مخالف با پخش زنده برنامه‌های عروسکی هستم
تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۰۴۰۹۵
شبکه کوچک عنوان برنامه‌ای انیمیشنی، عروسکی و رئال است که پخش آن از ششم شهریور در شبکه نسیم آغاز شده است. شخصیت‌های انیمیشنی، عروسکی و زنده با یکدیگر یک شبکه را تشکیل داده‌اند که در آن قصه‌های مختلفی با آیتم‌های (بخش) مختلف اتفاق می‌افتد.
آزاده پورمختار از عروسک گردان ها و گوینده های عروسکی است که با صدایش عروسک های دختر و پسر و موجودات خیالی زیادی در مجموعه هایی مثل الو! الو! من جوجوام، قصه های تا به تا، مدرسه موش ها، هادی و هدی، شهر موش ها، گلنار و خونه مادربزرگه جان گرفته اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سه نفر باید در خدمت یک عروسک باشند
وی که عروسک‌گردان پیشکسوت و مشاور کارگردان مجموعه شبکه کوچک نیز هست در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره دلیل کاهش تعداد برنامه‌های عروسکی تلویزیون اظهار داشت: ساخت کارهای عروسکی فرهنگی می‌خواهد که بعضی برنامه‌سازان این فرهنگ را ندارند. آنها متوجه نیستند سه نفر باید در خدمت یک عروسک باشند تا عروسک تبدیل به یک موجود بشود؛ عروسک‌گردان، صداپیشه و عروسک‌ساز.
وی با بیان این که اصولا کار کودک در تلویزیون کم شده تاکید کرد: همیشه گفته‌ام برنامه عروسکی نباید پخش زنده داشته باشد. چون یک عروسک کج و کوله می‌آورند و می‌نشانند تا حرف بزند و زنده پخش شود. اصلا هم به دکور فکر نمی‌کنند. چون می‌خواهند فقط کاری انجام بشود. برای کار عروسکی باید هزینه کرد و زحمت کشید و دکور ساخت. عروسک‌ها هم باید قابلیت‌های مختلفی داشته باشند.
پورمختار با اشاره به کارهای خاطره‌انگیز تلویزیون گفت: نمی‌شود کارهای عروسکی الان را با گذشته مقایسه کرد. کلاه قرمزی یک تاک شو (برنامه گفتگومحور) بود که در آن عروسک‌ها حرف می‌زدند و خوشمزگی می‌کردند و مخاطبش اصلا کودک نبود. مخاطبانش بزرگسالانی بودند که از کودکی این عروسک‌ها را می‌شناختند. الان متاسفانه مخاطب تلویزیون کم شده و حتی سریال های بزرگسال هم کمتر دیده می‌شود. مردم بیشتر شبکه نمایش خانگی را تماشا می‌کنند. این مساله خیلی ناراحت کننده است و مدیریت سازمان باید به آن رسیدگی کند. باید برنامه‌هایی تولید بکنند که مخاطب جذب شود. برنامه‌ها متاسفانه سطح کیفی پایینی دارند. شبکه خانگی و غیره برای مخاطب جایگزین تلویزیون شده است.
وی افزود: دوره‌ی ما دو تا کانال بود و بچه‌ها باید می‌نشستند و برنامه‌ها را می‌دیدند. ما تلاش می‌کردیم سطح کیفی برنامه‌ها بالا باشد. بعدها نسل جدید به ما می‌گفتند خیلی برنامه‌ها برای ما مفید بوده و ما خیلی چیزها یاد گرفتیم.
مخاطب «شبکه کوچک» نوجوانان هستند
این عروسک‌گردان درباره همکاری اش با برنامه شبکه کوچک توضیح داد: یکی از نکات جذاب برای من این بود که مخاطب این برنامه بیشتر نوجوانان هستند. کار تلویزیونی برای جوانان و نوجوانان خیلی کم است. شبکه کوچک تقریبا تنها کاری است که برای نوجوانان ساخته شده امیدوارم نوجوانان این برنامه را دیده باشند. الان بیشتر برنامه‌ها برای کودکان است.
وی با یادآوری اینکه این برنامه زمانی از شبکه دو پخش می شد گفت: شبکه کوچک ایرادهایی داشت که مربوط به پخش بود. مثلا کیفیت صدا خوب نبود و رنگ و آبی که زمان ضبط داشت را نداشت. خوشبختانه در شبکه نسیم این اشکال ها برطرف شد و کار را با با کیفیت بهتری می‌بینیم. بعضی صحنه‌ها مقداری شلوغ‌تر بود. چون قسمت‌هایی از کار بداهه است. در سری جدید این مشکلات برطرف شده است.
پورمختار درباره ویژگی‌های شبکه کوچک اظهار داشت: در این برنامه صداها به هم شبیه نیست و شخصیت‌های عروسکی با صداهای مختلف حرف می‌زنند و لحن‌شان با هم متفاوت است. هر کسی ویژگی خودش را دارد. عروسک‌گردان‌ها هم حرفه‌ای هستند. آقای سلطان احمدی به عنوان کارگردان، گروه را خیلی خوب انتخاب کردند. الان آیتم‌های تکی برنامه توجه تماشاگر را جلب می‌کنند. در مجموع کاری است که می‌تواند ادامه پیدا کند و خیلی موفق‌تر بشود. هنوز زمان کوتاهی از پخش برنامه می‌گذرد و باید منتظر بمانیم شخصیت‌ها شناخته بشوند.
این عروسک‌گردان افزود: در برنامه شبکه کوچک اشخاصی می خواهند یک شبکه را راه اندازی کنند. من به کارگردان گفتم شما نخواهید بخندانید. واقعیت‌ها خیلی اوقات خودش خنده‌دار است. مثلا ما می‌بینیم یک کلاغ تهیه کننده می‌شود. دنیای عروسک با دنیای واقعیت فرق دارد. مثلا اگر یک عروسک با نی نوشابه بخورد برای تماشاگر جذاب است. ولی اگر هنرپیشه این کار را بکند اصلا جذابیتی ندارد. سال‌ها پیش من یک کار عروسکی ساخته کشورهای اروپای شرقی می‌دیدم که پدرو مادر یک عروسک می‌خواستند طلاق بگیرند. آنها این عروسک بچه را نصف کردند و هرکدام نصف آن را برداشتند. این اتفاق واقعا زیبا و شگفت‌انگیز است.
برچسب‌ها شبکه نسیم صدا و سیما اختصاصی ایرنا عروسک جناب خان تلویزیونمنبع: ایرنا
کلیدواژه: شبکه نسیم صدا و سیما اختصاصی ایرنا شبکه نسیم صدا و سیما اختصاصی ایرنا عروسک جناب خان تلویزیون عروسک گردان شبکه کوچک برنامه ها یک عروسک عروسک ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۰۴۰۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دراین موزه حسابی بچگی کنید | نوستالژی هایی که هیچ کجا پیدا نمی شوند
همشهری آنلاین- سحر جعفریان: خانم بیات به میان‌ِ متراکم بازیچه‌ها دست می‌برد و علی‌وَرجه چوبی را که قدمتی دراز دارد، بیرون می‌کشد. بعد رو به سوی پسرکان دبستانی که بازیگوشی، قرار از کفشان برده، رسا می‌گوید: «کی آقای علی‌ورجه رو می‌شناسه!؟» و بچه‌ها که از تعجب چشمانشان به غایت، گرد شده، خیره به علی‌ورجه می‌مانند و حسابی وراندازش می‌کنند. تعدادی‌شان سعی دارند جلو بروند و دستی به آن بازیچه نادیده بکشند و تعدادی دیگر نیز در قیاس سریع آن با گوشی‌های هوشمند و انواع بازی‌های سوپر گرافیکش مانند دیابلوایمورتال، دیسلیت، ایپکس لجندز یا دستگاه و کنسول‌های پلی‌استیشن، ایکس‌باکس، سوییچ‌لایت و لاجیتک جی‌کلاود و یا حتی فیگور یا عروسک‌های برساخته از معروف‌ترین شخصیت‌های انیمیشنی از دخترکفشدوزکی، السا و آنا گرفته تا بَتمن، جوکر و هری‌پاتر هستند. حیرتشان ادامه دارد و طولانی شده. اما خانم بیات هم دست بردار نیست و این بار با برداشتن عروسک تَکم که آن نیز چوبین است و آراسته به پارچه‌هایی خوش‌رنگ بر بار حیرانی آنها که زبان به کام فرود بردن‌شان جزو محالات بوده، می‌افزاید و آهنگین، چنین می‌خواند: «تکم، تکم ناز ائیلر/ چوبانا آواز ائیلر/ ییغار قویون قوزونی/ بایراما پیشواز ائیلر». این آغاز یک تور تفریحی متفاوت در موزه‌ای خاطره‌انگیز و سرگرم‌کننده است نه فقط برای پسربچه‌های بازیگوش دبستانی که برای همه افرادِ دوستدار بازی و اسباب‌بازی؛ از خردسال ۳ ساله تا کهن‌سال ۱۰۰ ساله. به موزه اسباب‌بازی و عروسک خوش آمدید.
وقتی علی‌ورجه بود اما بَتمن نبود!پسربچه‌ها که پاسخی برای سوالات خانم بیات ندارند دوباره بنای هیاهو و همهمه می‌گذارند. باربد کلاس دوم دبستان است و در میان پسربچه‌ها. ترکیب موهای فر و پر که نیمی از پیشانی‌اش را پوشانده با آن عینک گرد و سیاه، دوست‌داشتنی‌ترش کرده. آنقدر که وقتی یکی از بازیچه‌های تعادلی هنگام بازی از دستش افتاد و شکست، نه خانم بیات که مدیر موزه و نه خانم منطقی که طراح بازی‌های گروهی و راهنمای موزه هستند، هیچ‌یک راضی به سرزنش یا برخوردی جدی با او نشدند. اتفاقی که به گفته آرزو بیات که بیش از ۲۰ سال است علاقه و کارش را در این موزه به هم گره زده و بالغ بر هزار و ۵۰۰ بازیچه بومی و غیربومی، کلاسیک و مدرن را گِردآورده، بسیار رخ داده و هر بار نیز خودش یا یکی دیگر از مجموعه‌داران موزه یعنی پیام احتسامی کار تعمیر آن اسباب‌بازی‌ها را در کارگاه ساخت و تعمیر بازیچه‌های موزه بر عهده گرفته‌اند. بازیچه علی‌ورجه بعد از کلی دست به دست چرخیدن و پیچ و تاب خوردن روی آن طناب متصل، حالا به دستِ برسام کوچولو رسیده. کمی با آن بازی می‌کند و بعد مشتاقانه می‌رود سراغ خانم بیات: «خاله؛ من کارتون علی‌ورجه رو ندیدم؟» خانم بیات هم گویی منتظر این پرسش بوده، فرصت را مغتنم می‌یابد و خطاب به همه پسربچه‌ها می‌گوید: «زمان‌های خیلی قدیم، پدرها و مادرها در همه جای دنیا برای بچه‌هاشون بازیچه درست می‌کردند از سفال، استخوان‌های حیوانات، چوب و برگ، فلز، پارچه و غیره. یکی از اون بازیچه‌ها، آدمک‌ورجه بود که توی کشور ما به علی‌ورجه مشهور شد. علی‌ورجه یه خواهر هم داره به اسم پَری‌ورجه یا لیلاورجه.»
بیشتر بخوانید:این مرد «مستر خروس» است
ملاقات با چَمچِه خاتون و باربیصدای بازیچه‌های طبلک و قارقارک زیرِ صدای هیاهوی پسربچه‌ها به خوبی شنیده می‌شود؛ آن هم در حالی که انواع اسلینکی‌ها در دستان آنها کِش می‌آیند. کمی بعد که پسربچه‌ها از تماشا و بازی با نمونه‌هایی از فرفره، چرخی، عروسک‌های بومی شهرهای مختلف کشور (نه‌نه گندمی، آروس، بوکه بارانه، لیلی، دهتولوک، چَمچِه خاتون، گلین، دوتوک، بی‌بی کُگ)، ماتروشکا، عروسک پارویی، یویو، تیله، عروسک و بازیچه‌های پلاستیکی و های‌پلاستیک، چینی، پولیشی، سیلسکونی، پارچه‌ای و موزیکال، فارغ شدند با عبور از راهرویی باریک به خود نوید بازی‌های فراوان دیگر در بخش دوم موزه (معاصر) را می‌دهند. در این بخش، چند خانم جوان سرگرم بازدید و آشنایی با سیر تکامل بازیچه‌ها هستند. انواع لگو و اسباب‌بازی‌های معاصر که البته قدیمی‌ترین‌شان دوربینی سه‌بعدی یا همان ویومستر انگلیسی و قطار کوکی آلمانی (۱۹۲۰) است در ویترین‌ها دیده می‌شود. یزدان، کلاس اول است و با دیدن ربات‌های مکانیکی دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی و ماشین‌های برند چنان به وجد آمده که بی‌دریغ اشک می‌ریزد و می‌گوید: «من از اینا می‌خوام خاله! یکیش رو به من می‌دی!» آن طرف‌تر، طاها رویای ساختن اسباب‌بازی‌های خفن را در سر می‌پروراند! خفن همان اصطلاحی‌ست که او در گوشِ علیسان (دوستش) زمزمه می‌کند تا به درستی حق توصیفی کامل از اسباب‌بازی‌های دست‌ساز خود را ادا کرده باشد. بعد از تصمیم‌گیری برای شغلی که در بزرگسالی انتخاب خواهد کرد، مقابل ویترین کتاب‌های داستان قدیمی، بازی‌های فکری و مجموعه تقریبا کاملی از سِری عروسک‌های باربی می‌ایستد.
به یاد خاطره‌هایی که هیچ از تراژدی کم ندارندزمان آن فرا رسیده که خانم بیات برگه‌هایی سفید میان بازدیدکنندگان تقسیم کند تا تصویر جذاب‌ترین بازیچه و اسباب‌بازی که در موزه دیدن را نقاشی کنند. همین می‌شود که اندکی از هیاهوی پسربچه‌ها کاسته می‌شود و باقی بازدیدکنندگان موزه نیز که اغلب بزرگسال هستند، راحت‌تر به کاویدن ویترین اسباب‌بازی‌هایی که با بسیاری‌شان خاطره دارند، می‌پردازند. مریم یکی از همین بازدیدکنندگان است که آهسته به گوشِ نگار می‌خواند: «وای این عروسک رو ببین! وقتی بچه بودم چقدر آرزو می‌کردم یکی از اینان بخرم!» هنوز نگار مجال واکنش به این خاطره که به نظرش کم از یک تراژدیِ تمام عیار دخترانه ندارد، پیدا نکرده که دوباره صدای هیاهو پسرکان به هوا برمی‌خیزد. «خاله... خاله... من کشیدم... ببین...» جالب اینکه علی‌ورجه، اسب چرخی و سنگِ خانه‌سازی بیشترین فراوانی تکرار را در نقاشی آنها داشت و پراستقبال‌ترین بخش موزه نیز کارگاه آموزشی-تفریحی اسباب‌بازی سازی بود. خانم منطقی تاکید می‌کند: «نسل امروز چون از شناخت و لذت بازیچه‌های بومی و بازی‌های تعاملی قدیمی محروم مانده‌اند، گرفتار به دام بازی‌های رایانه‌ای و اسباب‌بازی‌های مدرن درآمده‌اند.» خانم بیات بعد از بدرقه صمیمانه پسربچه‌ها با روی خوش و اهدای فرفره‌هایی که در کارگاه اسباب‌بازی سازی موزه ساخته شده‌اند و پیش از آمدن گروه دیگری از بازدیدکنندگان، عکس‌های کودکیِ افرادی که به موزه اسباب‌بازی‌های قدیمی اهدا کرده‌اند به دیوارِ دوستداران بازی موزه نصب می‌کند.
بیشتر بخوانید:بهزیستی این گلایه زنان مددجو را بشنود
کد خبر 848165 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها بازی خبر مهم موزه جشنواره نمایش عروسکی هنر
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور