روایت مامان‌هایی که معلم اجباری شدند!/ حکایت تلخ کلاس دومی‌های مظلوم
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۳۸۸۰۴
خبرگزاری فارس ـ گروه تعلیم و تربیت: مادر صدایش می‌کند اما خودش را به نشنیدن می‌زند. همچنان خود را مشغول بازی نشان می‌دهد. مادر دوباره صدایش می‌زند. «وحید جان، مامان، بیا دیکته‌ات مانده». به سختی واکنش نشان می‌دهد و با غر پاسخ می‌دهد: «من نمی‌نویسم. خسته شدم».
حرفهای محبت‌آمیز مادر برای نشاندن فرزند پای درس به نتیجه نمی‌رسد و این بار، صدایش بلند می‌شود و کار به تهدید کشیده می‌شود: «صبر کن، بابات بیاد، تکلیفتو روشن می‌کنه».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
متأسفانه گاهی کار به دعوا و تنبیه هم می‌رسد؛ البته تنبیه فقط فیزیکی نیست، گاهی برخی کلمه‌ها از تنبیه فیزیکی بدتر است؛ کلماتی مانند «چرا نمی‌فهمی»، «چند بار برایت بگویم»، «دیوانه شدم از دستت»، «خستم کردی» که تنها خاطره تلخ از آموزش را در ذهن کودک حک می‌کنند و باعث می‌شوند که از همین سن کودکی، آنها از درس خواندن فراری شوند!
*** مامان‌هایی که اجبارا معلم شدند!
با ورود کرونا به کشور، اولین جایی که درهایش بسته شد، مدارس بود و دانش‌آموزان، تحصیل در خانه را با روش‌های مختلف مانند آموزش‌های مجازی و آموزش‌های تلویزیونی، دنبال کردند؛ اما اولین جایی که با کاهش کرونا، باز شد، مدارس نبودند. هنوز به رغم آنکه خیلی از شغل‌ها به روال عادی برگشته است، مدارس همچنان در کش و قوس بسته بودن و باز شدن به سر می‌برند.
مدرسه نرفتن و درس خواندن در خانه، برای دانش‌آموزانی که پایه‌های بالاتر تحصیلی را طی می‌کنند به مراتب راحت‌تر نسبت به دانش‌آموزان سنین پایین‌تر است. اما مدرسه نرفتن برای دانش‌آموز کلاس اولی، چالش بزرگی را به وجود می‌آورد.
دانش‌آموزانی که در سال تحصیلی 1400ـ1399 به کلاس اول رفتند، همان دانش‌آموزانی بودند که شرایط سختی را سپری کردند؛ بچه‌هایی که از نعمت شرکت در کلاس حضوری اول دبستان محروم شدند و نتوانستند با معلم خودشان ارتباط بگیرند؛ معلم کلاس اولی‌های پارسال، مادران شدند! مادرانی که اکثرا تجربه تدریس را نداشتند و حالا باید جای خالی معلم را پر می‌کردند.
** مادر یک کلاس دومی: سال گذشته، سال سخت تحصیلی را گذراندیم
به سراغ مادران کلاس دومی‌ها که سال گذشته، فرزندشان به صورت مجازی آموزش دیده بود، رفتیم و از آنها درباره آموزش فرزندشان جویا شدیم.
خانم میرزایی مادر یک دانش‌آموز کلاس دوم دبستان شهرستان‌های استان تهران به خبرنگار فارس گفت: واقعیتش این است که سال گذشته، سال سخت تحصیلی را گذراندیم. معلم کلاس اول فرزندم برای ما در «شاد» فیلم آموزشی را می‌فرستاد اما فرزندم هیچ علاقه‌ای به معلمش و دیدن فیلم او نداشت. یعنی اصلا ارتباطی نگرفته بود.
وی ادامه داد: ارتباط با معلم در مدرسه شکل می‌گیرد و بچه‌های کلاس اولی باید معلم‌شان را ببینند و با او ارتباط عاطفی‌شان ایجاد شود اما متأسفانه سال گذشته این اتفاق نیفتاد؛ وقتی ارتباطی شکل نمی‌گیرد، بچه‌ها هم در آموزش مشکل پیدا می‌کنند.
این مادر اضافه کرد: نکته دیگر این است که اگر قرار بود ما مادرها، کار معلمان را انجام دهیم، معلم می‌شدیم؛ بچه‌ها از مادر حرف شنوی ندارند و ما مجبوریم برخی مطالب را بارها و بارها به فرزندمان توضیح دهیم. هم او کلافه می‌شود و هم ما خسته می‌شویم.
**هر کلمه را چند بار برای فرزندتان تکرار نکنید
یکی از معلمان، مواردی را درباره املاء گفتن برای والدین فرستاده است؛ در این متن آمده است: «حتما زمانی که کودک آمادگی دارد با وی املاء تمرین شود و با اجبار و تهدید او را دعوت به املاء نوشتن نکنید.
هنگام املاء گفتن، از او بخواهید هر عبارت و جمله‌ای که می‌گویید را به درستی تکرار کند و سپس بنویسد؛ اگر کلمه‌ای را درست ننوشت، از او نخواهید تا بلافاصله آن را تصحیح کند. بگذارید در پایان کار، تصحیح با کمک خودش صورت گیرد.
هر کلمه را چند بار برایش تکرار نکنید. فقط یک الی دو بار کافیست. محیط منزل را در سکوت مطلق قرار ندهید، چون حساسیت شنیداری کم می شود. کمی صدای اضافه مثل صدای رادیو و برنامه ای که مورد علاقه او نیست و...، باعث می‌شود محیط منزل مشابه مدرسه شود.
در نظر بگیرید که یک معلم چقدر می تواند برای فرزند شما و کندنویسی او وقت صرف کند، بنابراین بیش از حد به او فرصت ندهید».
پدر یک دانش‌آموز دوم دبستانی به خبرنگار فارس گفت: مگر با دو بار تکرار کلمه، بچه‌ها می‌توانند املاء بنویسند. این بچه‌ها سال گذشته معلم‌شان یک یا دو بار دیدند. همه حروف و کلمه‌ها را خانواده‌ها به فرزندان‌شان یاد دادند.
وی افزود: بچه‌هایی که سال گذشته با معلم ارتباطی نداشتند و امسال هم یک ساعت در هفته به مدرسه می‌روند، مسلما در آموزش مشکل دارند؛ وزارت آموزش و پرورش باید برای این دانش‌آموزان فکری کند.
**مدرسه جایی فراتر از آموزش صرف است
آموزش و پرورش برای حل مشکل آموزش دانش‌آموزان کلاس اولی و کلاس دومی، آموزش جبرانی را در تابستان پیش‌بینی کرد.
رضوان حکیم‌زاده معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش در این خصوص به خبرنگار فارس، گفت: «یکی از کارکردهای مدرسه این بود که بسیاری از عادات صحیح که افراد باید در زندگی داشته باشند، در سنین کودکی به آنها آموزش می‌داد؛ مدرسه جایی فراتر از این است که صرف مفاهیم علوم و ریاضی به دانش‌آموزان یاد داده شود».
وی ادامه داد: «قبل از تابستان امسال اعلام کردیم برای یادگیری مؤثر کلاس اولی‌ها، مسؤولیت با مدیر است که علاوه بر معلم باید نظارت کند تا این کودکان مهارت‌های سواد پایه را به دست آورند و اگر لازم باشد که برای این دانش‌آموزان برنامه جبرانی در نظر گرفته شود، توسط مدرسه تنظیم می‌شود».
اما خانواده‌ها معتقدند که این کلاس‌ها فقط برای دانش‌آموزانی بوده است که در ارزیابی‌ها نیاز به فعالیت بیشتر داشتند و تکلیف دانش‌آموزانی که والدین با آنها کار می‌کردند، روشن نشده است.
به گزارش فارس، کلاس اولی‌های سال گذشته یا به عبارتی کلاس دومی‌های امسال، نیاز به حمایت بیشتر دارند و دستگاه تعلیم و تربیت باید برای آنها تدبیری بیندیشد؛ تدبیری که همه آنها را در بر گیرد.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: کلاس دومی ها والدین دانش آموزان دانش آموزانی دانش آموزان کلاس اولی کلاس دومی سال گذشته بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۳۸۸۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طرح «بوم»؛ شکوفایی خلاقیت‌ها یا باری روی دوش معلم؟
به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، از سال ۱۳۹۷ طرحی تحت عنوان «بوم» در مدارس ابتدایی و متوسطه اول کشور به صورت آزمایشی اجرا شد و امروزه تعداد مدارسی که این طرح را اجرا می‌کنند، افزایش پیدا کرده است.
این طرح مخفف عبارت «برنامه ویژه مدرسه» است و قرار بود براساس بند ۵ -۵ سند تحول بنیادین و بند ۲ -۱۳ برنامه درسی ملی، بخشی از برنامه درسی در اختیار مدرسه قرار بگیرد و با افزایش اختیار عمل مدارس، به نوعی انعطاف در برنامه آموزشی ایجاد کرده و فعالیت‌هایی که دانش‌آموزمحور هستند را در مدارس گسترش بدهیم.
بیشتر بخوانید طرح شهاب آموزش و پرورش بعد از ۱۲ سال چه دستاوردی داشت؟ / استعدادیابی تنها روی کاغذمحمود امانی طهرانی مشاور علمی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و مولف کتاب راهنمای عمل برنامه ویژه مدرسه (بوم) درباره جزئیات این طرح می‌گوید: بوم یا برنامه ویژه مدرسه یعنی اینکه مدیریت مدرسه، شورای مدرسه و معلمان مدرسه اجازه دارند و می‌توانند برای زمان معینی از آموزش رسمی مدرسه، خودشان موضوع و محتوا ارائه دهند. همچنین مواد آموزشی تولید کنند، آموزش دهند، ارزشیابی کنند، کارنامه ارائه دهند و به طور کامل یک برنامه درسی را طراحی و اجرا کنند.
وی افزود: محتوای برنامه ویژه مدرسه از نظر من از ۳ جنس است؛ یک جنس، محتواهایی هستند که یک موضوع مناسب و جذاب آموزشی را ارائه می‌دهند؛ این موضوع‌ها در ساحت‌های ششگانه تربیت (تربیت اخلاقی، اعتقادی و عبادی، تربیت علمی و فناوری، تربیت اجتماعی و سیاسی، تربیت هنری و زیبایی شناخت، تربیت اقتصادی و حرفهای، تربیت زیستی و بدنی) وجود دارد؛ مثلا درباره یک موضوع علمی یا دینی یا اجتماعی یا ورزشی یا شغلی و ... محتوایی تدارک دیده می‌شود و به دانش آموزان ارائه می‌شود.
براساس گفته‌های طهرانی در این طرح هر معلمی در عین اینکه مسئولیت تدریس کتاب درسی خود را برعهده دارد، ۲ هفته از تدریس را خالی می‌کند و برای این ۲هفته پیشنهادی جدید می‌دهد یا ممکن است برنامه جدیدی ارائه نکند اما تحت مدیریت خودش، فردی را بیاورد و برنامه‌ای را ارائه دهد.
از این صحبت‌ها و شروع آزمایشی طرح تقریبا پنج سال گذشته اما آیا طرح در اجرا موفق بوده و توانسته در بهبود عملکرد مدارس موثر باشد؟ از معلمان پرسیدیم که بعد از پنج سال این طرح چطور اجرا می‌شود و یکی از معلمان ابتدایی تهران در این خصوص به ایسکانیوز گفت: برای اجرای طرح بوم هر بار چیز جدیدی از معلمان درخواست می‌کنند. در سال‌های اخیر اجرای طرح اینگونه بوده که ما باید مهارتی به دانش‌آموز بیاموزیم که با کمک آن بتواند کسب درآمد کند. آموزش‌ها باید در مجموع ۶۰ ساعت باشد و هر هفته تقریبا ۲ ساعت زمان بگذاریم.
مقایسه صحبت‌های ایده‌پرداز طرح و معلمان نشان می‌دهد که قدم اول در اجرا یعنی آموزش و تفهیم نحوه اجرا برای معلمان و مدیران به درستی شکل نگرفته است یعنی مدیر مدرسه و معلمی که مجری است، به درستی نمی‌دانند که باید چه کاری انجام بدهند و چطور می‌توانند طرح را اجرا کنند.
از جهتی موانعی هم سر راه اجرای طرح وجود دارد که میتواند مانع تحقق اهداف طرح شود. معلم دیگری در این باره به ایسکانیوز گفت: در ظاهر ۲ ساعت در هفته برای اجرای طرح زیاد نیست اما آموزش و پرورش از ما می‌خواهد که چندین طرح را هم‌زمان با هم پیش ببریم و زمان گذاشتن برای همه آنها دشوار است.
حجم بالای کتاب‌های درسیوی با اشاره به اینکه حجم بالای کتاب‌های درسی هم مانعی برای اجرای طرح است، عنوان کرد: از طرفی کتاب‌های درسی در سال‌های اخیر دشوارتر از قبل شده و ما باید روی تدریس کامل مباحث کتاب وقت بگذاریم؛ پیش از این کتاب طوری طراحی شده بود که دانش‌آموز بدون حضور در کلاس و با کمک اولیا می‌توانست درس را متوجه شود و تمرین‌های بسیاری هم در کتاب وجود داشت اما امروز هم تعداد تمرین‌ها کم و مباحث متعدد مطرح شده است.
معلم پایه ابتدایی ادامه داد: یکی از کتاب‌هایی که تغییرات بسیار داشته و سنگین‌تر شده، درس ریاضی است که تمرین‌های کمی هم دارد و ما مجبور هستیم با تکرار مبحث، به یادگیری کودک کمک کنیم. در این شرایط زمانی برای خلاقیت و اجرای طرح «بوم» باقی نمی‌ماند.
کلاسهای پرجمعیت و فشار کاری روی دوش معلموی افزود: وجه دیگر ماجرا اینجاست که کلاسهای ما پرجمعیت هستند و از استاندارد تعریف شده که ۲۵ دانش‌آموز است، بسیار بیشتر هستند. چطور می‌توان از معلم انتظار داشت که پنج یا ۶ طرح را در کنار تدریس پیش ببرد و توجه داشته باشد که کیفیت کار هم بالا باشد. بیشتر همکاران آموزش اوریگامی (ساخت اشکال با کمک تا کردن کاغذ) را انتخاب می‌کنند که راحت‌تر از دیگر موارد است و بچه‌ها هم استقبال می‌کنند؛ چراکه تجربه آموزش مهارتی مثل قلاب‌بافی برای کودکان نشان داده که این کار میتواند خطراتی برای آنها داشته باشد و معلم هم توانایی کنترل بیش از ۴۰ دانش‌آموز را ندارد.
این معلم با بیان اینکه یکی از مشکلات مهم در این حوزه آموزش ندیدن معلمان است، گفت: من باید خودم مهارتی را آموزش دیده باشم که آن را به دانش‌آموز هم آموزش بدهم. درحقیقت اجرای طرح «بوم» محدود شده به پر کردن فرم‌های تشریفاتی که فقط بگوییم طرح را اجرا کردیم. علاوه بر این بسیاری از معلمان حتی نمی‌دانند که طرح «بوم» چیست و چه کاری باید انجام دهند.
وی ادامه داد: کمبود نیرو هم باعث شده تا مدارس ما معلم ورزش، پرورشی و مشاور نداشته باشند و از معلم‌های دیگر بخواهند که این خلا را پرکنند و در این شرایط کاری هم روی دوش معلمان اضافه شده است. این طرح‌ها شاید ماهیت خوبی داشته باشند اما مشکلات ما زیرساختی‌تر از این است و اول باید مشکل کمبود معلم و مدرسه را حل کنیم تا فرصتی برای اجرای ایده‌های دیگر هم باقی بماند.
مدرسه هزینه استفاده از مربی را نداردمعلم ابتدایی توضیح داد: علاوه بر این آوردن مربی از بیرون مدرسه هم هزینه‌بر است. مدارس هم در رفع نیازهای اولیه خود مانده‌اند و با بودجه‌ای که می‌گیرند به پرداخت قبوض فکر می‌کنند؛ در این شرایط پولی نمی‌ماند که بخواهند برای آموزش خارج از کلاس دانش‌آموزان هزینه کنند.
به گزارش ایسکانیوز، طرح «بوم» روی کاغذ طرح خوبی است و اهداف بلندی دارد اما آموزش و پرورش باید ابتدا زیرساخت‌ها را درست کند تا یک طرح به نتیجه برسد وگرنه بدون اینکه تغییری در عملکرد مدارس ایجاد شود و کیفیت ارتقا پیدا کند، صرفا فشار کاری معلمان را بیشتر می‌کند.
تراکم بالای کلاسهای درس و کمبود معلم خود یکی از اصلی‌ترین چالش‌های موجود است چراکه معلم باید زمان کافی داشته باشد تا بتواند به تک تک دانش‌آموزان رسیدگی کند. از جهتی حجم کتاب‌های درسی و مباحثی که باید ارائه شود با طرح‌ها همخوانی ندارند و معلم نمی‌داند به کدام یک رسیدگی کند.
گذشته از همه این‌ها یکی از مشکلات اساسی آموزش و پرورش در اجرای بیشتر طرح‌ها، ضعف در دوره‌های ضمن خدمت است. تا ابعاد کامل یک طرح برای معلم روشن نشود، آموزش کافی نبیند که چطور آن را اجرا کند، اجرای طرح موثر نخواهد بود. نیروی کارآمد و آموزش دیده کیفیت کار را بالا می‌برد و وقتی پای آموزش بلنگد، نمی‌توان انتظار داشت که به اهداف بزرگ برسیم.
انتهای پیام /
پخش زنده بازی‌های فوتبال امروز جمعه ۷ اردیبهشت از تلویزیون + سایت آنتن و آپارات