به نقل از «ایرنا»

هدف غرب از مذاکرات؛ توافق خوب یا مهار راهبردی ایران!؟

تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۲۳۶۶۹

به گزارش روز جمعه ایرنا از نورنیوز،  راهبرد اعلام شده آمریکا، مهار چین و کاهش تمرکز بر منطقه غرب آسیا است و برای تحقق آن ناگزیر است که به سطحی از کاهش تنش در منطقه دست یابد تا هم نیازی به حضور گسترده نظامی در حوزه غرب آسیا و به ویژه خلیج فارس نداشته باشد و هم به صورت کامل احساس نیاز شرکایش در خلیج فارس نسبت به ضرورت نقش‌آفرینی واشنگتن در منطقه از میان نرود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آمریکا ضمن آنکه به دنبال کاهش حضور نظامی در منطقه است به هیچ وجه نمی‌خواهد از منافع حاصل از فروش سلاح به کشورهای حوزه خلیج فارس چشم‌پوشی کند، لذا تلاش می‌کند سطحی از تهدیدات و تنش که لازمه وابستگی نظامی کشورهای منطقه به آمریکاست همچنان وجود داشته باشد.

اروپا به ویژه انگلیس و فرانسه نیز به شدت به دنبال جایگزین شدن به جای آمریکا در منطقه هستند و تلاش می‌کنند اقتصاد آسیب دیده خود را از طریق دستیابی به بازار پرسود فروش سلاح در منطقه بازسازی کنند.

قرارداد اخیر نظامی فرانسه با امارات و تداوم فروش سلاح از سوی انگلیس و فرانسه به عربستان با نادیده گرفتن فشارهای حقوق‌ بشری و... در موضوع یمن شاهدی بر این مدعا است.

از سویی؛ اسرائیل به شدت نگران خروج آمریکا از منطقه است و تلاش می‌کند به هر شکل ممکن شرکای غربی خود را در منطقه حفظ کند تا در برابر جبهه مقاومت تنها نماند.

از سوی دیگر؛ با خروج ترامپ از برجام و به دنبال آن واکنش قانونی ایران در کاهش تعهدات هسته‌ایش در برجام و تداوم پیشرفت در برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای، آمریکا، اروپا و رژیم صهیونیستی ضمن آنکه نگران توسعه این روند هستند از اینکه فشار ناشی از تحریم‌ها باعث محدود شدن اقتصاد ایران و ایجاد تنگناهای معیشتی برای مردم و نارضایتی‌های اجتماعی شده، احساس پیروزی می‌کنند و نمی‌خواهند به سادگی امکان تغییر چنین شرایطی فراهم شود.

آمریکا و اروپا به دنبال محدودسازی ایران در توسعه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای هستند و از این رو مذاکرات وین را بستری برای تحقق این رویکرد می‌دانند، ضمن آنکه به خوبی می‌دانند که اگر وفق توافق برجام که در سال ۲۰۱۵ به امضاء رسید به ارائه حداقل‌های امتیازات اقتصادی و به ویژه برداشته شدن تحریم ها رضایت بدهند زمینه گشایش اقتصادی در ایران ایجاد می‌شود و اولین و در دسترس‌ترین نتیجه آن شروع مجدد همکاری‌های همه‌ جانبه اقتصادی و تجاری ایران با کشورهای همسایه خواهد بود یعنی همان ظرفیت‌هایی که اروپا و آمریکا بر سر بهره‌مندی بیشتر از آن با هم رقابت دارند.

نگرانی آمریکا و اروپا در مورد رفع موانع همکاری اقتصادی ایران با کشورهای همسایه دارای دو وجه اصلی است که در آن با هم اشتراک دارند:

اول؛ ایجاد بسترهای کاهش ناامنی و افزایش ثبات منطقه‌ای که به طور قطع زمینه‌ساز شکوفایی ظرفیت‌های اقتصادی سرشار در منطقه و کاهش وابستگی‌های فرامنطقه‌ای است.

دوم؛ عدم امکان پیگیری سیاست ایران‌هراسی که شاه‌کلید فروش سلاح و تجهیزات نظامی و حضور گسترده مستشاران و نظامیان غربی در منطقه است.

در این میان رژیم‌ صهیونیستی نیز که با بهره‌گیری از سیاست ایران‌هراسی غرب به دنبال ایجاد جای پا برای خود در منطقه است و گام‌های اولیه را نیز در این مسیر برداشته، به شدت نگران تغییر وضعیت و از دست رفتن زمینه‌های توسعه حضور امنیتی و اطلاعاتی خود در منطقه است.

مجموعه عوامل فوق شرایطی را پدید آورده که طی آن اگرچه نیاز به مذاکره برای ایجاد محدودیت در فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران به اصلی غیرقابل اجتناب برای آمریکا و اروپا تبدیل شده اما نمی‌خواهند به دلایلی که ذکر آن رفت، با ارائه امتیازات اقتصادی حتی به میزان توافق سال ۲۰۱۵، امکان افزایش تحرکات اقتصادی و سیاسی ایران در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی فراهم شود.

تناقض‌هایی که از آغاز دور جدید مذاکرات میان ایران و ۱+۴ به ویژه در حوزه اظهارنظرهای رسانه‌ای و صدور بیانیه‌های عجیب که به گفته اولیانوف نماینده روسیه در مذاکرات به قدری نامعقول است که گویی این کشورها برای اولین‌بار است که پشت میز مذاکره نشسته‌اند، همگی از تلاش غرب برای پیشبرد راهبردی پیچیده خبر می‌دهد که طبیعتا در ذات خود بسیار نامتجانس است.

شیوه ورود غرب به مذاکرات دور جدید و بازی رسانه‌ای و سیاسی این کشورها که بر متهم‌سازی ایران به وقت‌کشی، زیاده‌خواهی، درخواست‌های فرابرجامی، سرعت دادن نگران‌کننده به فعالیت‌های هسته‌ای و... متمرکز است، نشان می‌دهد که همه این طراحی‌ها با هدف وادارسازی ایران به پذیرش برجام ۲۰۲۱ به جای برجام ۲۰۱۵ است.

برجام ۲۰۲۱ از نظر غرب توافقی است که فعالیت‌های هسته‌ای ایران را حتی بیش از برجام ۲۰۱۵ محدود خواهد کرد و هیچ‌گونه امتیازات پایداری که بتواند منشاء تغییر معنی‌دار وضعیت اقتصادی، سیاسی و مناسبات منطقه‌ای ایران بشود تامین نخواهد کرد.

این توافق که آمریکا، اروپا و رژیم صهیونیستی آن را دنبال می‌کنند در حقیقت تلاش برای مهار راهبردی ایران با دائمی کردن اهرم‌ها و ابزارهای فشار سیاسی، اقتصادی و امنیتی است.

بسیار روشن است که مذاکره‌کنندگان کشورمان هرگز زیر بار چنین توافقی که هیچ‌گونه نفعی برای مردم ایران ندارد، نخواهند رفت و تنها در صورتی می‌توان امیدوار به شکل‌گیری توافقی جدید بود که میز مذاکرات با چرخشی منطقی به سوی توافقات سال ۲۰۱۵ بازگردد و مذاکره سازنده جایگزین بازی‌های سیاسی و رسانه‌ای شود.

برچسب‌ها برجام ایالات متحده آمریکا پکن

منبع: ایرنا

کلیدواژه: برجام ایالات متحده آمریکا پکن برجام ایالات متحده آمریکا پکن فروش سلاح منطقه ای هسته ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۲۳۶۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وحشت بلومبرگ از قدرت ائتلاف‌سازی ایران

اعتراف اخیر بلومبرگ نشان می‌دهد که آمریکا و رژیم اشغالگر قدس شدیداً از هم‌افزایی و همکاری ایران با بازیگرانی مانند روسیه، کوبا، بلاروس، چین، کره شمالی و... وحشت‌زده هستند.

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، در حالی که رسانه‌های غربی در طول سال‌های گذشته و اخیر، همواره بر انزوای ایران در نظام بین الملل به مثابه گزاره و پیش‌فرضی تصنعی و القایی مانور داده‌اند، اخیرا برخی رسانه‌های آمریکایی و اروپایی نمی‌توانند نگرانی خود را بابت قدرت ائتلاف‌سازی استراتژیک ایران با شرکای راهبردی خود را پنهان سازند.

اخیرا پایگاه خبری بلومبرگ گزارشی درباره همکاری نظامی روسیه و جمهوری اسلامی ایران منتشر کرد، امری که باعث نگرانی رژیم اشغالگر قدس و متحدانش شده است. بلومبرگ در این‌خصوص نوشته است " سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه، در دیدار با محمدرضا آشتیانی، همتای ایرانی‌اش، در شهر آستانه، پایتخت قزاقستان تاکید کرده است که مسکو آماده گسترش همکاری‌های نظامی مفید و متقابل با ایران است. در چنین شرایطی، نگرانی اسرائیل از پیامد‌های گسترش روابط دفاعی مسکو و تهران جدی‌تر از گذشته شده است، به‌ویژه آنکه روسیه پس از رگبار موشکی ۱۳ آوریل ایران علیه اسرائیل، از تهران طرفداری کرد و وزارت امور خارجه این کشور آن حمله را «دفاع از خود» توصیف کرد. "

واقعیت امر این است که جمهوری اسلامی ایران نه‌تن‌ها قواعد بازدارندگی را به خوبی آموخته و آن را محقق ساخته است، بلکه هم‌افزایی راهبردی با برخی بازیگران کلیدی در حوزه روابط بین الملل را نیز به‌گونه‌ای عملیاتی و به دور از توجه به هیاهوی جریانات طرفدار آمریکا و اروپا در دستورکار قرار داده است.

ابراز نگرانی رسانه‌های غربی (از جمله بلومبرگ) در خصوص ارتقای همکاری‌های امنیتی، نظامی و راهبردی ایران و کشور‌هایی مانند روسیه و چین برخاسته از همین حقیقت است. این موضوع نشان می‌دهد که انتقادات جهت‌داری که در خصوص تعمیق مناسبات دوجانبه ایران و روسیه در طول سال‌های گذشته مطرح شده، تا چه اندازه‌ای غیرواقعی بوده است.

هم‌افزایی راهبردی، فرمولی است که مطابق آن دو بازیگر با توجه به وجود تهدیدات یا فرصت‌های مشترک در حوزه روابط بین الملل، از ظرفیت‌های متقابل یکدیگر در معادلات جهانی استفاده می‌کنند. بدیهی است که هم‌افزایی راهبردی با یک بازیگر، به معنای وابستگی به آن کشور نیست و اتفاقا به معنای درکی واقع‌بینانه در قبال ماهیت مناسبات جهانی و حوزه روابط بین الملل است.

اعتراف اخیر بلومبرگ نشان می‌دهد که آمریکا و رژیم اشغالگر قدس شدیداً از هم‌افزایی و همکاری ایران با بازیگرانی مانند روسیه، کوبا، بلاروس، چین، کره شمالی و .. وحشت‌زده هستند و آن را مایه ایجاد ائتلافی می‌دانند که ثمره آن قطعا در تعارض مطلق با امیال مداخله‌گرایانه و توسعه‌طلبانه غرب در جهان امروز قرار دارد.

همین مسئله نشان می‌دهد که ائتلاف راهبردی با کشور‌های مخالف آمریکا (حتی اگر در مواردی با آن‌ها اختلاف نظر داشته باشیم) باید به‌صورتی جدی و مستمر در دستورکار دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان قرار گیرد تا بتوان از ثمرات آن در ایجاد موازنه قدرت به سود جریان ضد غرب در نظام بین‌الملل استفاده کرد.

البته در طول سه سال اخیر گام‌های موثری در این خصوص برداشته شده و لازم است این نگاه راهبردی، تبدیل به یکی از ثوابت سیاست خارجی کشورمان شود.