به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

مهمان ناخوانده در کنار فضاپیمای شیجیان-۲۱

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۶۳۳۶۳

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از gizmodo، اخیرا شیء ناشناسی در کنار فضاپیمای شیجیان-۲۱ در فضا دیده شده است. مسئولین فضایی کشور چین شیء ناشناس را "موتور ضربه‌ای آپوژی" می‌نامند، اما هویت و هدف واقعی آن هنوز ناشناخته است. فضاپیمای شیجیان-۲۱ چین، ماهواره‌ای با هدف پاکسازی زباله‌های فضایی، یک همراه با خود در مدار دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این ماهواره با موشک Long March-۳B در ۲۳ اکتبر امسال به فضا پرتاب شد. بر اساس گفته‌های شین هوا خبرگزاری دولتی چین، این فضاپیما با موفقیت وارد مدار شد و عمدتا برای آزمایش و تایید فناوری‌های کاهش زباله در فضا استفاده خواهد شد. این تقریباً تمام اطلاعاتی است که در مورد Shijian-۲۱ وجود دارد. اما طبق گزارش اسپیس نیوز، ارتش ایالات متحده یک شیء مرموز را همراه شیجیان-۲۱ شناسایی کرد و نام ۲۰۲۱-۰۹۴C را به آن اختصاص داد.

قبرستان مدار‌ها کجاست؟

موتور‌های ضربه‌ای برای قرار دادن محموله‌ها در مدار‌های هدف خود استفاده می‌شوند به عنوان مثال ماهواره‌هایی که از مدار‌های انتقالی خود به مدار‌های زمین ایستا به نام GEO منتقل شده‌اند، از این قبیل هستند. قبرستان مدار‌ها جایی است که ماهواره‌ها پس از بازنشستگی در آن قرار می‌گیرند. این کار برای به حداقل رساندن برخورد‌های فضایی و حجم زباله‌های فضایی خطرناک شناور در آنجا انجام می‌شود. دانشمندان می‌گویند که این شی را می‌توان برای آزمایش عملیات قرار ملاقات، آزمایش‌های سوخت گیری یا دستکاری با استفاده از بازوی رباتیک یا وسایل دیگر مورد استفاده قرار داد.

جاناتان مک‌داول اخترفیزیکدان از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان گفت:"  ماهواره‌ها گاهی موتور‌های ضربه‌ای خود را پس از استفاده بیرون می‌آورند، اما این امر بسیار نادر است. این دو جسم در فاصله ۳۷ مایلی (۶۰ کیلومتری) از هم قرار دارند که به نظر می‌رسد جا به جایی ماهواره‌ها عمدی است. من معتقدم که دو ماموریت Tongxin Jishu Shiyan-۳ و Shijian-۲۱ به نوعی مرتبط هستند و نمی‌دانم چرا نیروی فضایی فکر می‌کند این اجرام موتور‌های ضربه‌ای هستند. آیا این فقط یک حدس از طرف آن هاست یا داده‌های حسگر طبقه‌بندی شده‌ای دارند که آن‌ها را به این نتیجه می‌رساند؟ "

بیشتر بخوانید

فضانوردان Crew-2 پیش از پرتاب جدید ناسا به زمین باز می گردند

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: شی مرموز فضاپیمای چین کاهش زباله ماهواره ها ضربه ای مدار ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۶۳۳۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 7 اردیبهشت برابر 26 آوریل را ورق می‌زنیم.

***

واپاشی ماهواره امید

چنین روزی در اردیبهشت ۱۳۸۸ خورشیدی، ماموریت ماهواره امید، اولین ماهواره ساخت کشور که کل تجهیزاتش در صنایع الکترونیک ایران طراحی و تولید شد به پایان رسید. ساخت این ماهواره از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز و ظرف مدت ۲ سال برای انجام آزمایش‌های مشترک آماده شد و در شب ۱۴ بهمن ۱۳۷۸ در مدار قرار گرفت. «امید» دومین ماهواره ایران در مدار بود. اولین ماهواره ایرانی، سینا ۱ نام داشت که سال ۲۰۰۵ از روسیه و برای ایران به فضا پرتاب شد. پس‌از پرتاب امید، سازمان فضایی آمریکا- ناسا- موفقیت‌آمیزبودن این پرتاب را تایید کرد. امید ماهواره‌ای مخابراتی با ابعاد کلی سازه ۳۸ در ۳۸ سانتی‌متر در حالت بسته و وزن ۲۷ کیلوگرم بود که هر ۲۴ ساعت، در ارتفاع مداری ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر، ۱۵ بار دور زمین می‌چرخید و گزارش‌های دورسنجی را به مرکز فضایی ایران می‌فرستاد. این ماهواره پس‌از ۸۲ روز ماموریت، با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و کار خود پایان داد.

پرتاب تلسکوپ فضایی هابل

چنین روزی در آوریل ۱۹۹۰ میلادی شاتل فضایی دیسکاوری از پایگاه کیپ کاناروال پرتاب شد تا محبوب‌ترین و تاثیرگذارترین تلسکوپ‌ فضایی جهان را به مدار برساند. دیسکاوری در این ماموریت حامل تلسکوپ فضایی هابل بود که نامش را از ادوین هابل، اخترشناس آمریکایی گرفته است. به‌ اعتقاد بسیاری از دانشمندان و علاقه‌مندان نجوم، تلسکوپ فضایی هابل که حاصل همکاری سازمان‌های فضایی اروپا و آمریکا (اسا و ناسا) است مهم‌ترین ابزار ساخته‌شده در کل تاریخ علم است. هابل نخستین تلسکوپ نوری بود که موفق شد از یک سیاهچاله تصویربرداری کند. این سیاهچاله جرمی معادل چندمیلیارد برابر خورشید دارد. همچنین برای اولین‌بار توانست تصاویری واضح از تولد و مرگ ستارگان ارائه کند.

اندرو اسمیت هالیدی

اندرو اسمیت هالیدی، مهندس و مخترع انگلیسی‌آمریکایی که سامانه تراموا را برای اولین‌بار در تپه‌های شیب‌دار خیابان‌های سانفرانسیسکو ساخت و آن را در اول آگوست ۱۸۷۳ راه‌اندازی کرد درگذشت. ترامواهای روی ریل مجهز به وسیله‌ای مکانیکی بودند که کابل متحرک بی‌انتهای زیرزمینی را برای حرکت می‌گرفت و رها می‌کرد تا متوقف شود. کابل از اطراف قرقره‌ها عبور می‌کرد و با چرخ بزرگی در موتورخانه به حرکت در می‌آمد. او قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال ۱۸۵۳ شغل ساخت طناب سیمی را از پدرش آموخته بود. هالیدی ساخت طناب سیمی تراموا را در سال ۱۸۵۷ آغاز کرد. او همچنین روشی را برای جابه‌جایی بار روی دره‌ها بااستفاده از یک طناب سیمی بی‌پایان و اختراعاتی برای انتقال نیرو با طناب سیمی ابداع کرد که منجر به ساخت تله‌کابین‌ها و ترامواهای امروزی شد.

ولادیمیر کاماروف

ولادیمیر میخائیلوویچ کاماروف، فضانورد شوروی در چنین روزی درگذشت. او را به‌عنوان اولین انسانی می‌شناسند که طی یک ماموریت فضایی جان باخت. کاماروف در دو ماموریت فضایی پرواز کرد. نخستین‌بار، در ماموریت یک‌روزه، ۱۲ تا ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴، فرمانده وسخود-۱ بود. در این ماموریت، بوریس بوریسوویچ یگوروف، اولین پزشک شاغل در فضا و کنستانتین فئوکتیستوف مهندس فضاپیما حضور داشتند. برای این فرود، چترهای فضاپیما در ارتفاع ۷ کیلومتری باز شدند و در پی آن، سامانه فرود نرم که از جریان گازهای نازل‌ها برای کاهش سرعت تماس نزدیک به صفر با زمین استفاده می‌کرد فعال شد. کاماروف، طی فرود پس‌از دومین ماموریت فضایی‌اش وقتی فرمانده سایوز-۱ بود، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۶۷ در پروازی که حدود ۲۷ ساعت به‌طول انجامید جان باخت. در مرحله بازگشت، فضاپیمای او در چتر اصلی خودش گیر کرد و چندین مایل بعد به زمین سقوط کرد.

()

انتهای پیام/