به نقل از «جام جم آنلاین»

دو بیماری که گاهی با هم اشتباه گرفته می‌شوند

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۳۴۰۳۳

به گزارش جام جم آنلاین، با توجه به شباهت‌هایی که سندرم تونل کارپال و آرتریت دارند، گاهی با هم اشتباه گرفته می‌شوند، خصوصا وقتی موضوع درمان به میان می‌آید.

در این مطلب درباره‌ علائم، علت‌ها و درمان‌های ممکن این بیماری‌ها خواهیم گفت.

سندرم تونل کارپال

علائم ناشی از سندرم تونل کارپال، نتیجه‌ فشردگی عصب میانی است که از مچ دست می‌گذرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از نظر آناتومیک، تونل کارپال گذرگاهی است که در آن دیواره‌‌ها با استخوان‌ها و رباط ها تشکیل شده‌اند و به آن تونل کارپال می‌گویند.

فضای باز داخل تونل تحت دخالت برخی از عارضه‌ها که خواهیم گفت می‌تواند کاهش پیدا کرده و بر عصب میانی اثر بگذارد. این عصب دارای عملکرد حساسی است که مجموعه‌ای از جریانات عصبی را ایجاد می‌کند و منجر به حس‌هایی غیرعادی مانند ضعف و گزگز می‌شود.

سندرم تونل کارپال برای افرادی رخ می‌دهد که در کار و حرفه‌شان حرکات تکراری دست وجود دارد، بنابراین در پزشکی این بیماری را یک بیماری شغلی می‌دانند. یک سری از تحقیقات نشان می‌دهند از هر صد هزار شاغل، چهار نفر به سندرم تونل کارپال دچار می‌شوند.

آرتریت

آرتریت به فرایندی از التهاب مفاصل گفته می‌شود. آرتریت انواع بسیار زیادی دارد که هر کدام دارای ریسک فاکتورها و درمان‌های خاص خود هستند.

آرتریت روماتوئید یکی از شایع‌ترین انواع آرتریت است. آرتریت یک بیماری مزمن التهابی و خودایمنی است. یعنی بدن، مفاصل خود را مهاجم تلقی کرده و تدریجا آن‌ها را تخریب می‌کند. سلول‌ها و پروتئین‌های سیستم ایمنی، بخش مهمی از این فرایند هستند.

آرتریت در میان خانم‌ها شایع‌تر است و متوسط سن تشحیص این بیماری تقریبا 40 سال می‌باشد.

علائم سندرم تونل کارپال و آرتریت

تشخص این دو عارضه از هم کاملا ممکن است، خصوصا بر اساس وجود درد و التهاب مفاصل.

علائم سندرم تونل کارپال

عصب میانی حساس است، بنابراین علائم ناشی از فشردگی آن موجب احساساتی غیرمعمول می‌شوند. اما این عارضه با درد همراه نیست. افرادی که علائم گفته شده را دارند معمولا از گزگز یا بی‌حسی پیش رونده‌ای شاکی‌اند. نواحی که سندرم تونل کارپال آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد شامل مچ دست تا انگشت حلقه و سپس انگشت شست می‌شود.

این علائم همراه با سستی و ضعف دست می‌تواند مشکلات بزرگی در انجام کارهای روزمره ایجاد نماید، از جمله فعالیت‌های دستی مربوط به محیط کار. سندرم تونل کارپال، آشپزی، رانندگی، نوشتن و شست و شو را نیز دچار مشکل می‌کند.

علائم آرتریت

علائم آرتریت تا حدود زیادی به نوع آن بستگی دارند، هر چند که این علائم معمولا تظاهراتی از التهابی هستند که عامل این بیماری است:
. قرمزی
. تورم
. درد
. افزایش دمای قسمت مبتلا

برخی از انواع آرتریت موجب سفتی مفصل می‌شوند، خصوصا در ساعات اولیه صبح و دلیل آن، درد شدیدی است که ایجاد می‌شود. یک تشابه سندرم تونل کارپال با آرتریت، به سختی انجام دادن کارهای روزانه است.

افراد دچار آرتریت روماتوئید که تحت درمان قرار نمی‌گیرند اغلب بعد از مدتی دچار ناهنجاری‌های پیچیده‌ی مفصلی می‌شوند که کیفیت زندگی آن‌ها را به شدت کاهش می‌دهد. انحراف و کج شدن انگشتان دست، شایع‌ترین این ناهنجاری‌هاست.

علت‌های سندرم تونل کارپال و آرتریت

آرتریت معمولا نتیجه‌‌ای از فاکتورهای ژنتیکی و محیطی است. مثلا افرادی که سابقه‌ی آرتریت روماتوئید را در خانواده دارند بیشتر مستعد این بیماری‌اند. همین طور کسانی که عادت شدید به سیگار کشیدن دارند یا عفونت‌هایی در دوران کودکی داشته‌اند، در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند.

سندرم تونل کارپال ریسک فاکتورهای زیادی دارد که خیلی از آن‌ها با یک سری از شرایط شغلی تشدید می‌شوند. زن بودن، داشتن بیماری‌های مزمنی مانند دیابت شیرین و چاقی، مکررا نوشتن یا تایپ کردن و برخی از فاکتورهای آناتومیک، شایع‌ترین ریسک فاکتورهای این بیماری‌اند.

شاید ندانید اما آرتریت می‌تواند موجب سندرم تونل کارپال شود. همانطور که گفتیم، یکی از عوارض آرتریت، کج شدن مفصل و استخوان به دلیل واکنش‌های التهابی است. وقتی این اتفاق در اطراف تونل کارپال رخ می‌دهد، احتمال تنگ و فشرده شدن عصب میانی افزایش می‌یابد. در نتیجه، علائم مربوط به هر دو بیماری نمایان می‌شوند.

درمان‌های سندرم تونل کارپال و آرتریت

هدف از درمان در هر دو بیماری، کاهش علائم و التهاب موجود است. اما معمولا علت اصلی باقی می‌ماند. در مورد سندرم تونل کارپال، مداخلات جراحی وجود دارند که می‌توانند مشکل را برطرف کنند.

آرتریت می‌تواند موجب سندرم تونل کارپال شود. همانطور که گفتیم، یکی از عوارض آرتریت، کج شدن مفصل و استخوان به دلیل واکنش‌های التهابی است. وقتی این اتفاق در اطراف تونل کارپال رخ می‌دهد، احتمال تنگ و فشرده شدن عصب میانی افزایش می‌یابد. در نتیجه، علائم مربوط به هر دو بیماری نمایان می‌شوند

در ابتدا پزشک ممکن است در موارد خفیف این بیماری توصیه‌هایی بکند مانند به کار بردن کمپرس سرد و استراحت. اما در صورت نتیجه نگرفتن ممکن است لازم شود مفاصل درگیر بی‌حرکت نگه داشته شده و دارودرمانی شروع شود. داروهای تجویزی در این حالت شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و کورتیکواستروئیدها می‌شوند.

در نهایت راهکارهای جراحی با هدف آزاد کردن عصب از فشار وجود دارند که معمولا توسط جراح دست انجام می‌شوند. این جراحی می‌تواند باز یا با اندوسکوپی باشد.

برخی از داروهایی که برای سندرم تونل کارپال به کار می‌روند ممکن است برای آرتریت نیز مفید باشند که شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و کورتیکواستروئیدها می‌شوند. افرادی که آرتریت روماتوئید دارند ممکن است با داروهای آنتی روماتوئید (DMARDs) تحت مداوا قرار بگیرند.

داروهای آنتی روماتوئید برای بیماری‌های دیگری نیز به کار می‌روند، خصوصا روماتیسم ستون فقرات و لوپوس اریتماتوز سیستمیک. متوتروکسات یک نمونه رایج از این داروهاست.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

در صورتی که هر یک از علائم گفته شده ادامه دار شدند باید به پزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام و درمان به موقع، شرط اساسی در رفع یک بیماری است که ضمنا وقوع عوارض دائمی را نیز کاهش می‌دهد.

سندرم تونل کارپال و آرتریت مشابه‌اند اما یکی نیستند

همان‌طور که می‌بینید سندرم تونل کارپال و آرتریت کاملا با هم متفاوت‌اند. داروهایی که برای این دو عارضه استفاده می‌شوند ممکن است مشابه باشند اما شما نباید خوددرمانی کنید زیرا عوارض آن مضر خواهد بود.

در صورتی که هر یک از علائم گفته شده را دارید با پزشک عمومی مشورت کنید تا در صورت لزوم شما را به پزشک متخصص ارجاع دهد.

منبع: تبیان

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: آرتریت سندرم تونل کارپال مفاصل آرتریت روماتوئید التهاب مفاصل آرتریت روماتوئید دو بیماری عصب میانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۳۴۰۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امکان تشخیص ام‌اس زودرس با آزمایش خون

داده‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد نشانگر اولیه «مولتیپل اسکلروزیس» یا «ام‌ اس» می‌تواند به پزشکان کمک کند تا بفهمند چه کسی در نهایت طعمه این بیماری «دژنراتیو عصبی» می‌شود.

به گزارش ایسنا، متخصصان در تاریخ ۱۹ آوریل در مجله Nature Medicine گزارش دادند در یک مورد از هر ۱۰ مورد ابتلا به ام اس، بدن سال ها قبل از شروع علائم، شروع به تولید مجموعه مشخصی از آنتی بادی ها در خون می‌کند.

متخصصان دریافتند این الگوی آنتی بادی ۱۰۰ درصد تشخیص ام اس را پیش بینی می کند. هر بیمار حامل این مجموعه از آنتی بادی ها به ام اس مبتلا شد.

آنها امیدوارند این آنتی بادی ها روزی مبنای یک آزمایش خون ساده برای غربالگری ام اس باشند.

دکتر «مایکل ویلسون»، متخصص ارشد مغز و اعصاب از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو (UCSF) گفت: در چند دهه اخیر، حرکت در زمینه درمان ام‌ اس جدی‌تر و قوی‌تر صورت گرفته است.

ام اس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی مرکزی حمله می‌کند و به غلاف محافظ اطراف رشته‌های عصبی به نام میلین آسیب می‌رساند. این امر سیگنال‌های ورودی و خروجی مغز را مختل می‌کند و باعث بروز علائم مختلفی می‌شود که حواس را مختل کرده و بر توانایی حرکت تأثیر می‌گذارد.

برای این مطالعه، متخصصان نمونه های خون گرفته شده از ۲۵۰ بیمار مبتلا به ام اس را که قبل و بعد از تشخیص آنها جمع آوری شده بود، غربالگری و آنها را با نمونه خون افراد سالم مقایسه کردند.

متخصصان تصور می‌کردند با مشاهده اولین علائم بیماری در بیماران ام‌ اس، شاهد جهش در آنتی‌بادی‌ها خواهند بود.

در عوض، آنها دریافتند که ۱۰ درصد از بیماران ام اس سال ها قبل از تشخیص، سطوح بالایی از آنتی بادی های اتوآنتی بادی - آنتی بادی هایی که می توانند به خود بدن حمله کنند – داشتند.

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث ام اس در ۹۰ درصد دیگر بیماران می شود، اما متخصصان بر این باورند که آنها اکنون یک علامت هشدار اولیه قطعی مبنی بر بروز این بیماری، دارند.

علائم ام‌ اس می تواند حاد یا مزمن باشد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. مهم این است که از علائم مختلف این بیماری آگاه بود. علائم بیماری ام‌ اس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- مشکلات حرکتی مانند احساس خستگی یا ضعف هنگام راه رفتن، صحبت کردن یا بلعیدن

- گزگز یا بی حسی در اندام ها

- اختلال عملکرد مثانه و روده

- اختلال شناختی

- تغییرات خلقی یا افسردگی

- لرزش یا اسپاسم

- سرگیجه

- اختلال بینایی

در موارد شدید، افراد مبتلا به ام‌اس ممکن است دچار نابینایی و/یا فلج شوند.

در حال حاضر هیچ درمان شناخته شده‌ای برای ام‌اس وجود ندارد. بنابراین، مدیریت علائم، فاکتوری ضروری برای داشتن یک زندگی سالم همراه با این بیماری است. پزشک ممکن است بسته به شدت علائم بیماری درمان‌های استروئیدی، تزریق خون یا فیزیوتراپی را انتخاب کند.

کانال عصر ایران در تلگرام