وقتی مسی کوچک بود؛ قصه‌های جادوگر و آمپول‌های رشد
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۵۹۲۹۰
«لیونل مسی» پس از فتح هفتمین توپ طلای دوران حرفه‌ای خود در هفته گذشته، در گفت‌وگو با نشریه فرانس فوتبال با یادآوری هورمون‌درمانی در دوران کودکی، توضیح داد که باوجود روند درمانی طولانی، هرگز حرفه خود را در معرض خطر تصور نکرده است.
به گزارش ایرنا، فوق ستاره آرژانتینی باشگاه پاری‌سن‌ژرمن باوجود سپری کردن فصلی نه‌چندان چشمگیر به همراه بارسلونا و جدایی غافلگیرکننده از جمع آبی‌اناری‌ها در تابستان سال جاری، با کمک به آلبی سلسته برای شکستن طلسم کوپا آمریکا و بالا بردن جام معتبر آمریکای لاتین، نظر هیات داوران توپ طلا را به خود جلب کرد و هفتمین جایزه بزرگ نشریه فرانس فوتبال را به خانه برد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مسی یک هفته پس از این افتخار منحصربه‌فرد با فرانس فوتبال که بانی برگزاری مراسم توپ طلا و اهدای آن است، به صحبت نشست.
در ۱۰ سالگی متوجه شدی که با کمبود هورمون رشد مواجه هستی. چطور با این خبر مواجه شدی؟
یادم می‌آید با مادرم برای چک‌آپ می‌رفتم؛ جلساتی که یک یا دو ساعت طول می‌کشید. وقتی از قضیه مطلع شدم، گفتم که این موضوع مشکلی برایم ایجاد نمی‌کند. نمی‌دانم به خاطر کم سن و سال بودن و ناآگاهی از این مشکل، چنین حرفی زدم یا اینکه واقعا متوجه نشده بودم که چه بلایی ممکن است به سرم بیاید.
وی افزود: سپس آنها روند درمان را برایم توضیح دادند؛ هر روز باید آمپول تزریق می‌کردم، یک روز به یک پا و روز بعد به پای دیگر. این موضوع مانع از این نشد که همه چیز را کنار بگذارم چون می‌توانستم مثل گذشته فوتبال بازی کنم و به زندگی عادی ادامه دهم.
بنابراین این ایده به ذهنت نرسید که شاید حرفه فوتبالت به خطر بیافتد؟
نه، هرگز. می‌توانستم مثل گذشته همه کارهایم را انجام دهم البته باید روند درمانی را هم پشت سر می‌گذاشتم. این روند به یک موضوع عادی در زندگیم بدل شد. به دیدن دوستانم می‌رفتم و آمپول‌ها را با خودم می‌بردم. باید داروها را در جای سرد نگه می‌داشتم و به همین دلیل به محض رسیدن آن را در فریزر می‌گذاشتم و همه می‌دانستند که غروب باید تزریق کنم. از این رو برایم سخت نبود؛ در واقع به محض آغاز درمان، این روند مثل تار و پود در زندگی روزمره‌ام تنیده شد.
منبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۵۹۲۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پیام ساکت قبل از پرسپولیس: شمال فقط نساجی
به گزارش "ورزش سه"، ساکت الهامی پس از پیروزی ارزشمند نساجی مازندران در هفته بیست و پنجم لیگ برتر مقابل ذوب‌آهن در ورزشگاه فولادشهر که موجب شد دو پله از منطقه سقوط فاصله بگیرند، پیامی احساسی به شرح زیر برای هواداران تیمش منتشر کرده و نوشته است:
«من یکی از شما هستم؛ برادر کوچک‌تر شما
در همه روزهایی که در قائمشهر زیبا نبودم خدا شاهد است که مثل یک هوادار نتایج تیممان را دنبال می‌کردم، با بردش به آسمان می‌پریدم و با باختش حرص می‌خوردم. رابطه من و نساجی یک رابطه کاری نیست. دلم با این تیم گره خورده تا ابد تا همیشه... . حالا هم دلم قرص است از همان روز اول هم مطمئن بودم که قرار نیست اسیر سختی کار و دشواری مسیر شویم. ما با هم در کنار هم می‌توانیم از پس هر مشکلی برآییم، من به عنوان برادر کوچک‌ترتان اطمینان داشتم که میشود روی تک تک شما حساب کرد؛ می‌دانستم تنهایمان نمی‌گذارید.
شما مرد روزهای سخت هستید و کارهای سخت امروز وظیفه دارم از تک تک شما تشکر کنم. اگر امروز قدری نور از روزنه امید پرتر می‌تابد، بزرگترین دلیلش حضور پرشور شماست. بازیکنانم وقتی سکوهای پر از عشق را می‌بینند دیگر راهی ندارند تا پای جان بجنگند، در کنار شما و با مدیریت حاج رضا حدادیان می‌رویم تا دوباره روزهای آفتابی را تجربه کنیم.
کار من و شما تمام نشده است. شک ندارم شما از من مصمم‌تر هستید که تیممان به ساحل آرامش برسد. پس منتظرتان هستیم تا مقابل پرسپولیس یک بار دیگر نشان دهیم در مازندران رنگ قرمز فقط یک معنا دارد؛ نساجی کبیر من و بازیکنانم قول میدهیم تا هر چه داریم رو کنیم تا دوباره با هم بخندیم.
ما در کنار هم می‌جنگیم؛ برای نساجی کبیر.»
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود