به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

جدایی بحرین از ایران در سکوت خبری؛ دستور شاه برای بایکوت رسانه‌ها

تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۵۷۷۲۵

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، «قرارداد‌های در ۱۵۰ سال گذشته زیاد است. قرارداد ترکمنچای، آخال، پاریس. ولی یک فرق دارد. هیچ یک از آن‌ها در یک مرجع مقننۀ ملت ایران مطرح نشده است. این است، لحظۀ خطیر و غم انگیز دورۀ بیست و دوم مجلس شورای ملی.» این صحبت‌های سخنگوی گروه پان‌ایرانیست در فروردین سال ۱۳۴۹ در مجلس شورای ملی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتربخوانید

شاه چقدر از ایران برد؟ + اینفوگرافیک

هر پنج عضو گروه پارلمانی پان‌ایرانیست برای صحبت به عنوان مخالف نام‌نویسی کردند، ولی صبح روز  ۸ فروردین عبدالله ریاضی رئیس مجلس روسای فراکسیون‌ها را به اتاقش دعوت کرد تا توافق شود که از هر فراکسیون تنها رئیس اجازه صحبت را داشته باشد. در واقع ترس آن بود که مخالفت‌ها تشنج ایجاد کند و بازتاب آن در خارج و داخل کشور بیشتر شود. محسن پزشک‌پور عضو حزب پان‌ایرانیست نیز به ناچار موافقت کرد و در این مورد گفت «توافق من از ترس این بود که مبادا اجازه صحبت به پان ایرانیست‌ها داده نشود.»

در مجلس تنها همین یک صدای مخالف به گوش رسید: «خطیر است و غم انگیز. غم‌انگیز.» ولی در حالی که  که هنوز دو کرسی مجلس برای بحرین به عنوان استان چهاردهم در مجلس خالی گذاشته شده بود با دخالت انگلیس و همراهی محمدرضا پهلوی بحرین از ایران جدا و به طور رسمی به کشور مستقلی تبدیل شد.

با این حال همین یک صدای مخالف هم تحمل نشد و  امیرعباس هویدا رئیس دولت وقت اظهار کرد: «به من گزارش داده‌اند که چند نفر از آقایان هنگام طرح مسالۀ بحرین اشک تمساح می‌ریختند. چرا اجازه دادید که پان ایرانیست‌ها صحبت کنند، چرا پیش دستی صندلی‌ها را بر سرشان نشکستید؟!»

هویدا در واکنش به مخالفت تعدادی از نمایندگان مجلس با موضوع جدایی بحرین از ایران گفت: به من گزارش داده‌اند که چند نفر از آقایان هنگام طرح مسالۀ بحرین اشک تمساح می‌ریختند.

این صحبت هویدا بی اثر نماند. از فردای همان روز باشگاه‌ها، اتحادیه‌ها و سندیکا‌های کارگری وابسته به حزب پان ایرانیست مورد هجوم نیرو‌های امنیتی و انتظامی قرار گرفت و تعطیل شد. فعالان سندیکا‌های کارگری و اتحادیه‌های وابسته به حزب اخراج و تبعید شدند. کارکنان روزنامه خاک و خون که وابسته به حزب بود، بازداشت شدند.

به این نحو سعی شد صدا‌های اعتراض در نطفه خفه شود. ولی برای جدا شدن بحرین از ایران برنامه‌ریزی طولانی مدت‌تری نیاز بود. چرا که بحرین از دوره هخامنشیان به عنوان یکی از توابع فارس جز ایران محسوب می‌شد و هر چند در دورۀ مدیدی تحت سلطه انگلیس بود هرگز رگه‌های پیوند خود را با ایران قطع نکرد. زمینه ورود انگلیس به این جزیره در سال ۱۸۲۴ میلادی به وجود آمد. در این سال شیخ محمد بن خلیفه در مقابل شورش اهالی بحرین و مداخلات عثمانی‌ها به تحریک انگلســتان، از ایــران تقاضای کمک می‌کند، اما زمـانی کـه نیروهـای کمکـی فـارس بـه بحرین می‌رسند انگلیسـی‌ها آنجـا را اشغال کرده و بیـرق ایـران را بـه زیـر کشـانده بودنـد.

این سرآغازی بر دست اندازی انگلیس به بحرین بود تا این که پس از جنگ جهانی دوم از نظر توان مالی و نظامی ضعیف شد. به همین دلیل بریتانیا مجبور شد خلیج فارس از جمله بحرین را پس از ۱۵۰ سال اشغال، تخلیه کند. در این میان آمریکا که عرصه را خالی می‌دید تمایلی نداشت که بحرین که غنیمت به جا مانده از انگلیس بود را به ایران واگذار کند چرا که به عنوان کشور مستقل طعمه راحت‌تری بود.

محمدرضا پهلوی در سال ۱۳۴۵ در گفتگویی عنوان کرد با توجه به اینکه نفت دارد به پایان می‌رسد و مروارید به پایان رسیده است، بحرین از نظر ما اهمیتی ندارد.

انگلیس و آمریکا جداسازی بحرین را برنامه‌ریزی کردند و محمدرضاشاه مهرۀ اصلی اجرای این طرح شد. در مصاحبه شاه در سال 1345 اولین جرقه‌های این جدایی را می‌توان دید که شاه به خبرنگار روزنامه گاردین اعلام کرد «با توجه به اینکه نفت دارد به پایان می‌رسد و مروارید به پایان رسیده است، بحرین از نظر ما اهمیتی ندارد.» همین اظهار نظر پایه آن شد تا علی نقی عالیخانی به سفیر انگلیس اطلاع دهد «ایران ممکن است ادعای خود را نسبت به بحرین پس بگیرد.»

مهترین مانع در اجرای این طرح افکار عمومی بود که اهمیت آن را دنیس رایت سفیر بریتانیا در ملاقاتی که با سناتور عباس مسعودی مدیر روزنامه اطلاعات داشت بیان کرد که «به نظرم مهمترین مساله آموزش افکار عمومی برای پذیرش این است که بحرین در حقیقت یک داراریی ارزشمند برای ایران نیست.» او تاکید کرد که باید مقاله‌های آموزشی به جای مقاله‌های پرخاشگرایانه منتشر شود. ولی پیش از اینکه آموزش‌های انگلیسی در روزنامه‌ها شروع شود هر گونه صحبتی در مورد بحرین ممنوع شد تا مجالی برای اظهار نظر مخالف باقی نماند و سکوت خبری از اهمیت مساله بکاهد.

عباس مسعودی مدیرمسئول وقت روزنامه اطلاعات گفت: مرحله نخست عملیات آماده‌سازی افکار عمومی ایرانیان از زمانی آغاز شده است که تحت دستورالعمل شاه هیچ خبری درباره بحرین منتشر نگردیده است.

مسعودی در این مورد گفت: «مرحله نخست عملیات آماده‌سازی افکار عمومی ایرانیان از زمانی آغاز شده است که تحت دستورالعمل شاه هیچ خبری درباره بحرین منتشر نگردیده است.» مسعودی به رئیس دفتر شیخ کویت نیز اظهار کرد «شاه منافعی در بحرین ندارد و دو سال است که به مطبوعات اجازه نداده است که مناقشه [بحرین] را برجسته کنند.» پس از این بایکوت خبری روند آموزشی که بریتانیا مدنظرش بود در پیش گرفته شد که نمونه بارز آن کتابچه‌ای با عنوان «مدرکی از: آزادگی و آزاد منشی ایران و ایرانیان و بحرین» است که توسط اداره روابط عمومی ستاد بزرگ ارتشداران در پانزدهم فروردین 1349 منتشر شد تا بتواند نظر سفیر بریتانیا را مبنی بر این که «بحرین در حقیقت یک دارایی ارزشمند برای ایران نیست.» را به مخاطب بقبولاند.

این اندیشه که رها کردن بحرین نه تنها با منافع ایران در تعارض نیست بلکه واگذار کردن سرنوشت مردم بحرین که ریشه های فرهنگی و تاریخی با میهن مادری خود دارند به سازمان ملل نشان آزاد منشی محمدرضاشاه است. به همین دلیل شاه در ابتدا می خواست در ژستی آزاد منشانه تصمیم نهایی را به خود مردم بحرین واگذار کند و پیشنهاد اجرای همه پرسی توسط سازمان ملل را داد. ولی شیوخ بحرین که از نتیجه همه پرسی ترس داشتند مانع شدند. در این مورد آنتونی پارسونز صاحب منصب عالی رتبه وزارت خارجه انگلیس که بعد به سمت سفیر انگلیس در ایران انتخاب شد به بحرین رفت و در مذاکره ای با شیخ عیسی آل خلیفه به توافق رسید که رفراندمی انجام نشود. به این ترتیب شاه حاکمیت بیش از دوهزار و پانصد ساله ایران بر  بحرین را بی هیچ مقاومتی و تنها با یک اشاره انگلیس از بین برد. 

منبع: تسنیم

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دوران پهلوی محمدرضا پهلوی بحرین از ایران پان ایرانیست افکار عمومی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۵۷۷۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رسانه ملی و لزوم توجه به تکنیک‌های خبری رسانه‌های معاند

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: فائزه فرهودی عضو هیأت علمی و استادیار دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه دانشگاه ادیان و مذاهب پس از انجام عملیات وعده صادق و تنبیه رژیم صهیونیستی، یادداشتی با عنوان «مهندسی پیام در رسانه ملی در عملیات وعده صادق» نوشته که برای انتشار در اختیار مهر قرار گرفته است.

در این یادداشت می‌خوانیم؛

رسانه‌ها در چند دهه اخیر آنچنان به رشد و تأثیرگذاری رسیده‌اند که به یخش جدایی ناپذیری از زندگی بشر مبدل شده‌اند. رسانه ملی در هر کشوری نماینده مواضع دولت آن کشور است و به این جهت مورد توجه عموم قرار دارد و از این منظر حساسیت خبری در رسانه ملی نسبت به سایر رسانه‌ها بیشتر است.

همچنین دفاع در برابر هجوم رسانه‌ای معاندین یکی از کار ویژه‌های مهم مهندسی پیام در رسانه شمرده می‌شود لذا باید مجموعه‌ای از برنامه‌ریزی‌ها، طراحی‌ها و اقداماتی که باعث کاهش آسیب پذیری فکری نیروی انسانی (مخاطبان) شود با اتخاذ راهبردهای مناسبی مورد توجه مدیران بحران که در این بخش همان مدیران اطلاع رسانی شمرده می‌شوند قرار گیرد.

مهندسی پیام یعنی تشخیص ضرورت‌های اطلاع رسانی و در نظر گرفتن قالب‌های مناسب جهت پیام رسانی با توجه به موقعیت مخاطبان و نوع پیام که در حوزه رسانه مخصوصاً خبر رسانه مسئله بسیار مهمی است. چنانچه انتشار خبر فوری و مهمی در دستور شبکه خبری قرار بگیرد اهمیت مهندسی پیام دوچندان خواهد شد. مثلاً در عملیات وعده صادق و اطلاع رسانی درباره آن با توجه به اهمیت و گستردگی ابعاد آن بحث مهندسی پیام بسیار مهم بود.

در واقع با توجه به مهم و بی سابقه بودن عملیات وعده صادق انتظارات از رسانه ملی بیشتر بود. اما از سوی دیگر رسانه‌های صهیونیستی سعی در کوچک نمایی و بی اهمیت جلوه دادن حادثه داشتند که در این زمینه انتظار بود رسانه ملی به نحو بهتری خبر حادثه را پوشش دهد. تبیین تمام جوانب و ابعاد واقعه به شکل صحیح و روایت درست و دقیق از این حادثه نکته دیگری است که از رسانه ملی انتظار می‌رود در پوشش دهی اخبار مهم و فوری مورد توجه قرار دهد. علت و چرایی انجام این اقدام از سوی ایران مساله مهمی است که باید به درستی تبیین شود تا بهانه دست معاندین و یا افراد بی اطلاع و کم اطلاع داده نشود.

همچنین مساله حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران، چرایی آن و نحوه انجام آن و انگیزه‌های اسرائیل از این اقدام باید به دقت تبیین شود تا عملیات وعده صادق که در پاسخ به این اقدام متجاوزانه رژیم صهیونیستی صورت گرفت به درستی و با دقت مورد تحلیل کارشناسان و عموم مردم قرار گیرد.

به دلیل اینکه بسیاری از رسانه‌های معاند قصد ایجاد اسلام هراسی و ایران هراسی دارند لذا وظیفه اطلاع رسانی دقیق از سوی رسانه ملی بیشتر باید اهمیت داده شود و جوانب و ابعاد و چرایی وقوع این حادثه بهتر است به خوبی تبیین شود. علاوه بر اطلاع رسانی به عموم مردم، جهت دهی تحلیل‌های مردم هم از اهمیت زیادی برخوردار است تا ارزیابی‌های آنها به درستی و دقیق صورت بگیرد. ایجاد آرامش و امنیت روانی در بین مردم هم از نکات بسیار مهمی است که باید رسانه ملی به آن توجه داشته باشد. حتی در موضوعات و اتفاقات کم اهمیت تر معمولاً اطلاع رسانی‌هایی از قبل انجام می‌شود اما در خصوص عملیات وعده صادق که پاسخ تنبیهی ایران به اسرائیل است که در تاریخ بی نظیر بود و مانند آن را شاهد نبوده‌ایم متأسفانه از قبل هیچ اطلاع رسانی صورت نگرفت.

تأخیر در اطلاع رسانی‌ها، از دست دادن روایت اول در انعکاس اخبار فوری (آن هم خبری تا این حد حساس و مهم)، سپردن میدان رسانه به دست رسانه‌های بیگانه، و عدم استفاده از انواع تکنیک‌های پوشش رسانه‌ای باعث می‌شود فرصت‌های رسانه‌ای از دست برود و بهره‌مندی از شرایط به دست آمده کاهش یابد و این مهم اعتماد و اقبال عمومی را نسبت به رسانه ملی تقلیل خواهد داد.

یکی دیگر از جنبه‌های مهندسی پیام در زمان وقوع بحران است که با در نظر گرفتن مؤلفه‌های مهندسی پیام انتظار است که مدیریت بحران در سه سطح درون کشوری (داخلی)، برون کشوری (خارجی) و محیط عملیات برون کشوری صورت پذیرد. در قضیه عملیات وعده صادق رسانه ملی در این سه سطح وظیفه خطیری به عهده داشت و دارد. چنانچه در مدیریت بحران داخلی به خوبی عمل نکند به دلیل سو برداشت‌ها و عدم اطلاع از جوانب مختلف عملیات وعده صادق ممکن است در ذهن بسیاری از مردم سوالات مختلفی شکل بگیرد که بدون پاسخ باقی می‌ماند و چون از جانب رسانه ملی تغذیه خبری صحیح و اقناع کننده اتفاق نمی‌افتد مردم به سراغ رسانه‌های بیگانه می‌روند و اخبار مربوط به عملیات را از طریق آن رسانه‌ها پیگیری می‌کنند که این خود مصداق بارز بحران داخلی است.

در سطح مدیریت بحران خارجی انتظار است که رسانه ملی به تکنیک‌های خبری رسانه‌های خارجی و بعضاً معاند توجه داشته باشد و از آنها غافل نماند تا قضیه عملیات وعده صادق را وارونه جلوه ندهند که همین امر باعث می‌شود بعد بین‌المللی خبر خدشه دار شود و تحلیل و ارزیابی سایر کشورها در این موضوع به درستی شکل نگیرد. در سطح مدیریت بحران محیط عملیات برون کشوری رسانه ملی باید به تأثیر مخرب رسانه‌های رقیب و معاند بر اذهان عمومی کشور دقت داشته باشد و راهکارها و استراتژی‌های مناسب جهت مواجهه با این نوع بحران‌ها نیز تبیین شود.

به طور کلی مهندسی پیام در رسانه ملی در زمینه عملیات وعده صادق بیش از پیش احساس می‌شود و باید رویکرد مهندسی پیام رسانه ملی با بهره‌گیری از خرد اندیشمندان و متخصصان رسانه به درستی تبیین شود تا رسانه ملی بتواند در مواقع بحرانی و شرایط حساس کشور نقش خود را به درستی و با دقت انجام دهد.

کد خبر 6088863 زینب رازدشت تازکند