دستپخت مادرم مرا قناد کرد
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۳۴۱۹۵
همشهری آنلاین _ بهاره خسروی: اوایل دستیار مادرش بود و همراه او کلی غذاهای خوشمزه مانند دلمه، کتلت، کوکو و آش می‌پخت. روز پخت کیک و شیرینی برایش حکم روز فرشته را داشت. گاهی اوقات برای اینکه شمه‌ای از هنرش را به مادر نشان دهد یواشکی دست به کار پخت وپز غذا یا کیک و شیرینی می‌شد که حاصلش یکی‌دو دستگیره سوخته و آتش گرفته در گوشه آشپزخانه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
متولد سال ۱۳۸۰ و در رشته آشپزی دانشگاه علمی، کاربردی واحد ۳۷ مشغول تحصیل است. آقا مهدی از همان دوران کودکی به هنر آشپزی و شیرینی‌پزی علاقه داشت و پی همین عشق و علاقه را گرفت تا به هدفش برسد. او درباره شروع فعالیت‌هایش تعریف می‌کند: «مادر که کنار اجاق آشپزی می‌رفت به سرعت کنارش می‌رفتم. از تماشای آشپزی او و ترکیب مواد غذایی حسابی لذت می‌بردم. کمی که بزرگتر شدم از مادر اجازه همراهی گرفتم. او دستپخت خوبی دارد.
همین دستپخت خوب مرا شیفته آشپزی کرد. ترکیب مزه‌ها و برش زدن صیفی‌جات را خیلی دوست داشتم. هر بار که مادر شروع به برش زدن لوبیا، کاهو یا کدو و هر مواد غذایی می‌کرد با دقت به جهت دست و نوع کارش نگاه می‌کردم. همراه مادر کیک و شیرینی می‌پختم و از این کار لذت می‌بردم.» مهدی آنقدر کنار دست مادر ایستاد و درباره انواع غذاها و روش تهیه آنها پرس‌وجو و تمرین کرد تا اینکه در نوجوانی در پخت وپز تا حدودی متبحر شد. او در این‌باره توضیح می‌دهد: «اوایل با کمک مادر آشپزی می‌کردم. اما عاشق تجربه‌های تازه و ترکیب مزه‌های مختلف بودم. کارم را از درست کردن انواع املت شروع کردم. گاهی اوقات دور از چشم مادرم وقتی در خانه نبود سراغ آشپزی می‌رفتم و در بیشتر مواقع دستگیره را می‌سوزاندم. البته برای یادگیری هنر آشپزی و شیرینی‌پزی غذا و شیرینی هم زیاد سوزانده‌ام.»
علاقه به کسب تجربه‌های تازه و تماشای برنامه‌های تلویزیونی سامان گلریز انگیزه مطالعه و کند و کاو در دنیای غذاها و مزه‌های تازه را در وجود مهدی بیشتر زنده می‌کرد. اینگونه بود که هنوز به سن نوجوانی نرسیده مسئولیت پخت شیرینی‌های شب‌عید را برعهده گرفت و کام مهمانان نوروزی را با شیرینی‌های خانگی شیرین کرد. او می‌گوید: «به ۱۴ سالگی که رسیدم علاوه بر مطالعه تصمیم گرفتم برای آکادمیک شدن دانسته‌هایم به چند آموزشگاه سر بزنم و در کلاس‌های آنها شرکت کنم. ۳ سالی در دوره‌های شیرینی‌پزی خانم شریف شرکت کردم. به موازات شیرینی‌پزی به‌صورت تجربی کار آشپزی را با مطالعه و پخت غذاهای تازه ادامه دادم. بعد در کلاس‌های خانم جنت دوست شرکت کردم و نکته‌های جدید در حوزه آشپزی یاد گرفتم.»
«شکست می‌تواند مقدمه پیروزی و کسب تجربه‌های تازه باشد.» مهدی این را می‌گوید و از ماجرای ناکامی در یک مسابقه جهانی تعریف می‌کند: «یکی از بخش‌های لذت‌بخش در حوزه آشپزی برش زدن صیفی‌جات برای پخت غذاست. شرکت در مسابقات جهانی یانگ شف و حذف شدن در آن بهانه خوبی شد تا به تخته کار و برش صیفی‌جات به‌صورت جدی‌تر نگاه کنم. با تشویق و کمک‌های خانم جنت دوست در این رشته تبحر پیدا کردم و از طرف آموزشگاه برای تدریس در این رشته دعوت شدم. اوایل خجالتی بودم و دوره‌ها را خصوصی اجرا می‌کردم. اما کمی بعد کلاس‌ها را حضوری برگزار کردم و این‌طوری تعداد شرکت‌کنندگان افزایش یافت.»
حضور در میادین بین‌المللی و کسب موفقیت در آن انگیزه‌ای شد تا مهدی همه آنچه را در دایره تجربه و دوره‌های آموزشی کسب کرده بود به‌صورت آکادمیک دنبال کند. نخستین گام، شرکت در مسابقات قنادی بود. حاصل این حضور کسب رتبه نخست استان تهران و گام دوم شرکت در مسابقات ملی مهارت کشوری بود. او در این‌باره توضیح می‌دهد: «امسال نوزدهمین دوره مسابقات ملی مهارت در رشته قنادی برگزار شد که در این مسابقات در بخش پخت کیک شیفون و رودولوت با روکش فوندانت، شکلات بن بن، کوکی روسی با تزیین آیسنگ حجمی، اکلر با رویه کراکلد و مغزی موسیلین فندق موفق شدم رتبه سوم کشوری را کسب کنم.» آقا مهدی این روزها برای شرکت در مسابقات انتخابی جهانی شانگهای در رشته قنادی آماده می‌شود.
علاقه شرط ورود به رشته آشپزیبه عقیده این همسایه هنرمند ما آشپزی و قنادی از حرفه‌های شیرین و جذابی است که نخستین شرط دنبال کردن این رشته علاقه است: «یکی از مهمترین مواردی که برای دنبال کردن این رشته باید به آن توجه داشت ابراز علاقه و داشتن اطلاعات درباره انواع مواد غذایی، خواص آنها و ترکیب مزه‌هاست. از همه مهم‌تر اینکه برای این شغل جنسیت مردانه یا زنانه در نظر نگیرند.»
«مهدی از همان دوران کودکی کنار من می‌ایستاد و آشپزی‌ام را تماشا می‌کرد. استعداد و دقت بالایی هم در یادگیری ترکیب مواد غذایی داشت.» مادر آقا مهدی این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «وقتی این علاقه را در وجودش دیدم سعی کردم او را تشویق کنم. همین تشویق‌ها بود که مهدی را تا رسیدن به پله سوم مسابقات کشوری در رشته قنادی همراهی کرد و موفق شد. مهدی هم همه همت خود را به کار گرفت تا شیرینی‌پزی را یاد بگیرد و برای مهمانان و اهل خانه شیرینی‌های خوشمزه بپزد.»
شکر نعمت خدا«جواد مولوی» پدر مهدی داشتن چنین فرزند موفقی را نعمتی از جانب خداوند می‌داند و می‌گوید: «علاقه مهدی به هنر آشپزی و شیرینی‌پزی از دوران کودکی زیاد بود. اغلب سعی می‌کرد از ساده‌ترین مواد غذایی برای پخت غذاهای خوشمزه با بهترین تزیین استفاده کند. این روحیه برای من ستودنی بود.» پدر آقا مهدی می‌گوید: «خداوند را شاکرم از این نظر که به من این توفیق را داد تا بتوانم از امانتش نگهداری کنم و فرزندم را طوری تربیت کنم که فردی مفید برای خود و جامعه باشد.»
تلاش خستگی‌ناپذیر«برای مهدی خستگی معنا ندارد. کافی است چشمش به دستورالعمل آشپزی و شیرینی‌پزی بیفتد به سرعت سعی می‌کند تا آن را آماده کند.» «رؤیا مولوی» خواهر مهدی این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «مهدی هنر آشپزی و شیرینی‌پزی را از سن کم یادگرفت. او استعداد بی‌نظیری در تشخیص مزه‌ها و طعم‌سازی داشت. در واقع برای رسیدن به خواسته‌اش تلاش خستگی‌ناپذیر و عطشی سیری‌ناپذیر دارد و همین موضوع به موفقیتش در مسابقات ملی مهارت کشوری کمک کرد و سکوی پرتاپ او به پله سوم کشور شد.»
کد خبر 640352 برچسب‌ها همشهری محله آشپزی - دستور پخت شیرینیجاتمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: همشهری محله آشپزی دستور پخت شیرینی جات مسابقات ملی مهارت شرکت در مسابقات مواد غذایی آقا مهدی صیفی جات مزه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۳۴۱۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در اوج تجربه بودم/کاش زودتر می‌گفتند!
ایسنا/اصفهان بازیکن اسبق تیم ملی واترپلو تجربه را از اصلی‌ترین فاکتورها در کسب نتیجه این رشته دانست که او در اوج تجربه و آمادگی ورزشی‌اش به فاصله یک ماهه از مسابقات آسیایی با اتفاقی ناخوشایند در مسیر تنها هدف باقی مانده ورزشی‌اش مواجه شد. در حالی که به عقیده او همه شرایط برای کسب نتیجه تیم ملی در آسیا فراهم بود.
واترپلو، ورزشی سرعتی - قدرتی و کاری تیمی و با آمادگی جسمانی بالا محسوب می‌شود که علاوه بر قدرت بدنی به مهارت‌هایی چون حل مسئله در لحظه و ارتباط قوی اجتماعی و گروهی نیاز دارد. موضوعی که بازیکنان این رشته به مرور و با گذر زمان در آن ماهر خواهند شد و می‌توان گفت از حدود رده ۳۰ سال به بعد توانایی راهبری در تیم را خواهند داشت.
ویدیو/ ملی‌پوش واترپلو که پس از طلسم‌شکنی حذف شد!
نیما خوشبخت، واترپلوئیست ملی‌پوش اصفهانی را می‌توان از جمله این مهره‌های تاثیرگذار دانست که می‌تواند با تکیه به تجربه و تکنیک نتیجه بازی را تغییر دهد. او از ۱۶ سالگی به تیم ملی جوانان راه یافت و همان سال هم در رده سنی جوانان قهرمان آسیا شد. او همچنین در تیم‌های باشگاهی‌اش نیز خوش درخشید و عناوین متعددی کسب کرد.
خوشبخت پس از یک دوری پنج ساله از تیم ملی دوباره به جمع ملی‌پوشان برگشت، اما بازیکن باسابقه تیم ملی واترپلو با یک حذف ناگهانی رقابت‌های آسیایی را از دست داد.
موضوعی که شاید هر ورزشکاری را یک ماه مانده به شروع مسابقات شوکه کند، می‌گوید اگر از قبل شروع تمرینات دعوتش نمی‌کردند، بهتر بود و در اوج آمادگی و تجربه از تیم ملی کنار گذاشته شده است، در حالی که با حمایت‌های مسئولان از این رشته همه چیز برای نتیجه گرفتن آماده بود و با تصمیمات بهتر می‌شد نتیجه دیگری در آسیا رقم زد.
ایسنا به همین بهانه با نیما خوشبخت درباره شروع زندگی ورزشی‌اش تا دوران ملی او هم‌صحبت شد.
او درباره شروع داستان خوشبخت و واترپلو به ایسنا گفت: به واسطه میلاد ناظمی که یکی از قهرمانان اسبق واترپلو به‌شمار می‌رود و در تیم ملی فعالیت داشته است، علاقه‌مند به شنا شدم. تا ۱۱ سالگی در تیم شنا اصفهان بودم و به خاطر اینکه شنا برای من خسته‌کننده شده بود، وارد ورزش گروهی هیجانی واترپلو شدم. سال اولی که پا به عرصه تیم اصفهان گذاشتم از مسابقات قهرمانان کشوری حذف شدم، اما در سال بعد به عنوان بازیکن اصلی مسابقات کشوری اعزام و از آنجا بود که در ۱۳ سالگی وارد تیم ملی شدم.
درسن ۱۵ سالگی به اردوی تیم ملی دعوت شدم و در مسابقات آسیایی اندونزی جاکارتا قهرمان جهان شدیم.
در مسابقات جهانی آمریکا کسب مقام نوزدهم، مسابقات قهرمانان آسیا در چین کسب مقام دوم، با چهار بار شرکت در باشگاه آسیا درتیم‌های مختلف کسب مقام اول تا سوم، ساحلی آسیایی مقام دوم را کسب کردیم.
بازیکن ملی‌پوش واترپلو با یادآوری طلسم‌شکنی واترپلو و رسیدن به سکو دوم آسیا در خصوص شرایط رشته‌اش ادامه داد: مهمترین مقامی که در مسابقات قهرمانی آسیا کسب کردیم مهرماه ۱۴۰۲ در کشور سنگاپور بود که بعد از ۲۷ سال دوم آسیا شدیم، او اضافه کرد: شنا و واترپلو مخصوص کشورهای غربی ازجمله اروپا است. این ورزش در ایران به جایگاه خوبی رسیده و مسئولان باید کمک کنند تا نام این ورزش بهتر و برتر شناخته شود چرا که می‌تواند در مسابقات مختلف مقام کسب کند.
در چند سال اخیر وضعیت این رشته بهتر از قبل شده و فدراسیون برنامه‌ریزی‌هایی در خصوص تاسیس مدرسه و باشگاه انجام داده که تمام فعالیت‌ها موجب جذب بازیکن شده است. هر چه در این رشته فعالیت داشته باشیم می‌توانیم مسابقات بیشتر و بازیکنان آماده‌ای در هر رده سنی برای تیم ملی پرورش دهیم.
خوشبخت با بیان اینکه در شهر اصفهان سرمایه‌گذارهای بسیاری وجود دارند و انتظار ما اسپانسر شدن برای این ورزش است، خاطرنشان کرد: نبود اسپانسر برای ما و تمام خانواده‌ها شرایط را طاقت‌فرسا کرده و بسیاری از ورزشکاران به دلیل حمایت نشدن مالی از این ورزش کناره گرفتند.
وی تاکید کرد: رشته ورزشی واترپلو به حمایت کننده نیاز دارد. حرف اول در همه ورزش‌ها را هزینه بازگو می‌کند، بزرگترین فعالیتی که اداره کل و هیئت شنا انجام داد این بود که تعداد ورزشکاران را در این حرفه بیشتر کنند، به طوری که بتوان آنها را در رشته ورزشی نگه داشت در حال حاضر در اصفهان لیگ برتر نیز نداریم.
حمایت نکردن باعث فروپاشی می‌شود
ملی‌پوش اسبق واترپلو درباره تیم‌داری این رشته در بخش بانوان نیز توضیح داد: در بخش بانوان هم تیم شنا و واترپلو در اصفهان را داریم و خوب فعالیت می‌شود، حمایت نشدن از این ورزش باعث فروپاشی تیم‌ها می‌شود. دغدغه اصلی چه در فعالیت بانوان و چه در آقایان، اجاره‌های استخر است. ما به جای اینکه بر برنامه‌های تمرینی و پیشرفت ورزشکاران متمرکز باشیم باید مانند اجاره نشین‌ها نقل مکان کنیم.
خوشبخت درباره اینکه شاهد شرکت بانوان در مسابقات شنا اصفهان هستیم و بیشتر از این به دلیل محدودیت‌هایی که ورزش واترپلو دارد نمی‌توان تلاش کرد، تاکید کرد: تیم ملی برای بانوان نداریم اما امیدواریم همه مدارسی که الان در آقایان کار می‌کنند یک بخش برای بانوان نیز بگذارند.
ماجرای تیم ملی و حذفی پرحاشیه
خوشبخت در پاسخ به ایسنا درباره جریان کنار گذاشته شدنش از تیم ملی آن هم با فاصله کمی که تا بازی‌های آسیایی مانده بود، اینطور شروع کرد: ۱۵ سال سابقه ملی و از حدود ۱۵ سالگی بازی در سطح تیم‌های ملی را شروع کردم. بعد از حدود چهار، پنج سال به انتخاب کمیته فنی واترپلو با توجه به بازی‌های درخشانم در لیگ و آمادگی بدنی دوباره به اردو تیم ملی دعوت شدم. پس از حدود ۶ ماه اردو می‌خواستیم به بازی‌های آسیایی برسیم که کادر فنی تیم ملی طی این ۶ ماه ۲دوبار عوض شد. پس از مسابقات جهانی آلمان دیگر تمایلی به حضور در تیم ملی نداشتم و بازگشتنم کار سختی بود، اما از من خواستند که به تیم کمک کنم. من نیز همیشه خود را سرباز تیم می‌دانم و اگر جایی به من احتیاج داشته باشند و دعوت کنند، حتما کمک خواهم کرد. دوباره به روند سخت تمرینات ملی بازگشتم. واترپلو جز سخت‌ترین رشته‌ها است و برای کسی که چند سالی دور بوده بازگشت دوباره کار سختی است. دو ماه قبل از بازی‌های آسیایی مربی خارجی به تیم آمد که کمک‌های بسیار خوب تکنیکی و تاکتیکی به تیم کرد. در اردو آمادگی صربستان که به فاصله یک ماه تا بازی‌های آسیایی مانده بود، به من اعلام شد که در ترکیب تیم نیستم! انتظار داشتم حداقل به خاطر سن و سابقه‌ای که دارم، آمادگی بالا و نظمی که در تمرینات داشتم، حتی اگر می‌خواستند شاگردان خودشان را به تیم بیاورند زودتر به من می‌گفتند یا حتی اصلا من را دعوت نمی‌کردند. شاید انقدر ناراحت نمی‌شدم.
بازی‌های آسیایی یکی از بزرگترین اهداف زندگی ورزشی من بود، اغلب رقابت‌های آسیایی را شرکت کرده بودم و بازی‌های آسیایی تنها هدف مانده من بود. در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ تمام اردوها را حضور داشتم، اما تیم به دلیل برخی مسائل مدیریتی اعزام نمی‌شد. این تیم به قدری خوب بود و حمایت‌هایی که انجام شد باید نتیجه می‌گرفت. تمام شرایط برای تیم مهیا شد که به نتیجه برسد، اما به دلیل نبود دو و سه بازیکن و عدم تمرکز لازم نتیجه مطلوب حاصل نشد.
یکی از دلایل کنار گذاشتن من بالا بودن سنم بود، در حالی که اکنون در اوج تجربه و آمادگی بدنی کنار گذاشته شدم. در تیم قزاقستان بازیکنانی حاضر بودند که نزدیک ۴۰ سال داشتند و توانستند با تجربه‌شان بازی را دربیاورند. این رشته سرعتی و قدرتی است، اما تجربه حرف اول را می‌زند. نیاز دارد که بازیکن جوان و باتجربه در کنار هم باشند تا تیم نتیجه بگیرد.
مربی تیم ملی باید در حد بازیکنان باشد
خوشبخت با تاکید بر اینکه باید در این قسمت از ژاپن الگوبرداری کنیم، تصریح کرد: آنها هیچوقت مربی خارجی نمی‌آوردند اما برای مربیان داخلی برنامه دارند. مربی را به کشورهای صاحب سبک اعزام می‌کنند تا با علم روز آشنا شود برای ایران نیز باید همینطور شود. مربیان خوبی داریم ولی باید زمان برای کسب تجربه و آشنایی با علم روز داده شود. یک جورهایی باید مربی در حد بازیکنان تیم باشد تا از او حساب ببرند. مربی تیم ملی باید باسابقه باشد و یا حتی کلاس‌های آموزشی برون مرزی برود، زیرا نمی‌توان با علم ۲۰ سال پیش به تیم ملی کمک کرد. فدراسیون واترپلو در این موضوع کمک کرده و مربی صربستانی برای آموزش مربیان رده‌های سنی آورده شد که به مسابقات رده‌ها کمک زیادی کرد. همچنان باید فدراسیون کمک کند که مربیان داخلی کلاس خارجی و بین‌المللی ببینند و پس از آن نیمکت تیم ملی انتخاب شود، به ویژه در تیم ملی بزرگسالان. گاهی بازیکن از لحاظ تجربه ۱۰ سال از مربی بالاتر است و همین امر می‌تواند در تیم اختلاف ایجاد کند.
تیم بزرگتر واقعی می‌خواهد
این بازیکن باتجربه اصفهان مشکل اساسی تیم ملی واترپلو را نبود هماهنگی میان بازیکنان و اختلافات جزئی میان آنها دانست و گفت: کاپیتان خوبی برای تیم انتخاب شد و بزرگتری می‌کرد، اما این تیم یک بزرگتر واقعی لازم داشت که بتواند تیم را در موقعیت‌های حساس جمع کند. این تیم در بازی‌های آسیایی هانگژو این مورد را کم داشت. کاپیتانی در واترپلو مسئولیت سنگینی دارد و متاسفانه اختلافات درون تیمی زیاد شد.
تصمیم دوباره برای بازگشت به تیم ملی؟
خوشبخت خودش را سرباز تیم ملی معرفی کرد که از حاشیه دوری می‌کند و تاکید کرد: من همیشه خودم را سرباز تیم ملی می‌دانم و دوست دارم زیر این پرچم افتخارآفرینی کنم. زندگی من واترپلو است و اگر از من کمک بخواهند با دل و جان کمک می‌کنم، اما اگر بدانم باز هم حاشیه‌ای قرار است ایجاد شود، قطعا خودداری خواهم کرد.
جرقه پیشرفت واترپلو زده شده است
او با اشاره به فعالیتش در مربیگری تصریح کرد: حدود ۸ سالی است که در بخش باشگاه‌داری رشته واترپلو باشگاه داریم که از حدود سن ۶ سال تا حد مسابقات رده‌های سنی آموزش می‌بینند تا بتوانیم با کمک هیئت شنا چراغ واترپلو را در اصفهان روشن کنیم.
امسال هشت نماینده از باشگاه ما برای اردوی تیم ملی زیر ۱۷ سال برای مسابقات آسیایی فیلیپین دعوت شدند. یکی از مربیان تیم ملی نیز از اصفهان است که اتفاق خوبی برای پیشرفت واترپلو است و جرقه آن زده شده، امیدوارم بیشتر خبرهای خوش از این رشته باشد و قول می‌دهم بدنه اصلی تیم ملی همچون ۱۵ سال قبل از بازیکنان اصفهان باشد، البته در صورتی که حمایت‌های اداره کل و هیئت شنا ادامه‌دار باشد.
سخن پایانی؟
تمام تلاش من این است که نزدیکانم را به ورزش علاقمند کنم و حتی به رقیبانم نیز کمک می‌کردم تا رشته واترپلو بزرگ شده و به چشم بیاید. همیشه دوست دارم این رشته در ایران جایگاه خوبی داشته باشد و واقعا از نتیجه نگرفتن تیم در بازی‌های آسیایی ناراحت شدم. امیدوارم این ورزش بزرگتر از همیشه شود و جایگاه بهتری از قبل پیدا کند.
انتهای پیام
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟