به نقل از «مشرق»

ارتباط انزوای اجتماعی با افزایش نرخ مرگ زودهنگام

تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۴۳۱۷۲

در یک مطالعه جدید به بررسی رابطه بین انزوا اجتماعی و التهاب پرداخته شده است.

به گزارش مشرق به نقل از مدیکال نیوز تودی، تحقیقات نشان داده است که انزوای اجتماعی با افزایش خطر بیماری و مرگ زودرس ارتباط دارد.

نتایج مطالعه اخیر ارتباط بین انزوای اجتماعی و دو نشانگر التهابی را مشخص می‌کند، که نشان می‌دهد التهاب ممکن است یک عامل دخیل در افزایش خطر ریسک مرگ باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید

آلودگی هوا چه تاثیری بر مرگ‌ومیر و ابتلاء به کرونا دارد؟

بسیاری از مردم انزوای اجتماعی را به عنوان عدم تماس اجتماعی تعریف می‌کنند. این مسئله می‌تواند منجر به تنهایی در افراد مسن و افزایش خطر بیماری‌های جدی شود.

نتایج یک بررسی در سال ۲۰۱۶ نشان داد که انزوای اجتماعی، تنهایی یا هر دو با افزایش ۲۹ درصدی خطر بیماری قلبی و ۳۲ درصدی خطر سکته مغزی مرتبط است.

به گفته محققان دانشگاه جان هاپکینز آمریکا، انزوای اجتماعی یک فاکتور پرخطر ابتلاء به بیماری و مرگ و میر به اندازه عوامل خطر شناخته شده نظیر کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز، فشار خون بالا، و سبک زندگی بی تحرک است.

التهاب یکی از مکانیسم‌های دفاعی بدن است. زمانی که به درستی کار می‌کند، به مقابله با سموم، آسیب‌ها و عفونت کمک می‌کند. به عنوان مثال، التهاب حاد، به دنبال بریدگی روی زانو، چند ساعت یا چند روز طول می‌کشد.

با این حال، التهاب مزمن می‌تواند ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد. گلبول‌های سفید خون می‌توانند به بدن حمله کرده و به بافت‌های سالم آسیب برسانند.

تحقیقات نشان می‌دهد که محرک‌های التهاب مزمن در افراد مسن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت‌های ویروسی مزمن

• چاقی

• تغییرات مربوط به سن در میکروارگانیسم های روده

همچنین ممکن است انزوای اجتماعی به خودی خود استرس عاطفی ایجاد کند که باعث واکنش التهابی می‌شود.

اینترلوکین -۶ (IL-۶) و پروتئین واکنشی C، (CRP) دو مولکول برجسته درگیر در التهاب هستند. افزایش IL-۶ و CRP با بسیاری از پیامدهای نامطلوب سلامتی، مانند افزایش خطر حوادث قلبی عروقی، کاهش عملکرد فیزیکی و عملکرد شناختی و افزایش خطر مرگ مرتبط است.

تجزیه و تحلیل نشان داد افرادی که انزوای اجتماعی را تجربه کردند در مقایسه با افرادی که انزوای اجتماعی را تجربه نکردند میزان بالاتری از CRP داشتند. این رابطه هنگام تعدیل عوامل اجتماعی و جمعیت شناختی و سلامت ثابت ماند.

منبع: مهر

منبع: مشرق

کلیدواژه: تحولات قفقاز تحولات افغانستان انزوای اجتماعی مرگ زودرس افزایش سلامت انزوای اجتماعی افزایش خطر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۴۳۱۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شناخت زودهنگام اختلالات رشد، موثر بر عملکرد فردی و اجتماعی کودک در آینده

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکز خراسان رضوی، دبیر اجرایی سیزدهمین کنگره روانشناسی کودک و نوجوانان گفت: از ابتدای تولد، کودکان و شیرخواران لازم است تحت نظر مراکز خدمات جامع سلامت بهداشتی، ارزیابی رشد و تکامل دریافت نمایند تا در صورت بروز اولین فاکتور‌های نگران کننده، خانواده به کارشناسان متخصص در این حوزه ارجاع داده شوند.

دکتر فاطمه محرری با اشاره به اینکه ۴ تا ۷ اردیبهشت ماه سیزدهمین کنگره روانپزشکی کودک و نوجوان در شهر مشهد برگزار شد، افزود: برخی از کودکان رشد و تکامل طبیعی را ندارند، به موقع صحبت نمی‌کنند و راه نمی‌روند و توانمندی‌های ارتباطی و اجتماعی متناسب با سن ندارند لازم است برای این کودکان به سرعت مداخلات تشخیصی و درمانی انجام گیرد.

وی گفت: شناسایی و درمان به موقع این اختلالات از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است برخی از کودکان از اولین مراحل رشد دچار نقص هستند و برخی در سنین بالاتر شاهد کاهش توانمندی تکاملی آنها هستیم که برای هر دو گروه باید درمان‌های مورد نیاز در نظر گرفته شود. 

دکتر محرری با اشاره به اینکه از جمله اختلالات عصبی تکاملی می‌توان به اختلال طیف اوتیسم و اختلال بیش فعالی و نقص توجه اشاره نمود تصریح کرد: متاسفانه در سال‌های اخیر شاهد رشد بیماران طیف اوتیسم هستیم، علاوه براین براساس ارزیابی‌های صورت گرفته ۵ تا ۱۰ درصد کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه هستند و در شهر مشهد این امار به ۱۰ درصد می‌رسد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: کودکان دچار اختلال بیش فعالی عملکرد تحصیلی، شناختی، عاطفی و اجتماعی مناسبی ندارند، بدلیل توجه و تمرکز ناکافی افت عملکرد تحصیلی داشته، در روابط بین فردی کنترل تکانه ندارند و از صبر و حوصله کمی برخوردارند که این موضوع می‌تواند باعث نگرانی خانواده شود.

دکتر محرری با اشاره به اینکه اختلال اوتیسم بیشتر کودکان پسر را درگیر می‌کند، اما اگر کودک دختری به این اختلال دچار شود شدت بیماری اش بیش از پسران است، اظهار کرد: در این کودکان تماس چشمی، خنده اجتماعی و ارتباط کودک با والد کمرنگ است و از همان ابتدا والدین با این علائم هشدار دهنده روبرو می‌شوند، اما در برخی از کودکان بعد از دو سالگی کودک دچار افت عملکرد می‌شود.

وی با تاکید براینکه مهمترین علت مراجعه والدین به مراکز درمانی عدم گفتار کودک است این در حالی است که پس از بررسی‌های بیشتر تشخیص اوتیسم برای کودک گذاشته می‌شود و درمان‌های متناسب با شرایط کودک برای او در نظر گرفته می‌شود، اظهار کرد: کودکان طیف اوتیسم ضعف در حوزه‌های ارتباطی و اجتماعی داشته، علائق محدود و رفتار‌های کلیشه‌ای و تکراری دارند، بنابراین برای این کودکان درمان‌های مختلفی مانند گفتار درمانی، مشاوره و آموزش‌های ویژه، بازی درمانی، کار درمان ذهنی و حرکتی توصیه می‌شود.

دکتر محرری با بیان اینکه همکاران متخصص کودکان و نوزادان در حوزه اختلالات عصبی تکاملی مسلط هستند و اکثر خانواده‌ها در قدم اول با متخصص اطفال مشکل کودک را در میان می‌گذارند و در صورت لزوم به سایر کارشناسان ارجاع می‌شوند، ابراز کرد: در اختلالات خفیف شروع با دارو درمانی نیست، اما اگر در معاینه کودک شاهد اختلالاتی در خواب، پرخاشگری یا صدمه زدن به خود و دیگران باشیم، درمان‌های دارویی نیز برای کودک توصیه می‌گردد که هیچ گونه خطری برای سلامتی کودکان ندارند و اعتیاد آور نیست.

وی تاکید کرد: خانواده‌ها باید علائم هشدار دهنده را بشناسند و به موقع برای درمان مراجعه کنند تا از پیامد‌های نامناسب بعدی جلوگیری شود و کودک بتواند حضور موثری در اجتماع داشته باشد.