سناتور آمریکایی، روسیه را با «مادر همه تحریم‌ها» تهدید کرد

رئیس کمیته روابط خارجی سنا مدعی شد هرگونه اقدام نظامی روسیه علیه اوکراین، به اعمال تحریم‌هایی منجر می‌شود که انزوای روسیه از سیستم اقتصاد جهانی را در پی دارد.

به گزارش مشرق به نقل از اسپوتنیک، «باب منندز» رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا از تدارک شدیدترین بسته تحریمی علیه روسیه خبر داد.

بیشتر بخوانید: طرح ۴ میلیارد دلاری آمریکا علیه روسیه

وی که به گزارش‌های واشنگتن مبنی بر آمادگی روسیه برای حمله نظامی به اوکراین استناد می‌کرد؛ در ادامه این ادعا افزود: می‌خواهم با آنهایی که از مسکو یا سایر پایتخت‌های جهان صحبت‌هایم را می‌شنوند؛ شفاف باشم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تهاجم روسیه علیه اوکراین، مخرب‌ترین تحریم‌های اقتصادی آمریکا را در پی خواهد داشت آن طور که نمونه‌اش را پیشتر ندیده‌ایم.

منندز در ادامه تهدیدهای خود افزود: بخش بانکی روسیه محو و این کشور از سیستم سوئیفت حذف می‌شود. تحریم‌های دسته بندی شده اقتصاد روسیه را فلج می‌کند و حتی ولادیمیر پوتین هم از دسترسی به حساب‌های بانکی خود در غرب محروم می‌شود. روسیه از نظام بین‌المللی اقتصادی کنار گذاشته می‌شود. این نهایت یا آنطور که من می‌گویم «مادر همه تحریم‌ها» است.

همزمان، «ویکتوریا نولاند» معاون سیاسی وزارت خارجه آمریکا هم در جلسه استماع سنا مدعی شد: آمریکا با متحدان خود درباره گزینه انزوای کامل روسیه از سیستم اقتصاد جهانی با تمام عواقب ناشی از آن در صورت تهاجم به اوکراین گفتگو می‌کند.

بعد از دیدار مجازی که روز گذشته رؤسای جمهور آمریکا و روسیه با یکدیگر داشتند؛ کاخ سفید در بیانیه‌ای مدعی شد: بایدن نتایج گفتگوهای خود با پوتین را که طی آن درباره عواقب عملیات نظامی در اوکراین و ضرورت تنش زدایی و بازگشت به دیپلماسی سخن گفت؛ به اطلاع متحدان خود رساند و آنها بر ادامه هماهنگی در مورد اوضاع اوکراین توافق کردند.

این در حالی است که پوتین هم از بایدن خواسته است که روسیه را مسئول وضعیت اوکراین نداند. پوتین همچنین از ناتو خواستار ارائه تضمین‌های امنیتی شد تا ائتلافش را به سمت شرق گسترش ندهد. روسیه بارها هرگونه تلاش برای حمله به اوکراین را رد کرده است.

دیدار مجازی بایدن و پوتین در حالی انجام شد که غرب اتهاماتی را مبنی بر آمادگی روسیه برای حمله به اوکراین، مطرح می‌کند. اما، روسیه می‌گوید که حق جابجایی نظامی در تمامیت ارضی خود را دارد و این اقدام تهدیدی علیه سایرین نیست. از سوی دیگر، مسکو نگران است که مبادا اوکراین بخواهد با برخورداری از حمایت آمریکا، پیمان مینسک را کنار بگذارد و با توسل به گزینه نظامی مناقشه دونباس را حل و فصل کند. روسیه همچنین درباره عضویت اوکراین در ناتو و استقرار تسلیحات آمریکایی در مرزهای خود هشدار داده است.

منبع: مهر

منبع: مشرق

کلیدواژه: بازار خودرو بورس قیمت روسیه اوکراین گزینه نظامی مجلس سنای آمریکا باب منندز سوئیفت مسکو ولادیمیر پوتین آمریکا وزارت خارجه امریکا پوتین ویکتوریا نولاند قیمت های روز در یک نگاه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۷۶۸۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسکو در بزنگاه تصمیم درباره اردوغان

اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

به گزارش مشرق، هادی محمدی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: در کمتر از ربع قرن که اردوغان و حزب رفاه بر ترکیه حاکم شده‌اند، کیش شخصیت وی در سیاست خارجی ترکیه برجسته‌تر از قبل تجلی یافته است. اگرچه در ظاهر این‌گونه است که ترکیه در مقابل برخی سیاست‌های غربی گردن‌کشی کرده و در ۲۰۰۴ به نیروهای امریکایی برای حمله و اشغال عراق اجازه عبور نداده، ولی به تدریج روشن شد که رویای امپراتوری‌خواهی اردوغان و عثمانی‌گری وی که عمدتاً دارای شاخص‌های منافع شخصی است، جوهره رفتارهای سیاست خارجی ترکیه بوده است. جنگ تروریستی نیابتی در سوریه هم تأکید دیگری از این رفتار است و رقابت در جایگاه محوری اداره جنگ ویرانگر تروریستی با عربستان و امارات یا بعدها با مصر، یکباره افول و دشواری و چالش‌های حکمرانی در ترکیه را نشان داد.

نگاه امریکا به دیگر بازیگران خرد منطقه‌ای برای ریز پروژه‌های غرب آسیا، اردوغان را در بازی پیچیده‌ای قرار داد تا همزمان و ضمن حفظ بنیان‌های روابط با صهیونیست‌ها و امریکا و غرب، بازی با روسیه را به عنوان متعادل‌کننده فشارها شروع کند. اردوغان با ساقط کردن هواپیمای روسی در شمال غرب سوریه و ترور سفیر روسیه در استانبول، با انعطاف مقابل پوتین و عذرخواهی از روسیه، روابط پرشتاب با روسیه به ثمره مناسبات تجاری قریب ۷ میلیارد دلاری رسید. روسیه و پوتین وسوسه بی‌طرف کردن ترکیه در ضلع جنوبی خاک خود با ناتو را داشتند. اردوغان نیز برای مقابله با فشارهای اقتصادی غرب و صهیونیسم بین‌الملل و کشورهای عربی، پیوندهای همکاری در انرژی، روابط بانکی، تجاری و سیاسی و گاه امنیتی را قوت بخشید. اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

ترکیه در جنگ اوکراین به جز پیوندهای ناشی از عضویت در ناتو و پیوند ریشه‌های حکمرانی ترکیه با غرب یا آنچه از دلبستگی و تعهدات به صهیونیسم جهانی راجع به اردوغان گفته می‌شود، با نگاه تاریخی به ترک‌های کریمه، به سیطره روس‌ها بر جزیره کریمه مشکل دارد و همانگونه که در توهم تاریخی عثمانی‌گری دنبال بخش بزرگی از عراق است، به بهانه ترکمن‌ها و پ. ک. ک، هم در عراق مداخله می‌کند و هم سهم بزرگی از تجارت یا سرقت نفت شمال عراق و ارسال به اسرائیل را سامان می‌دهد و به دنبال سهم خواهی از تحولات ناشی از جنگ روسیه و غرب در اوکراین است و نوای ترک‌های کریمه را هر از گاهی مطرح می‌کند. اردوغان می‌داند که دایره‌ای از یهودیان وفادار به پوتین، مأموریت دور زدن تحریم‌های مالی و بانکی غربی برای روسیه را به عهده دارند و در بازرگانی تجار نیز، بخشی از تکیه‌گاه مالی و بانکی تجار و طرف‌های رسمی روسیه از طریق ترکیه است و با همین ارزیابی اکنون سخت‌گیری در مسائل بانکی و مالی و مسدود کردن حساب‌های مالی روسیه و تجار روس را آغاز کرده و با عزم جدیدی وارد معرکه اوکراین شده و هماهنگ با خیز ناتو برای نقش‌آفرینی علنی در جنگ اوکراین، ترکیه هم که مهم‌ترین پتانسیل نیروی زمینی ناتو است، چراغ سبز خود را با قرارداد ساخت پهپادهای بیرق‌دار در اوکراین نشان داده است و سیطره روسیه بر کریمه را نمی‌پذیرد. او بر یکپارچگی اوکراین در حالی تأکید می‌کند که غربی‌ها پذیرفته‌اند بخشی از اوکراین را باید به روس‌ها واگذار کنند.

شاید مواضع تند اخیر ترکیه و اردوغان در قفقاز نیز که روسیه را مشغول در تنش جدید با غرب می‌بیند، کارت فشار جدید اردوغان علیه پوتین و روسیه قلمداد شود. با اینکه روس‌ها در سوریه در قبال ترکیه نرمش و خامی نشان دادند و نسبت به دست‌اندازی ارضی ترکیه اغماض نموده‌اند، ولی اکنون روشن شده است که ترک‌ها در آستانه، ژست صلح و ثبات‌سازی در سوریه دارند، ولی همزمان بر سیاست توسعه‌طلبی ارضی و توهم تاریخی و عثمانی‌گری اصرار دارند و این رفتار ترکیه در قبال روسیه در لیبی و غرب آفریقا هم در حال افزایش است.

ترکیه همین روابط پیشرفته با روسیه را دستمایه چانه زنی با غرب قرار داده و در پایان یک ماراتن چندین ساله موافقت کنگره در مورد جنگنده‌های اف ۱۶ امریکایی را دریافت کرده‌اند. البته این رفتار ترک‌ها فقط به روابط با روسیه اختصاص ندارد و در بیش از هفت ماه جنگ وحشیانه صهیونیست‌ها و جنایات آن‌ها در غزه، هم ساکت و منفعل بودند و هم بخش مهمی از نیازمندی‌های گوناگون انرژی و مواد غذایی و فولاد را به بنادر صهیونیستی در مدیترانه رسانده‌اند، ولی اکنون که کار اسرائیل به نهایت خود نزدیک شده و پس از پرچمداری ایران با وعده صادق در غزه و فلسطین مانورهای سیاسی ترکیه نیز پررنگ شده است و برای امید بخشیدن به پروژه امریکایی برای پس از جنگ در غزه، دنبال نقش‌آفرینی و گره‌گشایی است، ولی علیه اسرائیل هم شعار می‌دهد.

شکاف‌های روسی-ترکی، به پروژه سپر هوایی اروپایی در مقابل روسیه و مشارکت ترکیه در این پروژه و عضویت سوئد و فنلاند در ناتو و امتیازخواهی ترکیه برای موافقت و همراهی، که پیام ضد امنیتی روشنی برای روسیه و پوتین در بر داشت، گسترش یافته است. به هر حال اردوغان باید در سال آینده به استقبال انتخابات ریاستی برود و زنگ خطر انتخابات پارلمانی و ناکامی اردوغان و حزب رفاه در آن و پیچیده‌تر شدن اوضاع اقتصادی ترکیه، که در تاریخ ترکیه بی‌سابقه است و می‌تواند یک پایان غم انگیز برای اردوغان و حزب حاکم باشد، توجیه روشنی در سیاست‌های سینوسی ترکیه ارزیابی می‌شود، ولی روسیه را در یک نقطه عطف در تحولات جنگ اوکراین به منازعه راهبردی با غرب و امریکا، با چالش روبه‌رو می‌کند. شاید تعویق معنادار سفر پوتین به ترکیه، یک تأمل دیرهنگام در سیاست خارجی روسیه در قبال ترکیه باشد که در انتخاب‌های سیاست خارجی گام‌های سست را تکرار نکند.