتورسیکلت، وانت و کامیون و...شد. راننده‌هایی که این قانون را نادیده می‌گرفتند، می‌دانستند که قطعا ۲۰۰هزار تومان جریمه می‌شوند، به‌خاطر همین میزان تردد در شهرها به‌شدت کاهش پیدا کرده بود و خیابان‌ها هرشب رأس ساعت۹ در سکوتی ممتد فرو می‌رفت. از ۱۱ ماه پیش تاکنون، تنها تغییر ایجادشده در این طرح، زمان اجرای آن بود که به ۲۲ تا ۳ صبح تبدیل شد. شهرهای بزرگ بعد از تصویب و اجرای این طرح ۳پیک کرونای دیگر را پشت سر گذاشتند و چندباری از قرمز به نارنجی و زرد و حتی سبز تغییر رنگ دادند. تا اینجای کار کمتر کسی نسبت به منع تردد شبانه اعتراضی می‌کرد و خواهان لغو آن بود اما در ابتدای پاییز امسال که ۷۶درصد گروه هدف در شهرهای بزرگ مانند تهران واکسینه شدند، دورکاری اداره‌ها لغو شد، ساعات کار فروشگاه‌ها و رستوران‌ها افزایش پیدا کرد و حتی تالارهای عروسی باز شد، مردم نسبت به تشدید لغو منع تردد شبانه معترض شدند و برایشان سؤال شد که چرا ستاد ملی مقابله با کرونا همین یک طرح را نگه داشته و حاضر به لغو آن نیست.
«تاکنون هیچ مصوبه‌ای از ستاد ملی مقابله با کرونا برای لغو ممنوعیت شبانه به پلیس راهور ابلاغ نشده است.» این تنها پاسخی است که رئیس مرکز اطلاعات و کنترل ترافیک پلیس راهور ناجا درباره چرایی لغونکردن طرح منع تردد شبانه می‌دهد. به‌گفته سرهنگ احمد شیرانی، تنها در تعطیلات ۶ روزه مرداد ۱۳۹۹، ۶۰۰ هزار خودرو در کشور جریمه شدند که البته جریمه منع تردد بین‌شهری را هم شامل می‌شد.
کار طرح منع تردد شبانه به جایی رسیده است که روز گذشته علیرضا زالی، رئیس ستاد مقابله با کرونای استان تهران در جلسه این ستاد گفت: دیگر طرح ممنوعیت تردد شبانه تأثیری در کنترل بیماری و کاهش تجمعات خانوادگی ندارد و به ستاد ملی کرونا پیشنهاد می‌کنیم این طرح در پایتخت لغو شود. او گفته است: شکل تردد شبانه در ۶ ماهه دوم سال تغییر پیدا می‌کند و ساعت‌های انتهایی شب خلوت‌تر است و ساعات ابتدایی شلوغ‌تر شده و از سوی دیگر محدودیت منع تردد شبانه در کاهش تجمعات خانوادگی تأثیر نداشته است. زالی ادامه داد: این موضوع حجم کار زیادی به ناجا تحمیل کرده است و زمانی تصویب شد که واکسیناسیون در کار نبود اما امروز طرح واکسیناسیون در حال اجراست و به همین منظور این محدودیت کاربردی ندارد. استاندار تهران هم روز گذشته در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونای استان تهران گفت که طرح منع تردد شبانه کارایی لازم را ندارد و پیشنهاد حذف آن را به ستاد ملی مقابله با کرونا خواهیم داد.
بسیاری از شهروندان با استدلال این که برای آنها در این ۱۱ماه پیامک جریمه نیامده، با خیالی آسوده در معابر تردد می‌کنند، غافل از اینکه تنها از طریق استعلام اینترنتی می‌توان فهمید که چقدر بابت آن جریمه شده‌اند. «مریم مولایی» از شهروندان تهران است که قانون منع تردد شبانه در تهران تاکنون ۴ میلیون تومان جریمه روی دستش گذاشته؛ جریمه‌ای که چراغ‌خاموش و بی‌صدا به نامش زده شده است. او می‌گوید: «تنها پیامی که برای منع تردد شبانه دریافت کردم، پیامک اخطار بود. اما وقتی خلافی خودرو را گرفتم متوجه شدم ۴ میلیون تومان برای تردد در معابر شهر جریمه شده‌ام و از آن بی‌خبر بودم. بعدا متوجه شدم بسیاری از اطرافیان دیگرم هم در همین دام افتاده و با تصور این که دیگر جریمه نمی‌شوند در سطح شهر تردد داشتند.»
هرچقدر مردم در ماه‌های ابتدایی در رعایت قانون منع تردد شبانه سنگ تمام گذاشتند، رفته رفته تمکین آنها به قانون کمرنگ شد و با روش‌های مختلف وارد معابر عمومی شدند. بسیاری با پوشاندن پلاک یا مخدوش کردن آن، بعضی با تردد در معابری که دوربین طرح ترافیک ندارد، برخی با عضو شدن در خودروهای اینترنتی و انواع و اقسام روش‌های دیگر.
مهسا یکی از کسانی است که همان روزهای اول فهمید که اگر در محدوده خارج از طرح ترافیک رانندگی کند، جریمه نخواهد شد. پس بدون هیچ اضطرابی در شهر تردد می‌کند: «استفاده از خودرو شخصی برای تردد در شهر، بسیار امن‌تر از وسایل نقلیه عمومی و یا تاکسی و... است. حالا که بیشتر ممنوعیت‌ها برداشته شده است همچنان تردد شبانه در معابر درون شهری ممنوع است؟ تا حالا کدام مسئول ستاد ملی مقابله با کرونا استدلال‌هایش در این‌باره را گفته که من درباره آن فکر کنم و قانع شوم که نباید شب از خانه بیرون بیایم؟ در ضمن مسئولان نمی‌دانند که با این هزینه‌های بالای تاکسی و خودروهای اینترنتی نمی‌شود که هم روز و هم شب با آنها تردد کرد؟» فرزاد هم از شهروندانی است که با مخدوش کردن پلاکش شب‌ها در شهر تردد می‌کند و این را بدون خجالت می‌گوید: «بعد از مدتی متوجه شدم که بسیاری از کارمندان دولت مثل طرح ترافیک که دارند، مجوز تردد شبانه هم دارند و این موضوع خیلی من را ناراحت کرد. این شد که تصمیم گرفتم با این روش در شهر تردد کنم وگرنه هیچ‌کس دوست ندارد قوانین را زیر پا بگذارد. مسئولان ستاد ملی مقابله با کرونا واقعا توضیح دهند هدفشان از ادامه این طرح چیست؟ وقتی وضعیت شهرها عادی شده و شهروندان درجه یک در مناطق بالای شهر از همان ابتدا بدون نگرانی با ماشین شخصی در شهر تردد می‌کردند؟»
اگر در ۱۱ ماه گذشته سر و کارتان در ساعات پایانی شب به خیابان‌ها و معابر شهر افتاده باشد، حتما با راه‌حل‌های دور زدن طرح ممنوعیت تردد شبانه آشنا شده‌اید یا حداقل این موضوع ذهنتان را درگیر کرده است که اگر ممنوعیت همچنان برقرار است، چرا همچنان خودروهای شخصی زیادی در معابر مرکز شهر به چشم می‌خورند؟ رسول شهروندی عادی است که پاسخ روشنی به این سؤال می‌دهد: «بعد از این که تردد شبانه ممنوع شد، اداره‌ای که در آن کار می‌کنم لیستی از مشخصات خودرو کارمندان تهیه کرد تا برای دریافت مجوز تردد شبانه اقدام کند. حتما دیگر اداره‌ها و شرکت‌های بزرگ هم چنین لیستی را تهیه کرده‌اند. همین موضوع باعث شد تا برخی افراد بدون دلیل خاصی، از امکان تردد شبانه برخوردار باشند و عده‌ای که چنین فرصتی نداشتند از آن محروم بمانند و جریمه شوند.»
منع تردد شبانه، به روش‌های دیگری هم دور زده شد. رسول می‌گوید: «آژانس‌ها و تاکسی‌های اینترنتی مجوز تردد شبانه را دارند. بعد از تصویب این طرح، تعداد زیادی از افراد برای دور زدن آن، به‌عنوان راننده در اپلیکیشن‌های تاکسی اینترنتی ثبت‌نام کردند و مجوز گرفتند. درحالی‌که منطقی نیست فردی با خودرو گرانقیمت بخواهد مسافر جابه‌جا کند.»
منع تردد شبانه برای شهروندانی که در محدوده طرح ترافیک قرار دارند هم قوز بالای قوز است. «ریحانه عابدی‌نیا» از کسانی است که در همین محدوده زندگی می‌کند. او می‌گوید: «تا پیش از این حداقل می‌دانستیم که عصرها امکان استفاده از خودروی شخصی را داریم و برخی از کارها را در این ساعات انجام می‌دادیم. اما با ممنوعیت تردد شبانه، خودروی شخصی برای ما هیچ کاربردی ندارد و ما رسما امکان استفاده از آن را نداریم.» از شب‌هایی می‌گوید که این منع تردد او و خانواده‌اش را به دردسر انداخته بود: «۲ ماه پیش من و خانواده‌ام به کرونا مبتلا شدیم. با هزار زحمت از متخصص عفونی برای پدرم نوبت ویزیت گرفته بودیم؛ پزشک ساعت ۱۱ شب به ما وقت داد. با خودروی شخصی نمی‌توانستیم او را به مطب ببریم. مجبور شدیم از تاکسی‌های اینترنتی استفاده کنیم. وقتی به راننده‌ها می‌گفتیم که بیمار کرونایی داریم سفر را لغو می‌کردند. چندین بار مجبور به درخواست خودرو شدیم و با هر بار درخواست، مبلغ کرایه بیشتر از قبل می‌شد. این سؤال همواره در ذهن من می‌چرخد که آیا در چنین شرایطی استفاده از خودروی شخصی بهتر از خودروی عمومی نیست؟» حالا مردم به‌خصوص در شهرهای بزرگ منتظرند تا ببینند تکلیف این طرح که در ابتدا موقتی بود، چه خواهد شد؟ سکوت مسئولان ستاد ملی مقابله با کرونا باعث ایجاد شایعه‌های متعدد حول محور این موضوع شده است. طرحی که چند روز دیگر یک‌ساله خواهد شد.
کد خبر 634064منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: ستاد ملی مقابله با کرونا طرح منع تردد شبانه تردد شبانه خودروی شخصی شهر تردد طرح ترافیک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۹۴۰۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای کف و سقف مجاز حجاب
پس از پیروزی انقلاب و روی کار آمدن جمهوری اسلامی،سبک زندگی مردم و به ویژه پوشش افراد، چه زن و چه مرد به یک مناقشه پایان ناپذیر بدل شد و این مسئله امر تازه ای نیست که مثلا ربطی به مرگ مهسا امینی و وقایع پس از آن داشته باشد. همه به یاد می آورند سال های اول انقلاب را که بر روی دست جوانان با پیراهن آستین کوتاه رنگ پاشیده می شد و یا حتی پوشیدن لباس های رنگی ممنوع بود. همین چند سال پیش بود که سردار رادان فرمانده نیروی انتظامی، پوشیدن چکمه را مظهر تبرج و آن را غیر قانونی اعلام کرده بود. اما چرا این مناقشه در جامعه ایران قابل حل نیست؟ بسیاری از تحلیلگران سیاسی و اجتماعی دلیل تداوم چالش میان حکومت و مردم بر سر حجاب را عدم پذیرش این قانون از سوی مردم می دانند. اما به نظر می رسد مسئله فراتر از این امر است. در جوامع اقتدارگرا، اغلب قوانینی وضع می شود که مقبول عامه نیست ولی همان قوانین،بی‌کم و کاست با قدرت از سوی حکومت اعمال می شود. در ایران، با استناد به دین مبین اسلام که دین اکثریت قاطع مردم است، قوانین شریعت اجرا می شود. اما افراد برداشت های فردی خود را از برخی امر دینی دارند. از سوی دیگر بخش بزرگی از قوانین شرع، بیشتر امری فردی است که تعهد فرد به خدای او و مجازاتش هم الهی است. بر همین مبنا، افراد، اعمال مجازات از سوی حکومت، برای امری که بین آنها و پروردگارشان است را نمی پذیرند. با این حال مشکل در این هم نیست چرا که آن چیزی که به نام حجاب در ایران مورد مناقشه بین افراد جامعه با حکومت شده، چندان ربطی به پوشش شرعی ندارد. بر اساس شرع اسلام جز وجه و کفین هیچ بخشی، حتی به اندازه یک تار مو از بدن زن، نباید در معرض دید نامحرم باشد. چنین حجابی در ایران در بین اکثریت زنان جامعه رواج ندارد و آن حدی هم که حکومت بدان رضا داده بسیار نازلتر از حد شرعی است. اما همین میزان از حجاب مورد تایید حکومت هم مقبول بخش بزرگی از جامعه نیست و خود نظام سیاسی هم به این واقعیت اگاه است کماینکه وقتی فرمانده نیروی انتظامی دلیل عدم ورود روسای سابق جمهوری، به مسئله برخورد با بی حجابی را، ترس آنها از ریزش آرایشان می داند، یعنی او به زبان دیگر می گوید که کاندیدای ریاست جمهوری که مدافع برخورد با بی حجابان باشد در انتخابات رقابتی رای نمی آورد، چرا که اکثریت مردم موافق برخورد ماموران با بی حجابی نیستند. از سوی دیگر حکومت مایل است که اجبار به حجاب را در محدوده امر دینی نگه دارد تا آن را نه خواست حکومت و امری حکومتی بلکه خواست خدا و دین قلمداد کند و چون این حجاب با حجاب شرعی تفاوت فاحشی دارد، قادر به تعیین حدود و ثغور برای آن نیست و قوانین مربوط به آن هم دقیقا به همین علت از منطق کافی برای اجرا برخوردار نیستند؛ برای مثال همانگونه که در بالاتر هم گفته شد یک روز پوشیدن چکمه جرم بود و امروز نیست یا پوشش مهسا امینی که در آن روز توسط پلیس دستگیر شد امروز دیگر نه تنها جرم نیست که حتی آرزوی حکومت است یا مثلا اگر زنی امروز با پوشیدن کلاه تمام موهای خود را به پوشاند مرتکب جرم شده اما اگر یک شال ده سانتی متری بر سر کند که ده سانت از موهایش از جلو و نیم متر موهایش از عقب پیدا باشد از منظر قانونی ایرادی ندارد. در واقع نظام سیاسی قادر نیست که معیار شفافی را به عنوان پوشش حکومتی مشخص کرده و همان را اعمال کند. در این شرایط نه مردم می دانند تکلیفشان با حکومت چیست نه مامور حکومت می داند که دقیقا از مردم چه می خواهد. در واقع چیزی در میان است که سقف و کف آن نامشخص است. حال چگونه ممکن است قانونی لازم‌الاجرا شود اما حدود آن مشخص نباشد؟ تا کنون تنها ماده قانونی برای حجاب تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی بوده که در آن بر رعایت حجاب شرعی که همان وجه و کفین است تاکید شده و اگر قرار باشد نیروی انتظامی قانون مربوط به حجاب را اجرا کند باید بر همان مبنا، همه زنانی که حتی یک تار مویشان پیداست را دستگیر کنند. در قانون جدید هم که هنوز تصویب نشده بر پوشیدگی همه موی سر بانوان تاکید شده است. یعنی در هر صورت باید حکومت اول مشخص کند چه میزان از برهنگی سر مجاز است. قطعا حکومت نمی تواند شفاف اعلام کند که مثلا بیرون بودن بخشی از موی سر ایراد ندارد چرا که این دیگر حجاب شرعی نیست. در آن صورت باید اعلام کند که این یک پوشش اجباری حکومتی است اما حاکمیت، مایل نیست در مظان چنین اتهامی قرار گیرد و به اقتدارگرایی در حجاب متهم شود ولی تا زمانی که تکلیف حد و مرز تشخیص حجاب از بی‌حجابی روشن نشود، خروجی این قانون ،جز نمایش نزاع مردم و حکومت، چیز درخور دیگری ندارد و این چالش، به دلیل اجرای سلیقه ای از سوی مجریان و مردم اجتناب‌ناپذیر است. 2121 برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901041
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است