به نقل از «صراط نیوز»

آغاز جشنواره سینما حقیقت با پیام وزیر ارشاد؛ سینمای مستند آیینه‌ای برای بازتاب عدالت و انقلابی‌گری باشد

تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۸۵۶۳۲

صراط:

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، پیام محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت آغاز پانزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» منتشر شد. در این پیام نوشته شده است:

«به نام خداوند جان آفرین/ غیر از هنر که تاج سر آفرینش است/ دوران هیچ منزلتی جاودانه نیست

هنر، برآمده از جان آدمی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سرچشمه و منشأ تحول و دگرگونی و راهی برای رسیدن به معنویت و آسمانی شدن. هنر، دریایی است که جان شیفته انسان را به آرامش می‌رساند و آنچه از وجود خالق در او به ودیعه نهاده شده، بازتاب می‌دهد. هنرمند برآمده از فرهنگ و باور‌های الهی و دلباخته به آسمان و انوار الهی، از بند‌های تعلقات مادی و آنچه او را از اصل خود و مردمش جدا می‌کند، فاصله می‌گیرد و به مبدأ آفرینش نزدیک می‌شود.

سینمای مستند، بیش از دیگر قرائت‌های سینمایی به روح آفرینش، اصالت و حقیقت نزدیک است. فیلمساز در سینمای مستند، خود را مقید به ثبت حقیقت می‌داند و از این رو، امین، ناظر و ثبت‌کننده است. سینمای مستند ایران که جشنواره‌ای دیرپا، چون «سینماحقیقت» دارد، باید بکوشد راوی صادق و ناظر متعهد و دلسوزی باشد که جامعه ایرانی را با همه نقاط روشن و پرفروغ و کاستی‌ها و مشکلاتش ثبت کند و بکوشد سندی ماندگار برای آیندگان باشد.

در دولت سیزدهم که گفتمان عدالت‌خواهی و بازگشت به اصول انقلابی در اولویت است شایسته است سینمای مستند آیینه‌ای برای بازتاب عدالت و انقلابی‌گری باشد. پانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینمای مستند ایران «سینماحقیقت» تصویر رنگارنگ و شورانگیز ایران امروز را به تماشا می‌گذارد و امید داریم که چراغ «سینماحقیقت»، روشن و چشمان هنرمندان سینمای مستند پرفروغ و بیدار باشد که بیداری، رسالت هنرمند و آگاهی، دستاورد اوست.

رئیس سازمان سینمایی: سینمای مستند، عدالتخواه و پرسشگر است

محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی در نخستین روز از برگزاری جشنواره «سینماحقیقت» در پیامی تأکید کرد سینمای مستند پرسشگر و عدالتخواه است.

محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی در نخستین روز از جشنواره «سینماحقیقت» با انتشار پیامی برای سینماگران سینمای مستند آرزوی موفقیت کرد. در این پیام نوشته شده است: حقیقت بهترین راهنماست | حضرت علی (ع)

در عصری زندگی می‌کنیم که سینما و تصویر، بیشترین تأثیر را بر بازآفرینی معنا و درک انسان از رویداد‌ها و وقایع دارد. صاحبان صنعت سینما در جهان، همواره می‌کوشند با جادوی تصویر، جهانی تازه خلق کنند و در این میان، سینمای مستند، مشتاقان بی‌شماری دارد. این سینما که انصافاً، جوهره فرهمندی و فرهیختگی سینمای ایران در آن متجلی است، در این زمانه پرتشویش، بیش از هر زمان دیگر رسالت بزرگ غبارزدایی از حقیقت سترگ زمانه ما را -که تلاش انسان در بند و در جست‌وجوی سعادت است- برعهده دارد.

«گام دوم انقلاب» و شروع فصلی نو در حرکت عدالت‌طلبانه ملت شریف ایران، یقیناً به مدد سینمای مستند و بهره‌گیری از گوهر ناب آن در عرصه‌های داخلی و بین‌المللی و مصاف با جنگ رسانه‌ای نظام سلطه میسر خواهد بود. این سینما، سینمای «کاوشگری» و «جست‌وجوگری» است. نگاهی به آن‌سوی واقعیت (فراتر از واقعیت) و به ذات «حقیقت» دارد و باید بیش و پیش از هر رسانه دیگر، از دروغ و لعاب مبرا باشد.

پیوند انقلابی و جسورانه این سینما با متن حقیقت و با روح جامعه است. پس بی‌گمان، پرسش‌گر و چالش‌گر است و با عدالت‌خواهی، آزادگی، عزت ملی و کرامت اخلاقی معنا می‌یابد.

سینمای حقیقت، سینمای اخلاق، امید، اندیشه‌ورزی و عدالت‌خواهی است و این افق نگاه باید در سیاستگذاری‌های «گام دوم سینما» در دهه پنجم انقلاب دیده شود. نگاره‌های فریبنده، گاه این سینما را از رسالت راستینش دور می‌کنند. «سینماحقیقت»، سینمای چنبره‌زدن بر پلشتی‌ها و غرقه‌شدن در پلیدی‌ها و زشتی‌ها نیست، که سینمایی زیبایی‌آفرین، روشنی‌بخش و امیدساز است. بیش از هر گونه سینمایی، قابلیت بهره‌وری از فرهنگ، ادبیات، تاریخ، اسطوره‌ها و قهرمانان ملی و ... دارد و افزون بر همه مسئولیت‌هایش، رسالتی راهبردی در پهنه دیپلماسی عمومی دارد. پیوند این سینما با متن فرهنگ‌های ریشه‌دار، فولکلور غنی، مظاهر و زیبایی‌شناسی اقوام ایرانی و جلوه‌های بی‌نظیر فرهنگ اسلامی، می‌تواند در خدمت منافع ملی، فرهنگ عمومی و دیپلماسی فرهنگی باشد.

پس نیاز است در فرایند خلاقیت این سینما، به متون و محتوای ملی، اخلاقی، فرهنگی و ادبی و اسطوره‌های‌مان تکیه کنیم و به ساخت ایرانی زیبا بیندیشیم. جشنواره «سینماحقیقت»، ویترین خلاقیت‌ها و رهیافت‌ها و دریافت‌های یک‌ساله این سینما و جایی برای محک، آسیب‌شناسی و ظرفیت‌شناسی است و نیز، محملی برای انتقال دانش و تجربه سینماگران جهان و بستری برای رسیدن به استاندارد‌های روز. پانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»، شعله فروزانی است برای درخشندگی، بالندگی و رنگارنگی سیمای این سینما. امید که این شعله را خاموشی نباشد.

پانزدهمین جشنواره بین المللی «سینماحقیقت» به دبیری محمد حمیدی مقدم از امروز پنجشنبه ۱۸ آذرماه آغاز شده و تا ۲۵ آذرماه ادامه دارد.

منبع: صراط نیوز

کلیدواژه: جشنواره سینما حقیقت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صراط پانزدهمین جشنواره سینمای مستند بین المللی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۸۵۶۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرگذشت غم‌انگیز نخستین زن بازیگر سینمای ایران

دهم اردیبهشت‌ماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته می‌شود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران می‌دانند. صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد بازیگر فیلم «دختر لر» پس از نقش‌آفرینی در نخستین فیلم خود آنقدر سختی دید که هرگز حاضر به تکرار این تجربه نشد.

نام روح‌انگیز سامی‌نژاد که متولد سال ۱۲۹۵ در کرمان بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.

با پخش «دختر لر» در سینما‌ها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامی‌نژاد به شهرت رسید، اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد. 

فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سال‌ها بی‌خبری و با تصاویری تکان‌دهنده از این ستاره سال‌های دور سینما واکنش‌های تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد: زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سال‌های پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روح‌انگیز سامی‌نژاد مُرده است. من تا آن روز فکر می‌کردم روح‌انگیز سامی‌نژاد باید سال‌ها پیش مرده باشد.

 به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامی‌نژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنج‌شنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامی‌نژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».

این کارگردان سینما همچنین گفته بود: من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامی‌نژاد را در فیلم تهامی‌نژاد دیده بودم که گریه می‌کرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناس‌ترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلی‌های دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خود حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.

عباس بهارلو – مورخ و پژوهشگر سینما – در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخش‌هایی از آن آمده است: وقتی در سال ۱۳۱۲ فیلمِ «دختر لر» ساخته مشترک خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، که صدیقه سامی‌نژاد در آن نقش «گلنار» را بازی می‌کرد، در تهران نمایش داده شد، در میان مردمی که برای بار نخست سیمای یک زن ایرانی را بر پرده سینما دیده بودند واکنش‌های ناگواری برانگیخت، که به‌درستی روشن نیست ــ و احتمالاً هیچ‌گاه نیز معلوم نخواهد شد ــ که آیا خانم صدیقه سامی‌نژاد تصوری از آن واکنش‌ها در ذهن داشته است یا خیر، و آیا اگر می‌داشت حاضر به ایفای نقش در آن فیلم می‌شد؟

گفته می‌شود که در آن مقطع آوانس اوگانیانس نیز کوشش‌هایی را در زمینه ساخت فیلم انجام می‌داد و در این‌باره بهارلو ادامه داده است: به‌موازات فعالیت‌های سخت‌کوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین سپنتا و خان‌بهادر اردشیر ایرانی نیز برای ساختن نخستین فیلم مشترک در هندوستان در جست‌وجوی بازیگر زنی بودند که زبان فارسی بداند و نقش «گلنار» را در فیلم «دختر لر» بازی کند. تا قبل از دوره پهلوی‌ِ اول بازی زنانِ مسلمان در نمایش‌ها و تعزیه‌ها ممنوع بود و بازیگران زنی که در این سال‌ها در فیلم‌های اوگانیانس و مرادی ایفای نقش می‌کردند مانند مادام سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین ژوزف، زما اوگانیانس و آسیا قسطانیان (کوستانیان) از بانوان ارمنی بودند که اکثر آنها از صحنه تئاتر به سینما آمده بودند، به‌همین دلیل موانع کم‌تری بر سرِ راه خود داشتند.

سپنتا موفق شد صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد، همسر یکی از کارکنان کمپانی امپریال فیلم بمبئی، را که از سیزده سالگی از کرمان به هندوستان رفته بود مجاب کند و با این توضیح که نام او به‌عنوان نخستین بازیگر زن در تاریخ سینمای ایران ثبت خواهد شد ــ که شد ــ موافقت او و شوهرش، دماوندی، را برای بازی در فیلمش جلب کند. بدین ترتیب گروه هندی ـ ایرانی عبدالحسین سپنتا و اردشیر ایرانی کار خود را در هندوستان آغاز کرد. «دختر لر» نخستین بار در سی‌ام آبان ۱۳۱۲ در دو سینمای مایاک (دیده‌بان) و سپه بر پرده آمد، و نمایش آن، سال بعد از دوم مردادماه ۱۳۱۳ در سینما مایاک تکرار شد، و پس از یک ماه از چهارم آذر نمایش آن در سینما سپه به مدت پنجاه روز ادامه یافت.

 سپس با یک دو هفته وقفه در همین‌سینما از نو بر پرده رفت. استقبال از فیلم بسیار پُرشور بود و حتی «مادر بزرگ‌های خیلی پیر» هم رفتند تا سرگذشت «دختر لر» را به‌چشم ببینند. ایفای نقش گلنار در «دختر لر» موجب شد که صدیقه سامی‌نژاد چنان انگشت‌نما و زبانزد خاص و عام شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهر‌های مختلف.

سامی‌نژاد در سال ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال پس از نمایش «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامی‌نژاد با نام «سینمای ایران از مشروطیت تا سپنتا» حضور یافت و به روایت زندگی دشوار و پر از رنج خود پرداخت.

از تهامی‌نژاد نقل شده است‌: اغلب به‌طور کنترل‌نشده‌ای می‌خندید و در حالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود به من گفت که هنگام اقامت در هند ایرانی‌های متعصب او را مورد ضرب‌وشتم قرارمی‌دادند و حتی بطری به‌طرفش پرتاب می‌کردند. به‌طوری‌که همواره مجبور بود همراه با محافظ از استودیو امپریال فیلم خارج شود.

درباره این چهره مستند دیگری با نام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است.

سامی‌نژاد در حالی در ۸۰ سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبه‌ای با ایسنا گفته بود: بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بار‌ها به آنها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسل‌های دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آنها به این موضوع توجه نکردند.

قدیمی‌های معروف، بریده‌اند و سعی می‌کنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سال‌ها به آنها بی‌لطفی شده است و دل پرگلایه‌ای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که می‌توانست بازی کند.

در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هفت، بعد از سال‌ها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید می‌بینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینما‌های تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمی‌توان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد، اما سال‌ها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم، اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او می‌توانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بی‌غمی وجود نداشت، می‌توانست نقش یک پدر را بازی بکند.

منبع: روزیاتو

tags # بازیگر سینما ، سینما سایر اخبار اسرار تکامل آلت‌ جنسی؛ رابطه جنسی انسان‌های اولیه مثل گوریل‌ها بود؟ (تصاویر) «زو»؛ گاو عقیم و غول‌پیکری که توسط انسان‌ها به وجود آمد! (تصاویر) عجیب و باورنکردنی؛ اجساد در این شهر خود به خود مومیایی می‌شوند (تصاویر) کشف پرنده‌ عجیبی که سمت راست بدنش نر است و سمت چپش ماده!