کشف لایه عضلانی جدیدی در فک انسان!
تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۸۴۰۷۷
لایه عضلانی جدیدی در فک پایین انسان کشف شد که به نظر میرسد نقش مهمی در کمک به جویدن ما دارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، به نظر میرسد بدن انسان هنوز هم برای دانشمندان شگفتیهای تازهای دارد، چرا که به تازگی یک لایه عضلانی که تاکنون مورد توجه قرار نگرفته بود، در قسمت فک پایینی کشف شده است.
محققان دانشگاه "بازل" در سوئیس یک لایه عضلانی اضافی را در "ماهیچه جَوِشی" پیدا کردند که در پشت گونههای ما قرار دارد و نقش مهمی در کمک به جویدن ما دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
"ماهیچه جَوِشی" (Masseter muscle) که با نامهای "عضله مضغ"، "عضله ماضغه" یا عضله جونده نیز شناخته میشود، ماهیچهای است در سر بدن انسان و جانوران قرار دارد.
این ماهیچه در گیاهخواران بسیار نیرومند است و به آنها برای جویدن رستنیهای خوراکی کمک میکند و در انسان یک جفت از این عضله، قویترین عضله در بدن انسان است.
ماهیچه جوشی قبلاً به عنوان اینکه دارای یک قسمت سطحی و یک قسمت عمیق است، توصیف شده بود، اما پس از اینکه دانشمندان ۱۲ سر اهدا شده انسان به آزمایشگاه را تشریح کردند، لایه دیگری که حتی عمیقتر است را پیدا کردند.
این لایه جدیدی که دانشمندان آن را "M. masseter pars coronoidea" (قسمت کورونوئیدی عضله جوشی) نامیدهاند، با فشار دادن دست به پشت فک هنگام جویدن قابل لمس است.
دکتر "زیلویا مزی" (Szilvia Mezey) از دپارتمان زیست پزشکی دانشگاه "بازل" در بیانیهای گفت: این بخش عمیق از عضله جوشی به وضوح از دو لایه دیگر از نظر مسیر و عملکرد قابل تشخیص است.
وی میگوید، آرایش رشتههای عضلانی نشان میدهد که این لایه در تثبیت فک پایین نقش دارد. همچنین به نظر میرسد تنها بخشی از ماهیچه جوشی است که میتواند فک پایین را به سمت عقب (به سمت گوش) بکشد.
"مزی" و تیمش این کشف را با تشریح ۱۲ سر انسان میسر کردند که پس از اهدا به آزمایشگاه در فرمالدهید نگهداری میشدند.
مطالعات قبلی امکان وجود یک عضله سوم را در دستگاه جَوِشی مورد بحث قرار داده بود، اما دانشمندان این منطقه را به دو لایه تقسیم کرده بودند، زیرا نتوانستند روی یک استاندارد به توافق برسند.
اگرچه مطالعات پیشین، وجود یک لایه سوم را حدس زده بود، اما بسیاری از آنها آن را در نواحی مختلف فک در نظر گرفته بودند.
پروفسور "ینس کریستوف تورپ" از دانشگاه "بازل" در بیانیهای گفت: با توجه به این توصیفات متناقض، ما میخواستیم ساختار عضله جوشی را دوباره به شکل جامع بررسی کنیم.
وی افزود: اگرچه عموماً فرض بر این است که تحقیقات آناتومیکی در ۱۰۰ سال گذشته هیچ چیزی را نادیده باقی نگذاشته است، اما یافتههای ما کمی شبیه به جانورشناسان است که گاهی گونه جدیدی از مهرهداران را کشف میکنند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: بدن انسان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۸۴۰۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف سرنخهای جدیدی درباره شکلگیری اولین سیاهچالههای جهان
مشاهده نور ستارههای گریزان در اطراف برخی از نخستین اختروشها، سرنخهای جدیدی را درباره شکلگیری اولین سیاهچالههای جهان در اختیار ستارهشناسان دانشگاه «امآیتی» قرار داده است.
به گزارش ایسنا، ستارهشناسان دانشگاه «امآیتی»(MIT) نور ستارههای گریزان را در اطراف برخی از نخستین اختروشهای جهان مشاهده کردهاند. این سیگنالهای دور که به دوران کودکی جهان بازمیگردند، سرنخهایی را درباره چگونگی تکامل یافتن اولین سیاهچالهها و کهکشانها آشکار میکنند.
به نقل از ساینمگ، اختروشها مراکز فروزان کهکشانهای فعال به شمار میروند که در هسته خود میزبان یک سیاهچاله کلانجرم سیریناپذیر هستند. بیشتر کهکشانها میزبان یک سیاهچاله مرکزی هستند که ممکن است گهگاه از گازها و بقایای ستارهای استفاده کنند و در حین چرخش مواد به سمت سیاهچاله، انفجار کوتاهی از نور را به شکل یک حلقه درخشان به وجود بیاورند.
در مقابل، اختروشها میتوانند مقادیر بسیار زیادی از ماده را در بازههای زمانی بسیار طولانیتری مصرف کنند و یک حلقه بسیار درخشان را به وجود بیاورند. در واقع، اختروشها از درخشانترین اجرام جهان هستند.
از آنجا که اختروشها بسیار درخشان هستند، بیشتر از بقیه کهکشان محل سکونت خود میدرخشند اما پژوهشگران امآیتی برای اولین بار توانستند نور بسیار ضعیفتر ستارهها را در کهکشانهای میزبان سه اختروش باستانی مشاهده کنند.
پژوهشگران براساس این نور ستارهای گریزان، جرم هر کهکشان میزبان را در مقایسه با جرم سیاهچاله مرکزی آن تخمین زدند. آنها دریافتند که برای این اختروشها، سیاهچالههای مرکزی نسبت به کهکشانهای میزبان، در مقایسه با همتایان جدید خود بسیار پرجرمتر هستند.
این پژوهش ممکن است نشان دهد که اولین سیاهچالههای کلانجرم به رغم داشتن زمان نسبتا کوتاهی برای رشد یافتن در کیهان، چگونه بسیار پرجرم شدند.
«مینگهائو یوئه»(Minghao Yue) پژوهشگر «موسسه کاولی»(Kavli Institute) در دانشگاه امآیتی گفت: پس از به وجود آمدن جهان، سیاهچالههای کوچکی وجود داشتند که مواد کیهانی را مصرف کردند و در مدت زمان بسیار کوتاهی توانستند رشد کنند. یکی از پرسشهای بزرگ این است که بفهمیم چگونه سیاهچالهها میتوانند تا این اندازه بزرگ شوند و با این سرعت رشد کنند.
«آنا کریستینا ایلرز»(Anna-Christina Eilers) استادیار فیزیک دانشگاه امآیتی گفت: این سیاهچالهها میلیاردها برابر بزرگتر از خورشید هستند. نتایج ما حاکی از آن است که در اوایل جهان، سیاهچالههای کلانجرم ممکن است پیش از کهکشانهای میزبان جرم خود را به دست آورده باشند.
ایلرز توضیح داد: به نظر میرسد سیاهچالههای جهان اولیه سریعتر از کهکشانهای میزبان خود رشد کردهاند. این شواهد آزمایشی نشان میدهند که شاید سیاهچاله اولیه در آن زمان بزرگتر بوده باشد.
یوئه گفت: احتمالا مکانیسمی باعث شده است که یک سیاهچاله زودتر از کهکشان میزبان در آن میلیارد سال اول جرم خود را به دست آورده باشد. این اولین مدرکی است که در رابطه با این موضوع میبینیم.
این پژوهش در «Astrophysical Journal» به چاپ رسید.
انتهای پیام