نسخه‌ای از جنس مهر و مردم‌داری
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۲۷۵۰۸
همشهری آنلاین _ مژگان مهرابی: رسیدن به این هدف را در خدمت به خلق می‌بیند و به یقین دارد که در هر لباس و منصبی می‌توان دست دیگران را گرفت. دکتر «سیدنورالدین کریمی» از پزشکان حاذق منطقه ۱۴ است که در محله تاکسیرانی طبابت می‌کند. برای اینکه بتواند زکات علم خود را بپردازد، از علمش مایه می‌گذارد و به گفته اهالی تاکسیرانی و معتمدان محله، هر بیمار بی‌بضاعتی به مطبش مراجعه کند رایگان مداوا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مطب دکتر «سید نورالدین کریمی» بالای حسینیه سیدالشهدا(ع) است. چند سالی می‌شود که در محله تاکسیرانی درمانگاهی را راه‌اندازی کرده و مدیریتش را هم خود برعهده دارد. بازنشسته نیروی ارتش است و بعد از پایان ۳۰ سال خدمت، حالا در جبهه دیگری فعالیت می‌کند. ساعت‌کاری او از ۷ـ ۸ صبح است تا پاسی از شب رفته، اهل اینکه بخواهد زمان خاصی را برای طبابت در نظر بگیرد نیست، اما معمولاً در طول روز بیشتر مراجعه‌کننده دارد. برای ملاقات او باید مدتی را انتظار کشید. رسیدگی به بیماران برای دکتر خیر در اولویت قرار دارد. همین فرصتی را مهیا می‌کند تا با بیماران حاضر در سالن باب گفت‌وگو را باز کنیم. «حمیده رحمانی» یکی از بیماران او می‌گوید: «دکتر کریمی در این محله معروف است. خیلی با بیمار همراهی می‌کند. اگر متوجه شود کسی توانایی پرداخت ویزیت ندارد، رایگان مداوا می‌کند.
مرد وارسته‌ای است. مثل او کم پیدا می‌شود.» «صدیقه شاه‌آبادی» بیمار دیگری است که برای نشان دادن جواب آزمایش به درمانگاه آمده است. در ادامه صحبت رحمانی می‌گوید: «خدا خیرش دهد. همسایه ما پیرمرد سالخورده‌ای است که با همسرش تنها زندگی می‌کنند. خیلی شرایط مالی خوبی هم نداشتند. سال گذشته پیرمرد مبتلا به کرونا شده بود و کسی نبود که به دادشان برسد. از طریق سرای محله مطلع شده بود. بدون هیچ چشمداشتی برای معاینه به خانه آنها آمد. داروها را هم خودش تهیه کرده بود.»
نیم ساعتی می‌گذرد و مردی که به امور درمانگاه رسیدگی می‌کند؛ شرایط گفت‌وگو با دکتر را فراهم می‌کند. انتهای سالن، اتاق سمت راست. انتظار می‌رود فضای‌کاری رئیس درمانگاه بزرگ باشد اما آنچه به چشم می‌خورد یک اتاق کوچک است که چیدمانش به یک میز، یک کتابخانه و یک تخت بیمار خلاصه می‌شود. دکتر از گذشته‌اش می‌گوید: «اصالتم به شهر جهرم برمی‌گردد. ۳۰ سال به‌عنوان پزشک ارتش خدمت کردم. بعد از بازنشستگی بنا به دلایل شخصی به تهران آمدم. چند سالی می‌شود در درمانگاه «نارون» محله تاکسیرانی فعالیت دارم. در این مدت با هلال‌احمر و خانه سلامت محله همکاری داشتم. تا آن جایی هم که توانسته‌ام سعی کردم برای مردم باشم.» او مردم‌داری‌اش را از پدر به ارث برده است. خصلتی که از همان دوران کودکی با او عجیبن بوده تا الان که گرد سپید روی موهایش نشسته است.
دکتر تعریف می‌کند: «پدرم کشاورز بود. همه جوره خیرش به مردم می‌رسید. معتقد بود مردم از سادات انتظار خیررسانی دارند. خودش همیشه پی همین کار بود.» این پزشک برخلاف بعضی از پزشکان که مطب خود را در مناطق بالای شهر دایر می‌کنند تا وجهه دیگری برای کار خود درست کنند، او به این موضوع اعتقادی ندارد چراکه بر این باور است، آرامش در زندگی گوهر نایابی است که باید در پی آن بود. دکتر می‌گوید: «مردم آسایش را در داشتن ماشین و خانه لوکس و شغل پردرآمد می‌بینند و من به دنبال آرامش هستم. آرامش من سلامت دیگران است. خدمت به مردم است. با این کار سرشار از نشاط می‌شوم. از اینکه می‌توانم قدمی برای دیگران بردارم.»
هرچه بکاری درو میکنیاقدام انسان‌دوستانه دکتر باعث شده دیگر پزشکان درمانگاه هم همین رویه را پیش بگیرند و اگر بیمار نیازمندی بهشان مراجعه کرد با او همکاری کنند. کریمی می‌گوید: «کار نیک تأثیر خودش را می‌گذارد، هرچه بکاری درو می‌کنی.» او علاوه بر ویزیت رایگان و تهیه دارو برای بیماران نیازمند با مجمع خیریه منطقه هم همکاری می‌کند و به گفته خودش در حد وسعش نیاز مالی دیگران را برطرف می‌کند. دکتر خاطره‌ای تعریف می‌کند: «یک روز بیماری مراجعه کرد که به مواد مخدر اعتیاد داشت. او را ویزیت کردم و داروهایش را هم خودم گرفتم. کلی با او صحبت کردم و مجابش کردم برای ترک اعتیاد اقدام کند.
مدتی گذشت و او دوباره نزد من آمد. جالب اینکه اعتیادش را ترک کرده بود. رویه دیگری برای زندگی‌اش پیش گرفته بود و همین من را خیلی خوشحال می‌کرد. شاید اگر آن موقع درمانش نمی‌کردم او برای ترک اعتیاد پا پیش نمی‌گذاشت و زندگی‌اش تباه می‌شد. شاید هزینه دارو و ویزیت خیلی نشد اما چون در لحظه کارساز انجام شده بود تأثیرش را گذاشت. اینکه او ناامید برنگشت. طرد نشد.» برای دکتر فرقی نمی‌کند بیمارش که باشد و در چه موقعیتی باشد. او فقط خالصانه برای مداوا قدم برمی‌دارد. می‌گوید: «در شرایط کرونا بیماران زیادی را ویزیت کردم. در درمانگاه، در خانه در حسینیه و مسجد. هر جا که ممکن بود. هیچ‌وقت هم به مسائل مالی فکر نکردم.»
سیروس سیم‌چی دبیر شورایاری محله تاکسیرانی، یکی از معتمدانی است که دکتر کریمی را معرفی کرد و خواست گزارشی از او تهیه شود تا فرهنگ مردم دوستی بین دیگران اشاعه پیدا کند. او می‌گوید: «دکتر کریمی یک انسان دلسوز و شایسته است. فردی که بی‌منت و چشمداشت محبت می‌کند و انتظاری ندارد پاسخ خوبی‌هایش را بگیرد. در چند سالی که با او همسایه هستیم هرچه در توان داشته برای کمک به دیگران هزینه کردهاست. هر بار به او بیمار نیازمندی را معرفی کردیم برای مداوای رایگان او اقدام کرد. در شرایط کرونا که فرزند به پدر و مادر سر نمی‌زد. او سراغ بیمارانش را می‌گرفت و خود به خانه‌شان می‌رفت. امین مردم محله است. همه دوستش دارند و او را افتخار محله‌شان می‌دانند.»
کد خبر 639756 برچسب‌ها همشهری محله منطقه ۱۴ پزشکیمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: همشهری محله منطقه ۱۴ پزشکی محله تاکسیرانی دکتر کریمی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۲۷۵۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تیم‌داری در طرشت به روش کدخدامنشی
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی: دهه ۴۰ را باید عصر شکوفایی فوتبال در محله‌های پایتخت دانست. طرشت یکی از محله هایی بود که از همان دوره تاریخی به جایی برای کشف فوتبالیست‌های مستعد تبدیل شد و فوتبالیست های زیادی از زمین های خاکی این محله به باشگاه‌های بزرگ و اسم و رسم‌دار تهران راه پیدا کردند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
محمدصادق لطفعلی‌خانی، فوتبالیست قدیمی طرشت، در باره روند عجین شدن فوتبال با تار و پود محله طرشت می گوید: «از اواخر دهه ۴۰ و همزمان با اوج‌گیری تب فوتبال در پایتخت، تیم های فوتبال یکی پس از دیگری در طرشت متولد شدند. مشعل نخستین تیمی بود که تشکیل شد و تیم های دیگر هم آرام‌آرام از راه رسیدند. تیم های زرین، کهن، دلاور، ستاره آبی، طوفان و ... از جمله تیم هایی بودند که نطفه آنها در زمین‌های خاکی گذاشته شد و جالب اینکه هر کدام از این تیم ها برای خودشان یک زمین خاکی داشتند.»
تشکیل تیم های فوتبال در زمین های خاکی طرشت و برپایی مسابقات محلی در دهه ۴۰ کار سهل و آسانی نبوده و با مصائب زیادی همراه بوده است. فوتبالیست های طرشتی قبل از شروع هر بازی، سنگ و کلوخ ها را با شن‌کش از داخل زمین جمع می کردند تا همه چیز برای برپایی یک مسابقه محلی مهیا شود و تماشاگران دور تا دور زمین خاکی حلقه بزنند.
لطفعلی‌خانی معتقد است داستان شکل گیری تیم های فوتبال طرشت هیچ شباهتی با روند تشکیل تیم های فوتبال در سایر محله های تهران نداشت: «ایجاد زمین های خاکی و حتی تشکیل تیم های فوتبال با سنت های قومی و قبیله ای طرشت ارتباط تنگاتنگی داشت. یکی از سنت های رایج این بود که دوستان و همسایه ها یا اقوام دست به دست هم می دادند و یک تیم فوتبال تشکیل می دادند. به طور مثال، تیم ستاره آبی را پسرعموها تشکیل دادند و تیم کهن را پسر سرایدار مدرسه به اتفاق دوستانش راه انداخت. ارتباطات فامیلی گاهی در خلال مسابقات محلی خودش را نشان می داد و هر طایفه ای تیم خودش را تشویق می کرد، اما دورهمی اهالی طرشت در زمین های فوتبال، فارغ از هر نتیجه‌ای که حاصل می شد دلچسب بود.»
تیم‌داری یکی از سنت‌های فوتبال‌دوستان طرشتی در سال‌های دور بوده است. رسم بر این بوده که بزرگان محله مسئولیت سرپرستی تیم ها را بر عهده می گرفتند و زمان و مکان مسابقات محلی را انتخاب می کردند. نظم در برپایی مسابقات و وجود زمین های خاکی متعدد، آرام‌آرام طرشت را به یکی از کانون های مهم فوتبال در پایتخت بدل کرد و مسابقات دوره ای بسیاری در این محله انجام می شد.
لطفعلی‌خان می گوید: «جام های زیادی مثل جام رمضان و پول کاپ در طرشت برگزار می شد و در تعطیلات و تابستان که فصل رونق فوتبال در محله ها بود هم مسابقاتی برگزار می شد. قبل از شروع مسابقات، فوتبالیست های جوان برای خرید کفش و لباس ورزشی به امیریه و منیریه می رفتند و این گونه بود که شور فوتبال، زندگی در طرشت را تحت تاثیر قرار می‌داد.»
زمین های خاکی محله طرشت با گذشت زمان یکی پس از دیگری تخریب شدند و از چند زمین خاکی معروف این محله فقط زمین شهدای طرشت باقی مانده که آن هم به مجموعه ورزشی با زمین چمن فوتبال تبدیل شده است.
کد خبر 846642 برچسب‌ها همشهری محله فوتبال تهران
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»