به نقل از «ایسنا»

سرنوشت نامعلوم کودک افغان در بحبوحه خروج آمریکا از افغانستان

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۰۴۶۷۹

"این یک تصمیم آنی و لحظه‌ای بود." میرزا علی احمدی و همسرش ثریا و همچنین پنج فرزندانشان در تاریخ ۱۹ اوت در سیل عظیمی از جمعیت و وضعیت آشفته‌ای که بیرون دروازه‌های فرودگاه کابل در افغانستان حاکم بود، به یک سرباز آمریکایی برخورد کردند که از بالای حصاری از آن‌ها پرسید که آیا به کمک نیاز دارند یا خیر.

به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه الجزیره، آن‌ها از ترس اینکه مبادا "سهیل"، بچه دو ماهه‌شان در آن غوغا و بلبشو درگیر و تلف شود، او را به همان سرباز سپردند و می‌پنداشتند که به زودی به در ورودی که تنها حدود پنج متر فاصله داشت، می‌رسند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما در آن وانفسا، میرزا علی گفت که طالبان (که به سرعت کشور را با عقب نشینی نیروهای آمریکایی تسخیر کرده بود) شروع کرد به عقب راندن صدها مهاجر که امیدوار به گریز بودند. بیش از نیم ساعت طول کشید تا سایر اعضای خانواده به آن طرف حصار فرودگاه برسند.

هنگامی که به آن طرف حصار فرودگاه رسیدند، هیچ خبری از سهیل نبود.

با سقوط دولت تحت حمایت غرب در کابل و تسلط طالبان بر شهر، آمریکا و متحدان بیش از ۱۲۰ هزار تن را از فرودگاه بین‌المللی حامد کرزای در طول چند هفته در ماه اوت تخلیه کردند. نیروهای آمریکایی تا ۳۰ اوت از افغانستان خارج شدند و به ۲۰ سال اشغال نظامی آمریکا پایان دادند.

میرزاعلی که به گفته خودش ۱۰ سال در سفارت آمریکا به عنوان نگهبان کار می‌کرد، نومیدانه از هر مقامی که با آن‌ها برخورد می‌کرد، درخصوص محل نگهداری نوزادش پرس‌وجو کرد. وی گفت که یک فرمانده نظامی به او اظهار کرد که فرودگاه برای یک نوزاد بسیار خطرناک است و ممکن است نوزادش را به یک منطقه ویژه برای کودکان برده باشند؛ اما وقتی به آنجا رسید، هیچ‌خبری از سهیل، نوزاد دو ماهه‌اش نبود.

میرزا علی در مصاحبه‌ای به واسطه یک مترجم گفت: او (فرمانده نظامی) با من در اطراف فرودگاه قدم زد تا همه جا را جست‌وجو کند.

میرزا علی افزود که هرگز نام فرمانده را دریافت نکرده است؛ زیرا او انگلیسی صحبت نمی‌کند و به همکاران افغان در سفارت برای کمک به برقراری ارتباط متکی بود. سه روز گذشت.

میزرا علی گفت: شاید با بیش از ۲۰ فرد در این خصوص صحبت کردم. به هر مقامی، شخص نظامی یا غیرنظامی که برخورد کردم، پیرامون نوزادم از آن‌ها پرس‌وجو کردم.

میرزا علی افزود که وی با یکی از مقامات غیرنظامی صحبتی داشته و او گفته‌ که "ما اینجا مکانی برای نگهداری بچه‌ها نداریم."

میرزا علی ۳۵ ساله، همسرش ثریای ۳۲ ساله و سایر فرزندانشان که ۱۷، ۹، شش و سه ساله هستند، در جریان خروج ابتدا به قطر، سپس به آلمان و در نهایت در آمریکا فرود آمدند.

این خانواده اکنون در فورت بلیس در تگزاس به همراه سایر پناهندگان افغان در انتظار اسکان مجدد در آمریکا هستند. آن‌ها در آمریکا هیچ قوم و خویشی ندارند.

میرزا علی گفت که خانواده‌های دیگری را دیده است که در همان لحظه نوزادان خود را از روی حصار فرودگاه کابل به سربازان تحویل می‌دادند.

یک ویدئو از یک نوزاد که توسط بازویش از روی سیم تیغ حصار رد می‌شود، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. او بعدا به پدر و مادرش پیوست.

میرزا علی گفت که از زمانی که نوزادش گم شده، روزهای تاریک و لحظات تلخی را سپری می‌کند. وی در هر دیدار با هر مقامی از جمله امدادگران و مقامات آمریکایی، از سهیل، نوزاد خویش به آن‌ها می‌گوید.

وی گفت: هر شخصی وعده‌هایی داده است که تلاششان را می‌کنند تا سهیل را پیدا کنند؛ اما همه‌ این‌ حرف‌ها صرفا وعده هستند.

یک گروه حمایت از پناهجویان افغان عکسی با عنوان "کودک گمشده" به همراه تصویر سهیل ایجاد کرده است و در  شبکه‌های اجتماعی دائما به اشتراک می‌گذارند به این امید که کسی او را بشناسد.

یکی از مقامات دولت آمریکا که با این وضعیت آشنا است، گفت که این پرونده برای همه آژانس‌های درگیر از جمله پایگاه‌های آمریکا و مکان‌های خروج از کشور، علامت‌گذاری شده است تا به آن رسیدگی کنند.

این مقام اظهار کرد که این نوزاد آخرین بار در جریان هرج‌ومرج در فرودگاه کابل در حال تحویل به یک سرباز آمریکایی دیده شد اما متاسفانه هیچ شخصی نمی‌تواند این نوزاد را پیدا کند.

سخنگوی وزارت دفاع و سخنگوی وزارت امنیت داخلی آمریکا که بر تلاش‌های اسکان مجدد نظارت می‌کنند، از آنجایی که این جدایی در خارج از کشور اتفاق افتاد، سوالات مربوط به این موضوع را به وزارت امور خارجه ارجاع دادند.

سخنگوی وزارت امور خارجه گفت که دولت با شرکای بین‌المللی و جامعه بین‌الملل کار می‌کند تا هر مسیری را برای یافتن این نوزاد کشف کند.

ثریا، همسر میرزا علی نیز در مصاحبه‌ای به واسطه یک مترجم گفت: بیشتر وقت‌ها کاری جز گریه کردن ندارم و اوضاع و احوال سایر فرزندانم پریشان است. تنها کاری که من انجام می‌دهم این است که به فرزندم فکر کنم. هر شخصی از جمله مادرم، پدرم، خواهرم، همه وهمه به من دلداری می‌دهند و می‌گویند نگران نباش، خدا مهربان است و پسرت پیدا می‌شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: افغانستان آمريكا خروج نیروهای خارجی از افغانستان میرزا علی علی گفت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۰۴۶۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راستی آزمایی کمک ۱۷ میلیارد دلاری آمریکا به افغانستان

اداره بازرسی آمریکا در امور بازسازی افغانستان که از زمان خروج نظامی این کشور به طور عملی در بیکاری به سر می‌برد، هزینه‌های این کشور را کمک به افغانستان عنوان کرد. - اخبار بین الملل -

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، اداره بازرسی ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان (سی‌گار) در گزارشی تازه‌ای مدعی شد واشنگتن پس از خروج نظامی از افغانستان تاکنون بیش از 17 میلیارد دلار به این کشور کمک کرده است.

با نگاهی به صورت هزینه‌های ارائه شده توسط اداره سیگار، به راحتی این ادعا مشخص می‌شود.

2.8 میلیارد دلار برای هزینه کمک بشردوستانه گفته شده است.

بر اساس گزارش سی‌گار، 5.35 میلیارد دلار برای برنامه پذیرایی از افغان‌های همکار آمریکا و پناهجویان به این کشور مصرف شده است.

این اداره همچنین 3.5 میلیارد دلار از انتقال دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان به صندوق امانی در سوئیس را نیز در جمع کمک‌های آمریکا محسوب کرده است.

این درحالی است که رسانه‌ها نیز حتی دارایی‌های افغانستان و سایر ارقام را پای حکومت کنونی کابل می‌نویسند.

اداره آمریکایی سی‌گار در این گزارش آورده است که آمریکا بزرگترین کمک‌کننده به افغانستان در شرایط کنونی این کشور است.

کمک آمریکا به فروپاشی اقتصاد افغانستانتاثیر بلوکه ماندن دارایی‌های افغانستان بر نظام بهداشت و درمان این کشورکابل: سازمان ملل به آزادی دارایی‌های افغانستان کمک کند

گروه بین‌المللی بحران پیش از این در گزارشی اعلام کرده بود: تحریم‌های آمریکا پس از به قدرت رسیدن طالبان، مانع مهمی برای سرمایه‌گذاری در افغانستان است.

بر اساس این گزارش، این تحریم‌ها فعالیت بسیاری از نهادها را نیز در افغانستان به توقف کشانده است. 

گروه بین‌المللی بحران تأکید کرده بود: تحریم‌ها به ابزار برجسته‌ای برای آمریکا در جهان تبدیل شده است.

انتهای پیام/